Wel of niet confronteren met vreemdgaan

Help, ik kan wel wat advies gebruiken. 
Al ruim één jaar geleden gaf mijn man uit het niets aan dat hij twijfelde over onze toekomst. Dit kwam echt als donderslag bij heldere hemel, we hadden net een 3e kindje gekregen die amper een paar maanden oud was. 
Op mijn aandringen naar relatie therapie, maar kwamen niet echt verder. Paar maand later zou hij een nachtje weggaan (werkgerelateerd). Maar ik kwam er achter dat hij helemaal niet met het werk weg was, maar bij een andere vrouw de nacht had doorgebracht. 
Eenmaal thuis heb ik hem ermee geconfronteerd. En wat bleef hij de eerste 5 min keihard in mijn gezicht liegen! Uiteindelijk ja, hij had inderdaad bij iemand geslapen. Maar er was niks gebeurd, ze hadden gepraat, en geknuffeld, en hadden er beide een slecht gevoel bij dat ze dit niet weer moesten doen. 

Ik geloofde hem, ik geloofde in ons. Want er was niks mis met ons huwelijk.... maar de twijfel bij hem bleef, de twijfel of wij een toekomst hadden samen.
Ik begreep het niet, je bent me aan het aantrekken en dan weer afstoten, en het ging maanden zo door. Een duidelijke reden had hij niet. Dus ik zei wel eens tegen hem: als je nu zou zeggen dat er een ander is, dan valt voor mij zoveel op de plek, ik keur dat niet goed maar ik begrijp dan je gedrag beter ofzo. 
Maar nee, dat was niet zo. Hij had ook geen contact meer met haar. 

We hebben uiteindelijk besloten voor een time-out, en zijn een aantal weken gaan birdnesten ivm de kinderen. In één van die weken kwam ik er weer achter dat hij op een bewuste avond bij haar was, ik belde hem op en verzon een smoes zodat hij naar huis zou komen. 
Ik confronteerde hem direct waar hij vandaan kwam, en volgens eigen zeggen was hij aan het rondrijden. Weer bleef hij eerst keihard ontkennen, maar na een paar minuten ja, hij was inderdaad bij haar. Want hij kon zo fijn met haar praten.
Opnieuw gevraagd om het contact te verbreken, en ik dit niet oké vind. Waarom als het alleen praten is zegt hij het me niet eerlijk? Ik vroeg hem of ik de whatsapp mocht zien, om mij te bewijzen dat het echt alleen maar praten is. Maar dit mocht niet, want dan zou ik zien dat hij over onze relatie praatte en dat wilde hij niet.
Ik zei maar nu denk ik dat er meer tussen jullie is dan alleen praten, je kunt me dat bewijzen door de app te laten zien. Maar nee.. ik mocht het niet zien. 

Het birdnesten stopte, hij kwam weer thuis en we gingen een paar 'betere' weken in. Tot een paar weken geleden, ik inlogde bij zijn telefoonprovider en zag dat hij nog geregeld met haar belde! Ik appte hem dat we vanmiddag moeten praten, en hij appt terug ik wil ook met jou praten. Hij viel meteen met de deur in huis, ik wil scheiden.
Ik confronteerde hem daarna weer met de belgeschiedenis van hem, opnieuw in de ontkenning. Heel erg op mij richten: je bent gek, je ziet ze vliegen,  je achtervolgt me, je controleert me blablabla. 
En ja, op het lange laatste inderdaad.. hij belde nog af en toe met haar. En ze hadden elkaar zelfs de afgelopen maanden een paar keer gezien. 

Ik heb hem zovaak gevraagd: heb je nog contact met haar? Nee. Zie je haar nog? Nee. Is er een ander? Nee. 

Nu zitten we middenin de scheiding. Wonen nog samen, eerst moet de woning op mijn naam en daarna kan hij kopen. Tot op de dag van vandaag heb ik zijn whatsapp niet mogen zien.. 
Ik zie nu in dat ik de laatste tijd mijn kop in het zand gestoken heb, want alles wijst erop dat hier al heel lang meer speelt dan alleen maar 'praten'. 
Laat ik het zo, want het gaat nu best oke thuis, kunnen prima door één deur en we zorgen nog samen voor de kinderen. 
Of... zet ik hem voor de keus. Bewijs je onschuld maar, dat er inderdaad niks speelt, dus laat me de appjes lezen, zo niet dan kun je je koffer pakken en ga je eruit.
Maar dan riskeer ik een vechtscheiding. Wil ik dat? 
Maar nu ben ik wellicht veel te lief voor hem, en komt hij er vrij makkelijk mee weg... 

Ps. als ik hem eruit zet ben ik fulltime verantwoordelijk voor de kinderen de komende maanden. Want hij heeft geen plek om de kinderen op te vangen. En hem als God in Frankrijk laten leven pas ik ook voor. Dit zit echt met een dilemma.. 

Wat zouden jullie doen?