Verder na ontrouw - deel 8

Bij ons is de stemming weer verbeterd. Mijn man heeft zowaar (weer) het licht gezien de afgelopen weken en doet weer zijn best om energie in onze relatie te steken. Hij plant weer uitjes, geeft wat extra aandacht aan me en heeft zelfs een relatietherapeut geregeld.
Wat mij betreft merk ik dat ik een flink wat afstand heb genomen. Ik ben niet meer zo emotioneel, ik voel me beter dan de afgelopen periode en ik kan het nu ook zien zoals ik het ervaar: We hebben nu een soort van de welbekende broer-zus relatie, we zijn ouders die samen in een huis voor onze kinderen zorgen. Er is weinig intimiteit, afgezien van een knuffel hier en daar. 
Ik ben rustig, en dat is ook wel even fijn. Even pas op de plaats. Het is nu een jaar geleden dat ik mijn man betrapte op intiem appcontact met een collega. Een jaar geleden dat ik met een 2 maanden oude baby en een dreumes in huis mijn man vroeg te vertrekken nadat hij riep te willen scheiden. In dat jaar is veel gebeurd, veel gezegd. Ik ben door een hel gegaan en merk dat ik er sterker uit ben gekomen. Ik kan nu zoveel beter aangeven wat ik wil en wat ik nodig heb. Mijn woede is grotendeels verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor acceptatie, maar ook zeker nog verdriet. 
Bang om te scheiden ben ik absoluut niet meer. Dat was een halfjaar geleden wel wat anders. Toen riep ik huilend bij mijn therapeut dat ik niet bij die negatieve gedachten durfde te komen omdat ik dan bang was dat dat het teken was dat ik moest gaan scheiden. 
Mijn man wil geen individuele therapie op korte termijn. Dat was een paar maanden geleden voor mij een teken dat ik weer in een diep dal terecht kwam waar een scheiding even heel reëel was. Gelukkig heb ik hier van een aantal geleerd dat je geen beslissingen moet maken op het moment dat je er te diep inzit.
We zijn ondertussen weer wat verder en ook van de afgelopen periode hebben we allebei wat geleerd. Ik ben zoekende in wat ik van mijn man nodig heb. Is dat echt therapie of volstaat relatietherapie en een aantal gedragsveranderingen ook? 

Waar ik vooral tegenaan loop is dat mijn man zijn eigen grenzen niet bewaakt, niet voldoende voor zichzelf opkomt en zijn behoeftes niet genoeg communiceert. En dat triggert mij enorm, want dat brengt me weer terug naar vorig jaar. Waarin hij onze hele relatie afkraakte op mijn onvermogen om er voldoende voor hem te zijn.
Hij leert dit stapje voor stapje door onze gesprekken, maar zoals de treffende post van Henkie ook zegt: ik wil geen redder zijn, ik wil niet zijn moeder of therapeut zijn die hem aan het handje meeneemt. Dus daarin ben ik ook harder geworden: ik reageer nauwelijks meer op zijn beklag over zaken waar hij zelf actief mee aan de slag zou kunnen gaan. Hij zoekt het zelf maar uit. Als hij ergens problemen mee heeft, kan hij het zelf oplossen. 

Maar ik merk ook dat ik weer wat ontdooi met elke lijmpoging die mijn man doet. Het voelt fijn en vertrouwd, we kunnen ook weer met elkaar lachen en genieten van de kinderen. Toch blijf ik sceptisch en bewaar ik enige afstand. Het is beangstigend: hoelang blijft het deze keer goed gaan? Ik blijf neutraal en bedenk me heel vaak: ach, op deze manier kan ik prima met hem als ex door een deur. Het is wel fijn zo: eventjes rust. 

Herkennen sommigen die al verder zijn dit in hun proces? Dat neutrale, vlakke gevoel, even die rust? Ik hoef niet per se op korte termijn te scheiden. We hebben het nu even prima samen zo met 2 jonge kinderen, ons familiebedrijf. Tegelijkertijd hoop ik natuurlijk wel dat we het alsnog samen redden. Maar ik ben ook niet per se huiverig meer voor het alternatief (alleen voor de huisvesting dan...) 

