Verder na ontrouw - deel 8

Peet52! schreef op 03-06-2024 om 22:04:

[..]

Of in een relatie waarin dit patroon al bestond. Steeds meer en meer word ik me bewust van de patronen waarin wij al die jaren geleefd hebben.

Vandaar mijn vraag hier en naar mezelf ook steeds meer herkenning. Wat betekent dat dit ook doorbroken kan worden door dit bewustzijn. En daardoor minder de redder/ pleaser ga uithangen.

Het bewustzijn dat ik zo gevoelig ben voor bovenstaand gedrag daar ben ik pas achter gekomen. Het verband wat ik nu pas kan leggen.

Ik ben zeer beïnvloedbaar door bovenstaand gedrag van man. Mijn innerlijke kind wilde hem altijd redden...want ja tenslotte was hij mij ook kwijt...( even omtrent de situatie vreemdgaan) ook zo erg voor hem. Idd een soort van trauma bonding.

Ja natuurlijk, dat kan ook: er is al een patroon van intermittent reinforcement bij de ene partner en pleaser gedrag bij de andere en het vreemdgaan is daar slechts een exponent van. Zo had ik het nog niet bekeken maar inderdaad. 

LifeEvent! schreef op 03-06-2024 om 13:46:

[..]

Maar is te complex om hier uit te diepen. Belangrijk is dat de dader ipv "het spijt mij heel erg dat ik je dit heb aangedaan" bovenaan de put roept waar hij of zij je in heeft gedonderd ook in de put afdaalt en naast je komt zitten. Diegene moet ook wel wandelen in de schoenen van het slachtoffer is ook wel een vergelijking die ik hoorde.

tja ik vind spijt eigenlijk alleen geloofwaardig als de vreemdgaande persoon uit zichzelf is gestopt met het vreemdgaan omdat hij/zij vond dat hij het niet kon maken. Anders heeft de spijt meestal gewoon betrekking op het uitkomen van het bedrog. 

Natuurlijk wil men niet dat de partner er pijn van heeft. Wandelen in de schoenen van het slachtoffer is imho alleen mogelijk als het iemand zelf overkomt. 

LifeEvent! schreef op 04-06-2024 om 11:47:

[..]

Dat weet ik, dat je die mening bent toegedaan. Ik deel deze niet zoals ik hierboven heb beschreven. Het is ook niet mijn verzinsel maar psychologen hebben dit zo uitgelegd en er zijn genoeg onderzoeken die dat bevestigen.

Over welke mening heb je het nu?

MRI schreef op 04-06-2024 om 10:16:

[..]

tja ik vind spijt eigenlijk alleen geloofwaardig als de vreemdgaande persoon uit zichzelf is gestopt met het vreemdgaan omdat hij/zij vond dat hij het niet kon maken. Anders heeft de spijt meestal gewoon betrekking op het uitkomen van het bedrog.

Natuurlijk wil men niet dat de partner er pijn van heeft. Wandelen in de schoenen van het slachtoffer is imho alleen mogelijk als het iemand zelf overkomt.

Ik denk ook dat dat wel hand in hand kan gaan. Ik kan me eigenlijk niet zo heel erg goed meer herinneren of we het daar over gehad hebben, maar in gedrag en acties leek het hebben van spijt wel ongeveer hand in hand te gaan met het uitkomen.

Of naja: Toen de kans reëel werd dat het uit kwam, het moment waarop de andere partner er achter kwam, was het met haar vreemde gedrag wel gedaan. Nu kan dat natuurlijk nog steeds te maken hebben met de angst voor het uit komen natuurlijk. Dat werd toen een stukje realistischer. Maar ik denk wel dat dat het moment is dat het ook bij de bedrieger binnen komt: Tot dan toe is het vooral leuk en aardig en heb je je dopamine shotjes zonder echt na te hoeven denken wat het doet.

