Zijn er ook mannen die emotioneel kapot zijn van een scheiding?
Goeie avond,
Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo verdrietig ik hoop dat het helpt als ik het van mij afschrijf. Hoe ik het hier schrijf is natuurlijk wel mijn kant van onze scheiding. Goede adviezen lijken me heel geweldig maar negatieve reacties over mijn (ex)vrouw trek ik heel slecht.
Hier mijn verhaal.
Ik ben een man van 42 jaar. We zijn 17 jaar samen en bijna 9 getrouwd.
Een goeie 6 weken geleden (eind april) kwam mijn vrouw terug uit het buitenland hier was zij geweest voor haar werk. Voor deze periode was onze relatie een poosje al iets minder. Ik dacht dat dit kwam omdat ze stress had over het naar school brengen van de kinderen in combinatie met haar drukke baan en mijn baan waarvoor ik regelmatig langere tijd in het buitenland ben (4 tot 6 weken) hierom hebben wij ook besloten om een au pair te nemen die ondertussen er ook al is. Op een zaterdag avond nadat we onze kinderen op bed hadden gelegd zaten we beneden aan de tafel en vroeg ik of ze zin had om en film te kijken of een spelletje te spelen aangezien we elkaar heel weinig hadden gezien de afgelopen tijd. Hier had zij geen zin in en stelde mij toen de vraag hoe vind jij onze relatie gaan. Ik gaf hier toen aan dat ik die op het moment wel moeilijk vond gaan. Hierop gaf zij aan dat ze niet meer wist of ze nog wel bij me wou blijven. Dit raakte mij emotioneel heel erg hard aangezien ik dit echt niet had zien aan komen. Ik heb haar toen gevraagd of ze nog in relatie therapie geloofde. Hier geloofde zij gelukkig wel in dus dat gaf mij weer hoop dat er toch nog misschien een toekomst samen mogelijk was. Helaas moest ik na het weekend voor mijn werk naar het buitenland hier ben ik ook heen gegaan maar heb wel met mijn werk afgesproken dat het een kortere tijd was in verband met alles wat thuis nu speelde. 2 dagen later zat het me toch niet lekker en had ik mijn vrouw aan de telefoon en na door vragen gaf zij toe dat ze vreemd was gegaan met een collega (hier voor kende ze hem niet.) Toen brak mijn wereld helemaal en hebben mijn collega’s geregeld dat ik donderdag al weer naar huis kon vliegen. Mijn wereld was helemaal ingestort maar ik kan het begrijpen dat het is gebeurd. Zij zat niet lekker in haar vel en was even weg van de kinderen van mij en van alles stress thuis en je zit op een mooi eiland. We hebben toen op vrijdag en zaterdag goeie gesprekken met elkaar gehad en zijn op maandag begonnen met relatie therapie. Hier gaf zij aan dat ze op dit moment niet meer in een toekomst geloofde samen. De therapie was super emotioneel en we kregen ook een opdracht mee die we thuis moesten uit proberen. Hier heeft zij ook herhaaldelijk op gezegd dat we het wel serieus moeten doen wat die therapie kost ook echt serieus geld. Tussen de 1e
en 2e sessie zat helaas ongeveer 1,5 week met ups maar vooral ook downs veel verdriet en frustratie van mijn kant. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik toen de fout heb gemaakt om haar berichten in whats app te lezen dit was echt niet goed van mij en hier schaam ik me ook echt voor. De 2e sessie verliep echt heel anders op een gegeven moment gaf ze aan dat ze helemaal niet meer wou en naar door vragen gaf ze toe dat ze weer contact had met die man waar ze vreemd mee gegaan is. Mijn wereld stortte terplekken compleet in want ik wou en wil nog steeds vechten voor onze relatie ik hou nog zo veel van haar maar in mijn ogen heeft ze alle deuren die ik probeer open te zetten door uit huis te gaan een poos of samen om en om uit huis te gaan kei hard dicht gegooid in mijn ogen wil ze alleen maar scheiden. Ik kan hier dus heel moeilijk acceptatie voor krijgen dat we gaan scheiden om dat ze in mijn ogen alles alleen heeft beslist en de periode dat zij twijfelde alles alleen heeft gedaan ik heb totaal geen inbreng in de hele situatie ook niet gehad het voelt als of ik in een trein zit ergens achteraan en dat zij bepaald waar we heen gaan hoe snel en waar we wel en niet even stoppen. Ik voel me machteloos. We zijn nu een paar weken verder de scheiding is in gang gezet. Ze heeft echter afgelopen weekend