partner is vreemdgegaan

Oei wat moeilijk.
Zoals je het vertelde kan ik me voorstellen dat je verdriet er niet minder om wordt. Zo te lezen is er gebrek aan emotie en delen van zijn gevoel bij je partner. Heeft hij spijt? En heeft hij dat je duidelijk gemaakt?
Hij weet niet waarom hij vreemdging met deze persoon. Het lijkt dat hij erg beinvloedbaar is en niet zoveel zelfkennis.
Kwam er iets uit de relatietherapie wat construktief is. Waar jullie als stel mee verder kunnen en aan kunnen werken?

Mijn ex is een enorme pleaser. Als iemand hem probeert te verleiden, gaat hij daarin mee omdat het anders zo sneu is voor die ander. Gelukkig ben ik zelf helemaal geen pleaser, dus nu mag hij als vrijgezel lekker allemaal dames pleasen. Hou toch op zeg.

Het is haar schuld of hij is erin geluisd? Dus hij struikelde en toen lag hij opeens naakt bovenop haar? Echt wat een onzin. Wat hij doet is de verantwoordelijkheid bij zichzelf weghalen. 

En als hij zo makkelijk ergens in zou trappen kan het nog veel vaker gebeuren. Er zijn immers tal van vrouwen die hem erin kunnen luizen toch? Arme man die er ook niets aan kan doen. 

Met dit soort uitspraken krijg je (terecht) geen vertrouwen terug! 

ik hou van hem, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het nooit meer zo wordt
zoals voor 4 juni 2023... Waarom

Ik snap wat je bedoelt. Voor mij was dat 16 juli 2023. Toen kwam ik achter zijn bedrog door apps die hij was vergeten te wissen op de computer. De grond werd letterlijk onder mij vandaan weggeslagen. Het was ook nog eens met een vriendin. Die had ik nb een paar uur ervoor nog gesproken. Ik heb haar meteen gebeld omdat ik mijn man niet meteen te pakken kreeg. Zij reageerde ook net als jouw vriendin. IJskoud! Ze vroeg ook nog met een zucht of het gesprek een paar weken later mocht want ze had geen tijd, ik wist toch dat ze de volgende dag op vakantie ging?? 
De woorden die ze mij nog op de valreep toebeet zal ik ook nooit meer vergeten toen ik vroeg "hoe lang speelt dit, weken maanden"? "Haha al 5,5 jaar" "ik en .... (mijn man) vonden bij elkaar wat jij en ..... (haar man) ons niet gaven en nu moet ik verder met inpakken. Ik hoor wel wanneer je wilt praten. 

Na een paar maanden kreeg ik een briefje (wat ze heeft moeten schrijven van de kerk hoorde ik later) 
Geen berouw, ze had misschien andere keuzes moeten maken en ze wenste mij kracht en Gods Licht toe op mijn pad. 

Dus ik begrijp je woede en verdriet naar die zgn vriendin. Even los van het feit dat jouw man haar de schuld geeft, dat is idd wat anderen hier ook zeggen, niet zijn volledige verantwoordelijkheid nemen. Dat kan even duren voor er emotioneel schuldbesef komt ipv alleen cognitief. 

Dat er gezegd wordt dat alleen jouw man schuld heeft en niet die vriendin is absoluut onwaar! 
Ze hebben niet allebei evenveel schuld maar wel allebei evengoed!! 
En jij en ik zijn bedrogen door 2 mensen die we vertrouwden. Dus laat je dat niet aanpraten!! 
De waarom vraag vond mijn man en daardoor ook ik, heel moeilijk. Daarvoor is relatie therapie niet de manier. Dat komt weer als jullie samen voor! herstel willen gaan. Hij moet eerst met een psycholoog naar de waarom gaan graven. Mijn man heeft zich de eerste week meteen aangemeld met hulp van zijn werkgever en kon anderhalve maand later terecht. Het moet een vreemdgaan therapeut zijn. 
Intussen kan hij podcast en artikelen lezen. Bij jutucoaching van Annette Burger, Marieke Proper Ferdinand Bijzet etc

Sterkte! 