Ylja94 schreef op 17-02-2025 om 17:37:

Herkennen sommigen die al verder zijn dit in hun proces? Dat neutrale, vlakke gevoel, even die rust? Ik hoef niet per se op korte termijn te scheiden. We hebben het nu even prima samen zo met 2 jonge kinderen, ons familiebedrijf. Tegelijkertijd hoop ik natuurlijk wel dat we het alsnog samen redden. Maar ik ben ook niet per se huiverig meer voor het alternatief (alleen voor de huisvesting dan...)

Heel normaal dit proces. Je bent door een barrière gegaan en dat heeft eelt op je ziel veroorzaakt. Hier zijn we 3,5 jaar verder. Alles leuk maar niet meer het gevoel van toen. Was misschien een droom, fantasie die ik had van mijn maatje/ huwelijk/ het leven toen we trouwde. Laatst had ik het hier al vermeld of ik zou huilen als mijn partner dood zou gaan morgen. Ik heb mijn verdriet al gehad om hem. Is het nu een gezonde relatie wat ik heb. Misschien maar misschien ook niet. Ik geef het nog steeds het een voordeel van de twijfel en kijk wel hoe het leven gaat samen of alleen. Laat het allemaal los wat er ooit gaat komen en heb daar ook niet altijd invloed op. Ik geniet nu en doe mijn eigen ding.

Buitenspel2024 schreef op 17-02-2025 om 17:01:

[..]

Bedoel je met bold de seksverslaving of met affaires in zijn algemeenheid?

Hier kwamen kleinere dingen al eerder aan het licht en heb ik ook allerlei manier getracht de affaire te stoppen/tegen te gaan, maar het ging van kwaad tot erger naarmate ik probeerde het te stoppen. Die duisternis was allang weg in die zin en toch lukte het niet voor man om te stoppen..

Ik heb even je verhaal terug gelezen dit schreef je in je eerste post..... 

"Wat nu vooral lastig is, is dat man het lastig vindt hierover te praten en mijn controle gevoel heel vervelend vindt. Wat ik hier ook vaker las: hij lijkt vanaf nu gewoon in 1x door te willen, terwijl het voor mij nog verre van afgesloten is. Ik denk er zelf heel veel aan, lig er wakker van of droom erover... het houdt mij nog erg bezig en hij wilt het het liefst 'vergeten' en weer gezellig met Truus en man van Truus gaan socializen met zijn vieren zoals voorheen..

Jullie ervaringen hebben mij in ieder geval al iets van (mogelijke) inzichten gegeven in zijn gedrag, al zal moeten blijken nog wat de drijfveren zijn geweest voor hem.

Hoe kregen jullie de drijfveren boven tafel, en hoe snel gebeurde dat?"

Ik had ook 6 jaar vermoedens en heb het hem gevraagd of hij voorzichtig wilde zijn met aandacht geven aan haar omdat ik wist dat ze hem leuk vond en dat ze een slecht huwelijk had. Ook heb ik gevraagd of hij verliefd op een ander was en of dat hij dat wilde zeggen als het zou gebeuren (want we leefden toen als kat en hond) maar dat bracht hem niet uit de duisternis. Hij zorgde er nog meer voor dat ik niets zou ontdekken. 

Pas toen ik hem ontmaskerde en alles letterlijk op straat lag en truus ijskoud bekende met alle details  (dus ontkennen kon hij niet meer) en ze ook nog eens vroeg of het gesprek daarover na haar vakantie kon want haar kinderen hadden er zo naar uitgekeken, mijn kinderen getuige waren van mijn instorten en alles ontploft was hier en hij dus met de ravage van wat ze gedaan hadden geconfronteerd werd waren de "oogkleppen eraf" en besefte hij wat hij ons had aangedaan en dat hij mij niet kwijt wilde. 

Hij heeft in de maanden die volgden ook defensief gedrag vertoond hoor. Maar we hadden vrienden die een buffer tussen ons waren. En zoals eerder beschreven ontzettend veel psychologische hulp.

De echte laatste restjes duisternis verdwenen toen hij na 4 maanden lichamelijk ziek werd en ook suïcidale gedachten kreeg door de wanhoop. Hij kon zich niet meer begraven in werk want hij kon letterlijk niet meer op zijn benen staan. En ook toen hij zich echt ging houden aan de geboden van Eerste Hulp bij Vreemdgaan (hij had ze uitgeprint en overal opgehangen in zijn huis) omdat hij besefte dat er anders niets ten goede zou veranderen stond hij in het licht. Hij ging niets meer bagatelliseren, verdraaien, verwijten en zielig doen. 

