Verder na ontrouw - deel 8

Ylja94 schreef op 14-06-2025 om 21:47:

[..]

Dat lijkt me erg lastig. Ik heb geen ervaring met een man die ook nog eens verliefd was. Dus het contact met Truus was ook echt meteen klaar. Wel was hij nog lang in de war of hij nog wel echt met me verder wilde. Want het feit dat hij dit deed en zich rot voelde, betekende dat het tussen ons niet goed was, aldus zijn redenatie.

Ik snap dat het voor jullie beiden heel moeilijk is momenteel. Jouw man wil duidelijkheid geven maar kan het niet. Jij wilt duidelijkheid, erkenning, etc.

Je zegt dat je al 4 weken zit te wachten op hem. Je kunt dat ook anders aanpakken: Geef aan dat je een tijdje rust nodig hebt apart van elkaar. Dat biedt hem de kans om eens goed duidelijk te krijgen wat hij nu precies wilt, en pas terug te komen als hij die duidelijkheid heeft. En jij hebt echt even rust en je kiest voor jezelf.

Dit heeft niks te maken met: we gaan apart van elkaar dus we gaan scheiden. Vaak is apart van elkaar juist heel helpend. Man ervaart dan echt hoe het zonder jou is en krijgt niet continu de vragen. En jij wordt niet telkens getriggerd.

Benoem het wel vanuit jezelf: ik merk dat ik op je antwoord wacht, maar dat ik dat steeds lastiger vind. Ik wil mezelf de tijd en rust geven om hierover na te denken, maar ik word getriggerd door jouw gedrag. Dus ik wil graag dat we gaan birdnesten, oid.

Verbind er wel een afspraak aan: We hebben nog relatietherapie sessies waarin we de voortgang bespreken.

Dat is ook bij iedereen anders als het geen verliefdheid betreft en het geen truus was maar "de truus" 

Mijn man was volledig in paniek dat hij mij en ons gezin verloren had en besefte toen pas wat hij had gedaan wat walging gaf naar zichzelf en de truus. Maar dat kwam misschien ook omdat ik en de  2 oudste kinderen hem niet meer wilde zien en spreken, 

Eva1989 schreef op 14-06-2025 om 22:05:

[..]

Ja precies dit. Hij gaat sowieso volgende week sowieso 5 dagen weg, dat hadden we inderdaad al besproken. Hij hoopt dat hij dan op een breekpunt komt waarbij hij een keuze kan maken. Het triggert mij wel enorm want gaat hij haar dan weer appen/bellen? Ik moet hem de tijd gunnen om alles uit te zoeken maar man.. wat is dít moeilijk allemaal. Ik wil ons niet zomaar opgeven zelfs niet na wat hij gedaan heeft, maar nu is het omgekeerd en kan hij dus volgende week zeggen ik kies toch voor haar..

Nee.

Je hoeft niet willoos op de slachtbank te zitten wachten tot de ander er eindelijk uit is. Je hele relatie hangt net zo goed van hem als van jóu af. 

Je moet niks en je mag aangeven dat appen/bellen met haar consequenties heeft.

Jij hebt net zoveel zeggenschap over de relatie als hij en je hoeft niets te accepteren wat je niet wilt. Je hebt rechten, plichten en verantwoordelijkheden in een relatie, maar ook naar jezelf als persoon. Laat je niet gekmaken

Anna Cara schreef op 15-06-2025 om 07:20:

[..]

Eva, ik vraag mij af wat hij dan concreet gaat doen deze 5 dagen om tot een besluit te komen? Heb je dat gevraagd? En heeft hij dat zelf helder?

En wat bedoel je met ik wil niet opgeven maar nu is het omgekeerd?

Xxx

Hij wil gewoon heel even weg thuis uit het gezin, omdat hij zich schuldig voelt. Hij zegt als ik jou of de kinderen zie dan voel ik me alleen maar een slechte man. Plus hij wil voor z’n gezin gaan maar zegt dat dat voor mij niet eerlijk is omdat hij gevoelens heeft voor haar. ‘Hoe kan ik jou eerlijk aankijken en zeggen dat ik 100% voor je ga als ik gevoel voor haar heb’. Dat werkt niet in zijn hoofd. Dus hij wil het wel maar kan het (nu) niet. Hij wil even alleen zijn met z’n gevoelens.