LifeEvent! schreef op 16-03-2025 om 18:18:

ik hou van hem, maar tegelijkertijd weet ik ook dat het nooit meer zo wordt
zoals voor 4 juni 2023... Waarom

Ik snap wat je bedoelt. Voor mij was dat 16 juli 2023. Toen kwam ik achter zijn bedrog door apps die hij was vergeten te wissen op de computer. De grond werd letterlijk onder mij vandaan weggeslagen. Het was ook nog eens met een vriendin. Die had ik nb een paar uur ervoor nog gesproken. Ik heb haar meteen gebeld omdat ik mijn man niet meteen te pakken kreeg. Zij reageerde ook net als jouw vriendin. IJskoud! Ze vroeg ook nog met een zucht of het gesprek een paar weken later mocht want ze had geen tijd, ik wist toch dat ze de volgende dag op vakantie ging??
De woorden die ze mij nog op de valreep toebeet zal ik ook nooit meer vergeten toen ik vroeg "hoe lang speelt dit, weken maanden"? "Haha al 5,5 jaar" "ik en .... (mijn man) vonden bij elkaar wat jij en ..... (haar man) ons niet gaven en nu moet ik verder met inpakken. Ik hoor wel wanneer je wilt praten.

Na een paar maanden kreeg ik een briefje (wat ze heeft moeten schrijven van de kerk hoorde ik later)
Geen berouw, ze had misschien andere keuzes moeten maken en ze wenste mij kracht en Gods Licht toe op mijn pad.

Dus ik begrijp je woede en verdriet naar die zgn vriendin. Even los van het feit dat jouw man haar de schuld geeft, dat is idd wat anderen hier ook zeggen, niet zijn volledige verantwoordelijkheid nemen. Dat kan even duren voor er emotioneel schuldbesef komt ipv alleen cognitief.

Dat er gezegd wordt dat alleen jouw man schuld heeft en niet die vriendin is absoluut onwaar!
Ze hebben niet allebei evenveel schuld maar wel allebei evengoed!!
En jij en ik zijn bedrogen door 2 mensen die we vertrouwden. Dus laat je dat niet aanpraten!!
De waarom vraag vond mijn man en daardoor ook ik, heel moeilijk. Daarvoor is relatie therapie niet de manier. Dat komt weer als jullie samen voor! herstel willen gaan. Hij moet eerst met een psycholoog naar de waarom gaan graven. Mijn man heeft zich de eerste week meteen aangemeld met hulp van zijn werkgever en kon anderhalve maand later terecht. Het moet een vreemdgaan therapeut zijn.
Intussen kan hij podcast en artikelen lezen. Bij jutucoaching van Annette Burger, Marieke Proper Ferdinand Bijzet etc

Sterkte!

De woede tegenover jouw truus is in elk topic waarin je reageert voelbaar , niemand praat haar aan dat haar man geen schuld heeft...

Anoniemvoornu schreef op 16-03-2025 om 18:30:

[..]

De woede tegenover jouw truus is in elk topic waarin je reageert voelbaar , niemand praat haar aan dat haar man geen schuld heeft...

Blijkbaar is goed lezen echt heel moeilijk! 

Vermoeiend! 

Ik schrijf juist dat er hier (steeds dezelfde) mensen zijn, die iedere keer schrijven dat een truus geen schuld heeft maar alleen de ontrouwe partner. 

Waar schrijf ik dat haar aangepraat wordt dat haar man GEEN schuld heeft? 🤷

L1988! schreef op 14-03-2025 om 05:41:

[..]

pfff er is 0.0 vertrouwen meer... hij doet zijn best om het weer opgebouwd te krijgen hoor, dat moet ik eerlijk zeggen. maar het is niet meer zoals het was.

hij blijft aangeven dat hij het gevoel heeft gehad erin te zijn geluisd door haar. maar goed, uiteindelijk is hij er ook bij geweest..

wat fijn dat er meer mensen zijn zoals ´ik´... ik heb het het een paar dagen geleden voor het eerst tegen een vriendin verteld... (er is verder niemand op de hoogte ivm mijn schaamte) maar mijn partner vind dat nu juist wel goed te vinden..

hij geeft aan het nooit meer te doen maar dat is natuurlijk iets wat je vooral nu niet kan zeggen.

de therapeute wil ons terug zien maar ik twijfel.. hij wist toen ook niet waarom...waarom nu wel ?

hij doet echt zijn best, maar zie de beelden dagelijks voor me.. huil dagelijks en ben graag alleen...

