Vervelende nasmaak na verjaardag
Ik had gisteren mijn verjaardag gevierd met mijn familie. Ik had iedereen uitgenodigd om uiteten te gaan en ik zou dan trakteren. Nu had mijn moeder gevraagd of ik ook mijn stiefzus wilde uit te nodigen. Het restaurant ligt valkbij waar zij woont. Ik heb een oke-band met haar. We waren beide uit huis toen onze ouders een relatie kregen dus we zien elkaar mondjesmaat. Het zou mijn moeder en stiefvader erg blij maken, dus deed ik het maar. Het was maar 40 euro extra dus ik ging er niet bankroet aan. Maar toen zij aankwam was ze niet in een erg vrolijke bui. Ze liep gelijk naar binnen en haar vader moest haar nog corrigeren om mij te feliciteren (ze is 27 trouwens). Daarnaast had iedereen mij een cadeautje gegeven behalve zij (op zich niet erg, maar dat plus het niet feliciteren vond ik nogal wrang). De rest van avond verliep voorspoedig (zij zei niet zoveel). En na het eten had zij mij nog geen eens bedankt voor het betalen.
Ik had vanochtend mijn moeder aan de lijn en zij zei gelijk hoe leuk iedereen het had en dat ze het heel goed van mij vond dat ik toch mijn stiefzus heb uitgenodigd en dat stiefvader daar erg blij mee was. Ik ben blij dat ik zo’n goed figuur heb geslagen bij mijn moeder en stiefvader, dus ik wilde niet gaan zeuren over mijn stiefzus. Toch zit het mij best dwars dat ze nog geen eens bedankt had gezegd. Wat moet ik hier nu mee? Ik heb nu mijn verjaardag gevierd en iedereen had het naar hun zin maar ik voel mij wel beledigd dat mijn stiefzus zo bot deed. Zal ik mijn gevoelens uiten of niet?
Waarom zou je een goed figuur moeten slaan bij je moeder en je stiefvader?
Als je moeder er nog eens over begint, zou ik zeggen dat ik de volgende keer geen mensen meer ga uitnodigen omdat zij dat wil, omdat het me niet goed bevallen is. Het is mijn verjaardag, geen liefdadigheidsevenement.
Klinkt alsof je stiefzus daar ook niet was omdat ze dat zelf nou zo graag wilde, maar meer omdat het 'moest' van haar vader en stiefmoeder.
Net zoals jij haar uit 'moest' nodigen, terwijl je dat zelf niet wilde.
Mijn advies (aan jullie allebei): niet meer doen!
Zou ik niet doen.
Jij voelde je verplicht om je stiefzus uit te nodigen en stiefzus voelde zich verplicht om te komen.
Allebei hadden jullie er eigenlijk geen zin in. Jullie ouders hebben dit totaal verkeerd ingeschat en zich ergens mee bemoeid waar niemand behoefte aan had.
Nu is het duidelijk. Jullie hebben geen behoefte aan elkaar. Jij nodigt haar niet mog een keer uit en stiefzus hoeft niet meer verplicht op te dagen.
Als ik het goed begrijp, was het dus jouw familie plus je stiefvader. Zij zal zich zeker niet op haar gemak hebben gevoeld. Misschien was ze wel geïrriteerd doordat haar vader op haar aanwezigheid heeft aangedrongen. Laat gaan, niet meer aan denken. Was een vergissing en niemand is verder gekwetst.
Dan nog. Ik had gewoon een lach op mijn gezicht en liet mij van mijn beste kant zien. Ben best teleurgesteld in haar dat zij dat niet deed. Nog geen eens een bedankje. Een cadeautje zou van mij nog geen eens hoeven, maar een beetje waardering zou fijn zijn. Ik ben blij dat mijn moeder en stiefvader (wie ik wel als familie zie) erbij waren en het leuk hadden. Maar ik had meer verwacht van mijn stiefzus. Ook al vond ze het niet leuk, kan ze wel wat hoffelijker zijn.
Ja, dat kon hartelijker en hoffelijker en dat was niet leuk voor je enz.
Goed dat je het hier even van je afschrijft en daarna zou ik weer over tot de orde van de dag. Vooral verder niets mee doen, niet naar je stiefzusje en niet naar je moeder of stiefvader.
FruitMoeder schreef op 11-09-2024 om 12:33:
Dan nog. Ik had gewoon een lach op mijn gezicht en liet mij van mijn beste kant zien. Ben best teleurgesteld in haar dat zij dat niet deed. Nog geen eens een bedankje. Een cadeautje zou van mij nog geen eens hoeven, maar een beetje waardering zou fijn zijn. Ik ben blij dat mijn moeder en stiefvader (wie ik wel als familie zie) erbij waren en het leuk hadden. Maar ik had meer verwacht van mijn stiefzus. Ook al vond ze het niet leuk, kan ze wel wat hoffelijker zijn.
Wat voor verleden hebben jullie? (misschien heb ik erover heen gelezen). Ik vind het een heel ander verhaal als jullie elkaar in jullie volwassen leven hebben leren kennen of dat jullie vijf jaar waren en nog 13 jaar met elkaar in een huis hebben geleefd en als familie samen waren. In het eerste geval lijkt het me een daad van je moeder (vaders zijn vaak wat minder koste wat kost familie banden smederig) in het tweede geval kan het nog door moeder geëntameerd zijn maar vind ik het veel botter. Maar misschien had ze gewoon net ruzie met haar vriend(in) gehad. Zou je met haar hier over kunnen praten, niet in verwijtende zin maar meer van 'goh als je geen zin hebt, hoef je niet te komen hoor'?
edit: oh ik lees nu dat jullie beiden al uit huis waren. Nou dan blijft staan wat ik hier boven zei: hoewel lullig voor jou begrijp ik het wel van haar. Ik zie voor me dat je stiefvader van je moeder haar moest bellen en zeggen 'dat het toch wel zeer gewaardeerd zou worden als zij naar jouw verjaardag zou komen' (een aanname mijnerzijds). En nu laat ze dan wat passief agressief blijken dat ze er geen zin in heeft. Beiden niet meer mee doen aan dit soort zg leuk familiebonding-manipulaties.
