Wraak
Sinds 2018 zit ik in een scheiding. In mijn huwelijk heb ik 20 jaar lang aan een dood paard zitten te trekken tot ik er uiteindelijk helemaal klaar mee was.
Toen kwam er een rechtzaak en daarna een hoger beroep.
Tegen mijn ex-vrouw is in het hoger beroep gezegd dat zij een zware inspanningsverplichting heeft.
Zij was echter niet van plan om meer te gaan werken en heeft toen na ongeveer een half jaar bedacht dat ze een Burn out heeft.
Dit heeft ze met behulp van het UWV 2 jaar weten te rekken.
Nu is ze wederom met hulp van het UWV volledig afgekeurd en kan ik nog 8 van de 12 jaar alimentatie betalen.
Voor mij is het duidelijk dat dit haar wraak is want ze lacht mij gewoon uit.
Ze kan verder alles en doet ook alles, behalve werken...
Het gevaar is dat als ik een nieuwe procedure ga beginnen ik er wel eens bedrogen kan uitkomen omdat ik dan de komende 8 jaar nog meer moet gaan betalen.
Mannen die veel werken en goed verdienen zijn de sigaar.
Vrouwen die sluw zijn en niks doen worden aan alle kanten gesteund.
Het is een rare wereld.
Ik blijf erbij, en ik heb dit al vaak gezegd op het forum: als de situatie enigszins normaal is, is het echt verstandiger als bij de komst van een kind beide ouders 4 dagen daan werken. Zo wordt niemand "specialist kinderverzorging" of "specialist geld binnenbrengen". Geen van beiden valt in een enorme inkomensval (waar moeders spijt van krijgen), geen van beiden mist veel van de kinderjaren (waar vaders achteraf spijt van hebben). En: bij een scheiding kunnen beiden inkomen genereren én voor de kinderen zorgen.
Ik wil vooral alle aanstaande ouders hier op het hart drukken deze regeling serieus te overwegen als hij ook maar een beetje haalbaar is, het is de enige verstandige manier.
En zeg nou niet dat dat iets nieuwerwets is, wij hebben het gedaan, en onze oudste is vlak na de eeuwwisseling geboren. Niemand keek destijds vreemd op en we waren ook niet de enigen. Beide kinderen hebben een handicap, maar konden met hulp wel naar de creche en naar school. We zijn helaas inderdaad gescheiden, en ondanks alle fratsen van mijn ex kon ik er wel op vertrouwen dat hij wist wat de kinderen nodig hadden, en dat wij ook allebei apart een gezin financieel draaiende konden houden. We deden co-ouderschap en hebben elkaar geen alimentatie betaald. We hadden een kinderrekening voor de kinderkosten (school, kapper, kleding) waar we elk een bescheiden bedrag per maand op zetten. Nu zijn de kinderen 18+ en ik kan concluderen dat het voor ons heel goed heeft gewerkt.
Pennestreek schreef op 11-12-2023 om 21:19:
[..]
Nee, dat is niet ‘uiteraard’. A. Kind met een etiket en B. Dat wilde man (ook) niet, want A. Het leven is niet altijd zo lekker maakbaar als we dat graag zouden zien…
Ik vind je reactie weer eens lekker kort door de bocht en vooral niet getuigen van het inzicht dat andere mensen andere levens leiden dan jij (vindt dat ze zouden moeten) en dat soms ‘gewoon’ niet zo ‘gewoon’ is.
Ik neem aan dat jij daar zelf ook een stem hebt gehad? En dat het leven niet maakbaar is weet ik inmiddels alles van. Neemt alleen niet weg dat in de meeste gevallen de vrouw zelf ook niet fulltime wil werken. Ik vind zo’n regeling trouwens ook uitermate ongeëmancipeerd. En het wat slachtofferig klinken om achteraf te gaan lopen klagen en compensatie te verwachten.
Daarbij is het idee hier nog erg dat vrouwen niet 'hoeven' te werken. Dat resteert uit de eerste wereldoorlog. Nederland deed niet mee, terwijl in de omringende landen vrouwen de boel draaiden omdat er (bijna) geen mannen meer waren. Dat is nog maar een drietal generaties geleden. Deze geschiedenis in combinatie met ruim 11 jaar Rutte maakt de 'keuze' wel heel makkelijk.
