Zoon wil vriend moeder niet meer zien
7 jaar geleden gescheiden omdat het niet meer ging. We leefden langs elkaar heen en er was veer ruzie. Ex is in ouderlijk huis blijven wonen en ik ben op de hypotheek blijven staan omdat ik het ex en kindjes gunde om in de woning te kunnen blijven wonen. Kids waren destijds 5 en 2,5 jr, nu 12 en 9. Huurwoning betrokken (10 min verderop) en co-ouderschap. Ik heb de kids in hun omgeving op school gelaten, omdat ik ze in hun vertrouwde omgeving wilde laten omdat er al zoveel zou veranderen. In afgelopen 7 jaar heeft ex meerdere malen beloofd de woning op zijn naam te krijgen maar dit verzuimt hij. Wij willen graag een huis kopen in het dorp waar de jongens hun sociale leven hebben maar dat is niet mogelijk omdat het huis nog op mijn naam staat. Ex heeft sinds 6 jaar een nieuwe relatie en ik 5 jaar waaronder 3 jaar samenwonen. Ex woont niet samen. In het begin ging het hier thuis goed. Mijn vriend doet veel met en voor de jongens. Ex maakt veel regelmatige denigrerende opmerkingen over mijn vriend tegen de kinderen en ze bespotten hem. Als ze terugkomen van mijn ex praten ze in de taal van ex en wordt mijn vriend belachelijk gemaakt. Ex bespreekt alles met de jongens, ook dat ik weg ben gegaan en papa dus alleen achterbleef en dat dit zo zielig was.
Vorig jaar net iets voor de zomervakantie was de relatie uit met ex en zijn vriendin. Dat vond ik jammer want het is een lieve vrouw. Ze ging niet meer mee op vakantie. Dit hoorde ik van mijn kinderen. Ze vonden het heel zielig voor papa dat hij alleen was en hebben 14 dagen lang elke dag met papa gebeld en geappt ( papa zei ze zo erg te missen en belde dagelijks) ze hadden zo'n medelijden. Papa moet altijd alles alleen doen en mama heeft hulp van vriend. Na die vakantie is er iets veranderd. Mijn ex geeft aan dat hij de vader is en ze niet hoeven te luisteren naar mijn vriend. Inderdaad hij is de vader niet maar ik vind wel dat als ik er bijv niet ben dat ze moeten luisteren. Andersom wordt er niet gebeld naar mij, dat wil ex niet. Afgelopen zomervakantie is het misgegaan. Ik had de kleding van hier enz meegegeven voor tijdens de vakantie zodat hij dit niet hoefde te kopen. Ik ging deze weer ophalen na de vakantie. Om een lang verhaal kort te maken: Tijdens deze avond werd mij verteld dat mijn vriend hun zou corrigeren en zou knijpen en een keer hebben geduwd. Ze wilde dat ik de relatie zou beëindigen. Ik was perplext. Thuis aangekomen belde ik samen met mijn vriend mijn ex om hierover te praten. We wilden hierover graag in gesprek. Dit hebben we gedaan met de jongens erbij. Tijdens het gesprek was er eigenlijk niks aan de hand maar werd mijn vriend wel zwart gemaakt door ex. Het knijp verhaal bleek niet zo te zijn en had jongste zoon verzonnen om mee te kunnen praten, dit was tijdens het stoeien gebeurd. Ex bleef olie op het vuur gooien omdat het met vriend en kids gewoon gezellig was. Op een gegeven moment beledigde zoon vriend en ex moedigde hem aan en complimenteerde hem en zei scherpe opmerking.
