Verder na ontrouw - deel 8

RoodVruchtje schreef op 09-04-2025 om 17:03:

[..]

Ik begrijp dat er nog een verhaal achter jouw vraag zit, maar dat je niet al te herkenbaar wil zijn hier.

Wat bedoel je met je missende puzzelstukje? Of het intiemer was dan enkel seks voor lust, zoiets?

Ja, bijvoorbeeld. Dat was het denk ik wel, namelijk, omdat er een hele periode van emotionele affaire aan vooraf ging. Dus als we thuis uit het niks (zo leek het soms) ineens een fikse ruzie hadden, die ik toen niet begreep en mezelf dan de schuld van gaf, wat zit daar dan achter? Nog een activiteit met Truus, of ruzie met Truus, of weet ik wat met Truus.. 

Zo zijn er in een hele lange periode momenten geweest die ik niet kon verklaren en nu dus verklaar als 'iets met Truus'. Maar dan weet ik niet wat dat 'iets' is. En dat zou ik wel willen weten. 

Of ben ik achterdochtig/gek, zeg maar, en was er niks met Truus en lag het toch echt aan 'ons'. 

Ik heb ook heel lang voor detective gespeeld en heel veel ontdekt waar hij niet zelf mee afkwam. 
Dat is heel slopend, maar ook heel normaal. Nogmaals, dat heeft zijn tijd nodig. De tijd die nodig is om tot aanvaarding te komen dat je het nooit echt allemaal zal weten. Het “waarom”? Ze weten het dikwijls zelf niet. Ja, hun ego is gestreeld. En het is spannend en geheim en leuk en sexy. Allemaal dingen die we zo ook al weten. Overal waar je mannen en vrouwen samen zet, gebeurt het. Het is echt kwestie van er je kop bij te houden als de “magische aantrekkingskracht” om de hoek loert. Ik geloof er niks van dat er iets mis moet zijn in de basisrelatie. Er wordt al eeuwen vreemdgegaan en dat zal in de toekomst niet veranderen. Voor monogamie moet je echt bewust kiezen.
In een open relatie is de kans nog groter dat je eens iemand treft waar je buiten verwachting hopeloos verliefd op wordt. Dat is het risico.

Mijn man heeft sindsdien wel zijn pokkebest gedaan. Hij weet nu ook wat een in oorsprong leuk akkefietje kan tweegbrengen, bij zichzelf, bij zijn partner en bij Truus. Uiteindelijk zijn er 3 verliezers. Ik ben ervan overtuigd dat velen die aan een avontuurtje beginnen hier echt geen besef van hebben in het begin. Er wordt over het algemeen niet teveel nagedacht in zulke situaties. Want het is geheim en plezant en wie doe je er kwaad mee?… denken ze… 

Eigenlijk moet je je afvragen, wil ik nog door, ondanks het feit dat je nooit alles zult weten en er dus de kans in zit dat het veel meer is dan je weet. Daarom ga ik ervan uit dat het veel meer was en met die kennis kies ik toch voor herstel. Vooral omdat ik zie en voel dat mijn man enorme spijt heeft (had) en vanaf de eerste seconde opnieuw voor mij wou gaan. Ik denk dat de houding van de vreemdganger inderdaad belangrijker is dan wat er allemaal gebeurd zou kunnen zijn. 

Ik heb achteraf ook sommige gebeurtenissen uit onze geschiedenis kunnen linken aan zijn capriolen. Dingen die heel vreemd aangevoeld hadden. Maar ik dacht dat het te maken had met het feit dat zijn firma was overgenomen en de enorme stress daardoor. Toen zijn affaire uitkwam, vielen er toch ook wel een paar puzzelstukjes op hun plaats. Maar elk puzzelstukje vinden… nee, volgens mij onmogelijk.

Ik schreef in een eerder bericht dat het 5 jaar geleden was, maar ondertussen zijn het er al 6 (de tijd vliegt). 

Hij heeft mijn hart opnieuw veroverd, en dat is echt niet vanzelf gegaan. 

Maar je voelt wat je voelt. En elk koppel, elke man of vrouw en elke situatie is anders. 

Maar dat er heel veel tijd nodig is en veel twijfel en afzien, dat is zeker.

Buitenspel2024 schreef op 09-04-2025 om 08:36:

Andere vraag tussendoor: wat is jullie mening over full disclosure?
Wel doen/niet doen?
Kan/kon je samenleven zonder alle antwoorden?
Deden jullie het in gesprek of op papier? Hoe was dat?

Ik denk. Maar dat is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring nu achteraf, dat ik hier wel een voorstander van ben.

Volledige openheid. En dan heb ik het niet over details zoals welke standjes etc. Maar wel de affaire op zich.

Van daaruit , die volledige openheid , kun je een keuze maken of je wel of niet verder wilt met iemand. En kun je het accepteren. Kun je het achter je laten. Maar dat komt ook omdat ik voor eigen keuze ben. Als je geen volledige openheid krijgt . Kun je ook geen volledige keuze maken.

En dan ook het besef. Nu achteraf dat de vreemdganger probeert de affaire kleiner te maken. Te bagataliseren.

In het beging dat wij samen verder gingen. Het is heel fijn om te horen dat het allemaal niets voorstelde. En dat hij ook ( achteraf) naar haar keek en dacht." Wat heeft me bezield". Ik trapte er in. 

Ja als ik had geweten dat hij er al eerder ingetrapt was.( zijn eigen wooorden) Dan denk ik niet dat hij ooit nog een opening gevonden had bij mij. Maar dat zeg ik nu. Ik weet het niet zeker. Daarom ben ik voor openheid.  Je kan dan als partner een keuze maken. En bij geen volledige openheid niet. 