IMI-x2 schreef op 12-12-2023 om 07:54:
Ik blijf erbij, en ik heb dit al vaak gezegd op het forum: als de situatie enigszins normaal is, is het echt verstandiger als bij de komst van een kind beide ouders 4 dagen daan werken. Zo wordt niemand "specialist kinderverzorging" of "specialist geld binnenbrengen". Geen van beiden valt in een enorme inkomensval (waar moeders spijt van krijgen), geen van beiden mist veel van de kinderjaren (waar vaders achteraf spijt van hebben). En: bij een scheiding kunnen beiden inkomen genereren én voor de kinderen zorgen.
Ik wil vooral alle aanstaande ouders hier op het hart drukken deze regeling serieus te overwegen als hij ook maar een beetje haalbaar is, het is de enige verstandige manier.
En zeg nou niet dat dat iets nieuwerwets is, wij hebben het gedaan, en onze oudste is vlak na de eeuwwisseling geboren. Niemand keek destijds vreemd op en we waren ook niet de enigen. Beide kinderen hebben een handicap, maar konden met hulp wel naar de creche en naar school. We zijn helaas inderdaad gescheiden, en ondanks alle fratsen van mijn ex kon ik er wel op vertrouwen dat hij wist wat de kinderen nodig hadden, en dat wij ook allebei apart een gezin financieel draaiende konden houden. We deden co-ouderschap en hebben elkaar geen alimentatie betaald. We hadden een kinderrekening voor de kinderkosten (school, kapper, kleding) waar we elk een bescheiden bedrag per maand op zetten. Nu zijn de kinderen 18+ en ik kan concluderen dat het voor ons heel goed heeft gewerkt.
Helemaal eens, juist omdat de kans op alleen verder gaan significant is moet je er zo rekening meehouden.
Ik werkte voor we kinderen kregen al part time wegens verminderde belastbaarheid. Ben nadat zoon geboren was ook niet minder gaan werken. Vader van zoon is op papier niet minder gaan werken maar ging vooral minder overuren maken en heeft zijn rooster omgegooid. 1 dag per 14 dagen was hij thuis, en kon de directie hoog en laag springen deze directeur was er dan niet ook niet voor een telefonisch overleg, alleen voor calamiteiten bereikbaar. Dat heeft hij ook steeds bij zijn medewerkers gepromoot dus zijn afdeling had het grootste percentage deeltijdwerkers waarvan een groot deel ook mannen. Goed voorbeeld doet volgen. Ex heeft nog voorgesteld om van zijn baan een duo baan te maken om dan 1 dag per week thuis te zijn maar daar wilde de werkgever niet aan terwijl het qua besteede uren wel had gekund.
En vergeet niet: naast echtscheiding kunnen er ook nog andere dingen zijn die maken dat het inkomen van de andere partner wegvalt.
IMI-x2 schreef op 12-12-2023 om 07:54:
Ik blijf erbij, en ik heb dit al vaak gezegd op het forum: als de situatie enigszins normaal is, is het echt verstandiger als bij de komst van een kind beide ouders 4 dagen daan werken. Zo wordt niemand "specialist kinderverzorging" of "specialist geld binnenbrengen". Geen van beiden valt in een enorme inkomensval (waar moeders spijt van krijgen), geen van beiden mist veel van de kinderjaren (waar vaders achteraf spijt van hebben). En: bij een scheiding kunnen beiden inkomen genereren én voor de kinderen zorgen.
Ik wil vooral alle aanstaande ouders hier op het hart drukken deze regeling serieus te overwegen als hij ook maar een beetje haalbaar is, het is de enige verstandige manier.
En zeg nou niet dat dat iets nieuwerwets is, wij hebben het gedaan, en onze oudste is vlak na de eeuwwisseling geboren. Niemand keek destijds vreemd op en we waren ook niet de enigen. Beide kinderen hebben een handicap, maar konden met hulp wel naar de creche en naar school. We zijn helaas inderdaad gescheiden, en ondanks alle fratsen van mijn ex kon ik er wel op vertrouwen dat hij wist wat de kinderen nodig hadden, en dat wij ook allebei apart een gezin financieel draaiende konden houden. We deden co-ouderschap en hebben elkaar geen alimentatie betaald. We hadden een kinderrekening voor de kinderkosten (school, kapper, kleding) waar we elk een bescheiden bedrag per maand op zetten. Nu zijn de kinderen 18+ en ik kan concluderen dat het voor ons heel goed heeft gewerkt.