Iedereen verwerkt trauma anders. Echt intens wat verbroken vertrouwen doet. Vooral ook doordat het een zogenaamde vriendin betreft. Dubbel pittig. Besef dat en accepteer dat. Dat het nooit meer wordt zoals het was is ook feit. Maar dat moet je ook niet meer willen want daarin ging hij vreemd!

Het delen van zijn vg me een vriendin lijkt mij een goede stap geweest. Jij hoeft je niet te schamen. Zijn keuzes zeggen niets over jou. Praten kan je opluchten. En, je bent niet alleen.

De waarom vraag. De theorie boekjes geven een paar opties waarom iemand vreemd gaat. Ik kan mij voorstellen dat je wel de therapie laat doorgaan maar waarin hij een 1 op 1 sessie doet met de therapeut puur over drijfveren. Wat maakte dat hij deed wat hij deed. De waarom probeert helder te krijgen. Door zonder jou te zijn durft hij misschien eerlijker te zijn en ook meer te komen tot zelf inzicht. Dat hij zich erin geluisd voelt kan, maar het onderzoeken wat maakte dat hij er op in ging, is interessant. 

Probeer wel jezelf - nu na een jaar - een schop onder je eigen kont te geven..Blijven hangen in Waarom of Verdiet. Het helpt je niet verder. Zoek elke dag een positieve beleving. Iets moois of leuks of liefs in je leven. Sta daar goed bij stil. Geef je hersenen iets te doen in positieve zin. 

En stel jezelf wel de vraag: waarom wil jij met hem verder? Wat brengt deze relatie jou in positieve zin? 

Xxx

L1988! schreef op 17-03-2025 om 02:51:

[..]

wat heb jij verder gedaan om je leven weer op te pakken ? en weer gelukkig te zijn ?

ik merk voornamelijk dat hij al mijn zin in het leuks van het leven heeft ontnomen. een feestje ergens is niet meer zoals het was, en zo zijn er tal voorbeelden...

In begin (denk eerste jaar of misschien wel 2 jaar) vooral automatische piloot. Niemand wist het en we hadden dagelijks lange gesprekken. Ik stelde steeds dezelfde vragen, en inderdaad steeds dezelfde antwoorden. Mijn vragen bijv. "waarom dacht je niet even aan mij toen je in die situatie terecht kwam?". Ik weet ook niet waarom ik dat deed enz. Eigenlijk wist ik goed dat het fout was, vooral het liegen enz enz.

In ons geval: goed huwelijk, goed team, heel liefdevol, nooit ruzie (was achteraf ook niet goed). Hij was vermijdend gehecht (blijkt achteraf, we hadden nog nooit van deze term gehoord voor het uitkomen van het bedrog). We dachten allebei dat we een prima jeugd en huisje van herkomst hadden. Maar.... door o.a. systeemtherapie en familie opstellingen blijkt dat het helemaal niet zo ideaal was in onze jeugd (vooral bij man). Maar zelf had ik ook e.e.a. aan kind wonden te helen. Zelf was ik altijd enorm open, zo open dat ik hem daarmee misschien ook wel gekwetst heb in zijn ego. Op dit punt waren we heel verschillend. Hij heel gesloten en ik heel open, nu is dit veel meer in balans en weten we van elkaar beter wat we nodig hebben.

We zijn nu op het punt dat we kunnen zien dat we nu ergens zijn samen waar we nog nooit geweest zijn. Ik kan hem ook veel meer loslaten. Dat kon ik nooit omdat ik instinctief voelde dat hij zijn grens aan een ander niet goed kon aangeven. (ook niet aan mij zijn we achter gekomen). Hij geeft nu beter zijn grenzen aan, ook tegen mij en ik vind dat heel erg fijn. Geeft zoveel rust.

Denk dat de omslag bij ons kwam toen hij dingen tegen mij begon te vertellen waar ik anders nooit achter zou komen. Dat gaf mijn vertrouwen een boost.

En zelf niet in de drama driehoek blijven hangen als aanklager/slachtoffer of helper, op moment dat je merkt dat je in de dram driehoek zit, dan moet je er bewust van zijn en uitstappen. Want in de drama driehoek daar wil je echt niet zijn, lees er maar over. Daar had ik ook nooit van gehoord. Ben in 3 jaar veel wijzer geworden wat betreft dit soort zaken. Nooit te oud om bij te leren.