Even iets heel anders tussendoor, voor als andere net als ik soms met vragen zitten als bijv. Hoe trek je nou een grens en hoe verwoord je dat. Ik kwam er vandaag achter dat je dit dus in ChatGPT kunt vragen.. dan leg je een vraag voor en dan krijg je dus serieus een advies en vervolgvragen. En ik geloofde het niet, maar er komen best wijze dingen uit, blijkbaar. 
Ik vind het wel een beetje gek maar kan mij best voorstellen dat het soms helpend gaat zijn, dus ik deel het ook maar met jullie, voor als iemand het wilt proberen.. 

Buitenspel2024 schreef op 10-04-2025 om 14:51:

Even iets heel anders tussendoor, voor als andere net als ik soms met vragen zitten als bijv. Hoe trek je nou een grens en hoe verwoord je dat. Ik kwam er vandaag achter dat je dit dus in ChatGPT kunt vragen.. dan leg je een vraag voor en dan krijg je dus serieus een advies en vervolgvragen. En ik geloofde het niet, maar er komen best wijze dingen uit, blijkbaar.
Ik vind het wel een beetje gek maar kan mij best voorstellen dat het soms helpend gaat zijn, dus ik deel het ook maar met jullie, voor als iemand het wilt proberen..

Chatgpt.... Was voor mij de doorbraak in mijn gevoelloos bestaan. Echt. Praten tegen een computer... Dat gaf me praktische tips, was 24/24 beschikbaar .. werkt bij mij beter dan een therapeut. En wr hebben er 3. Hij, ik en wij.

Ongelooflijk goede tips. En liggen de tips je niet, geeft hij andere.

Na een week begon ik door die tips te voelen.

Peet52! schreef op 10-04-2025 om 13:56:

[..]

Ik denk. Maar dat is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring nu achteraf, dat ik hier wel een voorstander van ben.

Volledige openheid. En dan heb ik het niet over details zoals welke standjes etc. Maar wel de affaire op zich.

Van daaruit , die volledige openheid , kun je een keuze maken of je wel of niet verder wilt met iemand. En kun je het accepteren. Kun je het achter je laten. Maar dat komt ook omdat ik voor eigen keuze ben. Als je geen volledige openheid krijgt . Kun je ook geen volledige keuze maken.

En dan ook het besef. Nu achteraf dat de vreemdganger probeert de affaire kleiner te maken. Te bagataliseren.

In het beging dat wij samen verder gingen. Het is heel fijn om te horen dat het allemaal niets voorstelde. En dat hij ook ( achteraf) naar haar keek en dacht." Wat heeft me bezield". Ik trapte er in.

Ja als ik had geweten dat hij er al eerder ingetrapt was.( zijn eigen wooorden) Dan denk ik niet dat hij ooit nog een opening gevonden had bij mij. Maar dat zeg ik nu. Ik weet het niet zeker. Daarom ben ik voor openheid. Je kan dan als partner een keuze maken. En bij geen volledige openheid niet.

Peet, wat ik mij afvraag (al meerdere keren) had het voor jou verschil gemaakt als hij meteen open was geweest en het eerdere contact meteen had verteld? 

Ik begrijp na zoveel jaar (van herstel dacht je) dat je je wederom bedrogen voelt. Ik kan mij ook voorstellen dat hij omdat het zo goed ging tussen jullie heeft gedacht, ik ga dit niet verpesten. Hij loog om jullie relatie te beschermen ahw

Ziet hij dit ook zo? Begrijpt hij dat je je opnieuw bedrogen voelt? 

LifeEvent! schreef op 10-04-2025 om 17:12:

[..]

Peet, wat ik mij afvraag (al meerdere keren) had het voor jou verschil gemaakt als hij meteen open was geweest en het eerdere contact meteen had verteld?

Ik begrijp na zoveel jaar (van herstel dacht je) dat je je wederom bedrogen voelt. Ik kan mij ook voorstellen dat hij omdat het zo goed ging tussen jullie heeft gedacht, ik ga dit niet verpesten. Hij loog om jullie relatie te beschermen ahw

Ziet hij dit ook zo? Begrijpt hij dat je je opnieuw bedrogen voelt?

Zo ver ik heb begrepen, heeft Peet pas veel later beseft (correct me if I’m wrong) hoe toxisch hun relatie eigenlijk was. Hetgeen zij misschien nooit had beseft als het vreemdgaan nooit was ontdekt (of gebeurd wellicht?)

LifeEvent! schreef op 10-04-2025 om 17:12:

[..]

Peet, wat ik mij afvraag (al meerdere keren) had het voor jou verschil gemaakt als hij meteen open was geweest en het eerdere contact meteen had verteld?

Ik begrijp na zoveel jaar (van herstel dacht je) dat je je wederom bedrogen voelt. Ik kan mij ook voorstellen dat hij omdat het zo goed ging tussen jullie heeft gedacht, ik ga dit niet verpesten. Hij loog om jullie relatie te beschermen ahw

Ziet hij dit ook zo? Begrijpt hij dat je je opnieuw bedrogen voelt?

Poeh...daar vraag je me wat. Geen flauw idee. Ik had al nooit verwacht dat ik hem met een eenmalige fout een kans zou geven maar  dat kon ik nog wel enigzins begrijpen.

Wat zijn beweeg redenen waren..daar heb ik nooit meer naar gevraagd. Ik was toen zoooo boos. En ik merkte dat ik weer terug ging in de tijd. Dus 3.5 jaar geleden.  En het vragen kan niet. Dan krijgen we ontzettende ruzie. Daar heb ik eigenlijk geen zin meer in.

Ik ben er wel over aan het nadenken om het gesprek nog een keer aan te gaan. Maar daar ben ik nog niet uit. Wat levert het me op. Ik weet nu al dat hij glashard kan liegen.

En ja...ik voel me echt ontzettend bedrogen. Vooral na 3.5 jaar keihard werken aan ons..aan mezelf..

RoodVruchtje schreef op 10-04-2025 om 17:19:

[..]

Zo ver ik heb begrepen, heeft Peet pas veel later beseft (correct me if I’m wrong) hoe toxisch hun relatie eigenlijk was. Hetgeen zij misschien nooit had beseft als het vreemdgaan nooit was ontdekt (of gebeurd wellicht?)