Sindsdien kan vriend niks meer goed doen, ze haten hem lijkt het wel. Ook wordt mijn vriend vaak belachelijk gemaakt. Zoon is flink aan het puberen, dat geven ze op school ook aan. Mijn vriend pikt het niet als zoon mij uitscheld en spreekt hem dan aan. Vooral als ze bij ex zijn geweest is het raak. Ex maakt denigrerende opmerkingen over vriend in bijzijn kinderen. Vorige week was er een escalatie. Zoon was heel brutaal en schold mij uit. Ik liep even naar boven. Vervolgens heeft vriend de telefoon van zoon afgepakt, waarop zoon de telefoon terug wilde pakken. Vriend heeft toen zoon in de bank gezet ( geduwd). Zoon kwam vervolgens naar boven en zegt dat vriend hem heeft geduwd en aan zijn haar heeft getrokken. Vriend ontkent dit en ik weet niet wie ik moet geloven. Ben hier wel heel erg van geschrokken. Daarna kwam vriend naar boven en hebben we gepraat. Alles ging de dagen erna gewoon goed. Vriend heeft zoon nog naar de voetbal en school gebracht, niks aan de hand totdat zoons naar vader gingen. Toen kreeg ik te horen dat zoon vriend niet meer wilde zien en terug zou komen als ik vriend het huis had uitgezet. Ex heeft het met iedereen besproken met de kinderen erbij en niemand vindt het normaal. Ex heeft geen vertrouwen meer zegt hij. Zoon scheld vriend vooralles uit en ex zegt dat dit logisch is omdat hij zo boos is op vriend. Totaal geen respect. Kids zijn nu bij vader en ik zie ze alleen tussen de middag en na schooltijd als vriend er niet is. Jongste zoon heeft op school gehuild en mist mij maar wil zijn broer en vader ook niet in de steek laten.
Ik heb de school gesproken om te vragen of ze jongens in de gaten willen houden. School heeft nog nooit iets gemerkt. Veilig Thuis ( had mijn ex afgelopen zomer al gebeld nadat hij kreeg te horen dat mijn vriend zoon geduwd zou hebben). Veilig Thuis denkt dat kinderen vriend niet accepteren omdat vader vriend niet accepteert. Vriend is zo lief doet alles voor ons en de jongens. Mijn kinderen staan op 1 en doe alles voor hun, heb het zelf te ver laten komen en had hun moeten corrigeren. Ex wil de kinderen inpalmen er is nog veel meer gebeurd wat erop wijst dat vader bang is dat de kinderen het hier leuker hebben en hij de jongens voor zich wil winnen. Ik wil alles doen om hier uit te komen en hulp te krijgen. Het is verder altijd heel fijn en gezellig hier thuis, maar een corrigerende tik oid zou ik nooit goedkeuren. Ex heeft heel veel mensen ingelicht dat de jongens niet veilig zijn hier en dat hij er geen vertrouwen meer in heeft. Ik sta nu dus te boek als de moeder die niet voor haar kinderen op komt en partij kiest voor vriend. School zegt dat ik hier niks van moet aantrekken omdat ze mij kennen als lieve en zorgzame moeder die alles voor ze over heeft.
Mijn gedachten gaan op en neer.. deze goede relatie beëindigen met vriend om mijn zoon en ex tevreden te stellen? Maar aan de andere kant is mijn zoon gewoon heel brutaal en een echte puber. Hulpverlening is ingeschakeld. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik buitenspel wordt gezet en dat ze een echte drie eenheid zijn en dat het bij papa alleen maar lang leve de lol is. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Alvast bedankt, een hele bezorgde en radeloze mama
Pinokkio schreef op 30-03-2023 om 21:45:
[..]
Ja, dat risico zie ik echt wel, en ik schat het ook hoog in.
Maar ik schat het risico dat het, zoals het nu gaat, niet goed gaat komen nog hoger in.
Die prijs zou mij te hoog zijn.
Ik denk dat je de mindset vd kinderen voorlopig niet veranderd krijgt, al zet je er een elftal hulpverleners op en dwing je vanalles af bij rechter.
Verder kun je zelf nog wel vanalles doen om je te verzetten tegen die terreur van ex, maar deze strijd krijg je niet meer gewonnen. Daar is eerst rust voor nodig.
Latten kan vast ook makkelijker als ts haar eerlijke deel vd woning krijgt.
