Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?
Goedemorgen dames,
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar ben als alleen lezer al wel bekend met dit forum.
Ik plaats zelf niet snel iets, maar dit is iets wat mij de laatste paar maand opvalt en ook best wel dwars zit.
De communicatie tussen mijn vriend en mij, waar ik sinds dit jaar mee samenwoon, loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.
Ik zal proberen uit te leggen hoe het dan gaat; mijn vriend vertelt mij iets, dat kan van alles zijn, ook iets van zijn werk. Om het goed begrepen te hebben en het te verifiëren vat ik samen wat hij gezegd heeft (dit deed ik van begin af aan al) met vaak de woorden ‘begrijp ik goed dat je….?’ of anderszins.
Dit doe ik vooral wanneer hij wat mompelt of snel en onduidelijk praat, wat zo nu en dan nog weleens gebeurt. En om zeker te zijn dat ik begrepen of gehoord heb wat hij heeft gezegd, want daar ben ik dan op dat moment niet zeker van.
Hij zei dat hij na het werk nog even zijn auto had gewassen, ik herhaalde het netjes ‘oh je hebt je auto nog even gewassen.’
Dan reageert hij fel ‘ja, dat zeg ik toch!’
En zo gaat het vaker als hij tussen neus en lippen door iets snel mompelend vertelt, terwijl hij tegelijkertijd iets uit de koelkast oid pakt.
En als ik het niet verstaan heb zeg ik ‘sorry, ik heb je niet verstaan’ of ‘wat zei je?’
Ook daar reageert hij geprikkeld op.
Ik heb een poosje geleden op een rustige avond het ter sprake gebracht, aangegeven dat ik soms wel hoor dat hij iets zegt/vertelt, maar niet precies wat, dat ik hem soms letterlijk niet kan verstaan, omdat hij soms snel praat, binnensmonds mompelt of zijn woorden verloren gaan in omgevingsgeluiden of de kinderen. Hoe we dit oplossen.
Ik probeer op een nette manier te communiceren, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn communicatie stijl hem niet aan staat en hij het vervelend vindt als ik hem netjes vraag om het nog een keer te herhalen omdat ik hem niet verstaan heb.
Wat ik mij wel kan herinneren is dat toen we nog niet samenwoonden, hij ‘duidelijker’ praatte en minder mompelde. Praatte hij toch snel (soms is hij een spraakwaterval)dan herhaalde hij het vriendelijk wanneer ik het niet had verstaan.
Datgene waar ik nu tegen aan loop was toen niet.
Wat vinden jullie? Ik probeer het netjes op te lossen maar heb het gevoel dat ik tegen een muur loop.
Op het spectrum of niet, kinderen bang maken, slaan of knijpen is altijd over de schreef. Dat bang maken is hier aan de orde van de dag, lees ik. Dat is foute boel, dat moet anders.
Wat weet zijn ex hierover? Is dit waar hun huwelijk op gestrand is?
Als hij het niet aankan om zijn kinderen om zich heen te hebben en zich dan volwassen en verantwoordelijk te gedragen, moet hij dat aangeven bij zijn ex. Dan kunnen de kinderen misschien kortere periodes naar hun vader.
IMI-x2 schreef op 14-08-2025 om 17:01:
Op het spectrum of niet, kinderen bang maken, slaan of knijpen is altijd over de schreef. Dat bang maken is hier aan de orde van de dag, lees ik. Dat is foute boel,dat moet anders, en snel.
Wat weet zijn ex hierover? Is dit waar hun huwelijk op gestrand is?
Als hij het niet aankan om zijn kinderen om zich heen te hebben en zich dan volwassen en verantwoordelijk te gedragen, moet hij dat aangeven bij zijn ex. Dan kunnen de kinderen misschien kortere periodes naar hun vader.
Dit! Ik zie steeds meer rode vlaggen eerlijk gezegd.
Een kind van 8 die met jou aan het spelen is in het zwembad, maar toch meteen (van afstand) opmerkt dat papa boos is op haar oudere zus van 11, dat is gewoon niet normaal! Die kinderen lopen wellicht hun gehele leven al op eierschalen als het om hun vader gaat, die angst ga je er serieus niet zomaar uitkrijgen hoor.
