Zijn er ook mannen die emotioneel kapot zijn van een scheiding?
Goeie avond,
Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo verdrietig ik hoop dat het helpt als ik het van mij afschrijf. Hoe ik het hier schrijf is natuurlijk wel mijn kant van onze scheiding. Goede adviezen lijken me heel geweldig maar negatieve reacties over mijn (ex)vrouw trek ik heel slecht.
Hier mijn verhaal.
Ik ben een man van 42 jaar. We zijn 17 jaar samen en bijna 9 getrouwd.
Een goeie 6 weken geleden (eind april) kwam mijn vrouw terug uit het buitenland hier was zij geweest voor haar werk. Voor deze periode was onze relatie een poosje al iets minder. Ik dacht dat dit kwam omdat ze stress had over het naar school brengen van de kinderen in combinatie met haar drukke baan en mijn baan waarvoor ik regelmatig langere tijd in het buitenland ben (4 tot 6 weken) hierom hebben wij ook besloten om een au pair te nemen die ondertussen er ook al is. Op een zaterdag avond nadat we onze kinderen op bed hadden gelegd zaten we beneden aan de tafel en vroeg ik of ze zin had om en film te kijken of een spelletje te spelen aangezien we elkaar heel weinig hadden gezien de afgelopen tijd. Hier had zij geen zin in en stelde mij toen de vraag hoe vind jij onze relatie gaan. Ik gaf hier toen aan dat ik die op het moment wel moeilijk vond gaan. Hierop gaf zij aan dat ze niet meer wist of ze nog wel bij me wou blijven. Dit raakte mij emotioneel heel erg hard aangezien ik dit echt niet had zien aan komen. Ik heb haar toen gevraagd of ze nog in relatie therapie geloofde. Hier geloofde zij gelukkig wel in dus dat gaf mij weer hoop dat er toch nog misschien een toekomst samen mogelijk was. Helaas moest ik na het weekend voor mijn werk naar het buitenland hier ben ik ook heen gegaan maar heb wel met mijn werk afgesproken dat het een kortere tijd was in verband met alles wat thuis nu speelde. 2 dagen later zat het me toch niet lekker en had ik mijn vrouw aan de telefoon en na door vragen gaf zij toe dat ze vreemd was gegaan met een collega (hier voor kende ze hem niet.) Toen brak mijn wereld helemaal en hebben mijn collega’s geregeld dat ik donderdag al weer naar huis kon vliegen. Mijn wereld was helemaal ingestort maar ik kan het begrijpen dat het is gebeurd. Zij zat niet lekker in haar vel en was even weg van de kinderen van mij en van alles stress thuis en je zit op een mooi eiland. We hebben toen op vrijdag en zaterdag goeie gesprekken met elkaar gehad en zijn op maandag begonnen met relatie therapie. Hier gaf zij aan dat ze op dit moment niet meer in een toekomst geloofde samen. De therapie was super emotioneel en we kregen ook een opdracht mee die we thuis moesten uit proberen. Hier heeft zij ook herhaaldelijk op gezegd dat we het wel serieus moeten doen wat die therapie kost ook echt serieus geld. Tussen de 1e
en 2e sessie zat helaas ongeveer 1,5 week met ups maar vooral ook downs veel verdriet en frustratie van mijn kant. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik toen de fout heb gemaakt om haar berichten in whats app te lezen dit was echt niet goed van mij en hier schaam ik me ook echt voor. De 2e sessie verliep echt heel anders op een gegeven moment gaf ze aan dat ze helemaal niet meer wou en naar door vragen gaf ze toe dat ze weer contact had met die man waar ze vreemd mee gegaan is. Mijn wereld stortte terplekken compleet in want ik wou en wil nog steeds vechten voor onze relatie ik hou nog zo veel van haar maar in mijn ogen heeft ze alle deuren die ik probeer open te zetten door uit huis te gaan een poos of samen om en om uit huis te gaan kei hard dicht gegooid in mijn ogen wil ze alleen maar scheiden. Ik kan hier dus heel moeilijk acceptatie voor krijgen dat we gaan scheiden om dat ze in mijn ogen alles alleen heeft beslist en de periode dat zij twijfelde alles alleen heeft gedaan ik heb totaal geen inbreng in de hele situatie ook niet gehad het voelt als of ik in een trein zit ergens achteraan en dat zij bepaald waar we heen gaan hoe snel en waar we wel en niet even stoppen. Ik voel me machteloos. We zijn nu een paar weken verder de scheiding is in gang gezet. Ze heeft echter afgelopen weekend