Ik begrijp wat je zegt. Dat is wat ik vooral in het begin over nadacht. Iedereen heeft me dit echt afgeraden, want wat als ik ga latten? Komen de jongens dan wel ook al wordt ze van alles beloofd. Houdt vader dan wel op? Dan komt het volgende weer. Ook geven we dan toe dat er dingen zijn gebeurd wat niet klopt. Ook laat ik me niet manipuleren en chanteren. Dan leren ze dat dit altijd kan.
Ik dans al 7 jaar naar zijn pijpen dat is nu klaar. Waarom zou latten makkelijker gaan als ik mijn deel krijg? Ik krijg helemaal niks van de woning ondat 7 jaar geleden de woningen onder water stonden. Mijn advocaat probeert wel de proceskosten eruit te slepen. Dus dan ben ik mijn relatie kwijt, ong 10. 000 euro aan een bodemprocedure en de jongens zijn kwaad dat het via de rechtbank gaat en papa die het slachtoffer uithangt ondat hij het huis moet verkopen. Dus of ze dan uiteindelijk wel terugkomen is de vraag.
Hoe ben ik me aan het verzetten? Ik kijk machteloos toe en kan niks. Ben zeker niet aan het strijden, op welke manier zou ik dat moeten doen? Me op zijn nivo verlagen en ook allerlei onwaarheden te vertellen, vooetdurend dagjes uit te plannen en zijn familie zwart te maken? Nee daar deed ik sowieso al niet aan mee. Ik zou dus niet weten welke rust er terug zou moeten komen.
Pinokkio schreef op 30-03-2023 om 15:21:
Het nadeel van scheiden is natuurlijk ook wel dat kinderen een soort van keuze voelen te hebben, ze kunnen altijd nog naar de andere ouder als ze hun zin niet krijgen.
Je kunt je principieel opstellen in deze dat dat geen gezonde ontwikkeling is en dat je er niet in mee moet gaan, maar ik vrees dat dat in dit geval uiteindelijk toch alleen verliezers geeft.
Ik heb met mijn eigen vader ook weleens een situatie meegemaakt waarbij ik zeker, als ik de keuze had gehad, deze trucendoos had opengegooid.
Klopt en daar doe ik dus niet aan mee. Niet meer. Dat heb ik namelijk al 7 jaar gedaan. Dat is klaar. Dan maar principieel ik heb alles al opgegeven en dit gaat me tever. Hij blijft toch doorgaan, en dan zit ik dalijk alleen in de ellende.
RoodVruchtje schreef op 30-03-2023 om 16:02:
[..]
[..]
Het gevaarlijke van weer te gaan latten vind ik, in deze situatie, dat er totaal geen garanties zijn dat het de band tussen moeder en kinderen positief zal verbeteren en zij dus wél weer bij moeder gaan komen. Het zou anders geweest zijn als het een premature relatie betrof, maar dat is niet het geval. Duidelijk is wel dat vader een machtsstrijd voert over de rug van de kinderen, dat gaat echt niet ophouden bij dansen naar zijn pijpen. Hij gaat dan wel weer iets anders vinden en waar trek je je grens?
Ik heb, aantal jaar geleden, iets soortgelijks meegemaakt (ik was TO’s vriend in dit geval) en was het zijn ex-vrouw die haar ex geen geluk gunde over de rug van hun kind, dus weet waarover ik het heb. Zij kennen geen grenzen helaas en zullen blijven doorgaan het leven van ex te blijven vergallen, zelfs als ze daarvoor hun kind(eren) moeten inzetten. Heel erg verdrietig en je hebt er op dit moment niets aan TO, maar ooit gaan de kinderen dit zelf inzien, maar is de beschadiging helaas een feit.
Ondanks dat blijf ik je adviseren eea mbt de hypotheek toch voor jezelf te gaan afhandelen/regelen, geef hem zo min mogelijk macht, want de hoogste en pijnlijkste macht is al door hem ingezet en dat zijn je kinderen.
Super lief dank je wel. Dat doet me goed en daar hoop ik op en vertrouw ik op. Ik heb zo'n goede band met ze. Niks was hier te gek. Super leuk en liefdevol gezinnetje. Ik weet dat het het hier super fijn voor ze is en dat ze ook een goede band hebben met vriend.
