Verder na ontrouw - deel 8

Elpisto schreef op 21-01-2025 om 16:25:

[..]

Nou die communicatie verbeteren was natuurlijk niet zo heel erg lastig, die was er niet. Ik kwam er wel al vrij snel achter dat ik in de situatie waar in ze zat geen seconde iets met haar bespreken kon, dus heb ik dat op een gegeven moment ook maar gelaten en werd het meer een soort parralel-ouderschap. Sinds die gozer uit beeld is, is dat wel klaar.

Ja wat is het doel? Lastig. Ik denk dat ze nog steeds graag wil. Diep van binnen, had ik dit ook niet gewild en hou ik nog heel veel van haar. Maar we moeten de realiteit ook onder ogen zien: Hoe zeer de problemen, die blijkbaar in de communicatiesfeer hangen, ook zijn: Ze maakt wel 2 keer de keuze om er vandoor te gaan met een ander. Of naja, ze houd nog steeds vol dat dat met die ander na de scheidingsmelding begonnen is. Maar goed, laten we er 2 keer van maken. Ik weet niet zo heel erg goed hoe ik me daar bij voel eerlijk gezegd. Voor mijn gevoel wordt ik wel 2 keer "heel makkelijk" ingeruild.

Zou je dan ergens nog overwegen om met haar verder te gaan? 

Buitenspel2024 schreef op 21-01-2025 om 09:35:

Man heeft het hier heel moeilijk sinds alles uitgekomen is. Hij trekt zich letterlijk en figuurlijk terug, van mij en van het gezin. Doet het hoognodige en trekt zich vervolgens weer terug (naar zijn kamer of met een koptelefoon op). De eerste weken liepen mijn emoties soms hoog op, daarmee bereikte ik weinig. Nu ik daar bewust een enorme stap in terug heb gedaan, om te kijken wat hij zou doen met wat meer rust en ruimte, is het gevolg dus dat hij zich helemaal terugtrekt. Op deze manier zie ik geen herstel voor me. De grenzen die ik heb aangegeven om te kijken om samen door te gaan, worden ook niet gerespecteerd/uitgevoerd.

Hoe lang kijk ik zoiets aan? Ik wil het de tijd geven die nodig is, tegelijkertijd zou ik willen dat ik mij belangrijk voel ook voor hem.

Het zou goed kunnen dat de affaire voort is gekomen uit iets van een midlifecrisis, burn-out, depressieve klachten. Maar het traject wat hij loopt om hier achter te komen, gaat natuurlijk een langere periode beslaan. Welke ruimte geef ik hem in de tussentijd en wat mag ik toch minimaal verwachten in de tussentijd richting mij/het gezin?

Of forceer ik toch de boel en dwing ik het praten af, of zet ik hem eruit, of...

Ik probeer mijn eigen leven zo goed en zo kwaad mogelijk voort te zetten en te kijken wat ik zelf nou eigenlijk wil. Ook dat kost natuurlijk een langere periode. Hoe vul je het in de tussentijd..

Uh... wacht even. 'Man heeft het moeilijk sinds het uitgekomen is', 'Man trekt zich terug', Ik geef hem wat meer rust en ruimte', 

Wie is hier eigenlijk vreemd gegaan? En wie heeft er rust, ruimte en compassie nodig?

Nouja, punt misschien, maar man heeft ook recht op ruimte en bezinning,ookal is hij de boeman? Wat de vrouw ermee doet is aan haar.
Ik zou het erger gevonden hebben als mijn man direct was vertrokken en mij geen keuze meer had gelaten. 

Misschien weet hij niet hoe hij dit goed kan maken en/of lijdt hij onder schuldgevoel. Misschien twijfelt hij of hij nog verder wil/kan met vrouw. Dan is hij niet in staat om vrouw te steunen en berouw te tonen.

Dat mag ze hem terecht kwalijk nemen hoor, daar niet van.

