partner is vreemdgegaan

Jullie zijn ‘pas’ 7 jaar samen en hebben al een leven met een andere partner (gezien de kinderen) achter de rug. Dan vind ik het persoonlijk best snel al verwikkeld te raken in een affaire. Misschien zijn jullie toch niet zo’n goede match, maar dat is lastig te beoordelen nav je openingspost, alhoewel je nu in een verdrietige situatie zit natuurlijk!

Vind het wel een alarmbel dat hij de schuld zo bij haar neerlegt, hoezo is het gebeurd vanwege haar dominantie?? Blijkbaar is hij daar toch voor gevallen, want het is volledig zijn keuze geweest erop in te gaan en zelfs meermaals met haar af te spreken.

Aan jou de keuze of hij jouw grenzen is overgegaan en of je genoeg zelfrespect hebt om hem de deur te wijzen? Natuurlijk is het houden van niet zomaar weg, maar na een relatie van ‘pas’ 7 jaar, incl samengesteld gezin, zou ik toch goed bij mezelf te rade gaan of hij wel zo’n geschikte partner is.

sterkte!

Wat ontzettend rot voor je. Deel je verhaal ook vooral in het draadje 'verder na vreemdgaan' op dit forum. Daar zitten veel mensen die het ook hebben meegemaakt. 

“ik hou van hem, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het nooit meer zo wordt zoals voor 4 juni 2023... Waarom?”

Inmiddels zijn jullie dus bijna 2 jaar verder, wat moet er voor jou veranderen wil je het achter je kunnen laten, omdat je nog steeds bij hem bent? Die ‘waarom’ vraag blijft waarschijnlijk altijd aanwezig als je je dit na 2 jaar nog steeds afvraagt. 

Ervaringsdeskundige hier. Als je samen verder wilt moet er vanuit je partner volledige schuld zijn. Openheid over wat er gebeurde en investeren in de relatie. De schuld bij een ander neerleggen is onzinnig en onvolwassen. Hij had een relatie met jou, niet zij. En heeft bewust meerdere malen een eigen keuze gemaakt. Tel daarbij op dat hij zelf niets heeft willen vertellen. En als ze niet ontdekt waren had het langdurig kunnen doorgaan. Ook heeft hij laten zien keihard te kunnen liegen. Geen fijne karaktertrek. En 6x therapie is bijzonder weinig. Want wat halen jullie daar nu nog uit? Wat heb je geleerd en passen jullie actief toe? Of ging hij meer mee voor de vorm? 

Vanuit jou moet je kunnen vergeven. Accepteren dat je nooit alle antwoorden zult krijgen. En dat het op sommige punten ook maar beter is. Vergeten zul je dit nooit. Je bent al een jaar verder. Waarom kan jij dit niet? Wat heb je van hem nodig en kan hij dat ook geven. Of is het voor hem verder afgedaan. 

Bedenk dat jullie een samengesteld gezin zijn. 70% daarvan gaan weer uit elkaar. Dat deden jullie al minimaal 1x eerder dus je weet dat jij dat kan. En als je hier niet doorheen komt is het goed hiermee te stoppen. Het belang van je kind gaat voor. Jullie zijn geen kerngezin. Ga in gesprek en kijk of er antwoorden kunnen komen. Maar ga niet trekken aan een dood paard. 

Hey L, hier ook ervaring met vreemdgaan. Je realiseert je al dat het nooit meer wordt als ervoor. Je vertrouwen in je partner is geknakt. En omdat het een vriendin betrof is ook je vertrouwen daarin beschadigd. Wat het lastiger maakt is dat jouw vriend blijkbaar niet helder krijgt wat hem dreef. 

De waarom vraag hield mij ook lang bezig. De beelden ook, ook bij mij een 'vriendin' dus de beelden zijn erg realistisch. Heel naar.

Heeft de therapeut wel goed ingezoomd op zijn drijfveren? Wat voor gevoel gaf het hem, het flirten. Zij die hem leuk vond. De sex. Wat voor gevoel had hij daarna naar jou toe? Et cetera. De vraagwaarom is voor jou en mij belangrijk, maar voor je partner een aanvalsvraag. Met antwoord ik weet het niet.  Erg frusterend, omdat je ook niet goed weet of dit dan weer kan gebeuren. En hij ook niet! 

Vreemdgaan voor bedrogene is voor life. Realiseer je dat goed. Vergeten zul je nooit. Vergeven is denk ik lastig als je (hij) niet weet wat hem tot vg liet besluiten. 

Je hoofd en hart botsen dus regelmatig. Je gaat er zo nooit uitkomen. Want je relatie is meer dan het vg incident  Tijd gaat het wellicht wel geven, die duidelijkheid. Misschien idee om tijdje afstand te nemen? Dat geeft je hoofd misschien ruimte. 

Xxx

L1988! schreef op 14-03-2025 om 05:41:

[..]

pfff er is 0.0 vertrouwen meer... hij doet zijn best om het weer opgebouwd te krijgen hoor, dat moet ik eerlijk zeggen. maar het is niet meer zoals het was.

hij blijft aangeven dat hij het gevoel heeft gehad erin te zijn geluisd door haar. maar goed, uiteindelijk is hij er ook bij geweest..

wat fijn dat er meer mensen zijn zoals ´ik´... ik heb het het een paar dagen geleden voor het eerst tegen een vriendin verteld... (er is verder niemand op de hoogte ivm mijn schaamte) maar mijn partner vind dat nu juist wel goed te vinden..

hij geeft aan het nooit meer te doen maar dat is natuurlijk iets wat je vooral nu niet kan zeggen.

de therapeute wil ons terug zien maar ik twijfel.. hij wist toen ook niet waarom...waarom nu wel ?

hij doet echt zijn best, maar zie de beelden dagelijks voor me.. huil dagelijks en ben graag alleen...