Maar daarmee los je het probleem niet op. Jullie hebben het dan zonder PA geregeld, maar wanneer je man meer zou verdienen, had je daar wel recht op gehad. Dat recht is waar ik over spreek en wat ik krom vind: ik kan prima een dag minder gaan werken en mijn vrouw een dag meer, dan verdien ik nog steeds 15k meer op jaarbasis en ontloop je daar nog steeds het eventuele latere probleem aan PA niet mee, als mijn vrouw op haar strepen gaat staan.
Dan is dus het hele punt van " verzorging" die hier aangehaald wordt weg, immers verdelen we het eerlijk gedurende ons huwelijk, maar die PA blijft bestaan. Dat is toch gek?
Overigens is de uitwerking al, en dat benoem ik hier al meerdere keren, dat die verzorging redelijk evenredig verdeeld wordt in mijn generatie. Mannen werken in banen waar ze sneller vanuit huis werken, de kids dus opvangen.
Dat is ook niet zo gek, vrouwen zijn overbevolkt in de sectoren waar thuiswerken gewoon niet kan, denk aan de zorg, denk aan het onderwijs, denk aan de kinderopvang.
Elpisto schreef op 12-12-2023 om 10:08:
[..]
Maar daarmee los je het probleem niet op. Jullie hebben het dan zonder PA geregeld, maar wanneer je man meer zou verdienen, had je daar wel recht op gehad. Dat recht is waar ik over spreek en wat ik krom vind: ik kan prima een dag minder gaan werken en mijn vrouw een dag meer, dan verdien ik nog steeds 15k meer op jaarbasis en ontloop je daar nog steeds het eventuele latere probleem aan PA niet mee, als mijn vrouw op haar strepen gaat staan.
Dan is dus het hele punt van " verzorging" die hier aangehaald wordt weg, immers verdelen we het eerlijk gedurende ons huwelijk, maar die PA blijft bestaan. Dat is toch gek?
Overigens is de uitwerking al, en dat benoem ik hier al meerdere keren, dat die verzorging redelijk evenredig verdeeld wordt in mijn generatie. Mannen werken in banen waar ze sneller vanuit huis werken, de kids dus opvangen.
Dat is ook niet zo gek, vrouwen zijn overbevolkt in de sectoren waar thuiswerken gewoon niet kan, denk aan de zorg, denk aan het onderwijs, denk aan de kinderopvang.
Je hebt ook nog zoiets als verwijtbaar inkomenverlies. Dat betekent dat je soms best minder mag gaan werken of ondernemen, maar dat de PA dan niet naar beneden wordt bijgesteld.
Elpisto schreef op 12-12-2023 om 10:08:
[..]
Maar daarmee los je het probleem niet op. Jullie hebben het dan zonder PA geregeld, maar wanneer je man meer zou verdienen, had je daar wel recht op gehad.
Mannen werken in banen waar ze sneller vanuit huis werken, de kids dus opvangen.
Ik heb altijd meer verdiend dan mijn ex en nee, hij kreeg geen PA.
Zorg jij echt voor je kinderen als jij thuis werkt? Op mijn werk is die combinatie niet toegestaan. Ik stop wel eens een was in de machine tijdens mijn koffiepauze, maar veel meer kan ik niet doen als ik thuis werk, te druk en ik moet me concentreren.
IMI-x2 schreef op 12-12-2023 om 11:44:
[..]
Ik heb altijd meer verdiend dan mijn ex en nee, hij kreeg geen PA.
Zorg jij echt voor je kinderen als jij thuis werkt? Op mijn werk is die combinatie niet toegestaan. Ik stop wel eens een was in de machine tijdens mijn koffiepauze, maar veel meer kan ik niet doen als ik thuis werk, te druk en ik moet me concentreren.
In de hoedanigheid waarin kinderen van 8 en 10 nog zorg nodig hebben, zeer zeker ja. Ook daarin zie je ouderwets vs modern: het gaat er niet om of ik 8 uur per dag of 13 uur per dag aan het werk ben, het gaat er om dat ik goed werk aflever tot volle tevredenheid van mijn werkgever. Of ik daar dan overdag 8 uur mee bezig ben, of doordat ik tijd met mijn kinderen door breng of klusjes doe, dit in de avonduren, of de vroege ochtend uren nog doe, maakt dan weinig uit.
Maar blijf vooral mitsen en maren bedenken. Ik denk dat we deze discussie ook wel kunnen sluiten. Ik heb mijn punt gemaakt, de andere kant heeft zijn of haar punt gemaakt.
Ik had niet de illusie dat we daar over uit komen. Je schijt niet in je eigen bed.
Panama831 schreef op 12-12-2023 om 10:53:
[..]
