Kinderwens en ongelukkig in baan

Je bent rond de 30 jaar, dus je moet nog een jaar of 40 werken. Ik zou vacature's gaan bekijken en gaan solliciteren naar iets waar je wel gelukkig van wordt. Ongelukkig zijn door je werk is niet nodig lijkt mij, er is werk genoeg. 

Ik zie dat anders, maar ik ben al wat ouder dus ik houd wat meer vast aan zekerheid. Als je nu een stabiele baan hebt en je man heeft heel misschien binnenkort geen baan meer, dan zou ik nog even vasthouden aan wat je hebt. En als je binnenkort hopelijk zwanger bent en je hebt een nieuwe baan met een jaarcontract, is er een kans dat de werkgever je na dat jaarcontract toch geen contract aanbiedt. Ja, dat soort dingen gebeuren.
En is het niet veel lekkerder om zwanger te zijn en te bevallen als je ene vaste baan hebt met alle vrijheden die je beschrijft? 
En, misschien moeten we eens af van het idee dat je het leuk moet hebben op je werk. Werk is om geld te verdienen, leuk hebben doe je thuis met vrienden. 

Ja, ik neig ook naar hoe Ronda en Dan er naar kijken. Maar hoe ‘erg’ is het nou op je werk. Zoals je het omschrijft vind ik het wel meevallen. Leuke collega’s zijn al een groot goed, kan ik je uit ervaring zeggen. Ik durf zelfs te zeggen dat het werk me niet interesseert, daar maak ik dan wel wat van – als de werksfeer maar oké is. En dan een goed salaris, vrijheid en zekerheid… ook dingen waar veel mensen heel wat voor over zouden hebben! Maar als je het werkelijk zo voelt, valt daar natuurlijk niet over te twisten.

Ik herken de onvrede wel hoor, maar waar komt het nou echt vandaan? Je bent snel geneigd te denken dat je iets anders moet als er onderhuids andere dingen te spelen: niet goed in je vel, spanningen in de relatie, je woonomgeving is niet fijn… En andersom kan ook juist. Zo heb ik zelf in een periode gezeten waarbij we zelf met een stressvolle rechtszaak zaten vanwege een concurrentiebeding van m’n vriend en toen kwam het echt niet in mijn hoofd op wat anders te willen. Die ruimte kwam wel toen de zaak was afgerond en mijn vriend weer fijn aan het werk was, toen begonnen dingen mij te irriteren die daarvoor natuurlijk ook al speelden.

Ik denk dat je het vooral moet zoeken in iets leuks ernaast. Nou, je wilt graag een kindje… dus dat leuks dient zich hopelijk vanzelf aan. En dan is het heel fijn dat je ergens zit waarvan je weet dat het goed te combineren valt met de nodige flexibiliteit en waar je je al hebt bewezen hebt en krediet hebt opgebouwd.

Misschien goed om erbij te zeggen dat ik ook al wat ouder ben en dan gaat ‘je weet wat je hebt, niet wat je krijgt’ meer spelen. De vanzelfsprekendheid dat je wel weer wat anders vindt als het tegenvalt is er dan minder. Maar in een net zwanger-situatie of met een jong kind is dat natuurlijk ook niet zo makkelijk.

Ik niet per se. Wil je straks fulltime blijven werken? 
Is het mogelijk om een dag minder te gaan werken, en die dag te vullen met iets uit werkveld waar je passie ligt?
Dan zou ik dat eens uitproberen. En dan kijken hoe het gaat lopen.

Je bent 30 dus je kunt nog mákkelijk wisselen in je carriére. Nog wel drie keer ook. Heb ik ook gedaan  
Of het zo handig is om nu te doen vraag ik mij af. First things first.. Zwanger zijn en het eerste jaar met een kind kan ook behoorlijk pittig zijn. Alhoewel ik met een opleiding begon toen mijn kind 3 maanden was, maar dat zou ik je niet aanraden.

Wees niet bang dat je daar voor altijd vast zit, dat is onzin. 
Kijk of je de hele nare zaken op je werk die je zo dwars zitten kan veranderen.
Goede collega's en veel vrijheid om je werk in te plannen zijn echt geweldig als je kinderen hebt.
Ik ben het ook met Rhonda eens dat werk niet altijd leuk hoeft te zijn, máár als je zeker weet dat je je zo slecht voelt door je werk zou ik toch plannen maken. Dan hoef je niet gelijk weg maar nadenken wat je wilt en stappen ondernemen kan wel, ook naast een zwangerschap. Niemand verbiedt je om te dromen.
Het is ook na in welke branche je werk zoekt. Zo word je in de zorg echt niet ontslagen als je binnen een jaar zwanger wordt, vaak krijg je snel een vast contract.