Met omgekeerd bedoel ik; hij heeft mij bedrogen en voorgelogen, ik had hem -heel zwart wit gezien- per direct het huis uit kunnen gooien maar ik besloot niet meteen de handdoek in de ring te willen gooien. Hij zegt soms had dat maar gedaan meteen, dan hadden we allebei meteen tijd gehad om na te denken. En nu ligt de keuze niet persé bij hem want ik heb óók een stem, maar ik wil proberen om er samen uit te komen en hij zegt elke dag wat anders, daarom wil hij even weg. Hij kan niet logisch nadenken als hij mij en de kinderen ziet en aan haar denkt. (er is nóoit een excuus voor vreemdgegaan, maar ook ik ben tekort geschoten in ons huwelijk met weinig tijd voor elkaar, opgeslokt door druk leven met kinderen, moe ‘s avonds, dus minder naar hem omgekeken) en nee, ik praat het NOOIT goed en ik ben enorm gekwetst, laten we dat duidelijk hebben want ik snap dat het nu lijkt of ik het goedpraat, dat is absoluut niet zo. Maar ik kan ook eerlijk naar mezelf reflecteren waar het misschien gestart is dat we naast elkaar gingen leven ipv met elkaar. En toen hadden we al in relatietherapie moeten gaan en er aan moeten gaan werken samen.

Eva1989 schreef op 14-06-2025 om 22:05:

[..]

Ja precies dit. Hij gaat sowieso volgende week sowieso 5 dagen weg, dat hadden we inderdaad al besproken. Hij hoopt dat hij dan op een breekpunt komt waarbij hij een keuze kan maken. Het triggert mij wel enorm want gaat hij haar dan weer appen/bellen? Ik moet hem de tijd gunnen om alles uit te zoeken maar man.. wat is dít moeilijk allemaal. Ik wil ons niet zomaar opgeven zelfs niet na wat hij gedaan heeft, maar nu is het omgekeerd en kan hij dus volgende week zeggen ik kies toch voor haar..

Maar is ‘kiezen voor haar’ wel een reële keuze? Ik bedoel, gaat zij daadwerkelijk bij haar man weg als hij voor haar kiest?

Eva1989 schreef op 15-06-2025 om 08:05:

[..]

Hij wil gewoon heel even weg thuis uit het gezin, omdat hij zich schuldig voelt. Hij zegt als ik jou of de kinderen zie dan voel ik me alleen maar een slechte man. Plus hij wil voor z’n gezin gaan maar zegt dat dat voor mij niet eerlijk is omdat hij gevoelens heeft voor haar. ‘Hoe kan ik jou eerlijk aankijken en zeggen dat ik 100% voor je ga als ik gevoel voor haar heb’. Dat werkt niet in zijn hoofd. Dus hij wil het wel maar kan het (nu) niet. Hij wil even alleen zijn met z’n gevoelens.

Met omgekeerd bedoel ik; hij heeft mij bedrogen en voorgelogen, ik had hem -heel zwart wit gezien- per direct het huis uit kunnen gooien maar ik besloot niet meteen de handdoek in de ring te willen gooien. Hij zegt soms had dat maar gedaan meteen, dan hadden we allebei meteen tijd gehad om na te denken. En nu ligt de keuze niet persé bij hem want ik heb óók een stem, maar ik wil proberen om er samen uit te komen en hij zegt elke dag wat anders, daarom wil hij even weg. Hij kan niet logisch nadenken als hij mij en de kinderen ziet en aan haar denkt. (er is nóoit een excuus voor vreemdgegaan, maar ook ik ben tekort geschoten in ons huwelijk met weinig tijd voor elkaar, opgeslokt door druk leven met kinderen, moe ‘s avonds, dus minder naar hem omgekeken) en nee, ik praat het NOOIT goed en ik ben enorm gekwetst, laten we dat duidelijk hebben want ik snap dat het nu lijkt of ik het goedpraat, dat is absoluut niet zo. Maar ik kan ook eerlijk naar mezelf reflecteren waar het misschien gestart is dat we naast elkaar gingen leven ipv met elkaar. En toen hadden we al in relatietherapie moeten gaan en er aan moeten gaan werken samen.

Maak jezelf niet gek met 'wat als...' want je hebt keuzes gemaakt en dingen gedaan met de info die je had.

Wij hebben ervoor therapie gevolgd, maar man heeft daar niks mee gedaan. Wilde ook stoppen na 3/4 sessies, en de affaire escaleerde daarna nog verder. Het is dus niet gezegd dat dat iets anders had gebracht. Hij moet het willen, anders kan je niets.. 

Buitenspel2024 schreef op 15-06-2025 om 11:30:

[..]

