Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
Je voet stijfhouden, de huisarts onmiddelijk inschakelen om te bemiddelen en zeggen dat ze níet, niet, níet mee naar huis gaat, onder geen enkel beding.
Doorzetten, volhouden, resoluut overkomen en net doen of je neus bloedt en blijven herhalen dat het niet gebeurt.
Gewoon niet gaan. Huisarts. Cliëntenorganisaties weet ik het veel inschakelen. En aankondigen, we gaan haar niet meenemen, ze wil zelf ook niet. Er is alleen maar een piepklein beetje vooruitgang...
Ik sluit me bij mijn voorgangers aan. Geef klip en klaar de boodschap af: Het kan niet. We nemen haar niet mee. We kunnen haar niet de zorg geven die ze nodig heeft. Er moet een andere, passende oplossing worden gevonden. En haal haar niet op.
Wat bijzonder om te lezen dat je moeder zelf ook de draai heeft gemaakt! Dat maakt het ook wel iets gemakkelijker om voet bij stuk te houden. Het zegt natuurlijk ook wel iets, dat ze zich op deze plek kennelijk echt beter is gaan voelen dan ze zich thuis voelde. Wat een goed nieuws vind ik dat! Kennelijk ziet je moeder weer wat perspectief. Wie had dat een maand geleden nou kunnen denken. Het zijn kleine stapjes maar ze worden wel gezet. Echt heel fijn, voor haar en voor jullie.
Kikki39 schreef op 22-06-2022 om 18:31:
[..]
Denk je dat dat zomaar gaat?
Waarom niet? Het is enorm burgerlijk ongehoorzaam natuurlijk maar het enige wat je hoeft te doen is er niet naartoe te rijden met de auto en haar niet op te halen.
Als je de volgende keer gaat, ben je op de fiets, of lopend. Je kunt haar helemaal niet meenemen. Je gaat het ook niet doen. Je wil met iemand spreken die met jou naar alternatieven gaat kijken. Wat gaan ze doen? Haar in een taxi naar huis zetten? Haar op straat dumpen?
Als ze blijven dreigen haar naar huis te sturen, gaat je vader naar de huisarts met burn out klachten, depressieve klachten. Ik zou keihard vragen om dan maar zelf opgenomen te worden, aangeven dat ik zo niet verder wil leven. Je zou ook eens naar het Wmo loket van je gemeente kunnen gaan, het probleem voorleggen. Ik zou overal waar het maar kan de boodschap afgeven: moeder kan het niet meer aan, vader kan het niet meer aan, kinderen kunnen het niet meer aan. Iedereen is uitgeput van het al jarenlang zorgen en ze zal extern geholpen moeten worden. Je zou ook nog kunnen kijken of je een journalist kan vinden die er een verhaal over wil maken. Het is echt een verhaal van deze tijd natuurlijk. Ik zou dan zelf kijken naar een journalist van mijn regionale krant die wel eens over dit soort dingen schrijft.
Het kan zijn dat waar ze nu is een behandelcomplex is. Als er dan een behandeling gevonden is die een beetje aanslaat (de nieuwe medicatie) dan valt de reden om daar te verblijven meteen weg. Maar dat wil niet zeggen dat ze dan naar huis moet.
Wellicht is er een maatschappelijk werker of een transferverpleegkundige verbonden aan de afdeling, dan zou ik daarmee in gesprek gaan.
Er zijn woon-zorgcentra voor mensen met een complexe problematiek. Wellicht kun je zelf zoeken op iets als verpleeghuis psychiatrische patiënten. Maar dan nog moet je zorgen dat er een indicatie is en zul je dus iemand van de organisatie daarbij moeten betrekken. Vandaar dat ik maatschappelijk werk en/of een transferverpleegkundige noem.
Wel heel fijn om te lezen dat je moeder het nu goed vindt om niet thuis te zijn; dat ze enige vooruitgang boekt; en dat er medicatie gevonden is die haar wellicht helpt. Dat zijn toch al heel veel pluspunten ten opzichte van het begin.