toegegeven dat ze hem al weer stiekem een keer gezien heeft terwijl we nog niet eens gescheiden zijn en ze heeft gezegd dat ze hem mist en naar hem toe wil. Ze kent hem net 5 weken en ik wordt gewoon ingeruild voor een ander een jonger exemplaar. Ik ben op het moment echt bezig met overleven, ik vind het zo zwaar vooral om dat ik emotioneel totaal niet achter de scheiding sta ik voel me buitenspel gezet. Ik weet dat ze ook echt het emotioneel wel zwaar heeft dat heeft ze ook gezegd zij wordt ook verscheurd door gevoelens en ze heeft ook toegegeven dat het fout is wat ze doet maar ze gaat er wel bewust mee door. Op het moment zit ik echt in een overlevings modus mijn emoties nemen de overhad en die gaan alle kanten op, diep gewortelde verdriet, boosheid, onmacht, jaloezie en nog zo veel meer. Ik slaap de afgelopen 5 a 6 weken gemiddeld denk ik 2 a 3 uur per nacht ik heb geen eetlust meer. Thuis ben ik niet te genieten terwijl mijn vrouw echt probeert rekening met mij te houden. Mijn slaap gebrek maakt mij op het moment ook een slechte vader dit doet mij ook verdriet. Waar ik ook heel erg bang voor ben is dat ik allen over blijf, mijn dochters liggen nu op bed en ik zit hier dan alleen aan de keuken tafel is dit nu mijn toekomst alleen ik weet namelijk echt wel dat ik niet de knapste ben. Mijn vrouw is vorige week 3 nachtjes weg geweest voor haar werk en deze week weer 1 nachtje. Als ik niet iets stuur naar haar hoor ik helemaal niks van haar terwijl ik echt heel duidelijk heb verteld bij de maatschappelijk werkster (daar ga ik 1 keer per week heen om over mijn emoties te praten aangezien ik het niet alleen red ik ga kapot.) dat ik zo hunker naar een beetje aandacht van haar kant ook al is het maar te vertellen over hoe haar werk ging maar ze is alleen maar met hem bezig ze sport veel en dan als ze even weg is belt ze elke avond met hem hele tijden dit heeft ze ook toegeven. Dit doet mij ook zo veel verdriet en geeft mij ook nog meer het gevoel dat ik ingeruild ben aan de kant gezet. Ik ben ook zo boos op hem hij wist dat we nog moesten beginnen met de scheiding dat ze mij het nog niet eens verteld had dat ze wou scheiden en hij ging bewust haar versieren en gaat er nu bewust mee door ik haat hem echt. In mijn gedachten is hij namelijk de reden dat ze zo abrupt is gestopt met de therapie. Als we door waren gegaan en we kwamen er naar een aantal keer achter dat het er echt niet meer is terwijl er geen ander in het spel is dan had ik er acceptatie voor dan hadden we het samen geprobeerd maar nu is dat kleine beetje hoop of wat er ook nog was door hem verpletterd vertrapt en verbrand. We zijn nu op het punt dat we moeten gaan beslissen wat er met het huis gebeurd, met mijn dochters met al onze spullen. We hadden het over uitkopen of nog samen het huis aan houden voor onze dochters en in het gesprek kwam het er ook op dat wat als het serieus wordt met hem dat hij mij dan misschien uit zou kopen. Hier ben ik ook weer zo verdrietig om dan is het plaatje helemaal compleet mijn vrouw met mijn kinderen in mijn huis met hem.
Ik kan dit niet meer ik weet niet waar ik heen moet met mijn emoties kennissen heb ik genoeg familie heb ik geen band mee. Alles wat ik had was mijn vrouw en haar familie maar alles is nu weg dromen, toekomst plannen alles ik val in z’n diep gat en ik zie geen toekomst meer.
Ik weet het ik vertel een hele hoop en het gaat alle kanten op, ik zit gewoon maar te schrijven wat in me opkomt, ik denk dat ik opzoek ben naar een beetje steun en begrip, misschien handvatten wat te doen of wat vooral niet te doen, ik ben alleen zo bang voor de toekomst die zie ik zo zwart en eenzaam in, ben gewoon mezelf, mijn zelfvertrouwen totaal kwijt. Ik voel me zo verschrikkelijk totaal waardeloos door alles wat in mijn hoofd om gaat. Ik moet om alles huilen op alle tijden van de dag. Ik kan op het moment niet naar mijn werk emotioneel kan ik het niet maar ook door mijn slaap gebrek is het onveilig alles waar ik plezier in had geeft me nu geen plezier meer. Ik voel me als een vuilniszak in het bos gestort, weg gegooid en ingeruild... En ik hou nog van haar hoe raar het ook klinkt.