Neem de woorden van zijn moeder ter harte, dat hij zijn hele leven al zo is geweest, probeer in ieder geval geen reddersrol aan te nemen.
Heel triest en super verdrietig voor deze jonge meisjes, maar hoe ellendig moeten zij zich wel niet voelen? Ik denk dat een gesprek met zijn ex de woorden van zijn moeder alleen maar zullen bevestigen en hij vindt nog steeds dat het niet aan hem ligt.
Heel fijn voor zijn dochters dat jij er nu bij bent Mutsje, maar ik zou, als ik jou was, eens heel serieus jullie relatie (en evt toekomst) overwegen! Met jouw verleden en triggers gaat hij sowieso niet veel kunnen bijdragen aan jouw levensgeluk denk ik zo.
'Een kind van 8 die met jou aan het spelen is in het zwembad, maar toch meteen (van afstand) opmerkt dat papa boos is op haar oudere zus van 11'
Deze zin viel mij ook direct op. Het meisje zou alleen maar met mutsje moeten spelen en hélemaal niet haar vader en zus in de gaten houden. En áls er wat gedoe was, als ze.toevallig wat zag, gewoon doorspelen met mutsje.
Ook dit typ ik alleen om mutsje te laten weten of te bevestigen: dit is niet oke, niet fijn en niet goed.
Met de huisarts gaan praten lijkt me.een goed idee. Mogelijk kan hij je advies geven over mogelijkheden voor hulp.
Mutsje1982 schreef op 14-08-2025 om 11:38:
Poosje terug overwoog ik al om met de huisarts te gaan praten, en om met zijn moeder te praten. Na al jullie berichten ga ik dit zeker wel doen.
Waarom ga je achter zijn rug om met huisarts en zijn moeder praten over hem? Je zou eerst eens een heel duidelijk gesprek met hem moeten voeren over alles wat je nu tegen bent gekomen qua gedrag van hem.
Mutsje1982 schreef op 12-08-2025 om 22:11:
[..]
Ik vind dat hij juist wel wat van mij aan mag nemen, ik ben immers zijn partner. Zijn kinderen en ik staan het dichtst bij hem. En wij hebben er allemaal last van.
Als dit jouw overtuiging is zie hem dan ook als jouw partner en spreek dit naar hem uit en ga hem niet diagnosticeren.
linn19 schreef op 14-08-2025 om 21:19:
[..]
Waarom ga je achter zijn rug om met huisarts en zijn moeder praten over hem? Je zou eerst eens een heel duidelijk gesprek met hem moeten voeren over alles wat je nu tegen bent gekomen qua gedrag van hem.
[..]
Als dit jouw overtuiging is zie hem dan ook als jouw partner en spreek dit naar hem uit en ga hem niet diagnosticeren.
Dat heb ik gedaan. Zonder zichtbaar resultaat. Hooguit dat er tussen ons wat minder irritatie is omdat ik hem meer ruimte geef en meer mijn rust pak. Huisarts heeft beroepsgeheim. En als mij iets echt hoog zit, heb ik het recht om iig met de huisarts te praten met wat het met mij doet. Zo’n persoon is er immers om mij te helpen.
Als het ter sprake komt met z’n moeder, zoals ze laatst uit zichzelf vertelde tegen mij na een incident, hou ik het niet voor mij. Maar ik zal haar niet zelf benaderen om over mijn vriend te praten. Laat staan z’n ex, wat mij ook al is geadviseerd.
Het waren trouwens zijn eigen woorden dat zijn ex hem autistisch had genoemd in zijn gedrag. En in een reactie van een enkele persoon had ik het ook gelezen. Weet alleen niet meer wie.
Ik ben een manier aan het vinden om met de situatie om te gaan. En ik wil de kinderen een fijne tijd geven en er voor ze zijn wanneer ze bij ons zijn.
TrefleQ schreef op 14-08-2025 om 20:50:
'Een kind van 8 die met jou aan het spelen is in het zwembad, maar toch meteen (van afstand) opmerkt dat papa boos is op haar oudere zus van 11'
Deze zin viel mij ook direct op. Het meisje zou alleen maar met mutsje moeten spelen en hélemaal niet haar vader en zus in de gaten houden. En áls er wat gedoe was, als ze.toevallig wat zag, gewoon doorspelen met mutsje.
