Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
Kikki, wat goed dat er eindelijk een plekje voor je moeder gevonden is en dat jullie even kunnen uitblazen.
Niet jullie ideale plek, nog steeds geen magische oplossing, maar dit is nu waarschijnlijk wel de beste plek voor haar, want hier kunnen ze haar wel observeren en een poging doen om die verkeerde prikkelverwerking te onderzoeken.
Hopelijk komen er vanuit de kliniek nieuwe ideeën over een eventuele behandeling, daar of elders.
Probeer positief te blijven. Dat is niet makkelijk, ik begrijp het. Zeker niet als je al zo oververmoeid en overbevraagd bent. Dus rust nu uit, zoveel als je kunt.
Veel sterkte voor jullie allemaal.
Ik kan me ook slecht voorstellen dat ze nu al hebben vastgesteld dat ze niks kunnen met je moeder. Geef het een kans! En inderdaad, straal naar je moeder uit dat jij er vertrouwen in hebt.
En ook belangrijk: neem zelf je rust. Ze is nu in goede handen, hoog tijd om je even op jezelf (en je eindexamenkandidaat) te focussen. Hoe naar het leven voor je moeder ook is, jij hebt een eigen leven. Al je tijd en energie in haar steken en er zelf aan onderdoor gaan gaat haar niet helpen, op geen enkele manier.
nee ze hebben niks kunnen geven omdat ze alles al gehad heeft en niks helpt. Ze zit echt te gillen en het volgende probleem dient zich aan, we mogen niet op haar kamer zijn alleen in de kantine, wat dus totaal niet lukt, omdat ze niet tegen het licht kan. Dus ligt alleen op een kamer, ik vind dit echt onmenselijk en ik ben niet de enigste, want de begeleiding zegt het daar zelf.
Hebben jullie al een gesprek met de psychiater gehad? Is de verkeerde prikkelverwerking al genoemd?
nee was een jong meisje in opleiding gisteren en nu horen we of zien we niemand meer. Het is ook een verkeerder prikkelverwerking. Maar de begeleider gisteren zei nog nooit zo iemand gehad te hebben.
ik vind op zijn minst dat we op haar kamer moeten kunnen komen. Hoe kan dit nou vooruitgang boeken als we niet bij haar mogen zijn?
Kikki39 schreef op 19-05-2022 om 16:18:
nee was een jong meisje in opleiding gisteren en nu horen we of zien we niemand meer. Het is ook een verkeerder prikkelverwerking. Maar de begeleider gisteren zei nog mooier zo iemand gehad te hebben.
Nee, natuurlijk heeft een begeleidster in opleiding dit nog nooit gezien! Ze is geen arts, zelfs geen verpleegkundige.
Vraag naar de psychiater! Dat is de persoon die er wellicht wat zinnigs over kan zeggen.
Kikki39 schreef op 19-05-2022 om 16:19:
ik vind op zijn minst dat we op haar kamer moeten kunnen komen. Hoe kan dit nou vooruitgang boeken als we niet bij haar mogen zijn?
Dit kun je ook aan de psychiater vragen. Waarom is dit, en kan er voor je moeder een uitzondering gemaakt worden? Zo nee, waarom niet?
Zo'n begeleider in opleiding mag natuurlijk niet afwijken van de regels. Logisch.
nee degene die daar werkt had dit nog nooit meegemaakt. Nee, ze konden geen uitzondering maken. Ik ben nu helemaal kapot.
Kikki39 schreef op 19-05-2022 om 16:19:
Hoe kan dit nou vooruitgang boeken als we niet bij haar mogen zijn?
Ik doe een gok: Als er weinig prikkels zijn, brengt dat het zenuwstelsel misschien tot rust. Maar ik ben geen arts, vraag het de psychiater.
Kikki39 schreef op 19-05-2022 om 16:33:
nee degene die daar werkt had dit nog nooit meegemaakt. Nee, ze konden geen uitzondering maken. Ik ben nu helemaal kapot.
Ik denk dat je mijn berichtjes niet helemaal goed gelezen hebt. Ik snap dat, je bent uitgeput.
Mijn boodschap: vraag dringend een gesprek met de psychiater aan.
Aan zo'n begeleidster in opleiding hebben jullie niets.
Rust??? Met messteken de hele dag in je lijf en dan op bed liggen en geen dierbare om je heen hebben???? Ik heb huisarts gebeld, een andere, die zegt ook het is vreselijk je moeder zo moet lijden, maar we kunnen niks.
de gesprekken gisteren in de kliniek zeggen me genoeg. Zij weten zelf ook niet wat ze met haar moeten, zeiden ze al meteen en waren zeer geschrokken. Vandaag een psycholoog op bezoek en moest ze een wasje draaien, dat kan ze niet, maar zo moest ze het gaan proberen.
Nogmaals, je moet de psychiater van de kliniek/afdeling hebben.
Vraag desnoods of de huisarts dat kan regelen.
Eens met IMI-x2, vraag met spoed een gesprek aan met de behandelaar van je moeder. En vraag hoe het verder moet. Als iedereen het erover eens is dat er voor je moeder niets meer mogelijk is aan behandeling of het zelfs maar draaglijk maken van de pijn, dan moet het gesprek gaan over hoe je moeder verlost kan worden van dit lijden. Het kan gewoon niet waar zijn dat iedereen dan maar met de armen over elkaar gaat zitten wachten tot je moeder van ouderdom overlijdt of onder een trein springt.
Ik weet niet wat je verwacht had van een andere huisarts dan haar eigen huisarts. Die kan natuurlijk helemaal niets zinnigs zeggen, ook niet over een behandeling in een kliniek waar ze pas 2 dagen is.
Dus, terug naar de kliniek, gesprek aanvragen en verder zelf zoveel mogelijk rust nemen. Denk je echt dat jullie aanwezigheid voor je moeder een wereld van verschil maakt? Ik niet. Ik denk dat in haar staat van zijn ook bezoek van jullie veel van haar krachten vraagt. Dus beperk die bezoekjes. En dat dat niet op haar kamer mag zal een reden hebben. Misschien willen ze haar op die manier motiveren om toch in beweging te komen, dat ze toch naar de recreatiezaal gaat om jullie te kunnen zien. Maar nogmaals, dat weten we hier niet, voor antwoorden zul je bij de zorgverantwoordelijke moeten zijn. Dus ook niet bij een verpleegkundige in opleiding of een begeleider. Ga op je strepen staan.
Is er een elektronisch cliëntendossier waar je toegang toe hebt? Dat lijkt me ook zinnig om in te zien. Daar kun je ook doelen en behandelingen in vinden, en lezen hoe het met je moeder gaat als jullie er niet bij zijn.
