Verder na ontrouw - deel 8

Misschien moeten mensen eens stoppen met allerlei nieuwe informatie aan te bevelen over wat scholen allemaal nog meer moeten onderwijzen.
Zo lang de kinderen nauwelijks kunnen lezen en schrijven zeker.
Maar dit zijn typisch zaken die je van huis uit mee moet krijgen. Je hoeft toch niet op school te leren hoe je met je partner en later met je huishouden om moet gaan? 

Leren lezen en schrijven leer je op de basisschool. Ik had deze kennis, die ik zeker niet vanuit huis (onstabiele en onveilige omgeving), graag ontvangen in mijn laatste jaren op de middelbare school +/- 17 jaar. Een (vormende) leeftijd waarop je meestal je eerste relatie krijgt.

Niet iedereen krijgt het juiste voorbeeld mee waardoor aangeleerde patronen in stand worden gehouden.

Irtje schreef op 25-08-2025 om 09:17:

Leren lezen en schrijven leer je op de basisschool. Ik had deze kennis, die ik zeker niet vanuit huis (onstabiele en onveilige omgeving), graag ontvangen in mijn laatste jaren op de middelbare school +/- 17 jaar. Een (vormende) leeftijd waarop je meestal je eerste relatie krijgt.

Niet iedereen krijgt het juiste voorbeeld mee waardoor aangeleerde patronen in stand worden gehouden.

En hoe zou dat onderwijs er dan uit moeten zien? 

Bijvoorbeeld als onderdeel van de lessen maatschappijleer of hoe dat dan ook heet tegenwoordig. Gewoon aandacht geven en in gesprek gaan over hoe ga je met elkaar om wat kunnen schadelijke (toxische) relatievormen zijn en hoe kun je daarmee omgaan/ welke hulp kan je hiervoor inschakelen. Dat wordt nu al gedaan over de onderwerpen racisme, loverboy, gender e.d. dan deze erbij betrekken. 
Hoe fijn zou het zijn om ook hier meer bewustwording op te krijgen ipv dit moet je zelf maar uitzoeken en leren in het leven. Op dit forum worden ook deze ervaringen, tips en hulp gedeeld maar pas als het leed geleden is.
Hoe vaak geeft men hier niet aan; als ik dit eerder had geweten, wist waar ik op moest letten, hoe hiermee om te gaan.

Maar goed dat is mijn mening. Ik geef het iig wel door aan mijn kinderen waarmee ik hoop dat zij andere keuzes maken.

Persephone schreef op 25-08-2025 om 10:36:

[..]

En hoe zou dat onderwijs er dan uit moeten zien?

Dat is al onlangs ingevoerd, in het vak burgerschap. Veel vmbo en mbo scholen werken er al mee, en wij in het po ook al.

Niet specifiek gericht op liefdesrelaties, maar wel op relaties in het algemeen. Dat pakt imo het stukje partnerrelaties ook wel mee, en zet mensen in ieder geval aan het denken over omgangsvormen, normen en bewustwording van (on)wenselijk gedrag. 

Maar Irtje: je sloeg aan op de uitkomsten van onderzoeken waaruit bleek dat getrouwde mannen en alleenstaande vrouwen het gelukkigst zijn. De oorzaken daarvan zijn verre van duidelijk en daar heerst veel controverse over. (De een vindt dat dat komt omdat vrouwen zich meer zouden moeten schikken in hun rol, de ander omdat vrouwen te veel geconditioneerd zijn op er voor de ander zijn, bijvoorbeeld). Hoe zou over zoiets controversieels lessen op scholen kunnen worden gegeven? 

Stresskipje schreef op 25-08-2025 om 11:18:

[..]

Dat is al onlangs ingevoerd, in het vak burgerschap. Veel vmbo en mbo scholen werken er al mee, en wij in het po ook al.

Niet specifiek gericht op liefdesrelaties, maar wel op relaties in het algemeen. Dat pakt imo het stukje partnerrelaties ook wel mee, en zet mensen in ieder geval aan het denken over omgangsvormen, normen en bewustwording van (on)wenselijk gedrag.

Ik ga hier eens wat meer over lezen, dank!

