Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
De huisarts bellen en vragen of die met onmiddellijke ingang de opname in gang wil zetten. Dat is het beste. Mensen hebben dit hier al heel vaak gezegd. Als je het zelf niet meer weet, wat ik echt heel goed snap, waarom dan niet luisteren naar mensen die er met wat meer afstand naar kijken?
Vraag ook goed wat het behandelplan is en wat ze gaan doen. Je lijkt te blijven hangen in “Ja maar dan zit ze daar!” Maar bot gezegd: wat is het verschil? Als je de situatie zo laat als hij nu is gaan jullie allemaal kapot. Als je de opname in gang zet is er nog kans op verbetering, en erger zal het niet worden want ze heeft nu al geen leven - en jullie ook niet. Ik klink heel streng en onaardig maar voor het bestwil van jullie allemaal moet er wel echt iets gebeuren.
Leene schreef op 02-05-2022 om 10:04:
Bellen met de huisarts en vragen of ze zsm een opname ergens kan regelen.
Je moeder schiet er ook niets mee op om thuis te blijven, haar pijn wordt geen procent minder en jullie gaan er aan onderdoor.
Het is wel van belang dat je vader, jij en evt andere broers of zussen met de neuzen dezelfde kant opstaan.
Nu niet meer dralen Kikki. Er moet iets gebeuren. Als ze is opgenomen zijn er ook weer andere artsen die naar haar kijken.
Er is nu niemand meer in jullie huishouden die nuchter kan nadenken en kijken naar haar situatie. Vraag evt op korte termijn of een wijkverpleegkundige van de thuiszorg organisatie kan meedenken met een evt opname en gesprek met je vader en moeder kan hebben. Ik denk dat jullie op dit punt streng moeten zijn naar je moeder.
Dit. Oudere mensen zijn soms net kinderen. Die kunnen heel veel willen en niet willen, maar soms moet iets toch. Omdat het op de lange termijn beter is. Omdat het noodzakelijk is. Omdat er geen andere optie is. Dit is zo'n moment en eigenlijk was dat er maanden geleden al.
Vergelijk het met een huilbaby waar het hele gezin aan onderdoor gaat. Dan volgt er ook vaak een opname. Het in een andere situatie plaatsen helpt vaak ook al een stuk omdat je in een vicieuze cirkel komt waar je als gezin niet meer uitkomt.
ja er moet nu iets gebeuren, Maar dit kan geen moment wachten, ze houdt het niet meer uit.
Zeg ook tegen de huisarts dat het nu echt niet meer kan en vraag om een spoedopname.
Precies, er moet nu iets gebeuren.
En kikki, hoe is het gegaan?
ze hebben haar naar het ziekenhuis gestuurd omdat pijn niet te houden is, maar weer niks kunnen vinden. Dus heb er de hele avond gezeten in het ziekenhuis. Huisarts gaf aan dat opname heel lang gaat duren en niet binnen enkele dagen/ weken geregeld is. Maar eerst zou ze vanavond dus afwachten. Ondertussen is pijn niet te houden, dus dit wordt echt een probleem.
vervelend, ik was er al bang voor, daarom drong ik aan, om geen tijd te verliezen. Ik hoop dat jullie doorpakken en dat ze de hulp krijgt die ze nodig heeft.
Kiki, ze is toch wel opgenomen? Of is ze terug naar huis gestuurd?
Hopelijk kunnen jij en je vader nu wat tot rust komen.
En, misschien vervelend, maar weiger haar weer naar huis te laten gaan. Want thuis is het ook niet te houden.
we waren naar het ziekenhuis voor te kijken of er toch iets lichamelijke was en dat was niet.
Kiki39,
Ik heb je een pb gestuurd.
Hoe is het met je Kikki? Is er nog ontwikkeling of nieuw perspectief in de situatie? Zorg goed voor jezelf Kikki!
ze heeft gisteren uitgesproken echt niet meer te willen en ik kan dan snappen, ze knokt al 3 jaar.Ze heeft me gevraagd haar daarmee te helpen om iets te zoeken. Ze kan niet meer naar buiten, niet tegen licht, niks meer. Opname gaan ze niks meer doen met medicatie, alleen psycholoog en fysio enz. Dat kunnen we haar niet aandoen, wil ze zelf ook niet meer. Ik vind het heel moeilijk, kan er zelf niet mee omgaan. Verder weet ik het even niet