Ook dit typ ik alleen om mutsje te laten weten of te bevestigen: dit is niet oke, niet fijn en niet goed.
Met de huisarts gaan praten lijkt me.een goed idee. Mogelijk kan hij je advies geven over mogelijkheden voor hulp.
Klopt, hoe je het schrijft. Kinderen van die leeftijd zouden zich daar helemaal niet druk over moeten maken maar zorgeloos horen te genieten.
Maar goed, helaas is het wel herkenbaar uit mijn jeugd. Ook ik was altijd op mijn hoede in welke bui mijn vader was en dat ik mij ook druk maakte om dingen waar leeftijdsgenootjes zich niet druk om maakten. Later kwam ik erachter dat dit juist niet normaal is, terwijl ik als kind niet beter wist.
Kersje schreef op 14-08-2025 om 17:12:
[..]
Dit! Ik zie steeds meer rode vlaggen eerlijk gezegd.
Een kind van 8 die met jou aan het spelen is in het zwembad, maar toch meteen (van afstand) opmerkt dat papa boos is op haar oudere zus van 11, dat is gewoon niet normaal! Die kinderen lopen wellicht hun gehele leven al op eierschalen als het om hun vader gaat, die angst ga je er serieus niet zomaar uitkrijgen hoor.
Neem de woorden van zijn moeder ter harte, dat hij zijn hele leven al zo is geweest, probeer in ieder geval geen reddersrol aan te nemen.
Heel triest en super verdrietig voor deze jonge meisjes, maar hoe ellendig moeten zij zich wel niet voelen? Ik denk dat een gesprek met zijn ex de woorden van zijn moeder alleen maar zullen bevestigen en hij vindt nog steeds dat het niet aan hem ligt.
Heel fijn voor zijn dochters dat jij er nu bij bent Mutsje, maar ik zou, als ik jou was, eens heel serieus jullie relatie (en evt toekomst) overwegen! Met jouw verleden en triggers gaat hij sowieso niet veel kunnen bijdragen aan jouw levensgeluk denk ik zo.
Idd, ze voelen feilloos aan in welke stemming hun vader is en wanneer er iets is gebeurd. Dat had ik vroeger ook bij mijn vader.
Bedankt voor je advies. Ik wil hem sws niet redden, dat moet hij zelf maar doen. Ik vind het fijn om van mij af te schrijven en om een manier te vinden om met hem en de situatie om te gaan. Ik blijf verder wel mijn eigen dingen doen en vrijwilligerswerk houden. Ik wil graag mijn autonomie behouden.
Als ik de kans had was ik sowieso naar een lat relatie gegaan. Maar de huizen liggen niet voor het oprapen, hier heb ik na 10 jaar pas een woning en mijn inkomen is te laag voor huren in de vrije/particuliere sector. Vanuit een lat relatie is het voor mij ook makkelijker om een relatie te verbreken, mocht het niet veel beter worden, omdat ik dan mijn eigen huis al heb.
Mutsje1982 schreef op 14-08-2025 om 22:00:
[..]
Klopt, hoe je het schrijft. Kinderen van die leeftijd zouden zich daar helemaal niet druk over moeten maken maar zorgeloos horen te genieten.
Maar goed, helaas is het wel herkenbaar uit mijn jeugd. Ook ik was altijd op mijn hoede in welke bui mijn vader was en dat ik mij ook druk maakte om dingen waar leeftijdsgenootjes zich niet druk om maakten. Later kwam ik erachter dat dit juist niet normaal is, terwijl ik als kind niet beter wist.
En nu ben je het weer .... weer ben je bezig met continu opletten of de stemming niet omslaat...
IMI-x2 schreef op 14-08-2025 om 17:01:
Op het spectrum of niet, kinderen bang maken, slaan of knijpen is altijd over de schreef. Dat bang maken is hier aan de orde van de dag, lees ik. Dat is foute boel, dat moet anders.
Wat weet zijn ex hierover? Is dit waar hun huwelijk op gestrand is?