toegegeven dat ze hem al weer stiekem een keer gezien heeft terwijl we nog niet eens gescheiden zijn en ze heeft gezegd dat ze hem mist en naar hem toe wil. Ze kent hem net 5 weken en ik wordt gewoon ingeruild voor een ander een jonger exemplaar. Ik ben op het moment echt bezig met overleven, ik vind het zo zwaar vooral om dat ik emotioneel totaal niet achter de scheiding sta ik voel me buitenspel gezet. Ik weet dat ze ook echt het emotioneel wel zwaar heeft dat heeft ze ook gezegd zij wordt ook verscheurd door gevoelens en ze heeft ook toegegeven dat het fout is wat ze doet maar ze gaat er wel bewust mee door. Op het moment zit ik echt in een overlevings modus mijn emoties nemen de overhad en die gaan alle kanten op, diep gewortelde verdriet, boosheid, onmacht, jaloezie en nog zo veel meer. Ik slaap de afgelopen 5 a 6 weken gemiddeld denk ik 2 a 3 uur per nacht ik heb geen eetlust meer. Thuis ben ik niet te genieten terwijl mijn vrouw echt probeert rekening met mij te houden. Mijn slaap gebrek maakt mij op het moment ook een slechte vader dit doet mij ook verdriet. Waar ik ook heel erg bang voor ben is dat ik allen over blijf, mijn dochters liggen nu op bed en ik zit hier dan alleen aan de keuken tafel is dit nu mijn toekomst alleen ik weet namelijk echt wel dat ik niet de knapste ben. Mijn vrouw is vorige week 3 nachtjes weg geweest voor haar werk en deze week weer 1 nachtje. Als ik niet iets stuur naar haar hoor ik helemaal niks van haar terwijl ik echt heel duidelijk heb verteld bij de maatschappelijk werkster (daar ga ik 1 keer per week heen om over mijn emoties te praten aangezien ik het niet alleen red ik ga kapot.) dat ik zo hunker naar een beetje aandacht van haar kant ook al is het maar te vertellen over hoe haar werk ging maar ze is alleen maar met hem bezig ze sport veel en dan als ze even weg is belt ze elke avond met hem hele tijden dit heeft ze ook toegeven. Dit doet mij ook zo veel verdriet en geeft mij ook nog meer het gevoel dat ik ingeruild ben aan de kant gezet. Ik ben ook zo boos op hem hij wist dat we nog moesten beginnen met de scheiding dat ze mij het nog niet eens verteld had dat ze wou scheiden en hij ging bewust haar versieren en gaat er nu bewust mee door ik haat hem echt. In mijn gedachten is hij namelijk de reden dat ze zo abrupt is gestopt met de therapie. Als we door waren gegaan en we kwamen er naar een aantal keer achter dat het er echt niet meer is terwijl er geen ander in het spel is dan had ik er acceptatie voor dan hadden we het samen geprobeerd maar nu is dat kleine beetje hoop of wat er ook nog was door hem verpletterd vertrapt en verbrand. We zijn nu op het punt dat we moeten gaan beslissen wat er met het huis gebeurd, met mijn dochters met al onze spullen. We hadden het over uitkopen of nog samen het huis aan houden voor onze dochters en in het gesprek kwam het er ook op dat wat als het serieus wordt met hem dat hij mij dan misschien uit zou kopen. Hier ben ik ook weer zo verdrietig om dan is het plaatje helemaal compleet mijn vrouw met mijn kinderen in mijn huis met hem.
Ik kan dit niet meer ik weet niet waar ik heen moet met mijn emoties kennissen heb ik genoeg familie heb ik geen band mee. Alles wat ik had was mijn vrouw en haar familie maar alles is nu weg dromen, toekomst plannen alles ik val in z’n diep gat en ik zie geen toekomst meer.
Ik weet het ik vertel een hele hoop en het gaat alle kanten op, ik zit gewoon maar te schrijven wat in me opkomt, ik denk dat ik opzoek ben naar een beetje steun en begrip, misschien handvatten wat te doen of wat vooral niet te doen, ik ben alleen zo bang voor de toekomst die zie ik zo zwart en eenzaam in, ben gewoon mezelf, mijn zelfvertrouwen totaal kwijt. Ik voel me zo verschrikkelijk totaal waardeloos door alles wat in mijn hoofd om gaat. Ik moet om alles huilen op alle tijden van de dag. Ik kan op het moment niet naar mijn werk emotioneel kan ik het niet maar ook door mijn slaap gebrek is het onveilig alles waar ik plezier in had geeft me nu geen plezier meer. Ik voel me als een vuilniszak in het bos gestort, weg gegooid en ingeruild... En ik hou nog van haar hoe raar het ook klinkt.