Op school is al jarenlang aandacht voor gedrag en onderlinge omgangsvormen in het algemeen. Daar past dit gewoon in. Aparte lessen is veel te controversieel. En voor echt problematische leerlingen is dit toch zinloos. Wat mij betreft hoort het thuis in de opvoeding (omdat het heel persoonlijk is wat een relatie is, en hoe mensen met elkaar omgaan). Ik ken mensen die er traditionele normen op nahouden. Die hoeven mijn kinderen niet les te geven. 

@MRI, klopt dat ik daar op aansloeg maar je postte ook (kan niet zo snel terugvinden) over hoe fijn het zou zijn als er vaker meer gelijkwaardigheid zou zijn in relaties en daar gaat het in de praktijk nogal eens mis, vaak zodra er kinderen komen. 

We horen van alle kanten dat zorg gelijkelijk verdeeld zou moeten worden maar uiteindelijk heeft de man misschien een papadag en doet de vrouw de rest. En dan krijg je terug dat je nooit meer tijd had voor hen en dat ze zich niet gezien voelden terwijl jij met moeite alle ballen net aan in de lucht houdt. Zo ging het bij ons en daarmee rechtvaardigde hij zichzelf. 

Nu weet ik dat ik vanaf het begin een goed gesprek zou hebben over welke verantwoordelijkheid er komt kijken bij het hebben van een gezin en dat beiden moeten inleveren. Daarnaast zou ik ook veel meer kijken of we over bepaalde zaken hetzelfde denken ipv het komt vast wel goed, hij veranderd wel als er kinderen zijn. Minder vanzelfsprekend en meer afstemming. Als ik dat gedaan had dan had ik beter geweten dat hij eigenlijk zijn leven zoals dat was niet bereid was op te geven.

Dus ik leer mijn kinderen (jongens) dat het met het vormen van een gezin verantwoordelijkheden komen meer dan alleen zorgen voor inkomen. Dat je het samen moet doen en dat het soms afzien is.

Sorry lang en misschien beetje warrig verhaal.

Ik denk dat je als vrouw automatisch op achterstand komt als je kinderen wilt. Jij moet immers zwanger worden, bevallen en herstellen daarna. Dat kan een man niet doen. En moderne mannen hebben een dag ouderschapsverlof. Maar vrouwen blijven in de praktijk meer doen. Ook het huishouden en de mentale load van een gezin onderhouden. Ik begrijp heel goed dat steeds meer mensen niet kiezen voor kinderen. Of niet meer voor een partner. Dat scheelt veel afstemming en tijd. 

Izza schreef op 25-08-2025 om 16:56:

Ik denk dat je als vrouw automatisch op achterstand komt als je kinderen wilt. Jij moet immers zwanger worden, bevallen en herstellen daarna. Dat kan een man niet doen. En moderne mannen hebben een dag ouderschapsverlof. Maar vrouwen blijven in dJe praktijk meer doen. Ook het huishouden en de mentale load van een gezin onderhouden. Ik begrijp heel goed dat steeds meer mensen niet kiezen voor kinderen. Of niet meer voor een partner. Dat scheelt veel afstemming en tijd.

Ja maar ik vraag me af of dat de redenen zijn waarom mannen gelukkiger zijn in het huwelijk en vrouwen als single. Het zal meespelen maar het is breder en dieper dan dat denk ik. Zo is er het concept van het zogeheten 'mankeeping'. Hieronder een uitleg:

"Mankeeping" is de term die de emotionele arbeid beschrijft die vrouwen verrichten in heteroseksuele relaties, waarbij ze de enige steunpilaar van hun partner worden en verplicht worden hun relaties te onderhouden en te managen. Dit concept verklaart waarom veel vrouwen stoppen met daten, omdat ze hierdoor overbelast raken. Wat houdt mankeeping in?

• Emotionele arbeid:Vrouwen doen het meeste werk om de emotionele gezondheid van hun partner en de relatie te waarborgen.
• Enige steunpilaar:Vrouwen worden het enige vangnet voor hun partner, die mogelijk sociaal geïsoleerd raakt.
• Relatiebeheer:Het gaat verder dan alleen het onthouden van verjaardagen; het omvat het actief onderhouden van de relatie, het maken van afspraken, en ervoor zorgen dat de partner sociaal verbonden blijft.