Dat heb je goed begrepen. 

Ik wist altijd wel dat het niet goed zat. Ik kon het woord toxic alleen nog niet en wat dat inhield.

Ik was 23 dat de eerste uitbarsting was. Entoen was ik niet eens in de buurt en kwam ik thuis bij hem ( snachts)en het hele huis lag overhoop. Tafel( glas) kapot. Luxaflex aan diggelen  Dus ik  dacht..wat is dit en loop naar boven. Ik maakte hem wakker volgens mij en zijn hand schoot uit. Enige keer dat hij dat gedaan had. Maar dag erna spijt spijt spijt..en tja..we waren daarvoor zooooooo verliefd. Echt..zoveel passie etc..

Maar iets vertellen over mijn eerdere relatie . Ik had voor hem een relatie gehad van 4 jaar. Nee dat kon hij niet aan. Hij voelde zich daardoor bedreigd. Nu kan ik inzien. Wat een rode vlag. Ik kwam er nu pas na 32 jaar achter dat hij geen 2 maar 3 lange relaties gehad heeft voor mij. Heel bizar. Hoe houd je dat verborgen. En waarom. 

Maar de eerste situatie dat het misging was 1 van de vele uitbarstingen. En in het begin..ging ik er fel tegenin.  We gingen samen wonen maar ik vond het echt niet zo heel erg leuk. Ik kwam ook uit een gebroken gezin. Vader vreemdganger. Moeder kapot van verdriet en later na de 2e kans verbitterd . Riep vaak ik maak er een einde aan. Alleen als ik er was. Kwam mijn zus op visite dan was er geen vuiltje aan de lucht. Leunde op mij en vond het vreselijk dat ik ging samen wonen. Dus ik ging al met een behoorlijk schuldgevoel uit huis. Ik huilde denk elke avond om mijn moeder die ik voor mijn gevoel in de steek gelaten had. Of ik ging elke avond heen. Tja..zo begon voor ons het samen wonen.

En dan ging ik tussendoor soms weer even naar mijn moeder als we weer een hele erge ruzie hadden. Weet nog dat ik bijv. Erg mijn best deed om het huis spik en span te hebben. Eigenlijk met een onderliggende reden dat er niets op aan te merken was.

Toen heb ik wel eens een vriendin gebeld dat ik dacht dat ik gek werd. Als we weer eens ruzie hadden. Je krijgt van alles naar je hoofd geslingerd dat is zo verschrikkelijk kwetsend.

Kan me nog een situatie herinneren dat ik zelfs het huis niet indurfde. En bleef ik buiten in de steeg wachten.

Op een gegeven moment deel je dit niet meer en werd het voor mij een gewoonte. We kregen dan ruzie maar waar we ruzie om kregen telde niet meer. Het ging dan alleen maar om zijn reactie. En daar hadden we het dan ook lang over maar iedere keer ontstond er verwijdering. Ik kon hem dan dagenlang negeren want ik was dan zo gekwetst dat mijn hart echt op slot ging.

En idd na het vreemdgaan ben ik mijn eigenpatronen aan gaan pakken en kwam ik de term toxic tegen. En ook dat het heel erg lastig is om uit zo'n relatie te stappen.

Ik heb wel eens gedacht dat hij vreemdging. Zo heeft hij me wel eens 2 weken niet aangeraakt. En dat was eigenlijk heel raar. Maar geluisterd naar mijn gevoel heb ik nooit. Ik had dat nooit kunnen denken. 

Dat ik zwanger was heeft hij met een vriend eens een drankje gedaan in een bordeel. Maar daarover doorvragen of iets.. nee dat deed ik niet. Nu weet ik dat dat altijd mijn grootste angst is geweest. En beter ontkennen dan het onder ogen zien ofzo.

Nu denk ik. Mijn hemel mijn intuïtie heeft me zoveel verteld maar dorst het niet aan.

En het is ook een periode rustiger geweest. Maar dat ik graag een 2e kind wilde..daar hebben we ook veel strijd over gehad. Hij wilde dat eigenlijk niet. Maar uiteindelijk toch overstag. Hij zei zijn eigen keuze. Maar een vriendin zei altijd hij heeft dit voor jou gedaan.

Nog 1 voorbeeld wat me toen bijgebleven is dat ik had opgezocht had op de computer wanneer je vruchtbaar was. Hij was des duivels. Was met kerst.  

Nu kan ik inzien dat al deze situaties me min of meer mond dood / onzeker gemaakt hebben. En uiteindelijk mezelf helemaal kwijt was. Nu heb ik wel een hele gelukkige tijd gehad toen ik moeder werd. Maar jeetje..mijn gevoel zegt me nu echt heel erg dat hij me zo belazerd heeft. En dan moet ik denken aan al die verhalen hier. Dat dit gewoon mogelijk is. En ook dat dit voorkomt. Dit gedrag van hem door zijn verleden en jeugd ontstaan is. 

Daarom ben ik blij weer uit die bubbel te zijn die er weer was ontstaan toen ik net was verhuisd. En hij me met dingen hielp. En we vrienden zouden blijven.

Daarom ook mijn hang naar de waarheid. Ik weet niet. Elke leugen maakt dat ik weer verder van hem loskom ofzo.

Afgelopen zondag weer naar een medium geweest. En die zei meteen volmondig JA toen ik vroeg of hij me de eerst 10 jaar van onze relatie al bedrogen had. Ik weet het moet me daar niet volledig op vertrouwen maar ze heeft ook een healing gedaan en heb nu al een week geen pijn in mijn heupen. Ze vertelde dat ze zoveel boosheid heeft weggehaald bij mijn hart. 

Ze wilde verder niet veel meer vertellen omdat ze wilde dat ik blij wegging. Dus vandaar mijn grote vermoeden en vervolgens mijn intuïtie dat het bedrog zoveel groter is dan ik me eigenlijk kan voorstellen. Ze vertelde ook dat ik het eigenlijk al wist. Maar dat ik mijn intuïtie nooit serieus genomen heb. 