Wat ook anders was, hij walgde van de truus met name ook hoe ze zich gedroeg naar mij maar ook begreep hij niet wat hem bezield had dat hij het zo ver had laten komen toen hij de drijfveren ontdekt had. Bij hem was het verslaving (afspraken waren vaak ad hoc en de verleiding regelmatig niet kunnen weerstaan maar meteen erna spijt hebben) Het was alsof er een heerlijke glas wijn of stuk chocola voor het grijpen lag zoals de verslavingspsychologen het uitlegden. 

Hij verborg na het uitkomen van zijn overspel niets meer en was meteen transparant. Liet alles lezen wat hij met haar man appte en met truus via haar man. En als ik niets wilde lezen via die vrienden. Want ze wilde zelfs samen met hem praten  (ik deed er blijkbaar niet toe). Daar is hij niet op ingegaan en hij heeft duidelijk gemaakt niets meer met haar te maken te willen hebben. 

Zelfs pas (1.5 jaar later) is er van hen  via de kerk nog een verzoek gekomen!! om te praten hoe we ons naar elkaar moesten gaan verhouden. Nou wat dacht je van NIET!! Beleefd gedag zeggen als het niet anders kan en daar blijft het wat ons betreft bij.

Als ze spijt wil betuigen hoeft dat niet met de kerk en haar man erbij. Maar ze heeft geen echt berouw. (heb ik al eerder over gepost) 

Zijn de drijfveren bij jouw man duidelijk aan het worden? 

Nee, die zijn niet duidelijk aan het worden. Althans, niet voor mij. Hij deelt niks met mij. Is nog altijd geblokkeerd/defensief/vermijdend.. 

Het zou kunnen dat de oogkleppen hier ook af zijn en dit gedrag hebben gemaakt. Toen nog niet alles bekend was, maar wel een deel, deed hij echt ineens veel meer zijn best thuis (voor mij, ons gezin). Sinds alles (?) of in elk geval veel meer, op tafel ligt, zit hij in de blokkade. We kunnen het er niet over hebben, hij blokkeert echt meteen als het die kant op gaat. We kunnen nog boodschappenlijstjes appen en wie wanneer de kinderen ergens haalt en daar houdt het bij wijze van wel mee op. Maar we zijn nog geen 4 maanden verder dus wellicht komt dat nog.. 

Wat maakte het voor jouw man verslavend? Is dat zoiets als, wat veel therapeuten op internet aangeven, dat hij dan iemand anders kon zijn? 

We hebben binnenkort eindelijk professionele hulp. Hopelijk is dat een goede die ons verder kan helpen. Ik moet er echt niet aan denken om zo nog 2 maanden door te kabbelen. 

Was jouw man toen hij defensief was, wel een soort van open naar jou? Of kwam dat dan ook pas later? 

Buitenspel2024 schreef op 17-02-2025 om 20:23:

Nee, die zijn niet duidelijk aan het worden. Althans, niet voor mij. Hij deelt niks met mij. Is nog altijd geblokkeerd/defensief/vermijdend..

Het zou kunnen dat de oogkleppen hier ook af zijn en dit gedrag hebben gemaakt. Toen nog niet alles bekend was, maar wel een deel, deed hij echt ineens veel meer zijn best thuis (voor mij, ons gezin). Sinds alles (?) of in elk geval veel meer, op tafel ligt, zit hij in de blokkade. We kunnen het er niet over hebben, hij blokkeert echt meteen als het die kant op gaat. We kunnen nog boodschappenlijstjes appen en wie wanneer de kinderen ergens haalt en daar houdt het bij wijze van wel mee op. Maar we zijn nog geen 4 maanden verder dus wellicht komt dat nog..

Wat maakte het voor jouw man verslavend? Is dat zoiets als, wat veel therapeuten op internet aangeven, dat hij dan iemand anders kon zijn?

We hebben binnenkort eindelijk professionele hulp. Hopelijk is dat een goede die ons verder kan helpen. Ik moet er echt niet aan denken om zo nog 2 maanden door te kabbelen.

Was jouw man toen hij defensief was, wel een soort van open naar jou? Of kwam dat dan ook pas later?