Gegroet
Zolang het geen goede bekende is niet mee bemoeien. Richt je liever op je eigen proces. Dat kost al tijd en energie genoeg ipv wraak te gaan nemen op die ander. Jouw partner heeft je wat aangedaan. De ander niet.
Hi Hans, hoe gaat het nu met je? Wordt het al iets beter? Bij mij is het gevoel nog zo pijnlijk. De ochtenden zijn het ergst. Dan schrik ik wakker in dezelfde nachtmerrie.
Ik had hem uiteindelijk niet opgezocht. Maar afgelopen zaterdag liep ik met mijn gezin incl. Ex door de stad en kwam ik hém en zijn gezin tegen. Ik heb mezelf zo tegen moeten houden om niet naar zijn vrouw te rennen en alles uit te leggen. Om niet alles ook voor hem kapot te maken.
Ik ga het denk ik uiteindelijk alsnog doen. Maar eerst even wat rust in mijn lijf.
Zij is nog heel veel hier. Gek wordt ik daarvan. Er zit totaal geen emotie meer in. Ik háát wat ze gedaan heeft. Wat ze haar gezin heeft aangedaan, met twee super jonge kindjes. Ik merk wel dat ik steeds bozer wordt. Heb jij dat ook?
Hoe verlopen jouw dagen?
Salontafel tijd om afstand te nemen van je ex. Niet meer gezellig door de stad lopen en alles met elkaar bespreken. Maar loskomen van elkaar. En ook van die minnaar. Want uiteindelijk heeft die niets met jou te maken. Geen relatie of afspraken met jou. Laat dat los en zoek hulp voor jezelf. Misschien helpt sporten jou om weer tot jezelf te komen?
Salontafeltje schreef op 08-07-2024 om 14:29:
Hi Hans, hoe gaat het nu met je? Wordt het al iets beter? Bij mij is het gevoel nog zo pijnlijk. De ochtenden zijn het ergst. Dan schrik ik wakker in dezelfde nachtmerrie.
Ik had hem uiteindelijk niet opgezocht. Maar afgelopen zaterdag liep ik met mijn gezin incl. Ex door de stad en kwam ik hém en zijn gezin tegen. Ik heb mezelf zo tegen moeten houden om niet naar zijn vrouw te rennen en alles uit te leggen. Om niet alles ook voor hem kapot te maken.
Ik ga het denk ik uiteindelijk alsnog doen. Maar eerst even wat rust in mijn lijf.
Zij is nog heel veel hier. Gek wordt ik daarvan. Er zit totaal geen emotie meer in. Ik háát wat ze gedaan heeft. Wat ze haar gezin heeft aangedaan, met twee super jonge kindjes. Ik merk wel dat ik steeds bozer wordt. Heb jij dat ook?
Hoe verlopen jouw dagen?
Met mij gaat het met ups en downs. Ik ben bang dat het pas beter wordt als we echt helemaal uit elkaar zijn en ik mijn eigen plek heb. We zijn op het punt gekomen waar we aan het uitzoeken zijn of 1 van ons de ander kan uit kopen. Dit geeft ook best wel weer stress want hoe graag ik ook wil blijven wonen hier is het financieel gezien niet verstandig. Voor mijn vrouw is dat een ander punt zij kan het wel opbrengen. Voor onze dochters wil ik het heel graag zodat die een vertrouwde plek houden. Maar het voelt zo dubbel dit huis hebben we 3 jaar geleden nieuw gekocht, zo veel hebben we samen besloten enz dat wordt nu dus waarschijnlijk allemaal voor haar ik gun het haar echt maar het voelt zo dubbel. Het voelt als of ik haar de scheiding op een presenteer blaadje geef, ik weet dat ze ook stress heeft en emotioneel het er moeilijk me heeft. Maar het voelt gewoon als of zij het veel makkelijker heeft ik zeg niet dat het zo is maar het voelt zo. Ook zijn we bezig bij de mediator met de documenten hoe we alles verdelen en hoe we het co ouderschap gaan doen. Dit doet mij nog zo veel pijn dat ik niet eens de concept documenten door kan lezen, ik kan me er gewoon niet toe zetten. Dan komt nu ook nog eens de zoektocht er bij naar een nieuw huis wat ik op ten duur aan thuis zou kunnen noemen. Dit brengt bij mij ook best wel weer een hoop stress met zich mee.
