Zoon wil vriend moeder niet meer zien

in elk geval met zijn 3en weggaan en dat vriend ern dagdeel langs komt, gaat het goed blijft hij langer maar niet slapen.
Dan kan er ook langzaam weer contact komen.

Ik zou zeker de mogelijkheid aangrijpen om een weekend met ze weg te zijn. Dan zijn ze ook echt even weg bij vader, langer dan een paar uurtjes. Als dat zonder vriend moet, dan is dat zo.
Ik denk dat de jongens dus wel voelen dat er spanning is tussen vader en jou. Zeker omdat het contact met jou stiekem moet plaatsvinden en niet mag van vader. En omdat ze zeggen dat vader het niet mag weten. Plus dat vader allemaal nare dingen vertelt over jou en vriend. Dat vertellen ze niet voor niks aan jou. Je zou best kunnen vragen wat ze daar zelf van denken. 
Normale ouders verbieden contact niet en spreken niet kwaad over de andere ouder. 
Ik denk dat ze zelf ook best doorhebben dat hun huidige situatie niet normaal is.
Zo lang ze meegaan in vaders stramien is dat voor hun misschien voor nu het meest leefbare, maar zeker niet de beste keuze.

Johannaatje schreef op 01-04-2023 om 18:59:

[..]

Heb je tips hoe ik hier mee om moet gaan? Je hebt gelijk, vader vertelt nu al allerlei leugens over mij en over vriend dit hoor ik terug van de kinderen. Ik reageer dan niet, zij kunnen er ook niks aan doen. Maar op zulke momenten ben ik zo kwaad. Als de jongens dan weer weg zijn lucht ik mijn hart bijv bij vriendinnen maar dit voelt zo slecht dat ik me niet verdedig. Ik realiseer me dat er heel veel wordt gezegd waar ik geen invloed op heb. Elke week op maandag of woendag vertelt jongste zoon iets slechts wat papa over mij of vriend heeft gezegd met daarbij dat ik dit niet tegen papa mag vertellen. Zal jongste zoon dit dus zelf al realiseren dat dit niet klopt?

Oef, ik weet niet of er één manier is. Misschien zijn er meer maar het gaat erom dat die bij je past. Je kan niet iets volhouden dat je niet ligt. Dat betekent dat je je verdiept in de gebruikte discussiestijl. Er is geen magie, er is geen maniertje. Hoe leg ik zoiets uit? Ik zal een poging wagen. 

Ik denk dat je wel moet reageren maar niet dmv een gesprek of discussie. Daar zou ik van wegblijven omdat zijn discussie een valkuil is. Het is alsof ex zegt, ik heb een discussie en ik nodig iedereen die wil om deze discussie te voeren. Maar de discussie, de stelling zelf, is corrupt. Dus, de degens kruisen gebeurt op zijn voorwaarden en dan kan je alleen maar verliezen. De grond van zijn discussie berust op de aanname dat jij niet deugt. Binnen zo‘n gesprek krijg niemand ooit een podium om te verkondigen dat jij wel deugt. In die zin is er een vergelijking te trekken met de vorm die een discriminatoire discussie heeft. Zwaar overtrokken; een discussie over diversiteit binnen de kkk krijg je niet van de grond. 

Stel nu dat je zijn discussie, dat eigenlijk niet meer dan een stelling is met een vraagteken er achter, dat jij niet deugt, vergelijkt met een landje waar hij zijn piketpaaltjes heeft gezet. Je moet dat landje niet betreden en als iemand dat doet, wees heel alert welke aannames er spelen. Loopt het gesprek mank zonder dat iemand het door heeft en waar?
Als je nu een eigen landje maakt met de naam waar het gesprek eigenlijk over hoort te gaan en in het gesprek steeds naar dat landje refereert. Het landje mag dus niet heten “ik deug wel”. Het kan heten dat kinderen vaders en moeders nodig hebben of.. het gaat er niet om dat je iets verzint. Het moet de eigenlijke discussie zijn waar geen verborgen aannames zijn. Daar moet je heel goed over nadenken. 
Doordat je de degens niet kruist op zijn landje en het hebt over de het andere landje is een manier om de gesprek steeds een spiegel voor te houden en bij te houden waar en wanneer het mank loopt. En dat zal hem super frustreren want hij wil passief-agressieve oorlog.  

Ik zou echt absoluut geen idee hebben hoe je dit aan moet pakken, maar wat een rot situatie zeg, het lijkt wel op kinder ontvoering zo.
Vreselijk. Voor de kinderen ook zo lastig, die zoeken veiligheid en dat is er nu niet, als jij je zwak opstelt biedt je dat niet maar stel je je sterk op dan is het misschien ook weer niet goed. Heel ongezond dat de oudste nu macht heeft over jou en je vriend terwijl hij dat helemaal niet aankan en ook niet hoeft aan te kunnen. Je ex heeft heel wat op zijn geweten zo.
Ik kan je alleen maar veel sterkte en wijsheid wensen.