Gegroet
ik zou graag wat advies willen. We zijn ondertussen aangekomen bij concept 2 van al het papierwerk van de mediator. Ik geef aan bij haar dat ik vanwege de emoties nog heel veel moeite heb om met mijn volle verstand die documenten door te lezen. Het zijn hele belangrijke documenten over hoe we met de kinderen om gaan en met onze gezamenlijke spullen. Zij geeft aan dat ze mij niet een aantal weken wil geven om tot rust te komen zodat ik die documenten met mijn volle verstand en aandacht kan door lezen en eventueel van commentaar voorzien.
Moet ik mijn poot stijf houden en gewoon zeggen ik heb meer tijd nodig heb. Ondertussen opzoek naar iemand die ons niet kent en met een neutrale kijk de documenten kan door lezen en luisterd naar mijn eventuele bezwaren. (Wie of waar eventueel een eigen advocaat).
Of moet ik mee gaan in haar tempo en haar op haar woord geloven dat ze het beste met ons beide voor heeft en dus vertrouwen op de deskundigheid van onze mediator.
Of zou ik mijn dilemma voor moeten leggen aan onze mediator en vragen wat haar kijk hier op is.
Groeten.
Hans
Hans_1982 schreef op 30-07-2024 om 16:43:
ik zou graag wat advies willen. We zijn ondertussen aangekomen bij concept 2 van al het papierwerk van de mediator. Ik geef aan bij haar dat ik vanwege de emoties nog heel veel moeite heb om met mijn volle verstand die documenten door te lezen. Het zijn hele belangrijke documenten over hoe we met de kinderen om gaan en met onze gezamenlijke spullen. Zij geeft aan dat ze mij niet een aantal weken wil geven om tot rust te komen zodat ik die documenten met mijn volle verstand en aandacht kan door lezen en eventueel van commentaar voorzien.
Moet ik mijn poot stijf houden en gewoon zeggen ik heb meer tijd nodig heb. Ondertussen opzoek naar iemand die ons niet kent en met een neutrale kijk de documenten kan door lezen en luisterd naar mijn eventuele bezwaren. (Wie of waar eventueel een eigen advocaat).
Of moet ik mee gaan in haar tempo en haar op haar woord geloven dat ze het beste met ons beide voor heeft en dus vertrouwen op de deskundigheid van onze mediator.
Of zou ik mijn dilemma voor moeten leggen aan onze mediator en vragen wat haar kijk hier op is.
Groeten.
Hans
Ja je mag echt wel even je poot stijfhouden en je eigen tempo aanhouden, je spreekt over weken geen maanden, ze wacht maar even. Laat alles even bezinken
Anoniemvoornu schreef op 30-07-2024 om 17:35:
[..]
Ja je mag echt wel even je poot stijfhouden en je eigen tempo aanhouden, je spreekt over weken geen maanden, ze wacht maar even. Laat alles even bezinken
Mee eens. En bij de mediator bespreken kan ook. Wat jij wilt. Het is ook jouw scheiding.
Ja, die tijd moet en mag je opeisen.
Ik heb er 8 maanden met mediation over gedaan tot en met de inschrijving en dan waren wij het nog grotendeels eens.
De ex-partner van mijn kind dacht even binnen 2 weken de verdeling van kind en geld erdoor te drukken. En dat zorgt dat het na 9 mnd nog steeds niet klaar is.
Neem je tijd, ze wachten maar even, graag of niet.
Hans_1982 schreef op 30-07-2024 om 16:43:
ik zou graag wat advies willen. We zijn ondertussen aangekomen bij concept 2 van al het papierwerk van de mediator. Ik geef aan bij haar dat ik vanwege de emoties nog heel veel moeite heb om met mijn volle verstand die documenten door te lezen. Het zijn hele belangrijke documenten over hoe we met de kinderen om gaan en met onze gezamenlijke spullen.
Zij geeft aan dat ze mij niet een aantal weken wil geven om tot rust te komen zodat ik die documenten met mijn volle verstand en aandacht kan door lezen en eventueel van commentaar voorzien.
Of zou ik mijn dilemma voor moeten leggen aan onze mediator en vragen wat haar kijk hier op is.
Groeten.
Hans
Dit is absoluut iets wat bij mediator besproken moeten worden.
Hier staan jullie nu recht tegenover elkaar en bij de mediator kan besproken worden waarom zij jou geen tijd wil geven en waarom jij wat meer tijd wil.
Het is dan aan de mediator om te bemiddelen hoe jullie met deze tegenstelling van snelheid om zouden kunnen gaan.
Bedenk wel dat jij diegene bent die emotioneel achterloopt op haar en dat dat over een paar weken echt niet ingelopen is op je vrouw.
