Verder na ontrouw - deel 8

Peet: traumabonding maakt de hechting dieper. Hechting is geen liefde maar wel veel bindender. De double bind (hij is een goede vent/ hij is een klootzak) maakt verslaafd. Behandel de situatie ook als een verslaving. Het missen van elkaar is een craving zoals de junk naar een shot verlangt. Daar moet je op verstand en wilskracht doorheen want je gevoel speelt spelletjes met je. 
Laat het niet bij filmpjes. Laat je helpen: https://www.trubendorffer.nl/verslavingen/relatieverslaving/

RoodVruchtje schreef op 24-02-2025 om 14:08:

[..]

Het is ook niet vreemd dat hem de rug toekeren een stuk lastiger is, jullie hebben samen jaren een gezin gevormd!

En misschien is het heus mogelijk een soort van vriendschap te behouden, maar niet nu. Jullie moeten eerst helen en geheel los van elkaar komen en pas daarna zal duidelijk worden of er wel/geen ruimte voor vriendschap overblijft!

Ja...dat is zeker zo. Wat ons nu bind is ons verleden en ons gezin. En ja...dat is 32 jaar mijn leven geweest.

Maar ben me ervan bewust dat ik nu mijn eigen pad zal moeten volgen. En mijn eigen dromen zal moeten gaan verwezenlijken. En denk dat hij dan toch een belemmering zal zijn voor mij in dit proces. Hoeveel hij ook voor me klaarstaat nu. Hoezeer we ook een verleden delen.

En ik weet dat ik het kan. Waar ik eerst nog veel beren op de weg zag. Financieel  bijvoorbeeld. Merk ik nu dat ik heel goed kan rondkomen. Het is even aanpassen maar eigenlijk minder zwaar dan gedacht. Ook door alle goede regelingen hier in Nederland. 

En mijn nieuwe huis helemaal is wat ik wil en wat ik als veilige haven ervaar. Mijn eigen plek met zo'n goede vibe. Echt iedereen die hier langskomt benoemd dit ook. Er hangt zo'n goede vibe hier in huis. 

En waar ik ook al aan gedacht heb. Wanneer gaat het weer gebeuren dat hij me weer zoveel pijn gaat doen. Want we zijn niet meer samen dus hij hoeft ook geen verantwoording meer af te leggen. Maar er komt een dag dat hij ook verder gaat. Misschien een nieuwe relatie( gaat nooit gebeuren zegt hij) en hoeveel pijn zal dat mij doen als we nog zo met elkaar verbonden zijn.

Breiertje schreef op 24-02-2025 om 13:36:

ook hier heb ik het de laatste tijd moeilijk. Jullie weten dat ik vaak in mezelf keer, dan sluit ik me volledig af. Die periodes wisselen af met momenten dat ik wat durf ontdooien. Rond kerst was die periode aardig lang. Momenten dat ik toen in mezelf keerde blokte ik af.
Het is op die momenten gewoon leuker om zo te leven.
Nu merk ik dat ik meer in mezelf keer en weinig eruit geraak. Die goede momenten zouden moeten frequenter worden, en de slechte korter.
Ik heb voor herstel gekozen en dan moet ik ook herstel een kans geven. Maar het lijkt alsof ik mezelf boycot.
Ik volgde je advies MRI, om niet te graven en te praten. Maar zaterdagavond moest het er weer allemaal uit. Ik heb mijn grieven en pijn gespuwd, hij was ook helemaal overstuur en stil.
Het is niet ok dat ik dit blijf doen. Hij weet het intussen wel. Hij blijft ondergaan, maar zucht wel eens.
Dit staat het herstel in de weg.
Ik ga dus opnieuw proberen om niet te graven en te blijven talmen. Maar dat is nu ook echt wel mijn karakter....
Tips welkom, als jullie die voor herstel kozen dit herkennen....
Herstel moet uiteindelijk van ons 2 komen. Hij doet alles wat hij kan, maar ik moet het ook toelaten. Ik wil het ook, maar ik loop vast in mezelf. En ik wil het echt!
Ergens blijf ik in mijn slachtofferrol zitten. En daar moet ik ook eens uitstappen.
Tips?