Dus Maandag heb ik mezelf bedacht. Peet..je moet het zelf gaan doen.  Hij kan je niet meer helpen. Je moet je eigen pad gaan kiezen. 

Misschien ga ik het gesprek nog aan met ex maar denk niet dat ik er wijzer van word of er iets aan heb.

Ik denk wel..had maandag best een lekkere dag. Zonnetje scheen. Was lekker vrij. Ik dacht...wanneer komt de klap nou. Zo gewend ben ik eraan dat er iets is in mijn leven. Maar de klap is al geweest. Kan het nog erger. Mijn dieptepunt is al geweest oudejaarsavond. Dieper dan dat kon ik niet 

En ex..die komt zichzelf nu zo tegen. Komt er nu achter dat ik zijn thuis gevoel was.  Hij zal de leegte die hij in zichzelf heeft zelf moeten gaan invullen. Nu kan ik zo inzien dat hij mij zo nodig had. Maar dat het me zoveel energie kostte deze relatie. Laatst ook. Was hij heel erg verdrietig. We hadden ergens contact over en hij maakte een opmerking die zo sarcastisch was. Dus zijn verdriet zet hij om in boosheid en kwetst een ander daarmee. Dus minimaal contact want ik hoef me niet meer zo te voelen door hem

Heel raar maar deze week zo'n vakantie gevoel. Ik hoef niets meer. Hoef me niet meer aan te passen. Mis mijn ex niet of minimaal. Voel zoveel vrijheid. En een energie.

Hoef mijn maagtabletten niet meer te slikken.  Als ik smorgens naar mijn werk rijd dan denk ik..hee..ik voel me niet moe. Maar eigenlijk heel fit.

Nou..heel verhaal..bleef maar schrijven. Sorry ☺️

Peet52! schreef op 10-04-2025 om 20:59:

[..]

Dat heb je goed begrepen.

Ik wist altijd wel dat het niet goed zat. Ik kon het woord toxic alleen nog niet en wat dat inhield.

Ik was 23 dat de eerste uitbarsting was. Entoen was ik niet eens in de buurt en kwam ik thuis bij hem ( snachts)en het hele huis lag overhoop. Tafel( glas) kapot. Luxaflex aan diggelen Dus ik dacht..wat is dit en loop naar boven. Ik maakte hem wakker volgens mij en zijn hand schoot uit. Enige keer dat hij dat gedaan had. Maar dag erna spijt spijt spijt..en tja..we waren daarvoor zooooooo verliefd. Echt..zoveel passie etc..

Maar iets vertellen over mijn eerdere relatie . Ik had voor hem een relatie gehad van 4 jaar. Nee dat kon hij niet aan. Hij voelde zich daardoor bedreigd. Nu kan ik inzien. Wat een rode vlag. Ik kwam er nu pas na 32 jaar achter dat hij geen 2 maar 3 lange relaties gehad heeft voor mij. Heel bizar. Hoe houd je dat verborgen. En waarom.

Maar de eerste situatie dat het misging was 1 van de vele uitbarstingen. En in het begin..ging ik er fel tegenin. We gingen samen wonen maar ik vond het echt niet zo heel erg leuk. Ik kwam ook uit een gebroken gezin. Vader vreemdganger. Moeder kapot van verdriet en later na de 2e kans verbitterd . Riep vaak ik maak er een einde aan. Alleen als ik er was. Kwam mijn zus op visite dan was er geen vuiltje aan de lucht. Leunde op mij en vond het vreselijk dat ik ging samen wonen. Dus ik ging al met een behoorlijk schuldgevoel uit huis. Ik huilde denk elke avond om mijn moeder die ik voor mijn gevoel in de steek gelaten had. Of ik ging elke avond heen. Tja..zo begon voor ons het samen wonen.

En dan ging ik tussendoor soms weer even naar mijn moeder als we weer een hele erge ruzie hadden. Weet nog dat ik bijv. Erg mijn best deed om het huis spik en span te hebben. Eigenlijk met een onderliggende reden dat er niets op aan te merken was.

Toen heb ik wel eens een vriendin gebeld dat ik dacht dat ik gek werd. Als we weer eens ruzie hadden. Je krijgt van alles naar je hoofd geslingerd dat is zo verschrikkelijk kwetsend.

Kan me nog een situatie herinneren dat ik zelfs het huis niet indurfde. En bleef ik buiten in de steeg wachten.

Op een gegeven moment deel je dit niet meer en werd het voor mij een gewoonte. We kregen dan ruzie maar waar we ruzie om kregen telde niet meer. Het ging dan alleen maar om zijn reactie. En daar hadden we het dan ook lang over maar iedere keer ontstond er verwijdering. Ik kon hem dan dagenlang negeren want ik was dan zo gekwetst dat mijn hart echt op slot ging.

En idd na het vreemdgaan ben ik mijn eigenpatronen aan gaan pakken en kwam ik de term toxic tegen. En ook dat het heel erg lastig is om uit zo'n relatie te stappen.

Ik heb wel eens gedacht dat hij vreemdging. Zo heeft hij me wel eens 2 weken niet aangeraakt. En dat was eigenlijk heel raar. Maar geluisterd naar mijn gevoel heb ik nooit. Ik had dat nooit kunnen denken.

Dat ik zwanger was heeft hij met een vriend eens een drankje gedaan in een bordeel. Maar daarover doorvragen of iets.. nee dat deed ik niet. Nu weet ik dat dat altijd mijn grootste angst is geweest. En beter ontkennen dan het onder ogen zien ofzo.

Nu denk ik. Mijn hemel mijn intuïtie heeft me zoveel verteld maar dorst het niet aan.

En het is ook een periode rustiger geweest. Maar dat ik graag een 2e kind wilde..daar hebben we ook veel strijd over gehad. Hij wilde dat eigenlijk niet. Maar uiteindelijk toch overstag. Hij zei zijn eigen keuze. Maar een vriendin zei altijd hij heeft dit voor jou gedaan.