Dit hele proves van scheiden zal voor jou pijn blijven doen.
Jij zal iets meer moeite moeten doen om emoties en zakelijke afspraken van elkaar te scheiden want ook afspraken over de kinderen zijn in princiepe zakelijk hoe pijnlijk allemaal ook.
Dat jij een derde persoon het concept wil laten lezen om jou een beetje te helpen is toegestaan maar bedoel je dan gelijk een eigen advocaat daarmee?
Ik sluit me aan bij wat iedereen zegt. Gewoon poot stijf houden.
Het is wel erg dat het zoveel papierwerk is. Worden zaken dan zo gedetailleerd geregeld? Ook met betrekking tot de kinderen? Regelingen in details zijn meestal geen goede regelingen, omdat er altijd wel iets anders kan gaan lopen of begrepen.
Is de mediator wel een advocaat/mediator?
Een derde erbij halen voor jezelf is zeker een goed idee. Dat kan een advocaat zijn, maar dat kost ook geld. Het kan ook een nuchter en betrouwbaar familielid of kennis zijn.
Ondertussen zou ik je aanraden om bij boekwinkeltjes punt nl een tweedehands exemplaar van Hoefnagels, 'gelukkig getrouwd, gelukkig gescheiden' aan te schaffen. Het is oud, maar toch zeer lezenswaardig in verband met alle pijn die je nu door moet maken.
Tsjor
linn19 schreef op 30-07-2024 om 18:21:
[..]
Dit is absoluut iets wat bij mediator besproken moeten worden.
Hier staan jullie nu recht tegenover elkaar en bij de mediator kan besproken worden waarom zij jou geen tijd wil geven en waarom jij wat meer tijd wil.
Het is dan aan de mediator om te bemiddelen hoe jullie met deze tegenstelling van snelheid om zouden kunnen gaan.
Bedenk wel dat jij diegene bent die emotioneel achterloopt op haar en dat dat over een paar weken echt niet ingelopen is op je vrouw.
Dit hele proves van scheiden zal voor jou pijn blijven doen.
Jij zal iets meer moeite moeten doen om emoties en zakelijke afspraken van elkaar te scheiden want ook afspraken over de kinderen zijn in princiepe zakelijk hoe pijnlijk allemaal ook.
Dat jij een derde persoon het concept wil laten lezen om jou een beetje te helpen is toegestaan maar bedoel je dan gelijk een eigen advocaat daarmee?
Nee niet persee een eigen advocaat want dan is het idee van de mediator ook compleet weg. Het gaat er mij om dat er iemand mee leest die niks met ons heeft maar mij eventueel wel waarschuwt voor toezeggingen of beslissingen die ik in mijn huidige toestand neem waar ik misschien later spijt van krijg. Dit geld natuurlijk zowel in de positieve zien maar ook in de negatieve zin. Dat ik dus ook niet dingen ga eisen die eigenlijk nergens op slaan.
tsjor schreef op 30-07-2024 om 19:16:
Ik sluit me aan bij wat iedereen zegt. Gewoon poot stijf houden.
Het is wel erg dat het zoveel papierwerk is. Worden zaken dan zo gedetailleerd geregeld? Ook met betrekking tot de kinderen? Regelingen in details zijn meestal geen goede regelingen, omdat er altijd wel iets anders kan gaan lopen of begrepen.
Is de mediator wel een advocaat/mediator?
Een derde erbij halen voor jezelf is zeker een goed idee. Dat kan een advocaat zijn, maar dat kost ook geld. Het kan ook een nuchter en betrouwbaar familielid of kennis zijn.
Ondertussen zou ik je aanraden om bij boekwinkeltjes punt nl een tweedehands exemplaar van Hoefnagels, 'gelukkig getrouwd, gelukkig gescheiden' aan te schaffen. Het is oud, maar toch zeer lezenswaardig in verband met alle pijn die je nu door moet maken.
Tsjor
Ja de mediator is een combinatie van beide.
Heb je niemand in je familie- of kennissenkring die met je mee kan lezen? Iemand die zelf ooit gescheiden is? Die een beetje nuchter daarnaar kan kijken en niet in de modus schiet van: 'je moet opkomen voor je eigen belang en ik help je vechten'.
Tsjor
Verder \zou ik je aanraden naar de huisarts te gaan, mogelijk helpt het om een tijdje iets kalmerends of zoiets te slikken, zodat je in elk geval emotioneel wat grond onder je voeten krijgt.
