Denk ik overdreven veel na over de dood of is dit normaal?
Vanwege de leeftijd van de meeste mensen die hier een bericht plaatsen, plaats ik de vraag hier.
Een of andere bekendheid zei ooit: "Tot je veertigste leef je van de dood af, na je veertigste leef je naar de dood toe". Ik loop nu tegen de zestig en denk steeds vaker na over de dood. Dit is al een aantal jaren aan de gang en wordt steeds erger, de laatste tijd denk ik zelfs dagelijks aan de dood, misschien ook omdat ik al een jaar een beetje met mijn gezondheid sukkel (niets ernstigs en ook niet levensbedreigend). Het krijgt iets dwangmatigs. Bang voor de dood ben ik niet, het is ook niet erger geworden door de pandemie en er waren de laatste tijd ook geen sterfgevallen van mensen die mij zeer na staan. Ik baal gewoon dat ik ver over de helft van mijn leven ben en er ooit niet meer zal zijn. Afleiding helpt, maar zelfs dan schiet soms even door mijn hoofd dat mijn leven eindig is. Herkenbaar? Tips?
De vergankelijkheid van het leven, mooi gezegd.