Je hebt ook nog zoiets als verwijtbaar inkomenverlies. Dat betekent dat je soms best minder mag gaan werken of ondernemen, maar dat de PA dan niet naar beneden wordt bijgesteld.
Wat dus precies mijn punt is: het PA systeem, zoals die nu werkt, is een gedrocht.
Elpisto schreef op 12-12-2023 om 12:30:
[..]
Wat dus precies mijn punt is: het PA systeem, zoals die nu werkt, is een gedrocht.
Ja, dat ben ik wel met je eens. Het zou echt moeten dienen om een periode te overbruggen met als basis dat er een nieuwe situatie ontstaan na de scheiding.
Dat zal dan betekenen dat de één misschien (meer) zal moeten gaan werken. En de ander misschien wat minder om vaker thuis te zijn voor de kinderen.
En daarom moet je gewoon niet officieel trouwen. Dan heb je geen PA.
Als ik sommigen hoor, dan denk ik waarom ben je getrouwd als nooit PA wil betalen. Doe dan een bruiloft maar met een samenlevingscontract.
Lotte78 schreef op 12-12-2023 om 14:06:
En daarom moet je gewoon niet officieel trouwen. Dan heb je geen PA.
Klopt.
Na de eerste keer getrouwd te zijn geweest, ook niet meer getrouwd. Dat scheelt in elk geval discussie over partneralimentatie.
Elpisto schreef op 11-12-2023 om 13:29:
[..]
Het woordje absoluut duid op hoe het nu is, mocht dat niet duidelijk zijn. Dat was eigenlijk ook het punt: Ik kan gaan betalen voor het feit dat mijn partner nu niet meer werken WIL, niet omdat ze dat niet KAN. En daarin schuilt natuurlijk in de huidige tijdsgeest wel het probleem met PA.
PA ziet toe op een situatie die niet of nauwelijks meer van toepassing is. Vrijwel iedereen die Part-time werkt, kan morgen besluiten dat ze fulltime willen gaan werken en dan werken ze met een maand, bij wijze van, fulltime. Als we dan met elkaar de mond vol hebben over dat het ongelijk is dat vrouwen per definitie meer part-time werken dan mannen, dan zou het vrij gek zijn als je een regeling die dat stimuleert in stand houd.
Dat is wat ik bedoel met "emancipatie is alleen een issue als het positief uit pakt" dat geld niet voor iedereen, maar aan iemand als Ysenda zie je wel dat er nog mensen zijn die daar op die manier in staan. Wil je verandering, dan moet je ook accepteren dat een verandering kan betekenen dat iets negatief uit pakt. En dan kun je gaan discussieren of dat een kip-ei verhaal is: Moeten we eerst van die PA af om op die manier gescheiden vrouwen te stimuleren meer te gaan werken, of werkt het andersom.
Klopt niet helemaal. Er wordt door de rechters tegenwoordig naar verdiencapaciteit gekeken. Indien de ex-partner in staat is om volledig te gaan werken, dan wordt dit ook al wil ze niet volledig werken, verrekend met de alimentatie. Vaak wordt er wel een overgangstermijn aangehouden.
Mijn ex kwam hierachter door gesprekken over een hypotheek waarvan ze dacht dat ik wel mee kon betalen. Na het eerste PA verzoek heeft mijn advocaat het haarfijn vanuit de wet en jurisprudentie even op papier gezet. Daarna heeft ze er maar van afgezien in de rechtbank en is ze heel snel fulltime gaan werken.
Zoem schreef op 17-12-2023 om 17:16:
[..]
Klopt niet helemaal. Er wordt door de rechters tegenwoordig naar verdiencapaciteit gekeken. Indien de ex-partner in staat is om volledig te gaan werken, dan wordt dit ook al wil ze niet volledig werken, verrekend met de alimentatie. Vaak wordt er wel een overgangstermijn aangehouden.
Mijn ex kwam hierachter door gesprekken over een hypotheek waarvan ze dacht dat ik wel mee kon betalen. Na het eerste PA verzoek heeft mijn advocaat het haarfijn vanuit de wet en jurisprudentie even op papier gezet. Daarna heeft ze er maar van afgezien in de rechtbank en is ze heel snel fulltime gaan werken.
Mijn advocaat rekent voor de moeder van mijn jongste kind ook gewoon met een minimum part-time salaris. Dat zou ze moeten kunnen verdienen als ze een part-time baan vindt. Werk is er ook genoeg. Wil ze dat niet, dan is dat haar keuze, maar niet een waarvoor ik op zou moeten draaien.