Verwachtingspatroon richting een stiefouder.
(ik probeer zo anoniem mogelijk te blijven)
Lieve (stief)ouders,
Sinds een paar jaar ben ik een stiefouder, soms loop ik tegen dingetjes aan.
Mijn partner is vaak aan het werk en niet beschikbaar voor zijn kind. Hij plant dan vaak samen met zijn ex in wanneer zijn kind komt (paar dagen vaak per week). Prima, alleen is hij er vaak dan zelf niet. (Overleg met mij hierin is er niet). Omdat ik vanuit huis studeer en werk, vind hij dan dat ik zijn kind prima kan halen/brengen naar school en daarna vermaken. Zijn kind kan zichzelf eigenlijk nog geen minuut alleen vermaken. Naast een voltijds hbo studie en een werkweek van 32 uur komt vrijwel alles bij mij terecht qua huishouden, boodschappen, koken etc... Waar mijn familie en vrienden vaak op mijn rem proberen te drukken, drukken hij en zijn familie verder op mijn gas. Soms zijn de verwachtingen richting mij zo hoog dat ik alles maar kan, dat ik er soms volledig doorheen zit. (Opvang/oppas in niet bespreekbaar voor hem en zijn familie kan bijna nooit helpen).
Als hij er wel is, verwachten ze dat ik samen met hem en zijn kind naar zijn familie ga en dagjes wegga. Terwijl ik zelf behoefte soms heb om dan juist mijn familie of vrienden op te zoeken om even te ademen. Vaak lukt mij dit niet eens, omdat ik nog zoveel te doen heb. Vakanties etc. zijn ook bijna altijd met zijn familie. Hier wordt dan richting mij ook veel verwacht (gevoel dat ik weken lang op mijn tenen moet lopen) . Ik gun ze de wereld en geef ook vaak aan dat ze prima kunnen zonder mij. Dat ik desnoods zomers met vriendinnen even wegga of gewoon thuis blijf. Dit is onbespreekbaar lijkt het wel. Vakantie met zijn 3en lijkt mij wel fijn.
Nu vroeg ik mij af. Hoe zit het bij jullie met verwachtingspatronen richting een stiefouder?
Ben ik onredelijk dat ik soms als zijn kind er is andere plannen maak?
Zelf ben ik ook opgegroeid met een stiefouder. Mijn vader nam altijd de volledige verantwoordelijkheid over zijn kinderen en zij die over die van haar. Wij deden echt wel eens wat leuks met zijn allen en ze was (en is) nog steeds altijd bereid om mij te helpen. Maar heen en weer waren er nooit verwachting van dat zij iets richting mij moest of ik richting haar. Dit heb ik altijd als fijn ervaren als kind. Ik wist dat als ik haar nodig had ze er altijd voor me zou zijn maar dat ze verder mij en mijn vader alle ruimte gaf.
Groetjes!
Deze verwachtingen lijken me erg hoog gegrepen vanuit je partner en zijn familie.
In feite scheept hij jou op met zijn kind. En hoe leuk en lief het kind ook mag zijn, het is niet jouw kind, maar wel jouw probleem en verantwoordelijkheid op dit moment lijkt het. Plus, een kind kan niet 24/7 aandacht krijgen/opeisen. En waarom geen opvang?
Ik bedoel; hij besluit dat het kind niet naar de opvang mag, maar wel dat jij naast je studie, werk en het volledige huishouden ook de volledige verantwoordelijkheid neemt voor zijn kind.
En wat heeft zijn familie daarover te zeggen? Waarom alle weekenden en vakanties met de hele familie besteden? Het komt hier over alsof je daar niks in te vertellen hebt en je alleen maar naar hun pijpen hebt te dansen. Is jullie relatie wel gelijkwaardig?
Je bent zeker niet onredelijk als je andere plannen maakt. Ik zou dat zeker doen! Om een aantal redenen, voor jezelf, als signaal naar jouw vriend en, als kind van gescheiden ouders met een vader die hertrouwde, vond ik niets zo vervelend als dat ik eigenlijk nauwelijks een 1 op 1 met hem was. Er was geen vertrouwelijkheid mogelijk met haar erbij. Dat lag niet perse aan haar maar zij voelde dingen niet aan en mijn vader ging er maar niet op in, uit een soort.. gemakzucht.
Kan je niet structureel ergens anders studeren? Het wordt echt tijd dat de vader, jouw vriend dus, echt vader wordt voor zijn kind en hij leunt graag veel en vaak op jou!
Dit lijkt mij zeker niet normaal. Maar, de enige die kan zorgen dat er iets verandert bent je zelf! Blijkbaar vind je het moeilijk om je grenzen aan te geven en je eigen keuzes te maken. Daar zou ik als ik jou was hulp bij zoeken.
Wat jij denk ik moet leren is 'ruimte innemen'. Een ander gaat niet over wat je kan en wil, alleen jij gaat daarover. Maar dat moet je dan wel helder communiceren én je moet er naar handelen.