Maak jezelf niet gek met 'wat als...' want je hebt keuzes gemaakt en dingen gedaan met de info die je had.

Wij hebben ervoor therapie gevolgd, maar man heeft daar niks mee gedaan. Wilde ook stoppen na 3/4 sessies, en de affaire escaleerde daarna nog verder. Het is dus niet gezegd dat dat iets anders had gebracht. Hij moet het willen, anders kan je niets..

Hoe gaat het met je? Zet jij stappen vooruit naar je gevoel? Of heb je het idee dat je trappelt  ter plaatse?

Hoe staat hij er in? En lukt het voor de kinderen?

Eva1989 schreef op 15-06-2025 om 08:05:

[..]

Hij wil gewoon heel even weg thuis uit het gezin, omdat hij zich schuldig voelt. Hij zegt als ik jou of de kinderen zie dan voel ik me alleen maar een slechte man. Plus hij wil voor z’n gezin gaan maar zegt dat dat voor mij niet eerlijk is omdat hij gevoelens heeft voor haar. ‘Hoe kan ik jou eerlijk aankijken en zeggen dat ik 100% voor je ga als ik gevoel voor haar heb’. Dat werkt niet in zijn hoofd. Dus hij wil het wel maar kan het (nu) niet. Hij wil even alleen zijn met z’n gevoelens.

Met omgekeerd bedoel ik; hij heeft mij bedrogen en voorgelogen, ik had hem -heel zwart wit gezien- per direct het huis uit kunnen gooien maar ik besloot niet meteen de handdoek in de ring te willen gooien. Hij zegt soms had dat maar gedaan meteen, dan hadden we allebei meteen tijd gehad om na te denken. En nu ligt de keuze niet persé bij hem want ik heb óók een stem, maar ik wil proberen om er samen uit te komen en hij zegt elke dag wat anders, daarom wil hij even weg. Hij kan niet logisch nadenken als hij mij en de kinderen ziet en aan haar denkt. (er is nóoit een excuus voor vreemdgegaan, maar ook ik ben tekort geschoten in ons huwelijk met weinig tijd voor elkaar, opgeslokt door druk leven met kinderen, moe ‘s avonds, dus minder naar hem omgekeken) en nee, ik praat het NOOIT goed en ik ben enorm gekwetst, laten we dat duidelijk hebben want ik snap dat het nu lijkt of ik het goedpraat, dat is absoluut niet zo. Maar ik kan ook eerlijk naar mezelf reflecteren waar het misschien gestart is dat we naast elkaar gingen leven ipv met elkaar. En toen hadden we al in relatietherapie moeten gaan en er aan moeten gaan werken samen.

Ik vind het heel knap dat je ook ziet waar jouw aandeel in de relatie tekort is geschoten en tegelijk snapt dat het dus nooit jouw aandeel is, in de affaire die hij is gestart. Laat je dat ook nooit aanpraten door een therapeut. Dat zijn 2 losstaande feiten. Pas als hij naar de oorzaak op zoek gaat en de VOLLEDIGE verantwoordelijkheid neemt voor zijn egoïsme en bedrog (en dat is niet jammeren dat hij verscheurd wordt en niet in jullie gezin kan zijn doordat hij zich zo schuldig voelt) is voor volledig herstel tussen jullie nodig, dat de relatie onder de loep wordt genomen en jullie een NIEUWE relatie starten.. Tijdelijk uit elkaar kan helpend zijn en dan opnieuw gaan daten een keer koffie drinken kan de eerste stap zijn of wandelen maar ook leuke dingen doen naast therapie. Dat heeft ons weer langzaam bij elkaar gebracht. 

En al eerder relatietherapie is niet zaligmakend. Wij hebben 2 jaar therapie gehad omdat onze relatie zeer moeizaam verliep (van beide kanten) ten tijde van de affaire nb! 

Breiertje schreef op 15-06-2025 om 11:40:

[..]

Hoe gaat het met je? Zet jij stappen vooruit naar je gevoel? Of heb je het idee dat je trappelt ter plaatse?

Hoe staat hij er in? En lukt het voor de kinderen?