Johannaatje schreef op 01-04-2023 om 19:08:

[..]

Heb jij of iemand ips voor mij? Op dit moment doe ik het zo;

Ze komen op maandag tussen de middag eten en woensdagmiddag mits ze feestjes hebben of spelen bij vriendjes. Dit is altijd gezellig en we hebben met elkaar afgesproken dat we het niet over de situatie hebben. Helaas komt dit wel tersprake.

Hoe kan ik het beste reageren op het nummer 1 verhaal. Hier zijn namelijk verschillende meningen over..

Ik kan makkelijk ook elk weekend iets leuks gaan doen maar dit voelt niet goed. Dat is niet de werkelijkheid. Het voelt ook niet fijn als vriend uit huis moet en de jongens een weekend hier slapen. ( dan lijkt het net alsof ik tegen vriend ben en ze gelijk geef) of vinden jullie dat van niet? Ook hier zijn verschillende meningen over.

Binnenkort staat er een weekendje weggepland net zoals vorig jaar in april met z'n vieren. Jongens weten dit niet.
Vriend gaat natuurlijk niet mee want dat willen de jongens niet. Zal ik zelf met de jongens gaan of geef ik ze dan het gevoel dat ik ook vind dat vriend niet goed voor ze is?

Wat kan ik volgens jullie het beste doen op dit moment? Jongens weten overigens niks van de moelijkheden tussen vader en mij. Tenminste niet van mijn kant. Ik laat niks merken en zeg niks kwaads. Ik heb niet het idee dat de jongens iets merken van een strijd, want die is er namelijk niet.

Op het nummer 1 verhaal zou ik precies zeggen wat je hier zegt: “Ik denk daar anders over. Daar kun je anders over denken.” Eventueel gevolgd door “Daar hebben we het toch al eens over gehad, hoe ik daar tegenaan kijk?” En er dan niet meer over uitweiden. 

Dat iets leuks doen zou ik wel gewoon af en toe doen. Niet ieder weekend want dan wordt het een wedstrijd. Maar een keer per maand, waarom niet? 

Ik zou in overleg met je vriend wel overwegen om ze een keer te vragen om te komen slapen laten want vriend is zogenaamd een weekendje weg. Ik zou beslist niet tegen je kinderen zeggen dat je hem hebt gevraagd om weg te gaan. Dat geeft ze/vader teveel macht. Dat zou ik ook met dat uitje doen: vriend kan niet mee omdat hij iets anders heeft. En daar dan niet verder over uitweiden. Als ze vragen stellen alleen herhalen: Nee, hij kon niet want hij had een ding met vrienden of iets dergelijks. Een volgende keer kan hij dan bijvoorbeeld halverwege de tweede dag weer van zijn ‘uitstapje’ thuiskomen. Maar dat is voor later. Nu zou ik voor de ‘smoezen’ gaan om niet in het afkeerverhaal mee te hoeven doen. 

Als je jongens thuiskomen met onware stellingen of meningen over jouw vriend, zou ik daar toch wel iets over zeggen. Geen discussie aangaan, maar ik zou wel zeggen: goh, dat herken ik absoluut niet, zo ervaar ik hem helemaal niet. Wat denken jullie zelf? 
Eventueel soms nog met een toevoeging dat het toch wel bijzonder is dat papa vriend vrijwel nooit ziet en hem toch beter dan jij denkt te kennen, dat kan toch eigenlijk helemaal niet?

IMI-x2 schreef op 02-04-2023 om 10:24:

Als je jongens thuiskomen met onware stellingen of meningen over jouw vriend, zou ik daar toch wel iets over zeggen. Geen discussie aangaan, maar ik zou wel zeggen: goh, dat herken ik absoluut niet, zo ervaar ik hem helemaal niet. Wat denken jullie zelf?
Eventueel soms nog met een toevoeging dat het toch wel bijzonder is dat papa vriend vrijwel nooit ziet en hem toch beter dan jij denkt te kennen, dat kan toch eigenlijk helemaal niet?

Ik ga er vanuit dat dit soort ‘discussies’ al herhaaldelijk gevoerd zijn. Als dat inderdaad zo is, zou ik dat op dit moment niet meer op keer herhalen. Ik zou dus wel zeggen: ‘ik herken het niet’ maar die uitnodiging om er nog weer eens over te discussiëren, door ze vragen te stellen, zou ik juist niet doen. Alleen consequent laten zien dat er ook anders over gedacht kan worden. Als je ze niet probeert te overtuigen, geeft dat een ander soort boodschap, namelijk dat er niet één waarheid is bij de ‘beoordeling’ van mensen en dat zij ook eventueel een andere positie zouden kunnen innemen. Als je ze wel probeert te overtuigen, is er een dynamiek dat je ze in jouw kamp probeert te trekken. Dat is op dit moment een reden om hun hakken direct in het zand te zetten want dat mogen ze niet van hun vader. 