Nog 1 voorbeeld wat me toen bijgebleven is dat ik had opgezocht had op de computer wanneer je vruchtbaar was. Hij was des duivels. Was met kerst.

Nu kan ik inzien dat al deze situaties me min of meer mond dood / onzeker gemaakt hebben. En uiteindelijk mezelf helemaal kwijt was. Nu heb ik wel een hele gelukkige tijd gehad toen ik moeder werd. Maar jeetje..mijn gevoel zegt me nu echt heel erg dat hij me zo belazerd heeft. En dan moet ik denken aan al die verhalen hier. Dat dit gewoon mogelijk is. En ook dat dit voorkomt. Dit gedrag van hem door zijn verleden en jeugd ontstaan is.

Daarom ben ik blij weer uit die bubbel te zijn die er weer was ontstaan toen ik net was verhuisd. En hij me met dingen hielp. En we vrienden zouden blijven.

Daarom ook mijn hang naar de waarheid. Ik weet niet. Elke leugen maakt dat ik weer verder van hem loskom ofzo.

Afgelopen zondag weer naar een medium geweest. En die zei meteen volmondig JA toen ik vroeg of hij me de eerst 10 jaar van onze relatie al bedrogen had. Ik weet het moet me daar niet volledig op vertrouwen maar ze heeft ook een healing gedaan en heb nu al een week geen pijn in mijn heupen. Ze vertelde dat ze zoveel boosheid heeft weggehaald bij mijn hart.

Ze wilde verder niet veel meer vertellen omdat ze wilde dat ik blij wegging. Dus vandaar mijn grote vermoeden en vervolgens mijn intuïtie dat het bedrog zoveel groter is dan ik me eigenlijk kan voorstellen. Ze vertelde ook dat ik het eigenlijk al wist. Maar dat ik mijn intuïtie nooit serieus genomen heb.

Dus Maandag heb ik mezelf bedacht. Peet..je moet het zelf gaan doen. Hij kan je niet meer helpen. Je moet je eigen pad gaan kiezen.

Misschien ga ik het gesprek nog aan met ex maar denk niet dat ik er wijzer van word of er iets aan heb.

Ik denk wel..had maandag best een lekkere dag. Zonnetje scheen. Was lekker vrij. Ik dacht...wanneer komt de klap nou. Zo gewend ben ik eraan dat er iets is in mijn leven. Maar de klap is al geweest. Kan het nog erger. Mijn dieptepunt is al geweest oudejaarsavond. Dieper dan dat kon ik niet

En ex..die komt zichzelf nu zo tegen. Komt er nu achter dat ik zijn thuis gevoel was. Hij zal de leegte die hij in zichzelf heeft zelf moeten gaan invullen. Nu kan ik zo inzien dat hij mij zo nodig had. Maar dat het me zoveel energie kostte deze relatie. Laatst ook. Was hij heel erg verdrietig. We hadden ergens contact over en hij maakte een opmerking die zo sarcastisch was. Dus zijn verdriet zet hij om in boosheid en kwetst een ander daarmee. Dus minimaal contact want ik hoef me niet meer zo te voelen door hem

Heel raar maar deze week zo'n vakantie gevoel. Ik hoef niets meer. Hoef me niet meer aan te passen. Mis mijn ex niet of minimaal. Voel zoveel vrijheid. En een energie.

Hoef mijn maagtabletten niet meer te slikken. Als ik smorgens naar mijn werk rijd dan denk ik..hee..ik voel me niet moe. Maar eigenlijk heel fit.

Nou..heel verhaal..bleef maar schrijven. Sorry ☺️

Zo herkenbaar dit, alsof ik mijn eigen verhaal (min fysieke vernielingen dan) lees!

Fijn dat je je (eindelijk) zo vrij voelt. Geniet ervan!

Irtje schreef op 10-04-2025 om 21:38:

[..]

Zo herkenbaar dit, alsof ik mijn eigen verhaal (min fysieke vernielingen dan) lees!

Fijn dat je je (eindelijk) zo vrij voelt. Geniet ervan!

Ja en ook onze zoektocht naar de waarheid en het gevoel dat er meer is en er geen volledige openheid gegeven wordt en dat dat je opbreekt op den duur.

Dank je🫠

Buitenspel2024 schreef op 09-04-2025 om 08:36:

Andere vraag tussendoor: wat is jullie mening over full disclosure?
Wel doen/niet doen?
Kan/kon je samenleven zonder alle antwoorden?
Deden jullie het in gesprek of op papier? Hoe was dat?

Ik vind dat wel eentje met 2 kanten. Ik had bepaalde dingen van die eerste keer liever niet geweten. Maar het fucked zo met je mind op een gegeven moment. 

Ik wist al vrij snel dat er wat niet in de haak was. En telkens als ik nieuwe informatie had, ging het gesprek een beetje als volgt: Ik begon een gesprek over iets, zij ontkende alles, ik gooide vervolgens wat ik wist op tafel en dan gaf ze schoorvoetend toe dat het waar was. 

En zo ging een beetje elk gesprek. Tot het moment dat ik vrouw van de AP sprak en die aan gaf dat het nog verder gegaan was dan dat. Maar wederom, gaf ze enkel toe waar die vrouw van op de hoogte was. Hoe groot is nou de kans dat dat ook bij die 2 keer gebleven is? Ik wist voor mezelf wel dat die kans niet zo heel erg groot was. En daardoor wist ik ook dat ik voor mezelf moest uit maken of het nou uit maakte of het 2 keer gebeurd was, of 10 keer. 

Het lastige, achteraf, is denk ik dat het iets zegt over hoe mijn ex-vrouw er in stond. Was ze nu echt berouwvol? Of was het meer een gespeelde emotie, omdat ze betrapt was, net haar ouders verloren had in dit proces en niet ook de enige persoon die er nog voor haar was wou verliezen. Want, de AP had haar al vrij snel voor de bus gegooid en bleek er meer affaires op na t houden. 