Nu is elke situatie anders: Ik had niet zo zeer moeite met het vreemdgaan op zich. Niet dat het leuk was, uiteraard niet. Maar ik ben zelf wel iemand die liefde en lust heel goed uit elkaar kan houden. Mijn vrouw was gewoon echt verliefd. Dat ging van 0-100 in een week of 4. En dat was wel wat lastiger voor mezelf om over heen te komen. 

Sterker: Daar ben ik denk ik nog steeds niet helemaal van hersteld. 

Voor mijzelf zou het wel heel erg belangrijk zijn of iemand er zelf mee stopt en zelf het komt opbiechten. Stel er is sprake van een betrapping of door externe factoren komt het uit. Dan zou mij vertrouwen in de partner echt minimaal zijn. Berouw en spijt zijn dan maar zeer de vraag. Want feitelijk wilde je gewoon doorgaan en dat deed je ook. Het stoppen komt niet vanuit iemand zelf. Dat zou een essentieel punt zijn. 

Izza schreef op 04-06-2024 om 13:56:

Voor mijzelf zou het wel heel erg belangrijk zijn of iemand er zelf mee stopt en zelf het komt opbiechten. Stel er is sprake van een betrapping of door externe factoren komt het uit. Dan zou mij vertrouwen in de partner echt minimaal zijn. Berouw en spijt zijn dan maar zeer de vraag. Want feitelijk wilde je gewoon doorgaan en dat deed je ook. Het stoppen komt niet vanuit iemand zelf. Dat zou een essentieel punt zijn.

Dat is inderdaad belangrijk. Geheel eens.

Hier kwam het in November uit, na constant stukjes info, schoorvoetend toegeven. Dat gaat van 3 maand vermoeden en niks weten, tot betrappen op contact, toen viavia betrappen op contact tot toegeven dat er foto's/video's zijn uitgewisseld tot het daadwerkelijke uitkomen van het vreemdgaan.

Het is in die zin gedurende die periode wel lastig: Wat geloof je wel en wat geloof je niet? Ik denk, achteraf, dat ik tot aan het vinden van het lingeriepakje wel geloofde dat ik er op tijd bij was. Daarna was die hoop wel weg, maar vele gesprekken later moest ik ook tot de conclusie komen dat ik er waarschijnlijk nooit achter ging komen.

Het uiteindelijke telefoongesprek waarin het uit kwam, heb ik wel als traumatisch ervaren ja. Zoveel gesprekken gehad, zo vaak er aan getrokken, en elke keer kwam alleen dat wat ik zelf al uitgevogeld had. En dan toch nog, op een moment dat je denkt dat je beide bezig bent met het herstellen van alles, toch dat bommetje gedropt krijgen, door een ander. Het had iets denigrerends, vond ik.

En eens: Voor het vertrouwen is dat wel heel erg lastig ja. Want wederom, is er eigenlijk alleen dat toegegeven wat de partner van die ander al wist en mij dus verteld had. Dus in die zin blijven dat soort vragen wel hangen, al vervagen ze: Hoe groot is de kans dat het bij die 2 keer in juli gebleven is? Zat ze inderdaad in de rats nadat we in augustus terug kwamen van vakantie, of is dat een excuus voor het feit dat ze elkaar nog wel vaker gezien hebben, maar ze er beide van overtuigd zijn dat niemand daar meer achter komt? 

Ik denk dat je het op een gegeven moment los moet laten, als je besluit om verder te gaan: Er is best een kans dat er nog meer vuiligheid is. Sterker nog: Die kans is best wel relatief groot. Maar ik weet inmiddels dat ik zelf de waarheid daarvan niet meer kan toetsen. Ik denk dat loslaten essentieel is als je er voor kiest om door te gaan. Of dat lukt, is een kwestie van tijd. 

En, wat mij zelf dan wel enigszins sterkt, is de volledige overtuiging dat ik me 1. nooit meer zo ver laat drukken en 2. dit nooit en te nimmer nog een keer ga doen. De volgende keer, even goede vrienden, maar ben ik foetsie. Dat geeft, gek genoeg, best veel rust. 