Daarom raadt iedereen latten ook af, precies om wat jij benoemd. Zijn eenzijdige strijd gaat verder. Hij is nog steeds kwaad over de scheiding en zolang hij het niet accepteert blijft hij bezig met manipuleren. Hij heeft het nooit kunnen ' winnen' en dan maar zo via de kinderen. Hij blijft ook zeggen dat ik hun in de steek heb gelaten. Daar klopt helemaal niks van. Hij mag dankbaar zijn dat hij in de woning kon blijven.
Ik heb morgen weer een afspraak met mijn advocaat mbt woning.
RoodVruchtje schreef op 30-03-2023 om 16:02:
[..]
[..]
Het gevaarlijke van weer te gaan latten vind ik, in deze situatie, dat er totaal geen garanties zijn dat het de band tussen moeder en kinderen positief zal verbeteren en zij dus wél weer bij moeder gaan komen. Het zou anders geweest zijn als het een premature relatie betrof, maar dat is niet het geval. Duidelijk is wel dat vader een machtsstrijd voert over de rug van de kinderen, dat gaat echt niet ophouden bij dansen naar zijn pijpen. Hij gaat dan wel weer iets anders vinden en waar trek je je grens?
Ik heb, aantal jaar geleden, iets soortgelijks meegemaakt (ik was TO’s vriend in dit geval) en was het zijn ex-vrouw die haar ex geen geluk gunde over de rug van hun kind, dus weet waarover ik het heb. Zij kennen geen grenzen helaas en zullen blijven doorgaan het leven van ex te blijven vergallen, zelfs als ze daarvoor hun kind(eren) moeten inzetten. Heel erg verdrietig en je hebt er op dit moment niets aan TO, maar ooit gaan de kinderen dit zelf inzien, maar is de beschadiging helaas een feit.
Ondanks dat blijf ik je adviseren eea mbt de hypotheek toch voor jezelf te gaan afhandelen/regelen, geef hem zo min mogelijk macht, want de hoogste en pijnlijkste macht is al door hem ingezet en dat zijn je kinderen.
Hoe is het destijds met je relatie gegaan? Jij kon ook niks goed doen zeker? Triest hoor. Giftig is dat hoor.
MamaE schreef op 30-03-2023 om 18:06:
Nee, ik zou dus niet gaan latten. De vriend heeft juist zijn eigen huis verkocht om bij TS en haar kinderen te gaan wonen, jaren geleden al. Dat is een hoge prijs.
Daarbij horen de kinderen en zeker de ex niet zoveel macht te hebben dat ze kunnen bepalen met wie TS wel en niet mag samenwonen. Dan is nog steeds het probleem van de oneigenlijke keuzes niet opgelost. Want een weekend bij mama en naar de verjaardag van oma kan nog steeds niet concurreren met naar de efteling gaan of zo. En als ze van mama naar school moeten en van papa mogen ze thuis blijven om te gamen of een uitje te gaan doen, dan zijn ze nog steeds liever daar. Uiteindelijk komt het er dan op neer dat TS in alles naar de pijpen van ex moet blijven dansen en dat het nooit goed genoeg is.
Ongeacht of TS haar vriend wel of niet de deur uit zet; vader overschrijdt grenzen door de kinderen weg te houden bij moeder en ze op te stoken tegen haar en partner.
Precies dat.. hij wil de regie blijven houden over alles wat ik doe. Jongens hopen ook nog steeds dat het goed komt met vader. Vader hoopt dit ook volgens kinderen. Vriend moet dan maar weg.
Vriend woonde in een super gave stad in het centrum waar hij zijn vrienden, familie en werk heeft, ong 45 km hier vandaan. Het was meteen logisch dat als we zouden gaan samenwonen, hij hier zou komen wonen ivm jongens. Hier hebben we het niet eens over gehad, dit was logisch. Wij wonen in een klein dorpje. Dat heeft hij met alle liefde en plezier gedaan. Na 2 jaar latten zijn we gaan samenwonen en hebben nu 5 jaar een relatie. We willen als gezinnetje een toekomst opbouwen en een woning kopen maar dat kan dus niet. De jongens kijken zelfs mee, zo bijzonder als is dit zo weer schrijf.