Later, zeker na de 2e keer, kwam op die vraag wel een antwoord: Ze vindt het vreemdgaan eigenlijk vooral mijn schuld. Of een soort van logisch gevolg van " hoe slecht" ik haar behandeld heb. Naja, het zal allemaal wel. 

Maar daarom zou ik zeggen: Ja, full disclosure is uitermate belangrijk. Omdat het voor de vreemdganger namelijk een teken is dat ze volledige verantwoordelijkheid nemen voor het leed wat ze jou aan gedaan hebben. En omdat je vervolgens zelf weet waarvan je precies moet herstellen. 

Peet52! schreef op 10-04-2025 om 20:59:

[..]

Dat heb je goed begrepen.

Ik wist altijd wel dat het niet goed zat. Ik kon het woord toxic alleen nog niet en wat dat inhield.

Ik was 23 dat de eerste uitbarsting was. Entoen was ik niet eens in de buurt en kwam ik thuis bij hem ( snachts)en het hele huis lag overhoop. Tafel( glas) kapot. Luxaflex aan diggelen Dus ik dacht..wat is dit en loop naar boven. Ik maakte hem wakker volgens mij en zijn hand schoot uit. Enige keer dat hij dat gedaan had. Maar dag erna spijt spijt spijt..en tja..we waren daarvoor zooooooo verliefd. Echt..zoveel passie etc..

Maar iets vertellen over mijn eerdere relatie . Ik had voor hem een relatie gehad van 4 jaar. Nee dat kon hij niet aan. Hij voelde zich daardoor bedreigd. Nu kan ik inzien. Wat een rode vlag. Ik kwam er nu pas na 32 jaar achter dat hij geen 2 maar 3 lange relaties gehad heeft voor mij. Heel bizar. Hoe houd je dat verborgen. En waarom.

Maar de eerste situatie dat het misging was 1 van de vele uitbarstingen. En in het begin..ging ik er fel tegenin. We gingen samen wonen maar ik vond het echt niet zo heel erg leuk. Ik kwam ook uit een gebroken gezin. Vader vreemdganger. Moeder kapot van verdriet en later na de 2e kans verbitterd . Riep vaak ik maak er een einde aan. Alleen als ik er was. Kwam mijn zus op visite dan was er geen vuiltje aan de lucht. Leunde op mij en vond het vreselijk dat ik ging samen wonen. Dus ik ging al met een behoorlijk schuldgevoel uit huis. Ik huilde denk elke avond om mijn moeder die ik voor mijn gevoel in de steek gelaten had. Of ik ging elke avond heen. Tja..zo begon voor ons het samen wonen.

En dan ging ik tussendoor soms weer even naar mijn moeder als we weer een hele erge ruzie hadden. Weet nog dat ik bijv. Erg mijn best deed om het huis spik en span te hebben. Eigenlijk met een onderliggende reden dat er niets op aan te merken was.

Toen heb ik wel eens een vriendin gebeld dat ik dacht dat ik gek werd. Als we weer eens ruzie hadden. Je krijgt van alles naar je hoofd geslingerd dat is zo verschrikkelijk kwetsend.

Kan me nog een situatie herinneren dat ik zelfs het huis niet indurfde. En bleef ik buiten in de steeg wachten.

Op een gegeven moment deel je dit niet meer en werd het voor mij een gewoonte. We kregen dan ruzie maar waar we ruzie om kregen telde niet meer. Het ging dan alleen maar om zijn reactie. En daar hadden we het dan ook lang over maar iedere keer ontstond er verwijdering. Ik kon hem dan dagenlang negeren want ik was dan zo gekwetst dat mijn hart echt op slot ging.

En idd na het vreemdgaan ben ik mijn eigenpatronen aan gaan pakken en kwam ik de term toxic tegen. En ook dat het heel erg lastig is om uit zo'n relatie te stappen.

Ik heb wel eens gedacht dat hij vreemdging. Zo heeft hij me wel eens 2 weken niet aangeraakt. En dat was eigenlijk heel raar. Maar geluisterd naar mijn gevoel heb ik nooit. Ik had dat nooit kunnen denken.

Dat ik zwanger was heeft hij met een vriend eens een drankje gedaan in een bordeel. Maar daarover doorvragen of iets.. nee dat deed ik niet. Nu weet ik dat dat altijd mijn grootste angst is geweest. En beter ontkennen dan het onder ogen zien ofzo.

Nu denk ik. Mijn hemel mijn intuïtie heeft me zoveel verteld maar dorst het niet aan.

En het is ook een periode rustiger geweest. Maar dat ik graag een 2e kind wilde..daar hebben we ook veel strijd over gehad. Hij wilde dat eigenlijk niet. Maar uiteindelijk toch overstag. Hij zei zijn eigen keuze. Maar een vriendin zei altijd hij heeft dit voor jou gedaan.

Nog 1 voorbeeld wat me toen bijgebleven is dat ik had opgezocht had op de computer wanneer je vruchtbaar was. Hij was des duivels. Was met kerst.

Nu kan ik inzien dat al deze situaties me min of meer mond dood / onzeker gemaakt hebben. En uiteindelijk mezelf helemaal kwijt was. Nu heb ik wel een hele gelukkige tijd gehad toen ik moeder werd. Maar jeetje..mijn gevoel zegt me nu echt heel erg dat hij me zo belazerd heeft. En dan moet ik denken aan al die verhalen hier. Dat dit gewoon mogelijk is. En ook dat dit voorkomt. Dit gedrag van hem door zijn verleden en jeugd ontstaan is.

Daarom ben ik blij weer uit die bubbel te zijn die er weer was ontstaan toen ik net was verhuisd. En hij me met dingen hielp. En we vrienden zouden blijven.

Daarom ook mijn hang naar de waarheid. Ik weet niet. Elke leugen maakt dat ik weer verder van hem loskom ofzo.