Het gaat alle kanten op. Het ene moment lopen we met z’n 4en in een winkel en voelt het oud en vertrouwd, en zou ik niet anders willen. Het volgende moment komen we thuis en voel ik de afstand tussen ons, en zijn irritatie als ik wat zeg ‘want door jouw vragen klap ik dicht, ik weet het toch ook allemaal niet’ en barst ik in tranen uit. En constant ‘ik wil het wel maar kan het niet’ maakt me gek. Ik ben aardig oké gebleven de laatste weken maar het is goed dat hij nu komende week even weggaat want het voelt voor mij echt als ‘verman je eens’ met dit gezemel. Wil je nou echt je gezin laten schieten of gaan we er alles aan doen? Waar een wil is is een weg toch? Ook al zal het lastig worden misschien. 

Eva1989 schreef op 15-06-2025 om 13:42:

[..]

Het gaat alle kanten op. Het ene moment lopen we met z’n 4en in een winkel en voelt het oud en vertrouwd, en zou ik niet anders willen. Het volgende moment komen we thuis en voel ik de afstand tussen ons, en zijn irritatie als ik wat zeg ‘want door jouw vragen klap ik dicht, ik weet het toch ook allemaal niet’ en barst ik in tranen uit. En constant ‘ik wil het wel maar kan het niet’ maakt me gek. Ik ben aardig oké gebleven de laatste weken maar het is goed dat hij nu komende week even weggaat want het voelt voor mij echt als ‘verman je eens’ met dit gezemel. Wil je nou echt je gezin laten schieten of gaan we er alles aan doen? Waar een wil is is een weg toch? Ook al zal het lastig worden misschien.

Deze vraag was voor Buitenspel bedoeld.

Maar ik vind het schrijnend te lezen hoe je worstelt met zijn egoïsme 

Eva1989 schreef op 15-06-2025 om 13:42:

[..]

Het gaat alle kanten op. Het ene moment lopen we met z’n 4en in een winkel en voelt het oud en vertrouwd, en zou ik niet anders willen. Het volgende moment komen we thuis en voel ik de afstand tussen ons, en zijn irritatie als ik wat zeg ‘want door jouw vragen klap ik dicht, ik weet het toch ook allemaal niet’ en barst ik in tranen uit. En constant ‘ik wil het wel maar kan het niet’ maakt me gek. Ik ben aardig oké gebleven de laatste weken maar het is goed dat hij nu komende week even weggaat want het voelt voor mij echt als ‘verman je eens’ met dit gezemel. Wil je nou echt je gezin laten schieten of gaan we er alles aan doen? Waar een wil is is een weg toch? Ook al zal het lastig worden misschien.

Eva

Dit kan nog een hele tijd zo gaan. Je bent in overlevingsmodus. Sommige dagen kon ik enkle inademen, en uitademen. De automatische piloot ingeschakeld. Ik ben nu een jaar ver en als ik terugkijk zie ik wat een lange weg ik heb afgelegd, maar aan de andere kant heb ik soms het gevoel dat ik nog nergens sta.

Inademen, uitademen, rust zoeken waar je kan. Jezelf even verwennen door jezelf even proberen 'uit' te zetten, want nu sta je continu aan.

Goed voor jezelf zorgen want dat verdien je ook. En hier komen tanken, dat je even verder kan. Dat deed ik ook. Sterk zijn thuis, voor de kids, en hard tegen hem. Maar hier kon ik gewoon even mijn anonieme zelf zijn. Zwak, weerloos, gebroken, kapot. Hier heb ik heel veel steun en tips gevonden. 

Dikke welgemeende knuffel meis. Tijd zal 'rust' brengen in je hoofd. Maar nu nog niet.

Breiertje schreef op 15-06-2025 om 17:23:

[..]

Eva

Dit kan nog een hele tijd zo gaan. Je bent in overlevingsmodus. Sommige dagen kon ik enkle inademen, en uitademen. De automatische piloot ingeschakeld. Ik ben nu een jaar ver en als ik terugkijk zie ik wat een lange weg ik heb afgelegd, maar aan de andere kant heb ik soms het gevoel dat ik nog nergens sta.

Inademen, uitademen, rust zoeken waar je kan. Jezelf even verwennen door jezelf even proberen 'uit' te zetten, want nu sta je continu aan.

Goed voor jezelf zorgen want dat verdien je ook. En hier komen tanken, dat je even verder kan. Dat deed ik ook. Sterk zijn thuis, voor de kids, en hard tegen hem. Maar hier kon ik gewoon even mijn anonieme zelf zijn. Zwak, weerloos, gebroken, kapot. Hier heb ik heel veel steun en tips gevonden.

Dikke welgemeende knuffel meis. Tijd zal 'rust' brengen in je hoofd. Maar nu nog niet.

zijn jullie er wel samen uitgekomen? Was er ook sprake van verliefdheid?