Tsjor
Ik wilde het zakelijke gedeelte zo snel mogelijk afronden. Pas dan kan je weer verder met je leven. En bijvoorbeeld een eigen huis of overname van het gezamenlijke huis is ook een belangrijk punt dat niet geregeld kan worden zonder scheiding. Langdurig bij elkaar in de woning en gezamenlijke financiën zijn reden tot veel conflicten. Ik zag het als een opluchting toen dat klaar was. Daarna komt het mentale gedeelte alsnog. Weken uitstel maakt het niet minder verdrietig.
Ik heb nuchtere mensen met ervaring mee laten kijken in het papierwerk. Dat heeft enorm geholpen. Heb jij deze mensen niet? Familie of vrienden die ook gescheiden zijn? Of een betrouwbare collega etc?
Izza, dat is goed als je eraan toe bent. Dat wil niet zeggen dat je emotioneel alles verwerkt moet hebben, maar je hoofd (niet je hart) moet er wel aan toe zijn om het zakelijk te regelen. Als er een groot verschil zit in de aanlooptijd, dan ligt de een ver voor op de ander en dan is het beter als de ander de tijd krijgt om bij te trekken. Dat overhaasten kost later vaak heel veel gedoe, omdat het feit van de scheiding daarna op alle mogelijke manieren opnieuw ter discussie kan komen te staan.
Daarom is de eerste vraag heel belangrijk: wie heeft de echtscheidingsmelding gedaan en heeft de ander dat ook begrepen. Pas daarna kun je overgaan tot het zakelijke deel.
Tsjor
Wat mij destijds goed hielp was de boel benaderen alsof ik een rol speelde (die van vrouw in een scheiding) en de zaken te bekijken alsof ik een goede vriendin of mijn zus in zo’n situatie moest adviseren. Dat zorgde ervoor dat ik mijn emoties kon parkeren, ook als we bij de mediator zaten. En daardoor kon ik de zaak van 2 kanten bekijken, zodat ik inderdaad ook geen rare eisen stelde en de belangen van de kinderen boven de mijne kon stellen.
Op zich ben ik het wel met Izza eens, een paar weken uitstel zijn voor jou niet genoeg om emotioneel op dezelfde hoogte te komen als je ex. Dat lukt überhaupt niet, want jij wil deze scheiding niet. Verwerken komt daarna wel. Maar je moet wel voldoende tijd nemen (en krijgen) om zaken goed te overdenken en te toetsen bij anderen.
Ik heb veel steun gehad aan een bevriende advocaat en huisarts die met me mee dachten, maar ook aan familie en dit forum. Zoals de opmerking van Tsjor, dat teveel details in het ouderschapsconvenant alleen maar zorgen voor mogelijke ruzies later. Houd het zo simpel mogelijk. Ga bijvoorbeeld niet iets vastleggen over hoe de opvoeding zou moeten verlopen of zo. Ieder is straks zelf verantwoordelijk voor de kinderen als ze in haar/zijn huis zijn. Daar heb je als andere ouder niets over te zeggen. Tenzij het mishandeling of verwaarlozing betreft natuurlijk. Maar hoe laat ze naar bed gaan beslist de ouder waar de kinderen zijn. Een kindrekening is alleen maar werkbaar als je elkaar vertrouwt. Anders is gewoon alimentatie betalen veel veiliger. En ga niet van alles naast die alimentatie regelen. Dus de ouder die alimentatie ontvangt betaalt alles, ook die dure fiets of laptop. Anders krijg je gesteggel over hoe duur die laptop dan mag zijn. Niet over je graf heen willen regeren is een hele wijze raad.
Ik hoop voor je dat je iemand in je omgeving hebt die mee kan kijken. Dat is heel waardevol.
Als je een nuchter familielid hebt met enige kennis van zaken dan is dat prima. Zo niet, dan zou ik toch een eigen advocaat benaderen. Dat kan ook voor kort advies, en je hoeft je ex niet op de hoogte te stellen. Je vraagt dan aan die advocaat niet dat die je bijstaat in de echtscheidingszaak, maar puur dat die meeleest en een soort second opinion geeft op het concept.
Mocht je er met je ex niet uitkomen dan kan die advocaat altijd nog echt als jouw advocaat gaan optreden in de scheidingszaak, maar dat hoeft in deze fase nog helemaal niet: gewoon advies op de achtergrond kan ook.
Vertrouw er niet op dat je ex zich sterk maakt voor jouw belangen. Dat is haar taak niet, dat moet je echt zelf doen. Want zij maakt zich sterk voor haar belangen. En beiden maken jullie je sterk voor de belangen van de kinderen maar waarschijnlijk hebben jullie allebei een (iets) andere kijk op wat die belangen zijn.
Zeer goed advies van Temet!