Esther Perel zegt "men gaat niet vreemd omdat ze een ander willen maar omdat ze een ander willen zijn" 

Dat heeft zeker onbewust meegespeeld in het starten van de affaire. Het was een lekker gevoel om aanbeden te worden Later, gaf hij aan, voelde hij zich zich juist niet lekker. Hij kreeg lichamelijke klachten door de stress van het geheim. Het verslavende zat hem in de Quick fix. Korte bevrediging want spannend geeft een boost aan lust. Daarna weer klote voelen maar toch weer die lust die dan kwam. Er zijn veel soorten affaires, die worden ook geschreven maar dan nog overlapt de ene de andere of klopt het niet niet helemaal. De affaire van truus en hem bestond uit de cirkel:

Aantrekkingskracht. Gelegenheid.  Geheim

Als 1 pijler wegvalt stort zo'n affaire (tijdelijk) in. Het geheim viel weg en het was idd meteen over. Wat voor hem erbij kwam was dat zijn leven ook meteen in puin lag. Hij was alles kwijt op 4 vrienden en wat collega's na. De rest, ook mijn familie, kotste hem uit en verbraken alle contact, hij moest ons huis uit, zijn kinderen waren heel erg boos (wilden hem een poos niet zien) en de jongste was heel erg verdrietig en wilde niet meer eten door het trauma.

Hij wilde ook niks meer met de truus te maken hebben want hij nam haar en zichzelf het meest natuurlijk, ook kwalijk dat ze het niet gestopt had. Ze maakte daarnaast hem belachelijk bij haar man, vrienden en familie Hij zou bv niets voorgesteld hebben in bed beweerde ze en hij was alleen maar welkom geweest om haar saaie huwelijk "op te leuken dus de aantrekkingskracht was ook over. Jouw man heeft nog steeds contact met truus en wilde zelfs vrienden blijven , dus dat is ook al anders dan voor mijn man. 

Wat betreft je tweede vraag...... De defenitie van "open" was voor ons allebei verschillend. Hij vond dat hij meteen open en eerlijk was maar was vooral bezig met de punt en de komma. Om een voorbeeld te geven :Hij werd boos omdat ik volgens hem het overspel "erger" maakte als ik zei dat hij haar 5,5 jaar geneukt had, want dat waren "maar" 20 maanden waarvan (adh hoeveelheid condooms) "maar" 13 x seks ipv 5,5 jaar. En dat de afspraakjes het meest vanuit haar kwam en hij juist  heel vaak dat afhield doordat hij dan niet de behoefte had of schuldgevoel had. Hij dacht met zijn gestoorde brein dat dat (de juiste feiten) het misschien anders maakte voor mij en zijn vrienden. Ik zou volgens hem ook de handdoek in de ring gooien ipv te vechten voor ons huwelijk en gezin. Razend werd ik door die uitspraken. Later zag hij in, dat hij die eerste maanden niet de volle verantwoordelijkheid nam voor zijn daden. Hij verweet mij ook hem te verstikken in een moeras van mijn boosheid en dat zou niet goed voor mij en de kinderen zijn. Wat waar was natuurlijk maar niet gepast uit zijn mond. 

Het waren  die Eerste hulp bij Vreemdgaan geboden, die voor de echte openheid zorgde. En ook dat duurde ook een aantal maanden. 

LifeEvent! schreef op 18-02-2025 om 09:48:

[..]

Esther Perel zegt "men gaat niet vreemd omdat ze een ander willen maar omdat ze een ander willen zijn"

Dat heeft zeker onbewust meegespeeld in het starten van de affaire. Het was een lekker gevoel om aanbeden te worden Later, gaf hij aan, voelde hij zich zich juist niet lekker. Hij kreeg lichamelijke klachten door de stress van het geheim. Het verslavende zat hem in de Quick fix. Korte bevrediging want spannend geeft een boost aan lust. Daarna weer klote voelen maar toch weer die lust die dan kwam. Er zijn veel soorten affaires, die worden ook geschreven maar dan nog overlapt de ene de andere of klopt het niet niet helemaal. De affaire van truus en hem bestond uit de cirkel:

Aantrekkingskracht. Gelegenheid. Geheim

Als 1 pijler wegvalt stort zo'n affaire (tijdelijk) in. Het geheim viel weg en het was idd meteen over. Wat voor hem erbij kwam was dat zijn leven ook meteen in puin lag. Hij was alles kwijt op 4 vrienden en wat collega's na. De rest, ook mijn familie, kotste hem uit en verbraken alle contact, hij moest ons huis uit, zijn kinderen waren heel erg boos (wilden hem een poos niet zien) en de jongste was heel erg verdrietig en wilde niet meer eten door het trauma.