Ik geloof zelf niet dat iedereen gemaakt is voor monogamie. Dat zie je ook vaak terug. Mensen hebben een relatie. Zijn daarin niet tevreden en beëindigen die en gaan verder in een volgende relatie. Het probleem ontstaat als ze in een relatie zitten die je niet zomaar kunt beëindigen (vanwege de kinderen, een huwelijk, het huis en een gezamenlijk leven). Ze willen dan nog wel de spanning of bepaalde seksuele zaken. Maar daarvoor is binnen de meeste monogame relaties geen plaats. In jouw verhaal lees je ook dat hij dingen deed die jullie in 7 jaar nog nooit hebben gedaan. Die behoeftes heeft hij dus wel. Maar die kunnen niet met jou worden vervuld. En dat is natuurlijk prima. Je hoeft absoluut geen grenzen over. En niet iedereen wil alles. Bijkomend probleem is natuurlijk schaamte. Over zijn behoeftes en over wat hij heeft gedaan. Op die manier kom je samen niet verder. Je merkt dat jij vastloopt en hij het wegschuift en er niet over wil praten. Behalve relatietherapie is een seksuoloog soms ook een goede optie. Maar welke therapie je ook kiest. Zonder motivatie en zelfinzicht komen jullie nergens. 

En dan is het aan jou wat je hier verder mee wilt. Je kunt alleen verder als jij je hieronder heen kunt zetten. Je krijgt niet alle antwoorden en geen enkele garantie (zeker niet in dit geval). 

LifeEvent! schreef op 16-03-2025 om 22:08:

[..]

Blijkbaar is goed lezen echt heel moeilijk!

Vermoeiend!

Ik schrijf juist dat er hier (steeds dezelfde) mensen zijn, die iedere keer schrijven dat een truus geen schuld heeft maar alleen de ontrouwe partner.

Waar schrijf ik dat haar aangepraat wordt dat haar man GEEN schuld heeft? 🤷

Je hebt gelijk man had Truus moeten zijn , niemand schreef dat truus geen schuld heeft . 

Izza schreef op 17-03-2025 om 09:54:

Ik geloof zelf niet dat iedereen gemaakt is voor monogamie. Dat zie je ook vaak terug. Mensen hebben een relatie. Zijn daarin niet tevreden en beëindigen die en gaan verder in een volgende relatie. Het probleem ontstaat als ze in een relatie zitten die je niet zomaar kunt beëindigen (vanwege de kinderen, een huwelijk, het huis en een gezamenlijk leven). Ze willen dan nog wel de spanning of bepaalde seksuele zaken. Maar daarvoor is binnen de meeste monogame relaties geen plaats. In jouw verhaal lees je ook dat hij dingen deed die jullie in 7 jaar nog nooit hebben gedaan. Die behoeftes heeft hij dus wel. Maar die kunnen niet met jou worden vervuld. En dat is natuurlijk prima. Je hoeft absoluut geen grenzen over. En niet iedereen wil alles. Bijkomend probleem is natuurlijk schaamte. Over zijn behoeftes en over wat hij heeft gedaan. Op die manier kom je samen niet verder. Je merkt dat jij vastloopt en hij het wegschuift en er niet over wil praten. Behalve relatietherapie is een seksuoloog soms ook een goede optie. Maar welke therapie je ook kiest. Zonder motivatie en zelfinzicht komen jullie nergens.

En dan is het aan jou wat je hier verder mee wilt. Je kunt alleen verder als jij je hieronder heen kunt zetten. Je krijgt niet alle antwoorden en geen enkele garantie (zeker niet in dit geval).

Dit is gewoon een variatie op de zienswijze; 'Ach, hij kon er niets aan doen', ben je een primitief wezen die achter zijn/haar hormonen aanrent of zo...  

Maak je geen keuzes dan? Als je niet in staat bent tot monogamie, dan moet je geen monogame relatie aangaan of er eerst een punt achter zetten als je merkt dat je toch anderen wilt. Heel makkelijk.

Anoniemvoornu schreef op 17-03-2025 om 13:48:

[..]

Je hebt gelijk man had Truus moeten zijn , niemand schreef dat truus geen schuld heeft .

Izza:"De schuld bij een ander neerleggen is onzinnig en onvolwassen. Hij had een relatie met jou, niet zij." 

Zoals je weet is er in het topic verder na ontrouw er ook meerdere malen discussie geweest over de schuldvraag. 
Zoals Max toen terecht samenvatte, de truus heeft niet evenveel schuld maar wel evengoed.