Ik was heel lang ook heel boos, hoe kon ze me dit aan doen om alvast te beginnen met een ander terwijl wij nog zelf bij relatie therapie zaten. Alle boosheid, jaloezie (waar ik zo naar verlang gaf ze zo makkelijk in mijn ogen aan een ander.) frustratie enz was heel erg aanwezig dit heeft mij toen emotioneel helemaal tot de afgrond gebracht, ik at niet sliep slecht zorgde heel slecht voor mijzelf. Ook al heeft ze geen gevoelens meer voor mij in de zin van een relatie ze heeft echt nog gevoelens voor mij als vader van onze dochters dit heeft ze meerdere malen gezegd en dat ze zich ook echt heel erg veel zorgen om mij begon te maken. Ik was mezelf gewoon kapot aan het maken omdat ik het emotioneel niet los kon laten. Wat bij ons voor een grote verandering heeft gezorgd is dat hij de relatie met haar heeft verbroken. Ik vind dit wel naar voor haar omdat ik haar nog steeds niet graag verdrietig zie ook al veroorzaakt iemand anders het verdriet ik heb haar hier zelfs mee proberen te helpen hoe raar het ook klinkt. Maar nadat die "relatie" dus over was kreeg ik redelijk snel wat rust terug in mijn hoofd en is het ook weer beter mij aan het gaan. Ik ben begonnen weer met hardlopen wat me nog best aardig af gaat ook moet ik eerlijk zeggen. Hoe het nu verder gaat op het moment probeer ik het aan te kijken van dag tot dag. Er zijn dagen dat ik me zelfs af en toe blij voel maar er zijn ook dagen bij dat ik alleen maar in problemen denk. Wat ik voor mezelf wel heb veranderd en dat moet mijn vrouw maar accepteren of ze het wil of niet. Als ik ergens mee zit waarvan ik denk dat het me wakker gaat houden in de nacht heb ik het er met haar over. Ook dingen die haar kwetsen of pijn kunnen doen daar heb ik het met haar over. Ik heb niet gekozen voor deze scheiding en ze zit nog steeds heel veel in mijn hoofd en waar ik kan wil ik haar ook nog steeds helpen. Maar alle gedachten die door mijn hoofd gaan alle emoties die ik lastig kan verwerken die krijgt ze er nu allemaal bij of ze wil of niet. Ik praat veel meer met haar over hoe ik me voel dan toen we een relatie hadden. Ze heeft al wel eens gezegd dat ze deze kant niet echt van mij kende maar ze accepteert ze maar als het mij helpt heeft ze op dit punt even pech. Ik hou zo goed mogelijk rekening met haar gevoelens en ook vraag ik haar af en toe hoe ik met haar om moet gaan zodat we on speaking turms blijven. Dit is wel lastig maar voor onze dochters zullen we toch de scheiding samen moeten doen hoe moeilijk dat ook is voor ons beiden.
Over het opzoeken en confronteren van hem. Het klinkt hard maar wat bereik je er mee behalve misschien tijdelijk een goed gevoel. Je jaagt je ex alleen maar tegen je in het harnas en dat zal de scheiding echt niet ten goede komen. Daar zullen jij en je ex last van hebben. Maar wie er echt last van gaan krijgen als jullie onderling ruzie hebben zijn je kinderen. Ik kan je alleen maar aanraden om het niet te doen voor de kinderen ik zeg niet dat je alles moet slikken van haar en het is super moeilijk ik weet er alles van. Het blijft jou keuze of je hem/haar aanspreekt.
Hans_1982, is er geen kans op herstel van jullie relatie nu zij de doldwaze dagen achter zich heeft gelaten, moeten laten? Een andere fase, meer een van samenwerkende partners, vriendschappelijk, samen werkend aan hetzelfde project, voorbij de emotionele veeleisende fase van verliefdheid, voorbij de driften. Gewoon twee mensen die ooit voor elkaar gekozen hebben, over bergen en dalen zijn gegaan, de hoogte- en dieptepunten kennen en nu gaan zorgen voor simpele, eenvoudige stabiliteit ten behoeve van elkaar en de kinderen?
Tsjor
tsjor schreef op 16-07-2024 om 08:24:
Hans_1982, is er geen kans op herstel van jullie relatie nu zij de doldwaze dagen achter zich heeft gelaten, moeten laten? Een andere fase, meer een van samenwerkende partners, vriendschappelijk, samen werkend aan hetzelfde project, voorbij de emotionele veeleisende fase van verliefdheid, voorbij de driften. Gewoon twee mensen die ooit voor elkaar gekozen hebben, over bergen en dalen zijn gegaan, de hoogte- en dieptepunten kennen en nu gaan zorgen voor simpele, eenvoudige stabiliteit ten behoeve van elkaar en de kinderen?
