Vreemdgegaan?

Anekdote

Toen ik voor het eerst verliefd werd op mijn huidige partner, ben ik door twee van mijn toenmalige vriendinnen ernstig aangesproken met de boodschap, dat ik het beter maar niet kon wagen verkering met hem te nemen. Wat was volgens hen namelijk het geval? Zoals iedereen wel zien kon: ik was lelijk en hij was knap! Daar kon natuurlijk alleen maar ellende van komen. Om precies te zijn: ik zou binnen de kortste keren door hem worden ingeruild voor een aanzienlijk fraaier exemplaar. Dat leed kon ik mij maar beter niet op de hals halen; zo drukten zij me op het hart. Tactvol meldden zij er nadrukkelijk bij, dat zij mij dit slechts zeiden met de beste bedoelingen.

Ik ontkwam er niet aan hun woorden goed tot mij door te laten dringen. Ze brachten hun kennis en inzichten immers zo stellig! En een Wet van Meden en Perzen moet je serieus nemen. Dat spreekt voor zich!

Hoewel ik dus absoluut zeker kon weten, dat ik mij hiermee in het onheil zou storten, besloot ik, gedreven door mijn verliefdheid en eigenwijs als ik ben, toch de kans te wagen.

Enfin; de wereld was te klein, en mijn wereld kwam op zijn kop te staan. Die twee vriendinnen werden boos op mij. En niet zo´n klein beetje ook. Ik had me in hun ogen ontpopt tot een regelrechte verrader. Niet zozeer van hen; maar van mijn … feministische principes! Hoe kon ik DIE nu zo maar aan de wilgen hangen door met een man in zee te gaan? Had ik niet ALTIJD beweerd, dat ik zoiets NOOIT zou doen?

Tja; dat had ik niet. Zij hadden dat geconcludeerd (of beter: verondersteld) op basis van mijn onomwonden kritiek op en verzet tegen het burgerlijke bestaansmodel.

Het is nu alweer tientallen jaren geleden, maar een en ander staat mij nog levendig voor de geest. Onder het motto ´met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig´, heb ik al snel de omgang met die twee vriendinnen vaarwel gezegd. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen, dat zijzelf beiden zekerheidshalve voor uitgesproken lelijke partners hebben gekozen. Met hun liefdesleven zit het dus ongetwijfeld wel snor.

Mijn partner is nog altijd even knap. Vrouwen vallen en masse voor zijn uiterlijk; en innerlijk. Ik draag het feminisme nog altijd een warm hart toe en breng er zoveel mogelijk van in de praktijk.

En raad eens hoe vaak er sprake van is geweest dat hij mij zou inruilen voor een ander? In al die jaren geen één keer! Of laat ik schrijven: NOG geen een keer; want als (vermeend) lelijke vrouw met zo´n knappe man heb je nu eenmaal rekening te houden met ´wetmatigheden´.

Moraal van het verhaal? Ga vooral af op je eigen intuïtie.

Cobi

Er zijn mensen, zeker als ze niet meer piepjong zijn, die lijden aan zelfkennis en die voordat ze dolverliefd zijn (of zelfs tijdens) alvast waarschuwen dat het in een later stadium van de relatie misschien zou kunnen gebeuren. Of die weten dat ze het zelf niet zullen doen maar de ander zo'n pleziertje gunnen.

Primavera ot

Mijn uitgangspunt zit nog een stukje hogerop. Als je man je niets te kort doet en je hebt het leuk samen, waarom is dat niet-vreemdgaan dan zo'n belangrijk teken van trouw? Dan vind ik het geestelijke, de morele steun veel belangrijker, brood op de plank, zorg voor de kinderen.

Naar mijn bescheiden mening hebben we het zelf zo gemaakt, trouw trouw trouw. Terwijl massa's mensen het niet halen met de relatie en twee, drie, vier lange relaties na elkaar hebben in plaats van tot de dood ons scheidt zoals mooi beloofd. De relatie is doodgebloed heet het dan, uit elkaar gegroeid. Maar verliefdheid gaat weer over, een goede basis laten verder duren ondanks verliefdheden/scheve schaatsen vind ik gedurfder dan de zaak helemaal op te blazen omdat de doorsnee maatschappij dat de meest logische en normale reactie vindt. Zelfs de woordspeling spreekt voor zich: het zijn geen handen meer waarmee je eigen man je vastneemt, het worden tengels waarmee hij aan een ander zit.

Dus wat meer ontspannen omgaan met die lichamelijke trouw zou imho spanning en verdriet kunnen vermijden. Ik heb dan ook toevallige niet bedoelde slippertjes in gedachten, niet bedoeld maar helaas gebeurd, en geen jarenlange affaire.