Eva1989 schreef op 15-06-2025 om 18:40:

[..]

zijn jullie er wel samen uitgekomen? Was er ook sprake van verliefdheid?

Hoh... Mijn verhaal is niet te vergelijken denk ik met het jouwe. Er was geen verliefdheid in het spel.

Maar waar mijn man zeer graag verder wil, vergeving wil en alles doet wat hij moet... Is er bij mij zoveel kapot dat ik het niet meer voel.

Beetje andersom dan in vele situaties hier. Daar wil de bedrogen partner alles redden en weet de bedrieger niet wat hij wil. Bij mij wil hij alles redden en wil hij mij niet kwijt. Ik heb geen angst om hem kwijt te raken. En ergens hoe onbereikbaarder ik ben of was, hoe meer hij vocht.

Ik zit een beetje in niemandsland. Mijn hoofd wil het maar mijn lijf wil niet mee. Ik heb het heel moeilijk, maar ik hoop dat ik binnen korte tijd misschien wel weer wat veiligheid en vertrouwen zal opbouwen om me open te stellen.

We functioneren als een goed team, doen alles samen, hebben geen ruzie,diepe gesprekken, veel respect. Maar ik kan me nog niet openstellen en heb denk ik een zekere angst. Ik sta een beetje stil in het proces. Hij werkt er heel hard aan, maar bij mij is er nog zijn alles wat ik kan geven. Meer niet.

En nu, na een jaar heb ik een ontzettende uitgeput gevoel. Ik ben zooooop moe. Raak niet uitgerust. Ik denk dat dit de klop is, nu de vechtmodus wat is gaan liggen.

Ik heb nood aan heel veel slaap, en rust in mijn hoofd.

Jij staat pas aan het begin. Maar binnen een jaar zul je merken dat de vrouw die je voor de uitkomst was en nu, er niet meer is. Je zult sterker zijn, anders zijn. Ik zie dat aan mezelf. Ik ben niet meer wie ik was een jaar geleden. Maar hij is ook niet meer wie hij toen was. Hij is een beter mens. Echter, vrijer. En als koppel zijn we ook niet meer dezelfde 

Wie hij is nu dat weten we. Wie ik ben dat moet ik nu leren want ik ben mezelf kwijt. En wie wij nog zijn dat moeten we samen ontdekken. Ons verhaal herschrijven. Alles is beter relationeel. Maar omdat er in mij veel kapot is moet er eerst gekeken worden of dit kapotte deel nog past in ons verhaal. Want ondanks dat alles beter is en is zoals het zou moeten, kan ik het niet meer voelen.(Maar ik voel momenteel niets, ook dingen los van hem. Ik ben volledig gevoelloos. Heel raar)

Veel succes alvast x

Eva1989 schreef op 15-06-2025 om 13:42:

[..]

Het gaat alle kanten op. Het ene moment lopen we met z’n 4en in een winkel en voelt het oud en vertrouwd, en zou ik niet anders willen. Het volgende moment komen we thuis en voel ik de afstand tussen ons, en zijn irritatie als ik wat zeg ‘want door jouw vragen klap ik dicht, ik weet het toch ook allemaal niet’ en barst ik in tranen uit. En constant ‘ik wil het wel maar kan het niet’ maakt me gek. Ik ben aardig oké gebleven de laatste weken maar het is goed dat hij nu komende week even weggaat want het voelt voor mij echt als ‘verman je eens’ met dit gezemel. Wil je nou echt je gezin laten schieten of gaan we er alles aan doen? Waar een wil is is een weg toch? Ook al zal het lastig worden misschien.

Ik herken dit gedrag zeer van mijn man. Ik was enorm jaloers op die verhalen waarbij de vreemdganger meteen alles deed wat nodig was en enorme spijt had. 

Maar blijkbaar is dit dus niet bij iedereen het geval. Jouw man (en destijds mijn man) zegt het een en doet het ander. Vreselijk, want je weet niet waar je staat.

Wat je qua houding nu zou verwachten van je man is dat hij zegt (in het kort): 'Oké, ik ben verliefd op een ander, maar ik wil met jou verder. Wil je hier samen met mij (en een derde) erover praten hoe we dit aan kunnen pakken?' 

Maar dat doet hij niet want hij blijft roepen dat hij het nu niet kan, slachtoffergedrag... Goed dat jullie even tijd voor jezelf nemen. Je merkt aan jezelf al dat je een grens bereikt, want zo kan het niet langer.