Ik ben het volledig met je eens MRI. Ik denk dat dit een zeer belangrijke rol speelt. 

Ik las ooit een onderzoek waarom vrouwen na een breuk (waarbij 80% vanuit het initiatief van de vrouw komt) vaker en veel langer alleen blijven. En dat in verhouding veel meer vrouwen bewust single zijn. Dat komt omdat ze vanaf jonge leeftijd andere vrouwen om zich heen hebben waarmee ze een diepe emotionele band hebben. De band tussen vrouwen onderling zit anders in elkaar dan bij mannen. Vrouwen delen vanaf hun jeugd emoties met andere vrouwen (moeder, zussen, vriendinnen). Hun partner komt daarbij maar hij is niet de enige. Bij mannen is dat anders. Die hebben andere vriendschappen die meer gaan over objectieve zaken en minder over kwetsbaarheden of emoties. Daarvoor hebben ze een vrouw nodig. Vroeger hun moeder en daarna hun partner. Als die partner wegvalt is er niemand meer als emotionele steunpilaar en moeten ze snel op zoek naar een vervanger. Waarbij vrouwen dat niet moeten omdat die er al zijn. En ze ook gewend zijn zichzelf te uitten. 

Hoi allemaal, ik lees al een tijdje mee. Mijn man heeft 1,5 jaar een affaire gehad en heeft na het opbiechten een aantal maanden later ervoor gekozen om met mij verder te willen gaan. Dit is de hele korte versie Het contact met Truus is verbroken maar hij heeft nog steeds wel gevoelens voor haar. Zijn gevoel voor mij is sterker, daarom is hij ook weer thuis, maar ik merk dat ik dit bovenop alle andere shitzooi (ik kan het echt niet anders noemen) moeilijk vind. Rationeel snap ik het, want het was een nogal serieuze affaire en zijn gevoel is niet zomaar weg, maar het voelt heel onveilig. Ook omdat zij hem nog steeds wil. Het 'positieve' eraan is dat hij wel eerlijk is; hij had dit makkelijk voor mij kunnen verzwijgen maar deelt het toch omdat we hebben afgesproken eerlijk tegen elkaar te zijn. Heeft iemand daar ervaring mee? 

Izza schreef op 26-08-2025 om 10:27:

Ik ben het volledig met je eens MRI. Ik denk dat dit een zeer belangrijke rol speelt.

Ik las ooit een onderzoek waarom vrouwen na een breuk (waarbij 80% vanuit het initiatief van de vrouw komt) vaker en veel langer alleen blijven. En dat in verhouding veel meer vrouwen bewust single zijn. Dat komt omdat ze vanaf jonge leeftijd andere vrouwen om zich heen hebben waarmee ze een diepe emotionele band hebben. De band tussen vrouwen onderling zit anders in elkaar dan bij mannen. Vrouwen delen vanaf hun jeugd emoties met andere vrouwen (moeder, zussen, vriendinnen). Hun partner komt daarbij maar hij is niet de enige. Bij mannen is dat anders. Die hebben andere vriendschappen die meer gaan over objectieve zaken en minder over kwetsbaarheden of emoties. Daarvoor hebben ze een vrouw nodig. Vroeger hun moeder en daarna hun partner. Als die partner wegvalt is er niemand meer als emotionele steunpilaar en moeten ze snel op zoek naar een vervanger. Waarbij vrouwen dat niet moeten omdat die er al zijn. En ze ook gewend zijn zichzelf te uitten.

Ja. 'Vrouwen kijken elkaar aan, mannen kijken samen de wereld in.' was ooit een gezegde. Misschien is het aan het veranderen, bij de jongere generaties En dat is hard nodig, want jongere vrouwen hebben geen zin meer (of geen tijd) om de enige bron van emotionele intimiteit voor de man te zijn. En depressiviteit, verslaving en suicide cijfers zijn hoog onder mannen. Enfin dit was wat off topic (maar misschien ook niet) ik zal weer on topic gaan.