Hij wilde ook niks meer met de truus te maken hebben want hij nam haar en zichzelf het meest natuurlijk, ook kwalijk dat ze het niet gestopt had. Ze maakte daarnaast hem belachelijk bij haar man, vrienden en familie Hij zou bv niets voorgesteld hebben in bed beweerde ze en hij was alleen maar welkom geweest om haar saaie huwelijk "op te leuken dus de aantrekkingskracht was ook over. Jouw man heeft nog steeds contact met truus en wilde zelfs vrienden blijven , dus dat is ook al anders dan voor mijn man.

Wat betreft je tweede vraag...... De defenitie van "open" was voor ons allebei verschillend. Hij vond dat hij meteen open en eerlijk was maar was vooral bezig met de punt en de komma. Om een voorbeeld te geven :Hij werd boos omdat ik volgens hem het overspel "erger" maakte als ik zei dat hij haar 5,5 jaar geneukt had, want dat waren "maar" 20 maanden waarvan (adh hoeveelheid condooms) "maar" 13 x seks ipv 5,5 jaar. En dat de afspraakjes het meest vanuit haar kwam en hij juist heel vaak dat afhield doordat hij dan niet de behoefte had of schuldgevoel had. Hij dacht met zijn gestoorde brein dat dat (de juiste feiten) het misschien anders maakte voor mij en zijn vrienden. Ik zou volgens hem ook de handdoek in de ring gooien ipv te vechten voor ons huwelijk en gezin. Razend werd ik door die uitspraken. Later zag hij in, dat hij die eerste maanden niet de volle verantwoordelijkheid nam voor zijn daden. Hij verweet mij ook hem te verstikken in een moeras van mijn boosheid en dat zou niet goed voor mij en de kinderen zijn. Wat waar was natuurlijk maar niet gepast uit zijn mond.

Het waren die Eerste hulp bij Vreemdgaan geboden, die voor de echte openheid zorgde. En ook dat duurde ook een aantal maanden.

Wat waren zijn lichamelijke klachten?

Breiertje schreef op 18-02-2025 om 10:41:

[..]

Wat waren zijn lichamelijke klachten?

Bijna elke dag hoofd en nek pijn en chronisch verkouden. Maagpijn (heeft dozen rennies leeg gegeten) cardiale klachten hartkloppingen hoge bloeddruk druk op de borst. Ging ook steeds meer alcohol drinken. Ging ook stiekem roken. 

Hij heeft nu soms nog hoofd/nekpijn als wij heftige gesprekken hebben of stress door pas een opleiding. Drinkt nu weer sociaal en is met roken gestopt. 

LifeEvent! schreef op 18-02-2025 om 09:48:

[..]

Esther Perel zegt "men gaat niet vreemd omdat ze een ander willen maar omdat ze een ander willen zijn"

Dat heeft zeker onbewust meegespeeld in het starten van de affaire. Het was een lekker gevoel om aanbeden te worden Later, gaf hij aan, voelde hij zich zich juist niet lekker. Hij kreeg lichamelijke klachten door de stress van het geheim. Het verslavende zat hem in de Quick fix. Korte bevrediging want spannend geeft een boost aan lust. Daarna weer klote voelen maar toch weer die lust die dan kwam. Er zijn veel soorten affaires, die worden ook geschreven maar dan nog overlapt de ene de andere of klopt het niet niet helemaal. De affaire van truus en hem bestond uit de cirkel:

Aantrekkingskracht. Gelegenheid. Geheim

Als 1 pijler wegvalt stort zo'n affaire (tijdelijk) in. Het geheim viel weg en het was idd meteen over. Wat voor hem erbij kwam was dat zijn leven ook meteen in puin lag. Hij was alles kwijt op 4 vrienden en wat collega's na. De rest, ook mijn familie, kotste hem uit en verbraken alle contact, hij moest ons huis uit, zijn kinderen waren heel erg boos (wilden hem een poos niet zien) en de jongste was heel erg verdrietig en wilde niet meer eten door het trauma.

Hij wilde ook niks meer met de truus te maken hebben want hij nam haar en zichzelf het meest natuurlijk, ook kwalijk dat ze het niet gestopt had. Ze maakte daarnaast hem belachelijk bij haar man, vrienden en familie Hij zou bv niets voorgesteld hebben in bed beweerde ze en hij was alleen maar welkom geweest om haar saaie huwelijk "op te leuken dus de aantrekkingskracht was ook over. Jouw man heeft nog steeds contact met truus en wilde zelfs vrienden blijven , dus dat is ook al anders dan voor mijn man.