Heb nog nooit zo'n goede en fijne relatie gehad. Ga dat zeker niet opgeven. Als hij nou slecht was voor de jongens dan was het natuurlijk een ander verhaal maar er klopt gewoon niks van. Daarom probeer ik te vertrouwen dat de mooie herinneringen weer terugkomen.
Wat een ellende. Helaas past het wel in een bepaald patroon... Laten we met zijn allen hopen dat vader snel weer een lieve vriendin vindt, zodat hij tijd aan haar wil besteden en er iemand aan zijn kant meekijkt. Je kunt gerust tegen je kinderen zeggen dat je hem van harte een nieuwe vriendin gunt. Misschien kunnen ze hem wat aanmoedigen weer te gaan daten. 😉
Ben je nu bezig een procedure over de omgang op te starten?
Johannaatje schreef op 30-03-2023 om 23:12:
[..]
Heb nog nooit zo'n goede en fijne relatie gehad. Ga dat zeker niet opgeven. Als hij nou slecht was voor de jongens dan was het natuurlijk een ander verhaal maar er klopt gewoon niks van. Daarom probeer ik te vertrouwen dat de mooie herinneringen weer terugkomen.
Zo jammer dat jouw ex dit de moeder van zijn kinderen niet gunt. Maar dat is zijn pakkie an.
Ik snap dat je zegt hoe het voelt en toch zou ik het anders verwoorden, denk ik. Niet de nadruk op wat die relatie voor je is maar gezien de kant van het probleem: deze relatie is niet het probleem. Als je de nadruk op je relatie legt, kan daar niets anders uit volgen dat jij kiest en dat is weer koren op de molen van vader én leidt niet snel naar wat wel het probleem is.
Philou schreef op 31-03-2023 om 09:10:
[..]
Zo jammer dat jouw ex dit de moeder van zijn kinderen niet gunt. Maar dat is zijn pakkie an.
Ik snap dat je zegt hoe het voelt en toch zou ik het anders verwoorden, denk ik. Niet de nadruk op wat die relatie voor je is maar gezien de kant van het probleem: deze relatie is niet het probleem. Als je de nadruk op je relatie legt, kan daar niets anders uit volgen dat jij kiest en dat is weer koren op de molen van vader én leidt niet snel naar wat wel het probleem is.
Klopt helemaal, bedankt voor het inzicht. Fijn dat jullie mee denken en me andere inzichten geven.
Johannaatje schreef op 30-03-2023 om 22:42:
[..]
Ik heb morgen weer een afspraak met mijn advocaat mbt woning.
Betekent dit ook dat je de procedure naar je ex (naam op hypotheek, meen ik?) opstart?
Ik snap dat het vreselijk is om door je ex zo in de hoek te worden gedrukt, maar vind ook dat je niet veel ruggengraat vertoond. Als ik tussen de regels doorlees is je ex manipulatief en nogal dominant maar jij ook wel erg conflict mijdend en meegaand. Ook nu wacht je af met een traject en doe je helemaal niks. Je weet van verzuim op school, maar school doet niks. Uh, kun je zelf toch ook contact zoeken met school en aangeven dat je wenst dat ze bij inspectie dit melden omdat je vindt dat er wel actie ondernomen moet worden?
En dat huis wat nog deels op je naam staat. Ook daar ben je al 7 jaar afwachtend in. Jullie hebben de scheiding nooit goed afgewikkeld, want hij is zo zielig. Waarom woon jij in een huurhuis en hij in een koophuis dat hij niet kan betalen? Hij moet je gewoon uitkopen en je hebt nog recht op 50% van de waarde. Echt bizar dat je dat geld nog niet geclaimd hebt.
Je schreef ook ergens dat hij geen alimentatie betaalt, maar ook dat is gewoon te regelen via LBIO. Dus bereken wat je nog hoort te krijgen en laat dat innen.