Echt, als dat je niet lukt, zoek hulp!
Inderdaad, ruimte moet je creëren. Plan gewoon iets en zeg duidelijk 'nee, ik kan niet mee naar...want ik ga met vriendinnen/familie/alleen een weekend weg'.
Ook tegen het kind kun je zeggen dat je nu even niet beschikbaar bent en dat het zichzelf even moet vermaken. Dat is goed en gezond voor kinderen om te leren. Er is geen recht op 24/7 1 op 1 aandacht en vermaak.
Het probleem met een vader die dat niet accepteert is dat jij dan altijd het onderspit zal delven als stiefouder. Maar dat mag vader dan uitzoeken. Als je als ouder van mening bent dat een kind daar recht op heeft, dan moet je daar zelf voor zorgen.
Ga je zelf ook nog kinderen krijgen met deze man? En dan alles op je nemen en met alleen zijn familie zitten?
Nou muisje, je nickname suggereert al dat je niet al te assertief bent. Ik denk dat je wel wat meer voor jezelf op mag komen, en ook voor je stiefkind - dat nu wordt afgescheept met een oppas ipv een vader.
Geen wonder dat het zoveel aandacht vraagt.
Blijkbaar hebben je partner en zijn familie erg traditionele opvattingen en vinden ze dat jij maar gewoon je rol in moet vullen zoals zij die zien. Voor jouw ideeën en wensen lijkt er weinig ruimte te zijn.
Het grote probleem lijkt mij hier niet “wat van een stiefouder verwacht mag worden” maar “hoeveel rekening houd je met je partner”. Ik ben geneigd om toe te voegen: ik snap wel waarom zijn ex bij hem weg is.
Dit klinkt onaardiger dan ik het bedoel, maar je laat je gebruiken als ouderwetse huissloof. Hij ziet geen probleem, want voor hem loopt het lekker zo. Je zult zelf aan de bel moeten trekken: voor jou is dit onhaalbaar.
Met je baan en je studie ben je 32+(minstens)25=57 uur per week bezig en nog mag jij de kinderopvang en het huishouden erbij nemen? Hoeveel uur werkt hij? En hoeveel uur huishouden en kinderopvang neemt hij op zich? Is de verdeling redelijk?
Jij ziet zijn familie wel en de jouwe nauwelijks? Is dat redelijk?
Ik zou beginnen een aantal dagen per week op school of in de bibliotheek te studeren, zodat je er gewoon niet bent.
Maak de komende tijd een paar afspraken met je familie en meld dat je dan weg bent (natuurlijk niet op een superonhandig moment). Niet vragen, melden.
Maak samen een lijst van alle taken die gedaan moeten worden, bepaal samen hoeveel tijd elke taak kost, en verdeel de taken gelijk.
Is het dan nog te zwaar voor jou of voor hem, dan moet er kinderopvang geregeld worden en/of hulp in de huishouding. Als jij hieraan onderdoor gaat, moet hij immers álles alleen doen.
Wauw, jij laat je zwaar misbruiken. Als ik hoor hoe jij onder de plak zit en hoe er een automatisch beroep op jou gedaan wordt, wordt meteen duidelijk dat jij totaal niet voor je zelf op komt.
Het klinkt ook zo dat als jij dat wel gaat doen, jij met een huis vol herrie zit en, behalve je partner, een hele familie tegen je.
Dus als je denkt dat je het trekt zou ik zeggen: geef je behoefte aan en vertel hem dat je niet meer steeds doet wat hij zegt of...GA!
Jaja ik heb geen milde bui vandaag dus: bah weer een man die zo nodig zijn kinderen een flink deel van de tijd wil hebben na een scheiding maar het dan op laat knappen door zijn nieuwe vriendin. De goeden, zoals je vader, niet te na gekomen hoor. Maar ik zou me als vrouw hier niet voor laten gebruiken en dat duidelijk communiceren naar partner en partner ex. Niet bang zijn onaardig over te komen. Het is zijn kind, hij moet er voor zorgen. Het is wel lekker makkelijk zo.
Zelfs als het je eigen kind is gebeuren dit soort dingen overleg lijkt me?
Wat is er leuk aan deze man? Want ik haal het er niet uit. Ik lees alleen maar dat hij en zijn familie zwaar over jouw grenzen gaan. Tijd om voor jezelf op te komen. Als hij zijn kind bij zich heeft is het zijn verantwoordelijkheid, niet die van jou. Je bent zijn sloofje niet.
even voor het beeld: hoe oud is dit kindje eigenlijk? Niet dat het wat aan mijn mening naar jou toe verandert. Maar toch ..
Dit is toch ook niet leuk voor het kind? Hoe leuk en aardig en lief je misschien ook bent maar een kind wil zijn eigen ouder. Dus in belang van het kind schuif de verantwoordelijkheden weer terug naar de vader.
En wat het huishouden betreft kan er natuurlijk best een betaalde hulp komen.
Foutje.
Bedankt!
Muisje, wat vind je van de reacties tot nu toe?