Als hij het niet aankan om zijn kinderen om zich heen te hebben en zich dan volwassen en verantwoordelijk te gedragen, moet hij dat aangeven bij zijn ex. Dan kunnen de kinderen misschien kortere periodes naar hun vader.
Zo zie ik het ook, al wist ik als kind niet beter, want mijn vader deed ook zo, zelfs nog een tikkeltje erger, dat zijn handen soms los zaten wanneer mijn broer of ik iets uitvraten wat niet mocht.
Weet je wat het vreemde is? Nu ze gesprekken hebben met de mediator over het financiële gedeelte bestaat de kans dat ze daardoor meer bij zijn ex gaan zijn omdat hij nu alimentatie betaalt (teveel blijkt)over dagen dat ze bij hem zijn. Daarover zei hij dat hij als alternatief zijn kinderen eigenlijk niet minder wilde zien, want hij heeft al geen co ouderschap. Dus hij wil ze even vaak als nu blijven zien met minder alimentatie. En hij heeft mij een hele poos geleden verteld dat hij co ouderschap overweegt omdat hij vindt dat zijn ex niet zo goed voor ze zorgt en ze te weinig structuur en discipline en regels biedt.
Ik bemoeide mij daar niet mee, kan natuurlijk niets zeggen over zijn ex omdat ik haar niet echt ken en niet over de situatie met haar kan oordelen. Ik denk dat de situatie alleen maar erger zou worden met co ouderschap. Dan loopt hij helemaal over.
Ik weet niet wat zijn ex van deze situatie weet. Misschien dat de kinderen haar het eea vertellen, geen idee. Maar ik weet van mijn vriend is dat hun relatie is gestrand vanwege dat zijn ex slordig en koppig is, en door slechte communicatie, waardoor er vaak spanningen waren. Maar goed, ex zal vast ook iets anders zeggen. Iedereen praat toch in zijn of haar voordeel, dat is toch mens eigen.
Anoniemvoornu schreef op 14-08-2025 om 22:19:
[..]
En nu ben je het weer .... weer ben je bezig met continu opletten of de stemming niet omslaat...
Misschien heel stom gezegd van mij, maar ik snap echt niet waarom mensen zoals mijn vriend of eerder mijn vader dingen niet wat meer los kunnen laten en lekker van het leven kunnen genieten. Dat leeft zoveel prettiger. Dat heb ik mij zo vaak afgevraagd bij dat soort mensen, ook bij mijn ex. Je hebt jezelf en de ander ermee met je gedrag.
Vandaag was trouwens de eerste dag waarin vriend echt relaxt was en we met z’n allen gezwommen hebben en er geen irritatie was maar gewoon een fijne dag.
'Misschien heel stom gezegd van mij, maar ik snap echt niet waarom mensen zoals mijn vriend of eerder mijn vader dingen niet wat meer los kunnen laten en lekker van het leven kunnen genieten. Dat leeft zoveel prettiger. Dat heb ik mij zo vaak afgevraagd bij dat soort mensen, ook bij mijn ex. Je hebt jezelf en de ander ermee met je gedrag.'
En ik snap echt niet waarom iemand er voor kiest uit vrije wil met zo iemand een relatie te hebben.
Dat is wat kort door de bocht, dat snap ik ook wel. Eerst leek hij leuk, dan denk je hem te kunnen veranderen, dan is het zielig voor zijn kinderen als je weg gaat, en uiteindelijk kun je niet makkelijk weg, want geen woonruimte.
Maar toch: jíj kunt zelf kiezen met wie je.je leven deelt. Leef je leven alleen, of kies een leuke, fijne man waar je gelukkig mee bent. Iedere dag weer.
Ik zeg niet dat jij bij je vriend weg moet gaan hoor. Alleen jij kunt dat bepalen. Mogelijk ben of wordt je gelukkig(er) met hem dan je ooit was. Dat gun ik je van harte!
IMI-x2 schreef op 13-08-2025 om 14:09:
Tsjor, ik ben het meestal met je eens, maar soms vlieg je wel flink uit de bocht.