Ik zou echt die afwachtende houding laten schieten voor wat betreft de zakelijke dingen. Dus kinderen moeten naar school en jij moet achter je centjes aan. Dat staat los van de problemen die er nu zijn wat betreft het ouderschap. En misschien werkt bij je ex van je afbijten beter dan deze afwachtende houding. Het gezegde is niet voor niks: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Duizendpoot schreef op 31-03-2023 om 11:10:
Ik zou echt die afwachtende houding laten schieten voor wat betreft de zakelijke dingen. Dus kinderen moeten naar school en jij moet achter je centjes aan. Dat staat los van de problemen die er nu zijn wat betreft het ouderschap. En misschien werkt bij je ex van je afbijten beter dan deze afwachtende houding. Het gezegde is niet voor niks: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Mee eens, je bent wel coulant genoeg geweest. Kan mij voorstellen dat het moeilijk is, zeker als het niet in je aard ligt. Dat hij dat wel meer heeft dan jij, was misschien ooit een reden dat je hem uitgekozen hebt. Maar dan zou ik wel meteen het momentum naar jouw kant optrekken anders is het voer voor nog meer gedrag.
En dat kan, denk ik, alleen als je het open gooit.
Ik kan mij voorstellen dat je een gesprek met je kinderen hebt zonder ex (en zonder jouw partner) waarin je zegt dat je ze hebt gehoord en naar ze hebt geluisterd en dat voor jou duidelijk is geworden dat er iets moet veranderen. Daarin vertel je geen ins and outs natuurlijk.
Als je de macht van jouw ex over de kinderen en over jou wil neutraliseren en de schade door ex wil minimaliseren kan je er over denken om een tweede gesprek te hebben met de kinderen en jouw ex erbij (zonder jouw partner dus) waarin je aangeeft dat het tijd wordt dat jullie als ouders aan de zakelijke afspraken gaan houden die je jaren geleden hebt gemaakt en dat houdt in dat er een brief komt voor de vader om dat af te handelen. Je hebt er een tijd vanaf gezien maar het kan niet anders. Waar vader bij is, zeg je dat de kinderen altijd bij jou terecht kunnen voor vragen of zelfs boosheid en dat je daar altijd naar zal luisteren en voor zover dat voor de oren van kinderen past ook op zal reageren maar dat het vóór alles iets is tussen vader en jou. En daar hoort het ook te blijven. Er zijn zaken voor volwassenen en er zijn die voor kinderen.
Hiermee baken je voor de kinderen af wat tussen volwassenen speelt, niet iets is waar kinderen in betrokken hoeven te worden en iedereen is in één keer op de hoogte (en heeft dezelfde boodschap gehoord).
En dan zou ik afstemmen met de advocaat dat de brief (denk ook even na over de toon van de brief, mocht jouw ex die toch aan de kinderen laten kezen) daags erna op de mat valt.
Johannaatje schreef op 30-03-2023 om 22:44:
[..]
Hoe is het destijds met je relatie gegaan? Jij kon ook niks goed doen zeker? Triest hoor. Giftig is dat hoor.
Onze relatie heeft 10 jaar geduurd en is om hele andere redenen gestopt. Ik weet nog heel goed hoe mijn 1e kennismaking was met zijn ex-vrouw (let wel, zij waren al 13 jaar gescheiden en ook zij had al jaren een nieuwe relatie). Hun zoon was 16 toen ik hem leerde kennen en had een belangrijk optreden en had mij persoonlijk gevraagd ook te komen kijken, zijn moeder en partner waren daar ook aanwezig.
Mijn destijds vriend vond dit de gelegenheid ons (ex en ik) aan elkaar voor te stellen, wat ik uiteraard prima en normaal vond. Nadat ze mij de hand had geschud maakte ze direct een zeer lage opmerking (al lachend, maar echt onder de gordel) indirect gericht aan mijn vriend. Zo gênant voor zoon die er ook bij stond, maar heb ik haar, uiteraard netjes maar toch scherp een ‘lik op stuk’ antwoord gegeven. Het had namelijk ook niets met mij persoonlijk te maken, zij gunde haar ex gewoonweg geen geluk, dat was meer dan duidelijk.
