Zorg voor kleinkind
Ik weet niet waar ik beginnen moet,want mijn hoofd is een chaos op dit moment. Ik heb een volwassen zoon die als jongetje al niet zo makkelijk was ,maar altijd deed ik mijn best om hem te helpen ,maar miss zit daar nu de fout juist wel!Ik zie door de jaren heen ook positieve veranderingen ,maar niet zoals ik gehoopt had .Hij heeft een prachtig zoontje gekregen en nu geeft de moeder aan de zorg niet te kunnen trekken en geeft aan haar zoontje bij ons te willen laten .Mijn zoon woont bij mij en ik verwacht niet dat hij alles alleen doet,maar wel dat hij helpt en zijn verantwoordelijkheid neemt.Het lijkt wel of ik elke stap moet opnoemen die er moet gebeuren .Ook is hij eerder vertrokken naar een ander land en kwam niet terug voor zijn kind wat ik moeilijk te verkroppen vind .Ik geloof dat hij van hem houd ,maar waarom zit het automatische zorgen er nou niet in .Ik merk dat ik hem nu alleen maar verwijten naar z'n hoofd gooi en niet zulke leuke dingen zeg en daar voel ik me dan ook weer schuldig om .Wat als mijn zoon zich voor zijn kunnen zijn best doet en er gewoon niet meer inzit of is hij gewoon egoïstisch en denkt alleen aan wat hij wil .ik weet niet meer wat ik denken moet.zijn er mensen met soortgelijke problemen die mijn gevoel snappen .
Nee, ik heb hier geen ervaring mee.
Hoe oud zijn vader en zoon? Wat doet je zoon overdag/voor de kost?
Ik zou de komende dagen álles wat je voor je kleinzoon doet eens opschrijven. Dat zal een enorme lijst worden! Dan bedenk je wat jij bereid bent voorlopig nog te doen, en wat je vindt dat je zoon nu al zou moeten overnemen. Dan bepaal je stapjes naar de toekomst, hij neemt steeds meer over en uiteindelijk 100%, als hij op zichzelf gaat wonen met zijn zoon. En dan bespreek je dat met hem. In het begin doe je de dingen samen, daarna doet hij het onder jouw toezicht, en daarna doet hij het zelf, alleen.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is zijn kind en ouderschap brengt nou eenmaal grote verantwoordelijkheden met zich mee.
De moeder geeft aan de zorg 'niet te trekken' en dus moet jij het maar doen? Zo klinkt het wel een beetje gek. Als je zoon tot nu eigenlijk niet bij de zorg betrokken is geweest, is het op zich niet vreemd dat hij er niet zo goed raad mee weet. Hoe oud is je zoon, waarom woont hij nog thuis als hij al aan kinderen toe is, heeft hij een diagnose als 'moeilijk jongetje'? Wat bedoel je? Leek hij autistisch; druk; moeilijk leerbaar?
Ga in elk geval eens met hen samen in gesprek; wat is er aan de hand, wat kan zij wel doen, hoe kunnen jullie samenwerken, kan er een schema komen?
Hebben de moeder en jouw zoon nog een relatie?
Hebben ze werk?
Heeft ze geschikte woonruimte?
Waar zijn de ouders van de moeder van het kind? Kunnen die iets overnemen?
Dat klinkt nogal problematisch allemaal. Is het mogelijk om je verhaal bij de huisarts of praktijkondersteuner neer te leggen voor advies?
ik zou een maatschappelijk werker contacten. Zij hebben er verstand van en kunnen ook als een soort mediator bij het gesprek met je zoon aanwezig zijn om afspraken te maken.
lijkt mij wel dat er een gesprek moet komen nml. Kan ook dat jouw zoon het niet trekt en het overzicht niet heeft en dit anders uit. Een gesprek is een goede start.
Is er iets als jeugdzorg of kinderbescherming betrokken?
Nu lijkt dat jij (en zoon) een heel nieuw leven aan-moet-gaan waarbij je weer voor een klein kindje moet gaan zorgen.
Terwijl je juist uit de kinderzorgen was en misschien klaar was om je eigen persoonlijke leven meer vorm te geven.
Wil je dit wel?
Temet schreef op 09-06-2025 om 19:39:
Is er iets als jeugdzorg of kinderbescherming betrokken?
Of pleegzorg.
Ik snap dat je erg teleurgesteld bent in je zoon, want hij laat het erbij zitten, hij laat jou ermee zitten. Blijkbaar is er een kindje met twee ouders, die het niet voor elkaar krijgen voor het kindje te zorgen. Het klinkt alsof er een ernstig probleem aan de hand is, wat je niet zomaar kunt oplossen met elkaar verwijten maken.
