Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Eens met Izza behalve dat laatste. Natuurlijk mag je je uitspreken over wat jij wil. En klagen over dingen die niet afgesproken zijn. Je hoeft niet alles van een partner te pikken.
Maar ik vrees dat verder modderen zoals het nu gaat je heel veel meer schade brengt.
Wat houdt jou bij haar?
Xxx
Izza schreef op 11-06-2024 om 09:55:
En to kom eens uit die bubbel. Er is geen sprake van een gelukkige relatie en jullie gingen niet samen voor het gezin. Jij deed en dacht dat. Jouw vrouw was en is niet gelukkig met jou. Dat is heel hard maar ze heeft haar redenen om dit te doen. Jij blijft alleen hangen in het verleden en wil dat plaatje weer terug. Terwijl dat nooit meer terug zal komen. De mensen hier met een succesvolle doorstart kunnen je vertellen dat je een totaal andere relatie krijgt daarna. Dat kost jaren van keihard werken van beide kanten. Zoals in mijn lijstje staat. Jouw vrouw voldoet aan geen enkele voorwaarde voor een doorstart.
Dus: voor jezelf kiezen en scheiden of accepteren en ophouden met klagen.
Ik ben het met je eens maar dat is een drempel die ik over moet.
De laatste zin vind ik heel kort door de bocht, iedere persoon is anders, iedere situatie is anders. Als jij dit zo zou doen is dat jouw keuze, jouw mening. waarschijnlijk zit er nog een hoop frustratie in maar als alles zo simpel zou zijn zoals jij beschrijft zou dit forum kunnen stoppen
Brand schreef op 12-06-2024 om 08:28:
[..]
Ik ben het met je eens maar dat is een drempel die ik over moet.
De laatste zin vind ik heel kort door de bocht, iedere persoon is anders, iedere situatie is anders. Als jij dit zo zou doen is dat jouw keuze, jouw mening. waarschijnlijk zit er nog een hoop frustratie in maar als alles zo simpel zou zijn zoals jij beschrijft zou dit forum kunnen stoppen
Bij mij is geen sprake meer van frustratie. Ik heb die situatie achter mij kunnen laten en voor mijzelf gekozen. Wat ik bedoelde te zeggen is dat jij ook een keuze maakt. Niet kiezen is namelijk ook een keuze maken (namelijk blijven). Dan accepteer je daarmee ook de situatie. Natuurlijk kan je dan bij je partner blijven klagen. Maar de afgelopen jaren is gebleken dat het zinloos is. De situatie is er niet beter en eerder slechter door geworden.
Brand schreef op 12-06-2024 om 08:28:
[..]
Ik ben het met je eens maar dat is een drempel die ik over moet.
De laatste zin vind ik heel kort door de bocht, iedere persoon is anders, iedere situatie is anders. Als jij dit zo zou doen is dat jouw keuze, jouw mening. waarschijnlijk zit er nog een hoop frustratie in maar als alles zo simpel zou zijn zoals jij beschrijft zou dit forum kunnen stoppen
Uh ja, Brand maar je opstelling is wel enigszins slachtofferig. Als ik je probeer aan te moedigen reageer je met 'ach ik heb al helemaal geen zelfrespect meer'. Je moet goed beseffen dat 'geen zelfrespect hebben' een keus is. Ja; een keus.
Jij laat je erg klein maken. Besef dat je daarmee ook niet erg aantrekkelijk bent. Ja, dat klinkt hard, maar zo is het wel. En jij bent de enige die er iets aan kan doen. Als je wil.
Waar je ook goed over na moet denken is wat je kinderen hier van mee krijgen. Ik denk dat zij ook meer respect zullen hebben voor een vader die zich niet laat piepelen door een respectloze, weinig liefdevolle overspelige vrouw. Daarom zeg ik: Jouw vrouw dwingt je ertoe om keuzes te maken; je zelf dan maar steeds kleiner maken gaat niet helpen waant dan gaat ze nog veel meer over je heen walsen.
De tijd is gekomen; als jij iets veranderen wil, om met je vuist op tafel te slaan en aan te kondigen dat je van haar gaat scheiden en dat ze maar snel bij haar vriendje moet gaan wonen omdat jij niet de gene bent die het huis uit gaat.
BAM.