Wat betreft je tweede vraag...... De defenitie van "open" was voor ons allebei verschillend. Hij vond dat hij meteen open en eerlijk was maar was vooral bezig met de punt en de komma. Om een voorbeeld te geven :Hij werd boos omdat ik volgens hem het overspel "erger" maakte als ik zei dat hij haar 5,5 jaar geneukt had, want dat waren "maar" 20 maanden waarvan (adh hoeveelheid condooms) "maar" 13 x seks ipv 5,5 jaar. En dat de afspraakjes het meest vanuit haar kwam en hij juist heel vaak dat afhield doordat hij dan niet de behoefte had of schuldgevoel had. Hij dacht met zijn gestoorde brein dat dat (de juiste feiten) het misschien anders maakte voor mij en zijn vrienden. Ik zou volgens hem ook de handdoek in de ring gooien ipv te vechten voor ons huwelijk en gezin. Razend werd ik door die uitspraken. Later zag hij in, dat hij die eerste maanden niet de volle verantwoordelijkheid nam voor zijn daden. Hij verweet mij ook hem te verstikken in een moeras van mijn boosheid en dat zou niet goed voor mij en de kinderen zijn. Wat waar was natuurlijk maar niet gepast uit zijn mond.

Het waren die Eerste hulp bij Vreemdgaan geboden, die voor de echte openheid zorgde. En ook dat duurde ook een aantal maanden.

Misschien heb ik niet overal goed gelezen maar welke zijn dit? en je schreef ook ergens dat hij ze uitgeprint had… ben heel benieuwd geworden… 

Birdy24 schreef op 18-02-2025 om 19:30:

[..]

Misschien heb ik niet overal goed gelezen maar welke zijn dit? en je schreef ook ergens dat hij ze uitgeprint had… ben heel benieuwd geworden…

https://www.relatiehuisrijnmond.nl/nieuws/waarom-gaan-mensen-vreemd/

Onderaan dit artikel vind je de 2 documenten. Het document "hulp voor de vreemdganger" had hij opgehangen. 

LifeEvent! schreef op 18-02-2025 om 20:04:

[..]

https://www.relatiehuisrijnmond.nl/nieuws/waarom-gaan-mensen-vreemd/

Onderaan dit artikel vind je de 2 documenten. Het document "hulp voor de vreemdganger" had hij opgehangen.

Heel erg goed en helpend! Maar hieruit blijkt ook dat continu bewustwording en zelfinzicht noodzakelijk zijn. De vreemdganger moet het probleem wel inzien. En actief blijven werken aan zichzelf EN de relatie. Daar is bij sommige partners op dit forum echt geen sprake van hoor. 

Izza schreef op 19-02-2025 om 12:05:

[..]

Heel erg goed en helpend! Maar hieruit blijkt ook dat continu bewustwording en zelfinzicht noodzakelijk zijn. De vreemdganger moet het probleem wel inzien. En actief blijven werken aan zichzelf EN de relatie. Daar is bij sommige partners op dit forum echt geen sprake van hoor.

Als ik dit ophang in huis dan staat man binnen een halve minuut beledigd buiten denk ik...

Buitenspel2024 schreef op 19-02-2025 om 12:15:

[..]

Als ik dit ophang in huis dan staat man binnen een halve minuut beledigd buiten denk ik...

Dat zegt al genoeg denk ik toch?

Izza schreef op 19-02-2025 om 12:16:

[..]

Dat zegt al genoeg denk ik toch?

Ja, rationeel bezien eens, gevoelsmatig is het lastig.. 

Vraag me ook echt af waarom zo vaak de verlatene(niet altijd in dit topic) als het ware de underdog is. Hoor/lees dit veel en zie bij mezelf ook dat de verlater knalhard wordt, oorzaak bij de verlatene neerlegt en die anders behandeld als de grootste vijand. Is dit misschien omdat het onverwachts komt voor de verlatene en die nog veel van de ander houd? Of is het de vreemdganger die ook wel weet wat die aanricht maar het probeert achter een muur van hardheid te verbergen? Het brengt als ik naar mezelf kijk zoveel extra verdriet met zich mee