Wellicht is een mogelijkheid dat je met diverse betrokkenen om de tafel gaat zitten en afspraken gaat maken: wat is er nu nodig en wat moet er gebeuren voor de toekomst. ER bestond zoiets als familieberaden, maar dan moet je een professional hebben die dat in gang zet. De vorm zonder professional kan ik niet meer terugvinden, dus ik denk dat die niet meer bestaat.
Alternatief is dat er hulp ingeschakeld wordt voor beide ouders: kunnen zij leren om samen voor het kind te zorgen? Dat moet dan professionele hulp zijn van een vorm van gezinsondersteuning. Dan kom je toch bij jeugdzorg terecht. Je kunt met de huisarts bespreken wat de beste weg is.
Als je eenmaal in het professionele circuit zit en er zijn ernstige problemen met de opvoeding heb je kans dat er een OTS volgt en eventueel een uithuisplaatsing. Dat kan ook een plaatsing dan bij jou zijn. Voordeel is dat er dan door een extern iemand (gezinsvoogd) meegekeken wordt wat het beste is, ook als de last voor jou te zwaar is. Bovendien krijg je dan een vergoeding voor de zorg voor het kind. Maar je komt dan wel in een situatie terecht die niet gemakkelijk is, veel energie vraagt en emotioneel ook belastend kan zijn.
Om uit de chaos in je hoofd te komen zou ik een paar stappen zetten: eerst maar eens de situatie accepteren zoals die nu is; dan een gesprek met de huisarts over de vraag: wat nu, waar kan ik het beste hulp krijgen.
Goede tips van Tsjor. Inderdaad een goed idee om de huisarts om advies te vragen. Een paar aanvullingen: bij mijn weten kan een pleegzorgvergoeding ook worden betaald zonder dat er sprake is van een OTS. Alleen wordt er dan vziw weer geen pleegzorgvergoeding toegekend als de ouder van het kind bij de pleegouder woont, zoals ook hier het geval is. In dat geval gaat men er namelijk vanuit dat het kind bij de eigen ouder woont, niet bij een pleegouder.
Misschien heb je hier nog iets aan: https://eigen-plan.nl/
heftig
Je kan 2 dingen doen. Of de zorg (samen met je man) volledig op je nemen en je zoon het huis uitgooien of je kleinzoon in een pleeggezin doen. Je zoon gaat geen verantwoordelijkheid nemen en daarop hopen gaat je alleen maar meer teleurstellen. Ik snap niet dat je jouw zoon nog bij je laat wonen als hij zo zijn kind in de steek laat. Maar dat is jouw keuze blijkbaar.
FruitMoeder schreef op 10-06-2025 om 13:19:
Je kan 2 dingen doen. Of de zorg (samen met je man) volledig op je nemen en je zoon het huis uitgooien of je kleinzoon in een pleeggezin doen. Je zoon gaat geen verantwoordelijkheid nemen en daarop hopen gaat je alleen maar meer teleurstellen. Ik snap niet dat je jouw zoon nog bij je laat wonen als hij zo zijn kind in de steek laat. Maar dat is jouw keuze blijkbaar.
Hoe weet je dat?
IMI-x2 schreef op 10-06-2025 om 13:46:
[..]
Hoe weet je dat?
Hij zorgde in het verleden toch ook niet voor het kind. En hij ging toch lekker naar het buitenland om zijn verantwoordelijkheid te ontlopen.
FruitMoeder schreef op 10-06-2025 om 15:18:
[..]
Hij zorgde in het verleden toch ook niet voor het kind. En hij ging toch lekker naar het buitenland om zijn verantwoordelijkheid te ontlopen.
Dus? Alles wat je in je verleden ‘fout’ deed, staat garant voor de toekomst?
@Dani3
Hoe oud is je zoon en je kleinzoon?
Temet schreef op 10-06-2025 om 08:57:
Goede tips van Tsjor. Inderdaad een goed idee om de huisarts om advies te vragen. Een paar aanvullingen: bij mijn weten kan een pleegzorgvergoeding ook worden betaald zonder dat er sprake is van een OTS. Alleen wordt er dan vziw weer geen pleegzorgvergoeding toegekend als de ouder van het kind bij de pleegouder woont, zoals ook hier het geval is. In dat geval gaat men er namelijk vanuit dat het kind bij de eigen ouder woont, niet bij een pleegouder.
Misschien heb je hier nog iets aan: https://eigen-plan.nl/
Dank Temet, dat zocht ik nog!