Afgelopen zondag weer naar een medium geweest. En die zei meteen volmondig JA toen ik vroeg of hij me de eerst 10 jaar van onze relatie al bedrogen had. Ik weet het moet me daar niet volledig op vertrouwen maar ze heeft ook een healing gedaan en heb nu al een week geen pijn in mijn heupen. Ze vertelde dat ze zoveel boosheid heeft weggehaald bij mijn hart.

Ze wilde verder niet veel meer vertellen omdat ze wilde dat ik blij wegging. Dus vandaar mijn grote vermoeden en vervolgens mijn intuïtie dat het bedrog zoveel groter is dan ik me eigenlijk kan voorstellen. Ze vertelde ook dat ik het eigenlijk al wist. Maar dat ik mijn intuïtie nooit serieus genomen heb.

Dus Maandag heb ik mezelf bedacht. Peet..je moet het zelf gaan doen. Hij kan je niet meer helpen. Je moet je eigen pad gaan kiezen.

Misschien ga ik het gesprek nog aan met ex maar denk niet dat ik er wijzer van word of er iets aan heb.

Ik denk wel..had maandag best een lekkere dag. Zonnetje scheen. Was lekker vrij. Ik dacht...wanneer komt de klap nou. Zo gewend ben ik eraan dat er iets is in mijn leven. Maar de klap is al geweest. Kan het nog erger. Mijn dieptepunt is al geweest oudejaarsavond. Dieper dan dat kon ik niet

En ex..die komt zichzelf nu zo tegen. Komt er nu achter dat ik zijn thuis gevoel was. Hij zal de leegte die hij in zichzelf heeft zelf moeten gaan invullen. Nu kan ik zo inzien dat hij mij zo nodig had. Maar dat het me zoveel energie kostte deze relatie. Laatst ook. Was hij heel erg verdrietig. We hadden ergens contact over en hij maakte een opmerking die zo sarcastisch was. Dus zijn verdriet zet hij om in boosheid en kwetst een ander daarmee. Dus minimaal contact want ik hoef me niet meer zo te voelen door hem

Heel raar maar deze week zo'n vakantie gevoel. Ik hoef niets meer. Hoef me niet meer aan te passen. Mis mijn ex niet of minimaal. Voel zoveel vrijheid. En een energie.

Hoef mijn maagtabletten niet meer te slikken. Als ik smorgens naar mijn werk rijd dan denk ik..hee..ik voel me niet moe. Maar eigenlijk heel fit.

Nou..heel verhaal..bleef maar schrijven. Sorry ☺️

Nou Peet, wat jij allemaal hebt meegemaakt. Dat vreemdgaan is toch maar een deel van het probleem? Ik lees dikwijls dat de kans op herstel afhangt van hoe goed de relatie was vóór het vreemdgaan. Als ik het zo lees, had herstel bij jullie eigenlijk geen kans. En heeft het vreemdgaan je eigenlijk gered. Het heeft ervoor gezorgd datje ogen zijn open gegaan. Of druk ik dat verkeerd uit? Wat het natuurlijk niet minder lastig maakt, begrijp me niet verkeerd.

Herstel na vreemdgaan is maar mogelijk, denk ik, als de relatie op zich redelijk goed zat vóór het vreemdgaan, dat wil zeggen zonder grote problemen. Er moet een tamelijk stevige basis zijn. 

Of denk ik verkeerd?

Wat Peet hier allemaal beschrijft … verschrikkelijk.

Peet52! schreef op 10-04-2025 om 20:59:

[..]

Dat heb je goed begrepen.

Ik wist altijd wel dat het niet goed zat. Ik kon het woord toxic alleen nog niet en wat dat inhield.

Ik was 23 dat de eerste uitbarsting was. Entoen was ik niet eens in de buurt en kwam ik thuis bij hem ( snachts)en het hele huis lag overhoop. Tafel( glas) kapot. Luxaflex aan diggelen Dus ik dacht..wat is dit en loop naar boven. Ik maakte hem wakker volgens mij en zijn hand schoot uit. Enige keer dat hij dat gedaan had. Maar dag erna spijt spijt spijt..en tja..we waren daarvoor zooooooo verliefd. Echt..zoveel passie etc..

Maar iets vertellen over mijn eerdere relatie . Ik had voor hem een relatie gehad van 4 jaar. Nee dat kon hij niet aan. Hij voelde zich daardoor bedreigd. Nu kan ik inzien. Wat een rode vlag. Ik kwam er nu pas na 32 jaar achter dat hij geen 2 maar 3 lange relaties gehad heeft voor mij. Heel bizar. Hoe houd je dat verborgen. En waarom.

Maar de eerste situatie dat het misging was 1 van de vele uitbarstingen. En in het begin..ging ik er fel tegenin. We gingen samen wonen maar ik vond het echt niet zo heel erg leuk. Ik kwam ook uit een gebroken gezin. Vader vreemdganger. Moeder kapot van verdriet en later na de 2e kans verbitterd . Riep vaak ik maak er een einde aan. Alleen als ik er was. Kwam mijn zus op visite dan was er geen vuiltje aan de lucht. Leunde op mij en vond het vreselijk dat ik ging samen wonen. Dus ik ging al met een behoorlijk schuldgevoel uit huis. Ik huilde denk elke avond om mijn moeder die ik voor mijn gevoel in de steek gelaten had. Of ik ging elke avond heen. Tja..zo begon voor ons het samen wonen.

En dan ging ik tussendoor soms weer even naar mijn moeder als we weer een hele erge ruzie hadden. Weet nog dat ik bijv. Erg mijn best deed om het huis spik en span te hebben. Eigenlijk met een onderliggende reden dat er niets op aan te merken was.

Toen heb ik wel eens een vriendin gebeld dat ik dacht dat ik gek werd. Als we weer eens ruzie hadden. Je krijgt van alles naar je hoofd geslingerd dat is zo verschrikkelijk kwetsend.

Kan me nog een situatie herinneren dat ik zelfs het huis niet indurfde. En bleef ik buiten in de steeg wachten.