Feit is dat de afspraak tussen twee partners de kern moet zijn, als je afspreekt trouw te zijn lichamelijk dan is het niet fair dat die afspraak verbroken wordt.

Maar misschien is het een idee voor een draadje apart.

Ook afgesproken

We kregen een relatie toen we 24 hadden, en hebben het over alles gehad. We praten allebei gewoon graag veel

We vinden beiden dat een slippertje een keer kan gebeuren, mijn man wil het dan gelijk weten, ik niet. Dus dat weten we van elkaar. En als we verliefd worden op een ander, willen we het allebei gelijk weten. Tot nu toe (voor zover ik weet natuurlijk) niet aan de orde geweest sinds de 11 jaar dat we samen zijn.

Slippertje?

Ik vind dat zo'n raar woord voor vreemdgaan. Alsof het een klein foutje is, iets dat je per ongeluk overkwam. Ik vind het toch wel een grote stap om te besluiten met iemand anders naar bed te gaan. Hoe gaat zo iets dan in zijn werking? Wanneer 'telt' het niet.

Feilbaar

Ik ben van plan de rest van mijn leven bij mijn man te blijven, en ik denk niet dat een van ons perfect is. Dus een keer door omstandigheden (inderdaad een dronken bui ofzo) met een ander in bed belanden, ach, ik zou het erger vinden als hij mij zou slaan. Maar zoals ik al zei, het is puur theoretisch geratel van mijn kant, want we zijn geen van beide echt flirterig aangelegd.

Slippertje is inderdaad een raar woord.

Dronken is geen excuus

Ik vind dronken zijn geen excuus, iemand kiest er zelf voor om zoveel te drinken dat hij/zij niet meer toerekeningsvatbaar is. Eigenlijk maakt zo iemand twee fouten in één. Net zoals iemand die iemand aanrijdt omdat hij zwaar onder invloed is, die wordt het ook extra zwaar aangerekend.
Verder wordt er gedaan alsof trouw zijn een prestatie is, alsof iemand daarvoor zijn uiterste best moet doen om tegen zijn instincten in te gaan. Ik vind trouw zijn helemaal niet zo'n prestatie, maar normaal, net als dat je je partner niet slaat of niet aan de drugs gaat, enz.
Ik vind het prima als mensen bepaalde afspraken maken in hun huwelijk dat bijv. een slippertje wel oogluikend toegezien zal worden. Zolang je het maar beide eens bent. Ik vind het alleen laf dat iemand halverwege zonder de ander in te lichten de afspraak van elkaar trouw zijn eenzijdig verandert. Zeg dan dat je dat wil en neem de consequenties, ook als dat voor de ander betekent dat die daar niet mee kan leven en liever de relatie opbreekt om de kans te hebben onm iemand anders tegen te komen die wel trouw wil blijven. Maar nee, dat gebeurd meestal niet. Ik lees vaak dat vreemdgangers èn de afspraak van trouw zijn eenzijdig breken èn dan ook nog eens de ander ontwetend houden om hun eigen mooie leventje niet op te hoeven breken. Voor dat soort laffe, egoistische bedriegers heb ik inderdaad geen goed woord over, laat staan dat ik ermee getrouwd zou willen blijven. Ik zou het niet kunnen, want het wederzijds respect is weg.
Groeten Primavera

Uitgangspunt

Ik vind dat een keertje ladderzat worden op z'n tijd goed is. Ik vind het zelf namelijk heerlijk, eens een keer niet een oversuperverantwoordelijke muts te zijn en me lekker te laten gaan. En ik vind het fijn te weten dat ik dan eens een keertje echt fout kan zijn, zonder dat ik dan mijn heerlijke huwelijk in de waagschaal leg. Ik denk juist doordat ik weet dat het kan, ik de behoefte niet zo heb, snap je?

Als je beiden hebt afgesproken altijd trouw te zijn, dan ben je inderdaad gewoon fout bezig.

Je drinkt dus eigenlijk om vreemd te gaan. (da's vaker het geval lijkt me)

Maar niet dus

Ik ben regelmatig dronken geweest sinds we samen zijn, maar tot het vreemdgaan is het nog niet gekomen. Ik vind het fijn om me gewoon af en toe lekker te kunnen laten gaan, daarom drink ik.

Maar goed

Hoe is het nu met Ineke74?

Tirza

Tirza

Haha, ja, de discussie ging een heel eigen leven leiden, dus ik heb me er niet meer zo mee bemoeit. Maar leuk dat je het vraagt
We hebben hier geen brieven of iets meer ontvangen. Heb het er met man nog veel over gehad, al wordt dat nu wel minder. Heb er ook niet meer zoveel behoefte aan om het er steeds weer over te hebben. Ik ga er vanuit dat het een vervelende actie is geweest van weet ik veel wie en hoop dat het nu klaar is.
Groetjes, Ineke