Buitenspel2024 schreef op 21-01-2025 om 17:11:

[..]

Ja, terechte opmerkingen hoor. Ik weet dus ook niet hoe ik hiermee om moet gaan 🙈

Misschien je een beetje te lief. En moet je leren voor jezelf op te komen.

Pippeltje schreef op 21-01-2025 om 17:24:

[..]

Misschien je een beetje te lief. En moet je leren voor jezelf op te komen.

Ja ik dacht ook 'misschien eens heel erg kwaad worden'. Ik bedoel, hij blijft haar maar in de steek laten omdat hij zo'n slachtoffer is want hij is vreemdgegaan. Ik zou woest zijn. Maar goed misschien Buitenspel dat al gedaan? 

LifeEvent! schreef op 21-01-2025 om 15:14:

[..]

Hij heeft nooit gezegd dat hij "erin getrapt is". Ik heb een brief later gelezen die hij had moeten schrijven van zijn psycholoog. Een zgn schadebrief.

Daarin las ik dat hij het altijd een gezellige vrolijke meid vond en gevleid was door alle complimenten. Op het moment dat ze uitsprak al een poos verliefd te zijn ging hij haar met andere ogen zien. En vond dat wel spannend en fijn. Er gebeurde echter een half jaar niets behalve blikken en een stiekeme aai ofzo tijdens het ophalen van de kinderen bij elkaar.

Ja ik was al een jaar of 8 alleen met haar bevriend. Zij wilde toen graag haar en mijn man aan elkaar koppelen. Zij ging wel eens met mijn man schoolactiviteiten ondernemen organiseren van verjaardagspartijtjes van onze kinderen maar ook samen met onze kinderen naar sportactiviteiten waar ik niets aan vond. Na 2 jaar was daar dus die dag dat ze hem haar liefde verklaarde.

Dat aanraken is steeds verder gegaan tot zoenen, strelen maar altijd waren de kinderen in de buurt of anderen. Tot er seksafspraken na 3 jaar in de Covid tijd ontstonden.

Ondertussen hadden we contact met ons vieren bij elkaar eten verjaardagen school de Kids speelden met elkaar etc gingen we met een groep en wij vieren en de kids weekendjes weg met Ze wilde ook graag met ons op vakantie. Dat heeft mijn man nooit gewild.. De vakanties waren van ons gezin.

Mijn onderbuik zei ook nee, die zei heel vaak nee...

Niet naar geluisterd 🥲

Duidelijk..het was dus eerst jouw vriendin. Later als stel vrienden van jullie beiden. Bah..misselijkmakend dat bij elkaar zijn en dan ondertussen een affaire hebben. Wat zul jij je achteraf na het uitkomen vreselijk hebben gevoeld.Vooral als jullie zoveel deden samen ( als vrienden)en ondertussen de vinger naar jou wijzen. En dat vind ik dus het allerergste van bedrogen worden. Glashard liegen als je een onderbuik gevoel hebt. Je het gevoel hebt dat er iets aan de hand is.

Als kind is mij altijd bij gebleven dat mijn ouders naar een feestje waren geweest en toen thuiskwamen met een ander echtpaar. Later bleek dat mijn vader een verhouding met die vrouw had. Onbegrijpelijk dat mensen elkaar dit aandoen.

@Peet,

Wat ontzettend spannend, komende nacht voor het eerst in je eigen stekkie, helemaal van jou! Brengt mij ook even terug in mijn herinneringen na een verbroken relatie, zo’n dubbel gevoel!

Zal best heel vreemd voelen, vanavond op de bank, maar hopelijk meer met een lach dan een traan (ook begrijpelijk), het is helemaal van jou…….voel je trots vooral, want trots mág je zijn!

Ik wens jou een geweldige nieuwe start in je nieuwe veilige plekje 🌹❤️

Ja Peet, we denken aan je! Het zal soms moeilijk zijn, maar ook zo lekker en bevrijdend. Geniet!