Ikzelf heb dan weer erg gevoelige voelsprieten voor "cluster-B-achtig-misbruik". Helaas door schade en schande ontwikkeld, zoals de meesten hier wel weten. Ik heb in real life al een paar keer mensen die in zo'n relatie vast zaten geholpen los te komen, en daardoor nog meer geleerd, o.a. over welk type vrouwen dit over het algemeen overkomt. Het zijn altijd empatische, lieve vrouwen, meestal (maar niet altijd) wat onzeker in relaties, vaak met een lichamelijke of geestelijke kwetsbaarheid, soms door een moeilijke jeugd, die snel de schuld bij zichzelf zoeken. Vrouwen zoals Mutsje ja (what's in a name?). En ik herken ook steeds sneller de drogredenen die ze zelf aandragen en van hun partner aangepraat krijgen om in de relatie te moeten blijven (o.a. verhuisd voor jou, kinderen, huis verbouwd, hij heeft stress). Daar wijs ik dan weer graag op, hier op het forum.Dat doe ik niet om de mannen (in 1 geval vrouw) te veroordelen! Ik heb vaak medelijden met dit soort mensen, want zij moeten nog verder met zichzelf. Ik doe het wel om de vrouwen (in 1 geval man) los te krijgen uit een uitzichtsloze, destructieve situatie. Slachtoffers kunnen levenslang beschadigd raken door zo'n relatie. Daar zitten we als maatschappij ook niet op te wachten.
Mutsje zit (nog?) niet in zo'n situatie, maar ze loopt wel het risico. Ik zie ook haar verleden, karakter en de drogredenen. Tel voor de lol eens hoe vaak Mutsje schrijft dat iets misschien wel aan haar ligt.
Tsjor, je beschrijft dat je zoon kan reflecteren, zelfinzicht heeft en openstond en -staat voor verbetering. Dat is centraal in het oplossen van in dit soort problematiek. Ik ben blij voor hem. En dat is precies waar het misgaat in Mutsjes geval: haar vriend heeft geen ambitie om er wat aan te doen. Hij verbergt zich achter overspannenheid, terwijl hij het gedrag ook daarvoor al vertoonde (volgens zijn kinderen). Hij zegt sorry als Mutsje hem aanspreekt op zijn gedrag, maar gaat er vervolgens gewoon mee door, en zegt dan ook nog dat het aan de ander ligt.
Misschien kan ze zijn ogen nog openen. Ik hoop het van harte. Maar dat is niet, nooit Mutsjes verantwoordelijkheid!
Mutsje, ik hoop dat je weet dat je altijd de vrijheid hebt om te zeggen: dit is niet wat ik voor mezelf wens in een relatie, hier stopt het.
Bedankt voor je reactie, al je moeite die je erin stopt 
Dit waardeer ik echt, al reageer ik niet op iedereen, toch lees ik elke reactie aandachtig en probeer ik zo goed mogelijk antwoord te geven. En op sommige dingen heb ik ook geen antwoord, alleen dat de tijd het zal leren.
Ik hoop ook dat zijn ogen nog geopend worden. Of iig, ik probeer goed voor mijzelf (en wanneer de kinderen bij ons zijn)en de kinderen te zorgen wat enkelingen hier schreven. Ik blijf mijn vrienden bezoeken, mijn , vrijwilligerswerk en hobby’s hebben en mijn rust meer pakken wanneer ik het nodig heb. En blijven sparen voor, je weet maar nooit, en de toekomst.
Wat ik wel weet, als het echt uit de hand loopt bv, ik ga niet uit deze streek weg, heb hier al veel opgebouwd in korte tijd. En het bevalt mij hier ook veel beter.
tsjor schreef op 14-08-2025 om 09:05:
Ik hoop dat er nog constructieve bijdrages komen over hoe Mutsje1982 op een goede manier haar relatie in stand kan houden. Want ik denk dat dat is wat zij vooral wil.
Zeker voorlopig wel. Als dit hetzelfde blijft of erger wordt ondanks mijn eigen aanpassingen, houdt het voor mij wel op. Ik heb ook echt mijn grenzen. Woonruimte, dat is het probleem. Anders was ik al apart gaan wonen in de vorm van een lat relatie. Had ik de relatie vanuit daar kunnen beëindigen.
Zie maar eens woonruimte te vinden in een prijssegment dat ik met mijn WIA kan betalen.
