Verder na ontrouw - deel 8

Breiertje schreef op 14-03-2025 om 13:13:

[..]

Ik vind dat een moeilijke. Waarom mezelf een optie voor het oog houden die ik niet heb. Dat doe ik bewust niet.

Dat is als vragen aan iemand die ziek is, wat zou je doen als je wel kan genezen.

Wie zou me helpen, boodschappen doen, net me naar arts rijden? Alle hulp kost geld, en dat heb ik niet.

Ik fantaseer wel. Denk dat weggaan makkelijker is dan blijven en vergeven. Alleen wonen als ik dat fysiek en financieel zou kunnen idealiseer ik wel. Weggaan lijkt me makkelijker dan blijven.

Maar dat weerleg jij altijd, dus dat kan dat ik fout ben met die fantasie.

Ik focus me niet op wat geen optie is, omdat ik dan denk ik verder afdrijf. Ik probeer me te focussen op wat mijn opties wel zijn.

Maar ik nam al info en weet wat te doen bij scheiding. Dat wel.

Wat denk je MRI, is dit een goede manier om ermee om te gaan? Ik waardeer je mening en input altijd heel erg

Dat dacht ik ook en heb ik gedaan en daarna kwam ik erachter dat dat dus niet zo makkelijk was. Weggaan moet je niet doen uit "onvrede" met wat is, maar uit acceptatie dat iets er niet (meer) is. Zolang de acceptatie er niet is, blijft het een gevecht. 

dat las ik hier vaker dat weggaan niet zo makkelijk is als ik denk in mijn hoofd 
Blijven is echter ook moeilijk...
Er is geen makkelijke weg.
Ik hoop dat ik ooit weer gelukkig word. En dat het piekeren en nadenken stopt.
Maar goed, zat vanmorgen voor het eerst in maanden in een goede vibe. Wil deze even proberen aanhouden, want heb nood aan wat innerlijke rust 
Zal nu niet proberen nadenken over 'wat als...' of ik glijd weer af. En ik win er niets mee als ik weer doemdenk of teveel nadenk. Maar win er nu wel mee als ik even geniet van me goed voelen.

Elpisto schreef op 14-03-2025 om 12:33:

[..]

Je hebt altijd de mogelijkheid om te scheiden toch? De vraag zou misschien meer moeten zijn: Wat is het je waard om te scheiden.

Beiertje heeft meerdere malen aangegeven die mogelijkheid niet te hebben. Ze is lichamelijk en financieel afhankelijk.

Breiertje schreef op 14-03-2025 om 13:13:

[..]

Ik vind dat een moeilijke. Waarom mezelf een optie voor het oog houden die ik niet heb. Dat doe ik bewust niet.

Dat is als vragen aan iemand die ziek is, wat zou je doen als je wel kan genezen.

Wie zou me helpen, boodschappen doen, net me naar arts rijden? Alle hulp kost geld, en dat heb ik niet.

Ik fantaseer wel. Denk dat weggaan makkelijker is dan blijven en vergeven. Alleen wonen als ik dat fysiek en financieel zou kunnen idealiseer ik wel. Weggaan lijkt me makkelijker dan blijven.

Maar dat weerleg jij altijd, dus dat kan dat ik fout ben met die fantasie.

Ik focus me niet op wat geen optie is, omdat ik dan denk ik verder afdrijf. Ik probeer me te focussen op wat mijn opties wel zijn.

Maar ik nam al info en weet wat te doen bij scheiding. Dat wel.

Wat denk je MRI, is dit een goede manier om ermee om te gaan? Ik waardeer je mening en input altijd heel erg

Tja ik heb al jaren een invaliderende ziekte en daar zijn nu nog eens levensbedreigende alarmerende klachten bijgekomen. Ik leef een leven wat velen als zwaar zouden ondervinden: nooit ergens naar toe kunnen, 90% van de tijd alleen zitten, slechts mijn kind als familie (die lief is maar ook een jongvolwassen zelfstandig bestaan leidt)  Om naaar artsen te kunnen moet ik hulp vragen, boodschappen worden bezorgd, verder kom ik nergens. Toch zou ik er niet aan moeten denken dat ik nu met mijn ex zou zijn, ook al zou hij gezelschap bieden, en me eens ergens naartoe kunnen brengen, eens naar natuur of zo. Maar er speelde bij ons veel meer dan alleen het vreemdgaan wij konden voornamelijk niet verder door zijn persoonlijkheidsstoornis. Maar als ik nog in de relatie had gezeten, had ik zeker gedacht 'oh nee het kan niet uit zijn, dan kan ik niks meer, heb ik bijna niemand meer'
Ik stel de vraag ook omdat het antwoord veel duidelijk zou kunnen maken. Want afgezien van de onmogelijkheid weg te kunnen, lijk je toch ook gehecht aan de leuke en lieve dingen die jullie hebben, en terecht. Wie weet zou je, als je de mogelijkheid had, dat je helemaal niet willen, alleen gaan wonen. Er is gewoon nog heel veel tussen jullie en je hebt geen idee hoe het is om er ziek alleen voor te staan, want dat ken je niet. Dat je je niet focust op wat geen optie is, klopt imho niet want je fantaseert daar over. En wat je zegt: je idealiseert het. Gegeven je situatie zou ik daarmee oppassen. Want daarmee neem je ook afstand van de band die jullie ook hebben en cultiveer je een ideaal wat je misschien helemaal niet zou willen mocht je de gelegenheid hebben. Blijft dat het volkomen terecht is dat je kwaad bent. Ik blijf van mening dat je daar veel meer bij geholpen zou moeten worden, bijvoorbeeld door een hele goede creatief therapeut. 

Breiertje schreef op 14-03-2025 om 13:36:

dat las ik hier vaker dat weggaan niet zo makkelijk is als ik denk in mijn hoofd
Blijven is echter ook moeilijk...
Er is geen makkelijke weg.
Ik hoop dat ik ooit weer gelukkig word. En dat het piekeren en nadenken stopt.
Maar goed, zat vanmorgen voor het eerst in maanden in een goede vibe. Wil deze even proberen aanhouden, want heb nood aan wat innerlijke rust
Zal nu niet proberen nadenken over 'wat als...' of ik glijd weer af. En ik win er niets mee als ik weer doemdenk of teveel nadenk. Maar win er nu wel mee als ik even geniet van me goed voelen.

Breiertje, ik kreeg deze quote als een bemoediging van een vriendin als ik vastliep in verdriet als de herinnering aan de jaren dat hij in overspel met mijn vriendin leefde, mij letterlijk de adem benam en zoveel pijn voelde. 

"Do you know the opposite of a trigger? It's a glimmer!

Glimmers are those little moments in your day that make you feel grateful, happy, peaceful, and importantly joyful. When you train yourself to look out for glimmers, they will appear more and more."

 Liefs