Wat een stap Peet. Ik volg jouw verhaal al een tijd natuurlijk en dit is echt een grote stap en hopelijk doorbraak in jouw proces. Alle goeds en sterkte voor de moeilijke momenten.
En als je wat steun zoekt een pyjama party met alle bedrogen forummers 😉.

GekkeHenkie100 schreef op 21-01-2025 om 18:13:

Wat een stap Peet. Ik volg jouw verhaal al een tijd natuurlijk en dit is echt een grote stap en hopelijk doorbraak in jouw proces. Alle goeds en sterkte voor de moeilijke momenten.
En als je wat steun zoekt een pyjama party met alle bedrogen forummers 😉.

Oei, dan moet ze wel een grote woonst hebben, want we zijn hier met velen...

Peet, succes. Je eigen plek. Van jou alleen. Veilige haven om jezelf verder te ontplooien.

MRI schreef op 21-01-2025 om 17:38:

[..]

Ja ik dacht ook 'misschien eens heel erg kwaad worden'. Ik bedoel, hij blijft haar maar in de steek laten omdat hij zo'n slachtoffer is want hij is vreemdgegaan. Ik zou woest zijn. Maar goed misschien Buitenspel dat al gedaan?

Nog niet over dit stuk boos geworden.. slappe hap ben ik 😕

@Breiertje

serieus, wat kun jij duidelijk jouw gedachten omzetten in woorden, écht complimenten daarvoor! Ik voel jou als ik je lees, maar word er tegelijkertijd ook een soort van ‘moe’ van, uitputtend zelfs. Laat staan hoe jij je moet voelen zeg, heel verdrietig eigenlijk.

Ik wilde in eerste instantie geen antwoord op je hulpvraag geven en na diverse beredeneringen te hebben gelezen, ben ik ook blij dat ik het niet heb gedaan. De ‘oorzaak’ kan namelijk zoveel kanten opgaan, het zou mij enkel nóg meer piekeren opleveren. Wel blijf ik zeggen dat het een goeie vraag voor bij een professional is en dat ga je ook doen als ik het goed gelezen heb 👍

Weet je, het menselijk brein heeft nu eenmaal geen knop die je aan/uit kunt zetten, was dat maar zo! Wel weet ik uit ervaring dat je soms de gok moet wagen door je eigen angsten heen te gaan en die harde rauwe pijn te moeten voelen om iets beter te kunnen ‘dragen’. Maar goed, ook dat is voor een buitenstaander makkelijk lullen, maar iets dood-analyseren levert vaak ook niets positiefs op. 

Ik gun jou vooral rust (in je hoofd) en doorvoelen van gevoel, misschien volgen dan vanzelf de antwoorden?! 🌹

Buitenspel2024 schreef op 21-01-2025 om 18:31:

[..]

Nog niet over dit stuk boos geworden.. slappe hap ben ik 😕

Niet jezelf zo neerhalen, je bent helemaal geen slappe hap!

Je bent angstig, verdrietig, boos etc, dat is heel wat anders. Maar eens met MRI, soms bereik je met ‘hard met de vuisten op tafel slaan’ méér dan met enkel begripvol zijn. Want wat heeft jou dát tot nu toe gebracht?

Buitenspel2024 schreef op 21-01-2025 om 18:31:

[..]

Nog niet over dit stuk boos geworden.. slappe hap ben ik 😕

Nee niet jezelf naar beneden halen hoor. Ik kan me zo voorstellen dat als je kinderen hebt, dat je het ook niet wil laten escaleren. Maar als je ergens woede over dit stuk hebt (ik vind het dicktimgedrag) zou ik dat ook laten zien, desnoods in een brief. En misschien kun je erbij zeggen: wellicht speelt verdriet of depressie bij je, maar als dat zo is, zoek dan hulp, laat niet alles naar de klote gaan.