Je hebt mail

Peet52! schreef op 24-02-2025 om 11:28:

Best een lastig weekend gehad. Vrijdag op mijn werk kreeg ik een mail binnen. Dat ik de scheiding kon ondertekenen. Dat deed me op zich niet zo heel veel.
Na mijn werk even bij ex wat gedronken. Want hé...we zijn toch vrienden. Werd ik toch weer getriggerd door iets wat hij zei. Zo merk ik dan toch dat het heel diep zit allemaal wat er gebeurd is. Ik kan wel doen alsof ik het allemaal achter me gelaten heb maar als ik toch weer getriggerd word blijkt dt dus niet zo te zijn.
Vervolgens kregen we een discussie waarin ex toch weer zijn dominante kant liet zien. Ik liet merken dat ik getriggerd was en als hij het er dan niet over wil hebben laat hij dat op een bepaalde manier ( in mijn ogen) dominante manier blijken. Snap ook wel dat hij dingen achter zich wil laten. En ik ook maar als je " vrienden " bent mag je ook je gevoel delen. Vervolgens ben ik weg gegaan. Ik woon om de hoek en kwam hij achter me aan. Hij wilde niet zo uit elkaar gaan. In mijn flat begon de discussie opnieuw. Ik zat behoorlijk in mijn emotie. En toen de grens getrokken. Ik wil hier in mijn nieuwe( eigen ) huis gen discussies of ruzie. Ik trek hier de grens. Je kunt gaan.
Het enige huis wat vrij is van ruzies( die altijd heel heftig waren en waar de buurt altijd aardig van mee kon genieten) ik heb hem verteld. Dat is mijn grens.
Toevallig die avond ervoor een stukje op tv gezien bij Eva Jinek. Over een vrouw die in een toxic relatie zat. En die kwam wel even binnen. Ik werd dan niet geslagen. Maar het uitschelden heeft ook wel heel veel met me gedaan. Hoezo heb ik dit 32 jaar volgehouden. En het nooit delen met mensen want ja..je blijft toch niet bij zo iemand.
Ik was er savonds ( na de discussie) best verdrietig om. En ook het besef dit weekend. Mijn hemel ik zit weer in die bubbel van hem. Weliswaar op een andere manier en niet meer als liefdes partners maar wel dat ik me weer de mond laat snoeren en niet vrij uit ben in mijn praten.
Dus dit weekend even geen ex over de vloer en goed na gedacht. Wil ik verder kunnen dan moet ik meer afstand nemen.
Hij was gisteren wel even langs geweest maar ik merkte aan mezelf dat ik weer een stukje verder ben gekomen. In mijn gevoel naar ex en dat ik die patronen zo doorzie.
Maar ook de herkenning..op deze manier gaat het ook niet werken. Ik hou mezelf voor de gek.
Dus even afstand nemen. Nu zou hij nog wel met zoon zijn kamer doen. Ik heb nog voorgesteld aan zoon. Zal ik het doen. Maar zoon wil dit met zijn vader doen. Nou ja. Dat is op zich prima. Ga ik gewoon mijn eigen ding doen.
Waar ik ex in het begin van dit jaar nog nodig had. Komt het besef nu dat dit ook tegen me kan werken. Ik moet het toch gaan zoeken bij de mensen die ook het beste met me voor hebben. En die me niet zoveel pijn gedaan hebben.

Ik zou hetzelfde willen aanraden. Bouw je eigen leven op los van elkaar. Ik zie in jouw bericht meerdere momenten waarbij hij over jouw grenzen gaat. Er ontstaat een discussie en ruzie. Jij vertrekt en hij komt achter jou aan. En zelfs je nieuwe woning binnen. Dit alles zonder dat jij hierom hebt gevraagd. Hij bepaald dus dat de discussie voortgezet moet worden. En niet jij. Als jij wegloopt dan is dat jouw beslissing. En hij heeft niet het recht daarop in te grijpen. Misschien Wilde jij rust, had je geen behoefte aan het uitpraten of was dat zinloos. Maar dat is niet aan hem! 

Dus nee Jullie zijn geen vrienden en dat is nu nog te vroeg. Ik zou hem ook niet die kamer laten doen. Het maakt je zwak en afhankelijk. Zoiets kan je prima zelf of met mensen uit jouw netwerk. Geen enkele reden dat jij geholpen moet worden. Stop die afhankelijkheid en vertel kind dat dit nu jouw huis is en dat jullie dit samen gaan doen. Papa doet klussen in zijn huis. Echt investeer in jouw netwerk. Nieuwe en bestaande contacten maar stop hiermee. 

Je kunt prima omgang hebben met een ex zonder vrienden te zijn.