Op een gegeven moment deel je dit niet meer en werd het voor mij een gewoonte. We kregen dan ruzie maar waar we ruzie om kregen telde niet meer. Het ging dan alleen maar om zijn reactie. En daar hadden we het dan ook lang over maar iedere keer ontstond er verwijdering. Ik kon hem dan dagenlang negeren want ik was dan zo gekwetst dat mijn hart echt op slot ging.

En idd na het vreemdgaan ben ik mijn eigenpatronen aan gaan pakken en kwam ik de term toxic tegen. En ook dat het heel erg lastig is om uit zo'n relatie te stappen.

Ik heb wel eens gedacht dat hij vreemdging. Zo heeft hij me wel eens 2 weken niet aangeraakt. En dat was eigenlijk heel raar. Maar geluisterd naar mijn gevoel heb ik nooit. Ik had dat nooit kunnen denken.

Dat ik zwanger was heeft hij met een vriend eens een drankje gedaan in een bordeel. Maar daarover doorvragen of iets.. nee dat deed ik niet. Nu weet ik dat dat altijd mijn grootste angst is geweest. En beter ontkennen dan het onder ogen zien ofzo.

Nu denk ik. Mijn hemel mijn intuïtie heeft me zoveel verteld maar dorst het niet aan.

En het is ook een periode rustiger geweest. Maar dat ik graag een 2e kind wilde..daar hebben we ook veel strijd over gehad. Hij wilde dat eigenlijk niet. Maar uiteindelijk toch overstag. Hij zei zijn eigen keuze. Maar een vriendin zei altijd hij heeft dit voor jou gedaan.

Nog 1 voorbeeld wat me toen bijgebleven is dat ik had opgezocht had op de computer wanneer je vruchtbaar was. Hij was des duivels. Was met kerst.

Nu kan ik inzien dat al deze situaties me min of meer mond dood / onzeker gemaakt hebben. En uiteindelijk mezelf helemaal kwijt was. Nu heb ik wel een hele gelukkige tijd gehad toen ik moeder werd. Maar jeetje..mijn gevoel zegt me nu echt heel erg dat hij me zo belazerd heeft. En dan moet ik denken aan al die verhalen hier. Dat dit gewoon mogelijk is. En ook dat dit voorkomt. Dit gedrag van hem door zijn verleden en jeugd ontstaan is.

Daarom ben ik blij weer uit die bubbel te zijn die er weer was ontstaan toen ik net was verhuisd. En hij me met dingen hielp. En we vrienden zouden blijven.

Daarom ook mijn hang naar de waarheid. Ik weet niet. Elke leugen maakt dat ik weer verder van hem loskom ofzo.

Afgelopen zondag weer naar een medium geweest. En die zei meteen volmondig JA toen ik vroeg of hij me de eerst 10 jaar van onze relatie al bedrogen had. Ik weet het moet me daar niet volledig op vertrouwen maar ze heeft ook een healing gedaan en heb nu al een week geen pijn in mijn heupen. Ze vertelde dat ze zoveel boosheid heeft weggehaald bij mijn hart.

Ze wilde verder niet veel meer vertellen omdat ze wilde dat ik blij wegging. Dus vandaar mijn grote vermoeden en vervolgens mijn intuïtie dat het bedrog zoveel groter is dan ik me eigenlijk kan voorstellen. Ze vertelde ook dat ik het eigenlijk al wist. Maar dat ik mijn intuïtie nooit serieus genomen heb.

Dus Maandag heb ik mezelf bedacht. Peet..je moet het zelf gaan doen. Hij kan je niet meer helpen. Je moet je eigen pad gaan kiezen.

Misschien ga ik het gesprek nog aan met ex maar denk niet dat ik er wijzer van word of er iets aan heb.

Ik denk wel..had maandag best een lekkere dag. Zonnetje scheen. Was lekker vrij. Ik dacht...wanneer komt de klap nou. Zo gewend ben ik eraan dat er iets is in mijn leven. Maar de klap is al geweest. Kan het nog erger. Mijn dieptepunt is al geweest oudejaarsavond. Dieper dan dat kon ik niet

En ex..die komt zichzelf nu zo tegen. Komt er nu achter dat ik zijn thuis gevoel was. Hij zal de leegte die hij in zichzelf heeft zelf moeten gaan invullen. Nu kan ik zo inzien dat hij mij zo nodig had. Maar dat het me zoveel energie kostte deze relatie. Laatst ook. Was hij heel erg verdrietig. We hadden ergens contact over en hij maakte een opmerking die zo sarcastisch was. Dus zijn verdriet zet hij om in boosheid en kwetst een ander daarmee. Dus minimaal contact want ik hoef me niet meer zo te voelen door hem

Heel raar maar deze week zo'n vakantie gevoel. Ik hoef niets meer. Hoef me niet meer aan te passen. Mis mijn ex niet of minimaal. Voel zoveel vrijheid. En een energie.

Hoef mijn maagtabletten niet meer te slikken. Als ik smorgens naar mijn werk rijd dan denk ik..hee..ik voel me niet moe. Maar eigenlijk heel fit.

Nou..heel verhaal..bleef maar schrijven. Sorry ☺️

Ik vind dit altijd een hele lastige. Iedereen moet natuurlijk doen waar ze zich goed bij voelen, maar ik zou dit wel met een korreltje zout nemen. 

Ex ging hier ik denk 3-4 dagen na de scheidingsmelding op aanraden van haar nieuwe vriendje ook mee naar een medium. Eigenlijk wou ex heel graag terug naar huis komen en het terug draaien en na het gesprek met dat medium is ze blind gaan varen daar op. En daardoor is er zoveel kapot gegaan tussen ons in een periode van 2-3 maand, dat toen ze eind november terug wou komen om het te lijmen, er gewoon teveel kapot was om te lijmen. 

Als ze nou gewoon naar haar gevoel geluisterd had, en niet naar dat medium, dan was het misschien niet zo ver gekomen. Ik zou er wel heel erg mee oppassen om dat als leidend te zien.