Tsjor
Ik wou dat die er was. Maar vanaf haar kant zegt ze dat het onmogelijk is.
Echt jammer Hans. Maar dat is het dan ook, je kunt er verder niet meer zoveel mee.
Tsjor
Ik vind er toch wat van dat er meerdere keren gezegd wordt niet de ander inlichten dit komt jullie scheiding niet ten goede.... er wordt waarschijnlijk nog iemand bedonderd ik ben die ander geweest en altijd blij geweest dat de vriend van mijn ex zijn lover mij op de hoogte heeft gebracht. Of dat uit boosheid was vast wel, daarnaast mag je jezelf op 1 zetten en als jou dat helpt gewoon doen en als het je ex niet bevalt jammer dan, de situatie heeft zij gecreeerd .
Anoniemvoornu schreef op 18-07-2024 om 08:15:
Ik vind er toch wat van dat er meerdere keren gezegd wordt niet de ander inlichten dit komt jullie scheiding niet ten goede.... er wordt waarschijnlijk nog iemand bedonderd ik ben die ander geweest en altijd blij geweest dat de vriend van mijn ex zijn lover mij op de hoogte heeft gebracht. Of dat uit boosheid was vast wel, daarnaast mag je jezelf op 1 zetten en als jou dat helpt gewoon doen en als het je ex niet bevalt jammer dan, de situatie heeft zij gecreeerd .
Eens. Ik zou het ook doen: niet omdat het me zelf zo veel voldoening geeft, maar om dat speelveld voor de partner in kwestie in elk geval gelijk te trekken.
Wat voor belang heb je nu bij het speelveld van die partner? die overigens ook alweer uit beeld is? Wie met modder gooit wordt er zelf mee besmeurd. Je laat je dan in elk geval kennen als een rancuneus iemand.
Tsjor
tsjor schreef op 17-07-2024 om 20:03:
Echt jammer Hans. Maar dat is het dan ook, je kunt er verder niet meer zoveel mee.
Tsjor
Ja maar toch vreet het heel erg aan me. Het klinkt wanhopig maar nog steeds zou ik alles over hebben om nog een kans te hebben om te kijken of er wat is. Ook al proberen we het voor onze dochters.
En over het confronteren van de ander. Ik doe het niet omdat ik denk dat in mijn situatie het meer kapot maakt. Het is mij het niet waard als we echt scheiden heb ik liever een normale verstandhouding met mijn vrouw voor onze dochters. In mijn ogen zijn hun namelijk het slachtoffer en vind ik dat je als ouders er alles aan moet doen om te zorgen dat hun de komende tijd een stabiele plek hebben om op terug te vallen.
Hans_1982 schreef op 19-07-2024 om 19:00:
En over het confronteren van de ander. Ik doe het niet omdat ik denk dat in mijn situatie het meer kapot maakt. Het is mij het niet waard als we echt scheiden heb ik liever een normale verstandhouding met mijn vrouw voor onze dochters. In mijn ogen zijn hun namelijk het slachtoffer en vind ik dat je als ouders er alles aan moet doen om te zorgen dat hun de komende tijd een stabiele plek hebben om op terug te vallen.
Ga je dan richten op jezelf en je kinderen. En stop met bezig zijn met een ander. Het is slechts afleiding om niet met je eigen problemen bezig te gaan.
Izza schreef op 20-07-2024 om 15:32:
[..]
Ga je dan richten op jezelf en je kinderen. En stop met bezig zijn met een ander. Het is slechts afleiding om niet met je eigen problemen bezig te gaan.
Het mooie aan en forum is dat dingen redelijk makkelijk verkeerd gelezen of opgevat kunnen worden. Ik denk dat dat hier het geval is. Ik denk dat je het bericht van een ander door de war haalt met mijn situatie.
tsjor schreef op 19-07-2024 om 18:25:
Wat voor belang heb je nu bij het speelveld van die partner? die overigens ook alweer uit beeld is? Wie met modder gooit wordt er zelf mee besmeurd. Je laat je dan in elk geval kennen als een rancuneus iemand.
Tsjor
Dat heeft toch niks met belang te maken?
Ik gun niemand de situatie waarin ik zelf gezeten heb. Dat heeft niks met rancune te maken.
Dus zou ik het inderdaad melden. En ook alleen dat. Wat iemand er dan verder mee doet moet die zelf weten.