Erin geluisd , echt kom op , zit jij op een partner te wachten die er zomaar ingeluisd kan worden om sex te hebben met iemand anders , hij kan 1 jaar later nog geen verantwoording nemen voor zijn gedrag.. dan lijkt me dat dat ook niet meer komt. 

Anoniemvoornu schreef op 14-03-2025 om 09:09:

[..]

Erin geluisd , echt kom op , zit jij op een partner te wachten die er zomaar ingeluisd kan worden om sex te hebben met iemand anders , hij kan 1 jaar later nog geen verantwoording nemen voor zijn gedrag.. dan lijkt me dat dat ook niet meer komt.

Hier ben ik het zo mee eens.  Je kan het niet achter je laten omdat hij niet volledige verantwoordelijkheid neemt.  Wat een loser actie om te zeggen dat je erin geluisd bent. 

Kimdekim schreef op 14-03-2025 om 09:44:

[..]

Hier ben ik het zo mee eens. Je kan het niet achter je laten omdat hij niet volledige verantwoordelijkheid neemt. Wat een loser actie om te zeggen dat je erin geluisd bent.

TO, je zegt zelf ook dat zij nou eenmaal een dominant type is. Doe dat nou niet.

L1988! schreef op 14-03-2025 om 05:41:

[..]

pfff er is 0.0 vertrouwen meer... hij doet zijn best om het weer opgebouwd te krijgen hoor, dat moet ik eerlijk zeggen. maar het is niet meer zoals het was.

hij blijft aangeven dat hij het gevoel heeft gehad erin te zijn geluisd door haar. maar goed, uiteindelijk is hij er ook bij geweest..

wat fijn dat er meer mensen zijn zoals ´ik´... ik heb het het een paar dagen geleden voor het eerst tegen een vriendin verteld... (er is verder niemand op de hoogte ivm mijn schaamte) maar mijn partner vind dat nu juist wel goed te vinden..

hij geeft aan het nooit meer te doen maar dat is natuurlijk iets wat je vooral nu niet kan zeggen.

de therapeute wil ons terug zien maar ik twijfel.. hij wist toen ook niet waarom...waarom nu wel ?

hij doet echt zijn best, maar zie de beelden dagelijks voor me.. huil dagelijks en ben graag alleen...

Sorry, maar aangezien we hier best een aantal ervaringsdeskundigen hebben, ga ik het maar heel bold stellen: Het dikgedrukte gedeelte is wat mij betreft de meest grote rode vlag die er is. 

Geen verantwoordelijkheid nemen voor zijn daden, maar het bij de andere partij neer leggen. Dat is wel echt next level shit. En ik snap best dat je daar een soort van in wil mee gaan, want gek genoeg maakt het het voor jezelf waarschijnlijk wat makkelijker in je hoofd om dan te toch verder te gaan en het een plekje te geven. 

Maar rationeel gezien is het natuurlijk gigantisch onwaar. Ik herken het, heb er zelf ook aan mee gedaan. Maar het is complete onzin. Je vent had 100 andere keuzes kunnen maken. Hij had kunnen kiezen om het eerst berichtje te negeren, om het contact niet verder te laten gaan, om niet af te spreken en niet zijn lul in een ander te steken. Hard, maar waar. 

Vreemdgaan gebeurd meestal niet van de een op andere dag. Er zijn zoveel keuzemomenten waarop iemand een andere keuze had kunnen maken, dat je gewoon niet weg komt met " ik ben er ingeluisd". Complete onzin. 

Overigens vind ik persoonlijk, maar dat is ook weer eigen ervaring, dat de combinatie van geen verantwoordelijkheid nemen hand in hand gaat met het niet "zelf" vertellen van wat er gebeurd is. Ja je vent heeft het zelf verteld, maar pas nadat hij daar toe "gedwongen' is. Je bent dan namelijk niet zo zeer verdrietig over wat je gedaan hebt, maar meer over het feit dat het uitgekomen is. En dat is een hele gevaarlijke combi. 

Ex-vrouw maakt er ook altijd een sport van om in alles altijd de schuld een soort van bij een ander neer te leggen. Maar je bent zelf ook nog een persoon die keuzes maakt.

volledig eens met Elpisto! Ook dat jij, L1988, haar meer ‘schuld’ toebedeeld dan je partner, want je schrijft meerdere malen dat ZIJ manipulerend was/is, “maar hij was er uiteindelijk ook bij”. Zal best dat zij manipulerend bezig is geweest, maar hij heeft heel bewust minimaal 5 keer opnieuw met haar afgesproken hoor. 

Als hij inmiddels geen verantwoordelijkheid heeft genomen voor zijn daden, dan zal hij dit na een jaar ook niet meer gaan doen. Of hij zegt het om de boel te sussen, maar hoe geloofwaardig is dat dan nog?

Jullie zijn pas 7 jaar samen, er zijn geen gezamenlijke kinderen, er is 0,0 vertrouwen en je bent dagelijks verdrietig. Ik weet dat liefde niet zomaar ophoudt te bestaan, maar wat is er überhaupt nog over van jullie relatie? Kies voor jezelf en je kind, er zijn écht leukere mannen en ook niks mis met even geen man!