RodeKrullenbol schreef op 01-04-2023 om 12:23:

De opstelling van Tjor in deze illustreert wat mij betreft haarfijn dat patriarchale verhoudingen mede worden gedragen door (bepaalde) vrouwen.

Nou zeg. Rode Krullenbol, zo kan die wel weer. Het zou ook kunnen zijn dat ik geloof dat vrouwen een bijdrage kunnen leveren aan de-escalatie en oplossen van problemen ten behoeve van de kinderen.

Tsjor

Temet schreef op 01-04-2023 om 12:47:

"De strijdbijl neergooien en kiezen voor wat het beste is voor de kinderen kan de situatie veranderen..."

Ik denk dat je wat te snel het staken van de strijd op éen lijn stelt met het beste voor de kinderen. Dat kan soms zeker het geval zijn, maar of dat hier zo is, vind ik twijfelachtig.

De kinderen zitten tussen twee vuren. Ze worden bestookt met negatieve boodschappen over moeder. Ik vind dat schadelijk. Het kan zijn (de wonderen zijn de wereld nog niet uit) dat hulpverleners daar radicaal op in willen en gaan grijpen en de situatie keren. Maar wat mentaal in het hoofd van de kinderen is geplant krijg je er niet zomaar uit. en dat is verscheurend voor de kinderen. Dus ik denk echt dat bijdragen aan het be-eindigen van het gevecht goed is ten behoeve van de kinderen.

Het grootste risico is dat de kinderen denken: zie je wel, moeder kiest voor vriend en tegen ons. Dat ligt vooral aan de communicatie: hoe vertel je zoiets aan je kinderen, terwijl het belangrijkste de afspraken met je ex zijn. Maar je kunt het niet aan je ex overlaten om zoiets te communiceren met de kinderen.

Tsjor

'Dit is altijd gezellig en we hebben met elkaar afgesproken dat we het niet over de situatie hebben. Helaas komt dit wel tersprake.'
'Strijd' is niet alleen een juridisch gevecht, zeker niet. Dit laat zien dat er wel degelijk al een strijd gaande is tussen twee ouders.
Je wil weten hoe je moet optreden tegen 'victim blaming'. Mijn advies zou zijn: zie jezelf niet als 'victim' maar als iemand die eigen keuzes heeft of heeft gemaakt. Ook 'passief' zijn, dus niet acteren, is een keuze. Het verhaal van Johanaatje over het scheppen van je eigen landje is heel helder en goed.
Naast alle goede adviezen over hoe om te gaan met onware verhalen die kinderen vertellen omdat ze dat horen van vader: je kunt ook vragen naar hoe de kinderen dit ervaren, wat zij ervan denken, of zij dat moeilijk vinden, wat voor hen belangrijk is, wat er eventueel anders kan om het beter te maken. Concentreer je op wat jij kunt doen om het voor de kinderen draaglijker te maken (je eigen landje). Waarbij waarschijnlijk één recept (vriend moet weg) voor jou niet bespreekbaar is. en ook dat moet je kunnen aangeven aan de kinderen, waarom dat zo is (eigen landje).
Tsjor

" Maar wat mentaal in het hoofd van de kinderen is geplant krijg je er niet zomaar uit. en dat is verscheurend voor de kinderen. Dus ik denk echt dat bijdragen aan het be-eindigen van het gevecht goed is ten behoeve van de kinderen."

Ik kan dit toch echt niet anders lezen dan als een betoog dat als de ene ouder de kinderen tegen de andere opstookt, die andere ouder de handdoek maar in de ring moet gooien omdat dat voor de kinderen beter is. 

Mij lijkt dat het niet altijd beter is, want deze kinderen blijven bestookt worden met negatieve info over de andere ouder, plus dat ze die andere ouder soms ook helemaal niet meer te zien krijgen. Dat is precies de reden dat o.a. de Raad voor de Kinderbescherming iha toch altijd aandringt op omgang, want 'de kinderen hebben recht op onbelast contact met beide ouders [ klopt, maar dat is nog niet zo simpel verwezenlijkt], en 'de kinderen moeten zich zelf een beeld kunnen vormen van de ouder'. 

Daarbij: TO geeft aan dat het toch nooit goed is. En dat kon nog best eens kloppen. Dus als zij nu alles voor zoete koek zou slikken vindt vader straks weer iets om het niet mee eens te zijn zodat het contact nog verder wordt teruggeschroefd, totdat er niks meer overblijft. Of die gang van zaken dan beter is voor de kinderen in vergelijking tot de situatie dat TO al eerder tegengas geeft, staat ernstig te bezien.