Kinderwens en ongelukkig in baan
Lang getwijfeld of ik een forum wilde openen hierover maar wil het voor mezelf uitschrijven en deel graag mijn verhaal met andere mensen op het forum.
Ik ben een vrouw van 30+, met vaste relatie en een koophuis. Ik werk bijna 4 jaar bij een werkgever waar ik het wisselend naar mijn zin heb. Binnen de organisatie ben ik twee keer gewisseld omdat ik niet op mijn plek zat (die wisselingen hebben erin gehakt). De teams zijn leuk, vooral het team waar ik nu in zit. Ik heb leuke vrouwen om me heen, een aantal collega's zijn zelfs vriendinnen geworden. Het werk inhoudelijk vind ik verschrikkelijk. Soms zit ik in een vergadering en denk ik; 'wat doe ik hier'? Het is alles wat ik niet ben.
Mijn vriend en ik hebben een kinderwens die we proberen te vervullen maar tot nu toe nog niet zwanger (we zijn net begonnen, ongeveer 3/4 maanden denk ik). Er ligt niet veel druk op en ik hou mijn ovulatie niet bij dus ik zie wanneer het komt.
Ik heb een vast contract en een goed salaris met veel vrijheid. Met een baby komt dit erg goed uit natuurlijk. Ik plan zelf mijn afspraken in, bepaal of ik thuis- of op kantoor werk en er is weinig bemoeienis van een leidinggevende (die overigens ontzettend vriendelijk is). De branche waar mijn vriend in werkt is enorm getroffen door de Corona crisis, hij heeft zijn baan nog maar een promotie laat al erg lang op zich wachten en het virus blijft maar om zich heen slaan. Aan die kant zit onzekerheid.
Voordat ik startte in deze functie heb ik iets heel anders gedaan wat meer bij mijn passie ligt, omdat er iets in mij zei dat ik niet gelukkig zou worden van dit werk. Toch ben ik teruggegaan naar eigen branche (andere organisatie) vanwege goede betalingsregelingen en veel vrijheid. Nu merk ik dat ik spijt heb, daar niet ben gebleven. Maar gedane zaken maken geen keer, dat begrijp ik.
Het grijpt me naar mijn keel dat ik een baan moet blijven doen die ik niet leuk vind, die niet bij mij past. Maar het is een onzekere tijd, ik verdien goed en heb een vast contract en zal niet snel weggestuurd worden bij deze werkgever. Ik kan elke maand zwanger zijn, dan ga ik snel met verlof en ben ik even verlost van het werk maar het kan ook nog jaren duren.
Ik loop rond met spanningsklachten waarvoor ik nu onder behandeling ben en ik wil dit niet tegen mijn werkgever zeggen. Ergens denk ik dat het komt omdat ik al zo lang iets doe waar ik niet gelukkig van wordt maar wel zekerheid door heb.
Zijn er mensen op het forum die dit herkennen?
Liefs,
Nova
"Als ik je zin lees met; je kan nog drie keer wisselen, dan denk ik; hoe in godsnaam? Maar wisselen binnen iets wat je al doet/je eigen branche, tuurlijk. Het voelt alleen als een grote stap als ik weer iets nieuws/anders ga proberen"
Je moet niet al te veel doordenken nu 
Als je mij had verteld dat ik nog twee opleidingen zou doen met nog kleine kinderen thuis had ik je ook voor gek verklaard.
Ik werk zelf in de gezondheidszorg dat is dan wel dezelfde branche maar ik doe nu echt iets hééél anders dan eerst. Ik heb twee post HBO opleidingen gedaan toen ik al kinderen had. De eerste van 2 jaar ben ik begonnen toen oudste drie maanden was, dat was eerlijk gezegd gekkenwerk. Toen ik klaar was, was ik drie maanden zwanger van nummer twee 
Toen nog een opleiding van een jaar toen de kinderen op de basisschool zaten. Dat was al beter te doen. Ik heb alle banen die ik deed met voldoening gedaan maar ik werk nu eindelijk regelmatig, geen weekenden en feestdagen meer, zelf mijn tijd indelen en veel begeleiding van mensen (wat mijn sterke kant is) en nog steeds zijn er zaken die ik niet leuk vindt. Dat blijft in elk beroep.
Het is wel heel belangrijk niet al te veel te willen... ik kan best balen van het huis: te rommelig, ik zou veel meer willen doen etc. Sporten zou ik ook meer willen doen maar ja... er moet al zoveel en mijn ouders kwakkelen nu ook en ga ik ook vaker heen.
Man, kinderen, baan en familie gaan voor. Nu ben je nog veel bezig met je huis: zorg dat alles klaar is zou ik je willen zeggen. Spreek met je vriend af wat jullie het meest belangrijk vinden. Echt je relatie goed houden, tijd voor kinderen en familie is het belangrijkst. Vindt je een opleiding daarnaast belangrijk, dan lukt dat wel maar dan moet je accepteren dat je vrienden wat minder ziet, je minder kan sporten en je huis soms op een zwijnenstal lijkt.(nou ja niet altijd maar soms..)
Als je al weet wat je wilt gaan doen, kun je eens kijken of je niet al vast cursussen of een korte opleiding kan doen in die richting nu je nog niet zwanger bent.
Probeer meer bij de dag te leven. Ik vind dat laatste ook lastig hoor, kan ook lopen tobben hoe iets nu verder moet. Maar nu al inzitten over hoe je later iets voor elkaar moet krijgen werkt alleen maar contraproductief.