Het valt mij wel op dat je het hebt over een goed salaris en je vriend zit  op de 'schopstoel'. Hoeveel geld hebben jullie eigenlijk nodig? Waarom ben je terug gegaan naar je oude baan terwijl je die andere baan veel leuker vond? Had je daar geen vastheid of minder inkomen?

Ik ken mensen die zijn gaan downsizen en veel kleiner gaan wonen en daardoor veel minder geld nodig hadden waardoor ze meer vrijheid hebben  en minder afhankelijk zijn van een ruim salaris. Die zeggen mij: "joh wat heb je nu eigenlijk nodig" Nu weet ik wel dat de huizenmarkt een ramp is tegenwoordig of je moet in een tiny house willen wonen
Maar je kunt ook anders gaan denken. Ik lees wel eens in het blad 'genoeg' de voormalige vrekkenkrant. Soms sta je met je oren te klapperen wat je daar leest maar ik vind het ook inspirerend. Ik bedoel maar: je hoeft niet altijd voor het goede salaris gaan... of voor vastheid, het moet alleen leefbaar blijven. 

Werk hoeft niet altijd leuk te zijn. En ook leuk werk heeft altijd minder leuke kanten. Toch verdien ik liever mijn geld met iets dat ik graag doe dan met iets waar ik een hekel aan heb. Maar een vaste baan opzeggen voor een jaarcontract terwijl je probeert zwanger te raken is terecht een risico. En hoewel het niet mag, als je met verlof gaat in de periode dat je contract verlengd moet worden is er een kans dat dat niet gebeurt, hoe lullig ook. Heb je al banen in jouw sector op het oog? Want er is natuurlijk niks mis met gewoon eens rondkijken. 

Je kunt inderdaad eerst gewoon rondkijken en solliciteren op leuke banen. Dan weet je in elk geval wat er mogelijk is en dat geeft je ook energie. En wie weet kun je wel een vast contract uitonderhandelen, en zo niet dan kun je altijd nog nee zeggen.

Overigens kun je met de meeste babies en kleine kinderen echt niet werken en tegelijk oppassen hoor, dus ik weet niet of dat nou zo’n goed argument is om te blijven zitten. En al helemaal niet omdat je vriend dat graag wil, want het gaat hier om jouw werkplezier en niet om dat van hem.

Van twijfel wordt je doodop. Ik begrijp dat je een flinke hypotheek hebt, je naar je oude branche bent terug gegaan omdat je dan minder hoeft te werken en meer verdiend en dat door de pandemie het bedrijf waar je vriend werkt in zwaar weer zit. 
Je bent trots op je huis en je wilt graag een baby. Downsizen en minder geld uitgeven aan je huis zit er niet in
Eerlijk gezegd lijkt mij het wel duidelijk voor nu. Blijf zitten waar je zit, geniet van je fijne collega's, kijk of je dingen kunt veranderen op je werk, wees blij met de dingen die je wel leuk vindt en ga voor de baby!
En zoals Loesje zegt: droom ( of streef) onbekommerd naar het ideale.
Niemand verbied je om rond te kijken, of over iets heel anders te dromen. 
Als jullie een kindje mogen krijgen kijk je er vaak toch weer heel anders tegen aan. 
Enne je bent 32 je kunt nog wel 4 maal van carriere wisselen. 
Doe eens iets heel anders, ga vrijwilligerswerk doen, een cursus of weet ik het wat. Maar ga niet hele dagen lopen twijfelen. 

Nu je nog niet zwanger bent is het gemakkelijker om te solliciteren. Dan kun je nog nog full time of 4 dagen werken en gaan minderen als je een kind hebt. Het is lastiger om te solliciteren als je al een kind hebt en dan een baan voor 3 dagen te zoeken. (Ik weet niet naar hoeveel dagen je op zoek bent). Ik ging solliciteren vanuit een baan van 3 dagen (met 1 kind), maar kwam uit op een baan van 4 dagen. Ik kon niet minder dan 4 dagen gaan werken (eventueel wat minder uren op een dag, als ik er maar 4 dagen was). Met kinderopvang die je voor een hele dag afneemt was dat niet handig. Dus werden het 4 hele dagen. Als je een jaar in dienst bent kun je dan ouderschapsverlof op nemen. Dat heb ik na 2 jaar gedaan, toen de oudste naar school ging, waardoor ik een dag minder BSO nodig had (1 van de 4 dagen werk ik maar 5,5 uur, onder schooltijd).