En klopt, ik kon inderdaad niets goeds doen en was enkel een nieuw jong blaadje (ik was 15 jaar jonger dan ex) wat even de revue passeerde en waarmee hij even kon pronken. Frustrerende voor haar was dat zoon en ik het erg goed met elkaar konden vinden, maar dat maakte het voor hem ook een stuk lastiger natuurlijk. Zij maakte vader sinds hun scheiding (zoon was toen 3) al zwart, ik hoorde echt moeder praten als zoon en ik een gesprek hadden, zo verdrietig en onnodig ook.
Toen onze relatie overging hielden zoon en ik nog contact en nam ik hem een keer mee naar een concert (hij was fan) en op de terugweg in de auto heeft mij huilend verteld dat hij zo’n spijt had van bepaalde uitspraken richting zijn vader. Dat hij steeds duidelijker inzag hoezeer zijn moeder manipulerend was bezig geweest al die jaren en waarom hij dat niet eerder had opgemerkt?! Dat hij nu pas snapte wat ik bedoelde te zeggen tijdens sommige gesprekken die wij al die jaren hadden gevoerd over zijn jeugd, dat hij mij alsnog dankbaar was dat wij deze gesprekken destijds hebben kunnen voeren etc. Ach, ik krijg er nog steeds een brok van in mijn keel nu ik zo over terugdenk. Hij is later hiervoor ook in therapie gegaan.
Daarom schreef ik eerder al, ooit gaan je kinderen het begrijpen, maar dan zijn ze helaas al beschadigd. Deze situatie kent alleen maar verliezers.
Ik las in de laatste posts ook dat je kinderen én jouw ex nog steeds de hoop hebben dat jullie weer samenkomen? Het nu eindelijk afhandelen/regelen van de hypotheek (dus jouw naam eraf!) is ook wel een extra seintje richting ex dat dit in ieder geval nooit meer gaat gebeuren, misschien heeft hij juist dat wel nodig!?
Duizendpoot schreef op 31-03-2023 om 11:10:
Ik snap dat het vreselijk is om door je ex zo in de hoek te worden gedrukt, maar vind ook dat je niet veel ruggengraat vertoond. Als ik tussen de regels doorlees is je ex manipulatief en nogal dominant maar jij ook wel erg conflict mijdend en meegaand. Ook nu wacht je af met een traject en doe je helemaal niks. Je weet van verzuim op school, maar school doet niks. Uh, kun je zelf toch ook contact zoeken met school en aangeven dat je wenst dat ze bij inspectie dit melden omdat je vindt dat er wel actie ondernomen moet worden?
En dat huis wat nog deels op je naam staat. Ook daar ben je al 7 jaar afwachtend in. Jullie hebben de scheiding nooit goed afgewikkeld, want hij is zo zielig. Waarom woon jij in een huurhuis en hij in een koophuis dat hij niet kan betalen? Hij moet je gewoon uitkopen en je hebt nog recht op 50% van de waarde. Echt bizar dat je dat geld nog niet geclaimd hebt.
Je schreef ook ergens dat hij geen alimentatie betaalt, maar ook dat is gewoon te regelen via LBIO. Dus bereken wat je nog hoort te krijgen en laat dat innen.
Ik zou echt die afwachtende houding laten schieten voor wat betreft de zakelijke dingen. Dus kinderen moeten naar school en jij moet achter je centjes aan. Dat staat los van de problemen die er nu zijn wat betreft het ouderschap. En misschien werkt bij je ex van je afbijten beter dan deze afwachtende houding. Het gezegde is niet voor niks: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Klopt helemaal, begrijp niet dat ik hem elke keer zoveel kansen heb gegeven ik denk om de lieve vrede te bewaren en om niet in een conflict te belanden. Dat is nu klaar.
RoodVruchtje schreef op 31-03-2023 om 13:48:
[..]