@brand
Las dit artikel. Daaronder ook 1 over gashlighten
Moest hierbij denken aan je vrouw die vindt recht te hebben op 20% aanvulling in de relatie. (zij wil immers niet scheiden maar wil wel haar eigen gang kunnen gaan)
Mijn man had ik hier ook van beschuldigd. Echter direct bij het uitkomen van zijn overspel met "mijn vriendin" vielen zijn oogkleppen af en was de "bubbel lek geprikt" en werd hem duidelijk in welke verslaving hij had geleefd en walgt nu van zijn daden. Is een ander soort reden geweest dan die van mijn "vriendin". Zij vindt dat haar man de oorzaak is en dat ze die aanvulling nodig had. Ook zij wil niet scheiden en dreigt met kinderen weghouden en het huis niet te zullen verlaten, torenhoge alimentatie etc. Naar mij toe heeft ze na ruim 2 maanden geschreven (omdat ze moest van de kerk voordat ze deel kon nemen aan een viering) "niet altijd eerlijk te zijn geweest" maar ja mijn huwelijk was ook niet goed had ze geconcludeerd omdat wij in therapie waren dus ja dan gebeuren dit soort dingen nu eenmaal sneller maar oké ze had wel verkeerde keuzes gemaakt en dat speet haar. Dat is geen echt schuldbesef!
Dat is dus absoluut geen verantwoordelijkheid nemen voor je daden.
Dat is wel nodig om tot een proces van vergeving en heling over te gaan.
Pippeltje schreef op 12-06-2024 om 10:02:
[..]
Uh ja, Brand maar je opstelling is wel enigszins slachtofferig. Als ik je probeer aan te moedigen reageer je met 'ach ik heb al helemaal geen zelfrespect meer'. Je moet goed beseffen dat 'geen zelfrespect hebben' een keus is. Ja; een keus.
Jij laat je erg klein maken. Besef dat je daarmee ook niet erg aantrekkelijk bent. Ja, dat klinkt hard, maar zo is het wel. En jij bent de enige die er iets aan kan doen. Als je wil.
Waar je ook goed over na moet denken is wat je kinderen hier van mee krijgen. Ik denk dat zij ook meer respect zullen hebben voor een vader die zich niet laat piepelen door een respectloze, weinig liefdevolle overspelige vrouw. Daarom zeg ik: Jouw vrouw dwingt je ertoe om keuzes te maken; je zelf dan maar steeds kleiner maken gaat niet helpen waant dan gaat ze nog veel meer over je heen walsen.
De tijd is gekomen; als jij iets veranderen wil, om met je vuist op tafel te slaan en aan te kondigen dat je van haar gaat scheiden en dat ze maar snel bij haar vriendje moet gaan wonen omdat jij niet de gene bent die het huis uit gaat.
BAM.
Klopt, ik heb mss ook wel wat calimero gedrag, dat zal ik toegeven maar dat komt zeer waarschijnlijk door het feit dat de hele gebeurtenis in de doofpot is gestopt en niet naar buiten is gekomen, en dat is voor een Brabants dorp echt een enorme opgave. Met een aantal maten heb ik wel gepraat maar de impact voor mijn vrouw is minimaal omdat nagenoeg niemand het weet, dus ik ook maar een kleine groep heb waar ik mee kan praten en die hebben allemaal dezelfde mening. Dat ik hier andere meningen lees is daarom misschien ook wel confronteren maar vanuit jullie oogpunt wel juist. de stappen die de meesten hier gezet hebben moet ik nog maar zien te maken ook al is dat mijn keuze.
Ik had/heb maar 1 bepaalde denkwijze en deze wordt langzaam aan afgebrokkeld door meningen en adviezen op bv dit forum, moeilijke beslissingen hebben nu eenmaal tijd nodig, al lijken de beslissingen makkelijker dan gedacht
Brand schreef op 12-06-2024 om 13:01:
[..]
Klopt, ik heb mss ook wel wat calimero gedrag, dat zal ik toegeven maar dat komt zeer waarschijnlijk door het feit dat de hele gebeurtenis in de doofpot is gestopt en niet naar buiten is gekomen, en dat is voor een Brabants dorp echt een enorme opgave. Met een aantal maten heb ik wel gepraat maar de impact voor mijn vrouw is minimaal omdat nagenoeg niemand het weet, dus ik ook maar een kleine groep heb waar ik mee kan praten en die hebben allemaal dezelfde mening. Dat ik hier andere meningen lees is daarom misschien ook wel confronteren maar vanuit jullie oogpunt wel juist. de stappen die de meesten hier gezet hebben moet ik nog maar zien te maken ook al is dat mijn keuze.
Ik had/heb maar 1 bepaalde denkwijze en deze wordt langzaam aan afgebrokkeld door meningen en adviezen op bv dit forum, moeilijke beslissingen hebben nu eenmaal tijd nodig, al lijken de beslissingen makkelijker dan gedacht
Beslissingen moet je zeker weloverwogen nemen! En dat kost tijd. Onze mediator wilde pas na 4 maanden met ons om de tafel. We moesten eerst allebei tot rust komen en allbei met een eigen psycholoog aan het werk en onder begeleiding samen. Een mediator die SCHIP aanpak kennen zijn hiervoor geschikt omdat ze in eerste instantie voor herstel van de relatie gaan. Voor dat advies zijn we nog steeds dankbaar.