Ik vind er zeker houvast in dat mijn vrouw zelf de affaire heeft beëindigd en het heeft verteld (als antwoord op een vraag van mij). Maar ik heb ook gemerkt dat pas daarna bij haar besef doordrong hoe impactvol dit was voor mij en in potentie ook voor onze kinderen en sociale leven. Ik heb best veel details gevraagd. Enerzijds voelt dat als een belasting, die slechte film. Maar destijds hielp het mij en het hielp haar om te beseffen wat ze had gedaan. En het heeft geholpen om gevoel te hebben dat er geen geheimen zijn (zonder dat ik alle details weet).

Spijt is daarmee bij ons een proces geweest. Eerst was er bij haar besef dat ze niet door kon gaan met de affaire en werken aan de relatie met mij. Daarom stopte ze dat. Na het opbiechten ontstond besef wat ze hiermee teweegbracht en was er spijt ook omdat het niets had gebracht (de crisis daarentegen wel), omdat het voor mij een blijvende pijn is. Bij ons beide groeide spijt om hoe we samen tot zoveel verwijdering waren gekomen. Spijt lijkt mij een lastig begrip als je ook nog in een stuk blindheid en gehechtheid aan de derde zit. Nu ben ik op een punt dat spijt er niet meer toe doet. Ik vind het nog wel fijn als ze mij nu en dan bedankt dat ik deze last draag als prijs om samen verder te gaan.

Voor mij is het daarmee belangrijker dat je samen een proces gaat dan er op het moment van uitkomen al spijt is. Wat bij ons ook hielp: in de twee maanden tussen beëindigen en opbiechten was zij al een stuk onthecht van hem. Ze kreeg een andere kant te zien. Ik ben blij dat het zo gegaan is. Ik zou niet weten hoe ik dat proces van onthechting met haar had overleefd. Dat je moet meeleven omdat hij/zij verdriet heeft om iemand die in mijn leven een zo verwoestende rol heeft gespeeld. Groot respect voor de bedrogenen die dat aankunnen.

Ik zou absoluut niet akkoord kunnen gaan met iemand waar ik de waarheid uit moet trekken. Waar continu gelogen wordt tot er keihard bewijs is. Ontkennen tot ik zelf met het tegendeel kom. Zo iemand is voor mij niet meer te vertrouwen. Niet meer in de toekomst of op andere onderwerpen. Want blijkbaar kan je glashard liegen? Dat zit dan in je karakter en zegt mij genoeg over de persoonlijkheid. 

Het liegen is voor mij erger dan de affaire. 

Dan meer respect voor mensen die hun relatie openen. Gewoon de vrijheid om behoeftes die er zijn te kunnen vervullen. Gewoon eerlijk kunnen zijn over je behoeftes. En niet langer een ingewikkeld proces waarbij je moet wantrouwen. 

@izza.Want blijkbaar kan je glashard liegen? Dat zit dan in je karakter en zegt mij genoeg over de persoonlijkheid.

Daar zijn de aannames weer! 
Iedere affaire is anders en elk mens is anders.
Ik kan alleen maar 1 advies uit eigen ervaring geven. Neem niet meteen beslissingen die vergaande gevolgen hebben. Verwerk eerst de shock. Ga (samen) het proces door en neem je tijd! 
Ik ben dankbaar voor dat advies door de hypotheekadviseur, vrienden met die ervaring en de mediator. 
Veel sterkte! 

LifeEvent! schreef op 04-06-2024 om 19:57:

@izza.Want blijkbaar kan je glashard liegen? Dat zit dan in je karakter en zegt mij genoeg over de persoonlijkheid.

Daar zijn de aannames weer!
Iedere affaire is anders en elk mens is anders.
Ik kan alleen maar 1 advies uit eigen ervaring geven. Neem niet meteen beslissingen die vergaande gevolgen hebben. Verwerk eerst de shock. Ga (samen) het proces door en neem je tijd!
Ik ben dankbaar voor dat advies door de hypotheekadviseur, vrienden met die ervaring en de mediator.
Veel sterkte!