Tsjor
maandag nieuwe medicatie, dinsdag 10 procent vooruitgang, is naar huis☹️
Kikki39 schreef op 23-06-2022 om 14:35:
maandag nieuwe medicatie, dinsdag 10 procent vooruitgang, is naar huis☹️
Dinsdag weigeren mee naar huis te nemen. Zeg gewoon: goh waar gaat ze dan heen dinsdag?
lees even terug: ook dinsdag gelden al die weiger-argumenten nog. Print ze uit, hang ze op de koelkast en laat je niet ompraten, ook niet door je omgeving!
gr Angela
Kikki39 schreef op 23-06-2022 om 14:35:
maandag nieuwe medicatie, dinsdag 10 procent vooruitgang, is naar huis☹️
Dat is wat "we" proberen duidelijk te maken: dat ga je dus niet doen. Als in: laat het probleem daar liggen en weiger.
Kikki39 schreef op 23-06-2022 om 14:35:
maandag nieuwe medicatie, dinsdag 10 procent vooruitgang, is naar huis☹️
Dat is in een behandelcentrum: is er een behandeling gevonden die aanslaat, dan is het verder geen kwestie meer voor het behandelcentrum. Dat wil niet zeggen dat iemand dan naar huis kan. Maar dan moet er nagedacht worden over een vervolgstap en aangezien bijna alles meer dan vol zit wil men daar liever niet aan beginnen. Het risico bestaat dat een patiënt dan onnodig lang een bed bezet houdt in een behandelcentrum.
Duidelijk aangeven dat naar huis gaan geen optie is is al belangrijk. Dan kijken wie erover gaat, wie kan meedenken: maatschappelijk werk, een transferverpleegkundige? Zoek dat even uit op de afdeling.
En zoek ook zelf naar opties waarvan jullie denken dat het een goed idee zou zijn. Bekijk deze website eens: https://www.thebe.nl/onze-expertise/psychiatrie-in-het-verpleeghuis/. Dat is vooral rondom Breda, maar als je zelf gaat zoeken zullen er in jouw omgeving ook wel zulke instellingen zijn.
Je gaat meteen in de negatieve modus, dat was ook vóór deze opname, maar je ziet wat het je brengt als je iets probeert.
Tsjor
als er iets aanslaat? Er slaat nog helemaal niks aan. Er is dinsdag 10 procent vooruitgang geboekt, daardoor zeggen ze vrijdag naar huis. Dit kan echt niet.
Kikki39 schreef op 23-06-2022 om 15:51:
als er iets aanslaat? Er slaat nog helemaal niks aan. Er is dinsdag 10 procent vooruitgang geboekt, daardoor zeggen ze vrijdag naar huis. Dit kan echt niet.
Nogmaals, maak heel duidelijk dat ze niet naar huis kan. Als ze daar echt weg moet, zullen ze een andere plek voor haar moeten zoeken.
Geen paniek. Adem in, adem uit. Ze komt niet naar huis. Lees de tips in bovenstaande berichtjes.
Kiki, je deelde dat je vader eindelijk rustig tv kan kijken.
Waak ervoor dat je dergelijke opmerkingen niet deel in bespreking met behandelteam. Vaak ook verstandig niet aan te geven dat je om de dag bij je moeder langs gaat, want daarmee zeg je ook dat familie ruimte heeft de zorgtaak te dragen. Je kan maximaal 1 x per week bij haar langs, en je gaat ook maar 1x bij haar langs; ga je vaker, is de kans groot dat ze haar minder snel in een zorgtraject zorgcentrum doorsturen. Dat instelling haar weer naar huis willen sturen, komt ook ten dele door jullie. Men weet hoe het de afgelopen jaren opgevangen werd.
Lijkt mij dat je duidelijk aangeeft dat je vader lichamelijk en geestelijk niet meer in staat is die verantwoordelijke zorgtaak te dragen en dat jij vanwege je werk ook itt voorheen, ook maar één dag bij je moeder langs kan gaan.
Heb jij en je vader al een gesprek geboekt met de huisarts om de situatie te bespreken?
'Er slaat nog helemaal niks aan. Er is dinsdag 10 procent vooruitgang geboekt,' 10 procent vooruitgang in een paar dagen tijd is behoorlijk. Je geeft zelf aan dat ze het nu prettig vindt waar ze nu is en wat contact heeft met andere mensen. Dat is zeker vooruitgang. Je gooit het nu weg, omdat daarop volgde dat ze dan naar huis zou moeten en daarvoor is die vooruitgang nog veel te klein en veel te pril. Vraag is alleen wel waar ze kan blijven om de verdere ontwikkeling af te wachten.
Heb je al gekeken of er een maatschappelijk werker of transferverpleegkundige is?
Tsjor
Hoe is het nu Kikki?
ze komt over een week naar huis