Met veel mensen delen in je omgeving is niet helpend. Wij zijn hierdoor familie en vrienden kwijtgeraakt. Kies er een paar die zonder oordeel luisteren en zij zal echt het huis moeten verlaten voor een tijd -wij wonen nog steeds apart-dan komt er enigszins rust en ruimte voor keuzes.
Sterkte
Izza schreef op 11-06-2024 om 09:55:
En to kom eens uit die bubbel. Er is geen sprake van een gelukkige relatie en jullie gingen niet samen voor het gezin. Jij deed en dacht dat. Jouw vrouw was en is niet gelukkig met jou. Dat is heel hard maar ze heeft haar redenen om dit te doen. Jij blijft alleen hangen in het verleden en wil dat plaatje weer terug. Terwijl dat nooit meer terug zal komen. De mensen hier met een succesvolle doorstart kunnen je vertellen dat je een totaal andere relatie krijgt daarna. Dat kost jaren van keihard werken van beide kanten. Zoals in mijn lijstje staat. Jouw vrouw voldoet aan geen enkele voorwaarde voor een doorstart.
Dus: voor jezelf kiezen en scheiden of accepteren en ophouden met klagen.
Izza, ik vind met name jouw laatste zin wel erg kort door de bocht en bovendien hard verwoord. Het is toch niet heel gek om hoop te houden op verbetering en voor je relatie willen vechten? Zijn vrouw vertoont inderdaad geen gedrag wat lijkt op vechten voor de relatie, maar ik vind het wel een erg botte uitspraak en niet echt helpend..
LifeEvent! schreef op 12-06-2024 om 13:15:
[..]
Beslissingen moet je zeker weloverwogen nemen! En dat kost tijd. Onze mediator wilde pas na 4 maanden met ons om de tafel. We moesten eerst allebei tot rust komen en allbei met een eigen psycholoog aan het werk en onder begeleiding samen. Een mediator die SCHIP aanpak kennen zijn hiervoor geschikt omdat ze in eerste instantie voor herstel van de relatie gaan. Voor dat advies zijn we nog steeds dankbaar.
Met veel mensen delen in je omgeving is niet helpend. Wij zijn hierdoor familie en vrienden kwijtgeraakt. Kies er een paar die zonder oordeel luisteren en zij zal echt het huis moeten verlaten voor een tijd -wij wonen nog steeds apart-dan komt er enigszins rust en ruimte voor keuzes.
Sterkte
Mag ik vragen waarom jullie vrienden en familie kwijt geraakt zijn?
Brand schreef op 12-06-2024 om 13:01:
[..]
Klopt, ik heb mss ook wel wat calimero gedrag, dat zal ik toegeven maar dat komt zeer waarschijnlijk door het feit dat de hele gebeurtenis in de doofpot is gestopt en niet naar buiten is gekomen, en dat is voor een Brabants dorp echt een enorme opgave. Met een aantal maten heb ik wel gepraat maar de impact voor mijn vrouw is minimaal omdat nagenoeg niemand het weet, dus ik ook maar een kleine groep heb waar ik mee kan praten en die hebben allemaal dezelfde mening. Dat ik hier andere meningen lees is daarom misschien ook wel confronteren maar vanuit jullie oogpunt wel juist. de stappen die de meesten hier gezet hebben moet ik nog maar zien te maken ook al is dat mijn keuze.
Ik had/heb maar 1 bepaalde denkwijze en deze wordt langzaam aan afgebrokkeld door meningen en adviezen op bv dit forum, moeilijke beslissingen hebben nu eenmaal tijd nodig, al lijken de beslissingen makkelijker dan gedacht
Omdat er aar een kleine groep is die het weet. Als jij dat wil kun je het vertellen toch?
Peet52! schreef op 12-06-2024 om 16:50:
[..]
Mag ik vragen waarom jullie vrienden en familie kwijt geraakt zijn?
Omdat ze niet begrijpen dat ik hem niet op de vuilnisbelt heb gegooid. Ze vinden hem een gore klootzak en hebben hem gecanceld uit hun leven en mij vinden ze een dom afhankelijk vrouwtje die ze sterker hadden verwacht. Ze willen mij wel zien maar hun houding maakt dat ik mij steeds meer terugtrek naarmate het beter tussen mij en man gaat.
Naar de kinderen doen ze ook uitspraken als "wat vind jij er nu van dat ze niet gaan scheiden, verwarrend hoor voor jullie"
Het zijn de familieleden en op 1 na, vrienden die zelf zijn gescheiden
LifeEvent! schreef op 12-06-2024 om 19:28:
[..]