@liveevent! Izza maakt geen aannames; ze deelt gewoon haar mening. Ik ben het volledig met haar eens.

Natuurlijk mag jij ook je mening hebben en uiten, ook al lijkt die vaak gebaseerd op adviezen van psychologen, vrienden, en zelfs je hypotheekadviseur. Besef dat sommigen van ons in staat zijn om zelfreflectie toe te passen, een eigen mening te vormen en conclusies te trekken. Soms is het ook verstandig om te besluiten niet verder te willen met een bedrieglijke leugenaar.

Ik vond dat wel een lastige hoor. Het niet alles weten. 
Je gaat zoveel invullen voor jezelf. En idd je moet het loslaten als je verder wilt.

Maar als deze shock/ crisis er niet geweest was...hadden wij nooit deze verbinding naar elkaar toe gehad. Of het gezond is..nee natuurlijk niet.  Ook ik zal dit nooit geen 2e keer meer doen. Sta hier al versteld van dat ik dit aangegaan ben.

Peet52! schreef op 04-06-2024 om 20:37:

Ik vond dat wel een lastige hoor. Het niet alles weten.
Je gaat zoveel invullen voor jezelf. En idd je moet het loslaten als je verder wilt.

Maar als deze shock/ crisis er niet geweest was...hadden wij nooit deze verbinding naar elkaar toe gehad. Of het gezond is..nee natuurlijk niet. Ook ik zal dit nooit geen 2e keer meer doen. Sta hier al versteld van dat ik dit aangegaan ben.

Het is zeker moeilijk, @Peet52. Er zijn meerdere manieren om tot een inzicht te komen. Het is goed dat je hebt besloten ervoor te gaan; je hebt het tenminste geprobeerd. Volgende keer (hopelijk komt die er niet) ben je veel sterker en beter in staat om snel een besluit te nemen.

LifeEvent! schreef op 04-06-2024 om 00:00:

@sander"Interessant, want dat spijt zie ik dus niet heel erg terug. Maar jij geeft aan dat het belangrijker is dat de ander zich in de bedrogene kan verplaatsen.

Dat is belangrijk omdat je dan pas echt spijt kan hebben als je ziet wat voor pijn je partner heeft. Dat bedoel ik met de vergelijkingen.
Als je vanaf boven die put in roept is er weinig spijt.

Ik denk te begrijpen wat je bedoelt. Samen in die put. De vreemdganger moet samen met de bedrogene de put in. Bedoel je daarmee samen heel diep gaan ofzo. Maar ook al kan er zoveel spijt en berouw zijn. De pijn en het verraad wat je voelt als je bedrogen bent. Dat zal een ander nooit kunnen voelen.

Het zegt al genoeg dat het voor sommige echt een trauma is om mee te maken. 

Mijn man had ook echt heel veel spijt berouw etc. En oprecht ook heel veel pijn om mij kwijt te zijn/ mijn pijn te zien...alleen is dat wel een lastige om een plek te geven want tenslotte was het zijn keuze. Het was zijn keuze om de grens over te gaan. Hij wist op dat moment oprecht dat hij niet goed bezig . Hij zal nooit in mijn schoenen kunnen staan. Nooit voelen wat ik voel. Want dat kan alleen als je dat meegemaakt hebt. Dus in dit gevoel zul je altijd naast elkaar staan.  Dus dan kun je samen diep in de put duikelen er is altijd een kloof. Denk ik.

Donna! schreef op 04-06-2024 om 20:51:

[..]

Het is zeker moeilijk, @Peet52. Er zijn meerdere manieren om tot een inzicht te komen. Het is goed dat je hebt besloten ervoor te gaan; je hebt het tenminste geprobeerd. Volgende keer (hopelijk komt die er niet) ben je veel sterker en beter in staat om snel een besluit te nemen.

Ja..dat denk ik ook. Daar heb ik ook wel vertrouwen in gezien mijn persoonlijke ontwikkeling. En weet nu ook wat mijn valkuilen zijn in het contact met man.