Onze relatie heeft 10 jaar geduurd en is om hele andere redenen gestopt. Ik weet nog heel goed hoe mijn 1e kennismaking was met zijn ex-vrouw (let wel, zij waren al 13 jaar gescheiden en ook zij had al jaren een nieuwe relatie). Hun zoon was 16 toen ik hem leerde kennen en had een belangrijk optreden en had mij persoonlijk gevraagd ook te komen kijken, zijn moeder en partner waren daar ook aanwezig.
Mijn destijds vriend vond dit de gelegenheid ons (ex en ik) aan elkaar voor te stellen, wat ik uiteraard prima en normaal vond. Nadat ze mij de hand had geschud maakte ze direct een zeer lage opmerking (al lachend, maar echt onder de gordel) indirect gericht aan mijn vriend. Zo gênant voor zoon die er ook bij stond, maar heb ik haar, uiteraard netjes maar toch scherp een ‘lik op stuk’ antwoord gegeven. Het had namelijk ook niets met mij persoonlijk te maken, zij gunde haar ex gewoonweg geen geluk, dat was meer dan duidelijk.
En klopt, ik kon inderdaad niets goeds doen en was enkel een nieuw jong blaadje (ik was 15 jaar jonger dan ex) wat even de revue passeerde en waarmee hij even kon pronken. Frustrerende voor haar was dat zoon en ik het erg goed met elkaar konden vinden, maar dat maakte het voor hem ook een stuk lastiger natuurlijk. Zij maakte vader sinds hun scheiding (zoon was toen 3) al zwart, ik hoorde echt moeder praten als zoon en ik een gesprek hadden, zo verdrietig en onnodig ook.
Toen onze relatie overging hielden zoon en ik nog contact en nam ik hem een keer mee naar een concert (hij was fan) en op de terugweg in de auto heeft mij huilend verteld dat hij zo’n spijt had van bepaalde uitspraken richting zijn vader. Dat hij steeds duidelijker inzag hoezeer zijn moeder manipulerend was bezig geweest al die jaren en waarom hij dat niet eerder had opgemerkt?! Dat hij nu pas snapte wat ik bedoelde te zeggen tijdens sommige gesprekken die wij al die jaren hadden gevoerd over zijn jeugd, dat hij mij alsnog dankbaar was dat wij deze gesprekken destijds hebben kunnen voeren etc. Ach, ik krijg er nog steeds een brok van in mijn keel nu ik zo over terugdenk. Hij is later hiervoor ook in therapie gegaan.
Daarom schreef ik eerder al, ooit gaan je kinderen het begrijpen, maar dan zijn ze helaas al beschadigd. Deze situatie kent alleen maar verliezers.
Ik las in de laatste posts ook dat je kinderen én jouw ex nog steeds de hoop hebben dat jullie weer samenkomen? Het nu eindelijk afhandelen/regelen van de hypotheek (dus jouw naam eraf!) is ook wel een extra seintje richting ex dat dit in ieder geval nooit meer gaat gebeuren, misschien heeft hij juist dat wel nodig!?
Wat erg om te horen en ook herkenbaar. Zoveel steken onder water. Zo sneu voor die zoon en dat hij het ook is gaan beseffen. Triest hoor. Precies wat je aangeeft het had niks met jou te maken maar gunde haar ex gewoon geen geluk. Zoveel jaloezie en gift. Herken dat helemaal.
Inderdaad mbt woning is het nu afgelopen. Dat gaat in gang gezet worden.
'Je schreef ook ergens dat hij geen alimentatie betaalt, maar ook dat is
gewoon te regelen via LBIO. Dus bereken wat je nog hoort te krijgen en
laat dat innen.'
Je kunt ook tegendraads handelen en zo de situatie wellicht veranderen. Bijvoorbeeld: de kinderen zijn nu bijna altijd bij hem, dus eigenlijk zou jij hem kinderalimentatie moeten betalen. Stel hem voor om daar een berekening voor te maken onder het motto: ik zal moeten accepteren dat de kinderen de meeste tijd bij jou zijn, daarom wil ik graag een herberekening van de alimentatie laten maken, zodat ik bij kan dragen aan de kosten van de kinderen.
Dat kun je, subtiel, ook aan de kinderen laten weten. Inclusief hoeveel pijn het je doet.
Tsjor