Omdat ze niet begrijpen dat ik hem niet op de vuilnisbelt heb gegooid. Ze vinden hem een gore klootzak en hebben hem gecanceld uit hun leven en mij vinden ze een dom afhankelijk vrouwtje die ze sterker hadden verwacht. Ze willen mij wel zien maar hun houding maakt dat ik mij steeds meer terugtrek naarmate het beter tussen mij en man gaat.
Naar de kinderen doen ze ook uitspraken als "wat vind jij er nu van dat ze niet gaan scheiden, verwarrend hoor voor jullie"
Het zijn de familieleden en op 1 na, vrienden die zelf zijn gescheiden
Ja..dat is zeker vervelend. Maar het is jouw leven. En iedereen vind overal wel wat van.
Mijn moeder was ook heel boos. Ik gaf vaak aan..uit je boosheid niet naar mij. Hier moet je met iemand anders over praten. Maar dat kon ze niet. Toen we 25 jaar getrouwd waren gaf ze me een envelop met geld..en daarbij maakte ze een opmerking. Later werd ze heel boos. Was boos op mijn man.
Sindsdien nooit meer wat gedeeld met haar. En haar geen ruimte meer gegeven. Met behulp van coach in gezien hoe dat werkt met grenzen. Leuk...dat is het zeker niet. Maar ja..zij bepaalt niet over mijn leven. Mijn moeder heeft geen contact meer met mijn man en komt alleen nog maar als hij er niet is. En ik vind dat prima. Ik wil hen ook niet meer samen in 1 ruimte. Geeft mij teveel spanning.
Een oordeel ..ja dat hebben mensen heel snel. En dat snap ik ook heel goed.
Even een voorbeeld...eens een keer gehoord over iemand die vreemdgegaan was. Gewoon een verhaal over iemand die ik kon van vroeger. Ieder keer als ik hem dan zag of diegene die het verhaal verteld had zeiden we...die vreemdganger..een stempel die je niet snel kwijt raakt.
Het maakt gewoon heel. Een los bij mensen. Heel veel onbegrip en veel oordelen. Moet je je ook nog gaan verantwoorden naar anderen toe. En voor de kinderen ook heel vervelend als mensen hen daarmee lastig vallen. Jullie zijn allebei ook gewoon nog vader en moeder.
Brand schreef op 12-06-2024 om 13:01:
[..]
Klopt, ik heb mss ook wel wat calimero gedrag, dat zal ik toegeven maar dat komt zeer waarschijnlijk door het feit dat de hele gebeurtenis in de doofpot is gestopt en niet naar buiten is gekomen, en dat is voor een Brabants dorp echt een enorme opgave. Met een aantal maten heb ik wel gepraat maar de impact voor mijn vrouw is minimaal omdat nagenoeg niemand het weet, dus ik ook maar een kleine groep heb waar ik mee kan praten en die hebben allemaal dezelfde mening. Dat ik hier andere meningen lees is daarom misschien ook wel confronteren maar vanuit jullie oogpunt wel juist. de stappen die de meesten hier gezet hebben moet ik nog maar zien te maken ook al is dat mijn keuze.
Ik had/heb maar 1 bepaalde denkwijze en deze wordt langzaam aan afgebrokkeld door meningen en adviezen op bv dit forum, moeilijke beslissingen hebben nu eenmaal tijd nodig, al lijken de beslissingen makkelijker dan gedacht
Brand...
Hoe bedoel je dat het in de doofpot is gestopt. Je bent er zelf ook bij hé.
Als jij het wilt delen Dan is dat jouw goed recht. Of je moet een weloverwogen keuze maken omtrent de kinderen. Maar niemand zegt jou dat je dat moet doen. Je mond houden bedoel ik.
Kijk mijn man vind dat ook niet fijn maar het is mijn levens verhaal. Had hij mij maar niet moeten bedonderen. Ik ga mijn mond niet houden omdat hij zich schaamt. Alleen wat betreft zijn werk houd ik me in. Het scheelt dat ik daar niemand persoonlijk ken. Niemand is daar ook de hoogte. Ook niet dat we uit elkaar waren. En dat is zijn keuze. Dat respecteer ik.
Als hij mensen vanuit mijn kring ontmoet dan weet hij dat iedereen op de hoogte js. Ja en...dat is dan maar zo..
Ik denk wel als ik je verhaal zo lees dat je een grens moet gaan stellen. Je vrouw loopt over je heen. Dat wil je toch niet. Ik wil ook niet dat mijn man over mij heen loopt. Daar waak ik voor. Daar heb ik bij tijd en wijlen wel een hevige strijd voor over. Dat nooit meer.
Stel je grens naar je vrouw. Of we gaan voor onze relatie. Indien je nog kunt vergeven en haar nog een kans wilt geven. Of ze kiest voor een leven waar ze kan doen en laten wat ze wilt.