MRI schreef op 11-09-2024 om 13:11:
[..]
edit: oh ik lees nu dat jullie beiden al uit huis waren. Nou dan blijft staan wat ik hier boven zei: hoewel lullig voor jou begrijp ik het wel van haar. Ik zie voor me dat je stiefvader van je moeder haar moest bellen en zeggen 'dat het toch wel zeer gewaardeerd zou worden als zij naar jouw verjaardag zou komen' (een aanname mijnerzijds). En nu laat ze dan wat passief agressief blijken dat ze er geen zin in heeft. Beiden niet meer mee doen aan dit soort zg leuk familiebonding-manipulaties.
Ik had net een gezin en zij was aan het studeren toen onze ouders bij elkaar kwamen. Dus de band die wij hadden was gewoon normaal en volwassen. Dus geen jeugdtrauma. Wij nodigen elkaar nooit voor onze verjaardagen uit en ik had de veronderstelling dat wij dat beide prima vonden. Ik had haar uitgenodigd omdat mijn moeder het graag wilde. Dus deed ik het maar. Ik heb haar vriendelijk onthaald en ik dacht dat zij daar ook vriendelijk op zou reageren. Maar ik had het dus mis.
FruitMoeder schreef op 11-09-2024 om 13:27:
[..]
Ik had net een gezin en zij was aan het studeren toen onze ouders bij elkaar kwamen. Dus de band die wij hadden was gewoon normaal en volwassen. Dus geen jeugdtrauma. Wij nodigen elkaar nooit voor onze verjaardagen uit en ik had de veronderstelling dat wij dat beide prima vonden. Ik had haar uitgenodigd omdat mijn moeder het graag wilde. Dus deed ik het maar. Ik heb haar vriendelijk onthaald en ik dacht dat zij daar ook vriendelijk op zou reageren. Maar ik had het dus mis.
Zij heeft misschien wel bonje met haar vader gehad hierover. En ja, dan nog had ze je netjes kunnen (moeten?) bedanken, op zijn minst. Maar ik zou het los laten. Hoogstens kun je nog laten weten dat ze jou niet uit hoeft te nodigen voor haar verjaardag als ze dat niet wil. Een gesprekje als “Goh, Marietje, je had het duidelijk niet naar je zin. Heeft je vader je soms gepusht? Mijn moeder heeft mij flink onder druk gezet om je uit te nodigen, maar als jij daar geen behoefte aan hebt, zullen we dan gewoon samen afspreken dat we dat niet meer gaan doen? Jij hoeft mij dus ook niet voor jouw verjaardag uit te nodigen, ook niet als mijn moeder zegt dat ik dat eeeenig zou vinden! Deal?”
Maar waarom wilde je moeder dit graag?
Valeria schreef op 11-09-2024 om 14:01:
Maar waarom wilde je moeder dit graag?
Ze woonde vlak in de buurt en mijn moeder zei dat het ''leuk'' zou zijn als zij er ook was. Vooral het woordje ''leuk'' is meerdere keren gevallen. Ik dacht misschien dat mijn stiefvader dat graag wilde en hij het niet durfde te vragen, maar ik heb hem nooit horen klagen op vorige verjaardagen dat zijn dochter er niet bij was. Dus ik weet het ook niet.
Ik zou het nu laten gaan, maar voortaan niet meer ingaan op dit soort "leuke" ideeën van je moeder.
Waarom je druk maken? We zijn het er denk ik wel over eens dat stiefzus zich beter had kunnen gedragen. Als je naar de viering van een verjaardag gaat neem je een cadeautje mee, of een bloemetje, of een goede smoes waarom dat niet meer is gelukt. En je zegt netjes dank je wel. Heeft ze niet gedaan, dus dat was niet netjes.
Dan zijn daar twee mogelijke verklaringen voor. Mogelijkheid éen: ze heeft persoonlijke omstandigheden waardoor het haar niet te verwijten was. Ze heeft net die middag haar innig geliefde kat moeten laten inslapen, dus ze zat met haar hoofd ergens anders, zoiets. Dus dan is haar niet-zo-nette gedrag haar niet aan te rekenen en kan je het van je afzetten.
Andere mogelijkheid: je stiefzus weet niet hoe het hoort. Dat is niet jouw verantwoordelijkheid, en aangezien zij in jouw dagelijks leven verder geen rol speelt, heb jij daar ook verder geen last van - en gelukkig maar. Dus ook dan kan je het van je afzetten.
Een goede vriendin die zich zo gedraagt op je verjaardag, dat is iets om je druk over te maken. Iemand met wie je verder niet zo'n band hebt - laat gaan. Wat schiet jij ermee op om daar een ding van te maken?
Maar je merkt, ik behoor niet tot de groep mensen die vindt dat alles uitgesproken/besproken moet worden 
En inderdaad, een volgende keer dat je moeder zoiets oppert gewoon zeggen "ik kreeg de vorige keer niet de indruk dat ze er nou zo'n behoefte aan had, dus ik laat Marietje er verder buiten".
Temet schreef op 11-09-2024 om 14:29:
En inderdaad, een volgende keer dat je moeder zoiets oppert gewoon zeggen "ik kreeg de vorige keer niet de indruk dat ze er nou zo'n behoefte aan had, dus ik laat Marietje er verder buiten".
Dit en voor nu zou ik er geen woorden meer aan vuil maken.
