Als je niet in jezus gelooft, wil god je niet in de hemel hebben.

Ja en nee

in 1 joh 3 vers 16 staat: Want alsof lief had God de wereld, dat Hij zijn eniggeboren Zoon stuurde, opdat een ider die in Hem gelooft,net verloren gaat, maar een eeuwig leven heeft.
Dus ja;alleen als je in Hem gelooft ga je naar de hemel.
Maar ook nee,want God wil iedreen in de hemel, natuuuuuuurlijk! God van de Bijbel (is er een andre God?)wil dat je in Hem gelooft, dat je Zijn Zoon volgt, dan mag je eeuwig leven.
Ik hoor jouw vraag wel vaker; maar begrijp de vraag niet zo goed: je gelooft niet in God van de bijbel, maar wil wel in de (bijbelse)hemel? Als je niet gelooft in de Bijbel hoef je je toch ook niet druk te maken over wat erin staat?
Geloof je wel in de bijbelse hemel, of een andere?
Geloof je in het hiernamaals?

Maar idd. zo'n antwoord is keihard, dat begrijp ik!!

Rugby

Dank voor je heldere antwoord. Ik geloof niet in de Bijbel en Jezus, maar ik geloof zeker dat er een Grootheid is (of die God heet, weet ik dan weer niet)
Ik geloof ook dat we in de Hemel komen (of in elk geval in een plek waar we elkaar weerzien) Of dat dan weer Hemel heet weet ik ook niet.
Dus mijn geloof past niet in een hokje, het is iets van mij. Zoals ik ook geloof dat geloof zou moeten zijn.

Maar het komt er eigenlijk op neer dat ik dus in mijn "eigen" Hemel kom en niet in de Hemel zoals het geloof beschrijft.. Het kwartje valt.

Maar toch was ik verrast over de uitspraken van de dames in kwestie. Ik dacht altijd dat het een allesomvattende liefde was.

Zo had ik vrienden die zijn Jehova's Getuigen die daar stond in een leerboek een foto van de wereld die verging. Mensen die in Jehova geloofden waren aan het dansen en blij, en mensen die niet in Jehova geloofden, stierven een vreselijke dood. Toen dacht ik nog.... dat is bij Christenen wel anders.

Andere vraag... wat gebeurt er met mij dan? Ik geloof niet in Jezus alszodanig... Dus ik kan niet naar de Hemel, waar kom ik dan terecht? Die is serieus trouwens, het staat er wat gechargeerd maar dat is niet de bedoeling.

Geloof ik niks van

Ik kan me niet voorstellen dat God zo kinderachtig zou zijn. En bovendien... er zijn gelovigen die nogal wat op hun kerfstok hebben (sla de krant maar op) en andersgelovigen die met een heel wat schonere lei 'boven" komen.
Overigens, als reactie op Tonny, in mijn beleving is 'geloven' (voor mij is het meer beleven) een heel persoonlijke beleving van mijn band met het goddelijke. En soms mag ik daarin samenzijn met anderen, maar nodig is dat voor mij totaal niet, integendeel.

MR

Ik geloof er ook niets van

Ik denk dat het god geen bal interesseert hoe wij geloven. Ik geloof namelijk niet dat een god kinderachtig, haatdragend en kleinzielig is. En ook niet dat hij of zij of HET ijdel is. Ik geloof niet in de God zoals mensen hem/haar/het gemaakt hebben.

Hmmm, dat is iets te kort

Hopelijk later op deze dag, op Pasen, meer.

Reactie

Bedankt voor de reacties tot nu toe. MariaRosa, jij beschrijft precies hoe ik het ervaar.
Ieder zijn manier toch? Ik ervaar het helemaal niet zo dat ik op een eigen eilandje zou zitten in mijn eigen Hemel... Helemaal niet zelfs. Ik geloof dat ik iedereen die ik liefheb weer ga ontmoeten in het hiernamaals. In mijn beleving zal ik daar toch echt niet in mijn eentje zitten hoor...

Eerlijk gezegd vind ik het vrij intolerant om zo te denken Tonny.

Hiernamaals

'Ik geloof dat ik iedereen die ik liefheb weer ga ontmoeten in het hiernamaals.' Die gedachte hebben heel veel mensen. Ik heb geen idee hoe het in het leven hierna zal zijn. We kunnen niet anders dan een menselijk beeld daarvan voor ogen hebben.
En er is nog nooit iemand teruggekomen om te vertellen hoe het is.

Ik bedoel niet dat je 'helemaal in je eentje' zult zitten, Benieuwd. Ik geloof dat je in het geloven niet een leven lang alleen kunt zijn - je hebt 'input' van anderen nodig, verworteling met het voorgeslacht, met eerdere ervaringen. Zo bedoel ik het. Naar mijn idee is geloven niet iets wat je hier en nu op grond van je eigen gevoelens 'doet'.
Geloven is iets wat je deelt. Anderen kunnen je dragen, ook als je eigen gevoel er even niet is. Als geloven puur iets persoonlijks op grond van je eigen gevoel is, creeër je je eigen God.

Excuus als ik intolerant overkom. Het valt niet altijd mee om elkaar puur schrijvenderwijs te begrijpen.

tonny

De bijbel en leven na dit leven

'Of ik dan niet geloof? Jawel, maar niet in een Jezus en een God in de zin van de Bijbel. '

Nou ja, ik snap het wel als die (vrij opdringerige en zwart/wit sprekende) zouden vfagen wat je dan wél gelooft.

En wat er precies in de bijbel staat over de hemel/ het hiernamaals... Daarover is een hele ontwikkeling gaande. In het Oude Testament lees je nauwelijks over een leven na dit leven. De aartsvaders werden ter ruste gelegd bij hun voorouders en dat was dat. Psaalmdichters geven aan dat God in het dodenrijk niet geloofd werd (dus dan zou je daaruit concluderen: dood is rust, en daarmee uit).
Pas later, in de eeuwen voor de aanvang van onze jaartelling, kwam er een besef van een leven na dit leven. Omwille van de gerechtigheid. Het kón toch niet waar zijn dat het met dit leven, waarin soms zoveel onrechtvaardigheid en geweld is, voorbij zou zijn.
In de tijd van de evangelieschrijvers (Nieuwe Testament) is men (althans een deel van het Jodendom) overtuigd van een opstanding uit de dood. En Jezus spreekt hier geregeld over - ook apostelen als Paulus en Petrus, die delen van het NT schreven.

Het zou een idee zijn je minstens in de bijbel te verdiepen, voordat je vaststelt dat je er niets mee hebt. Mensen roepen helaas vaak maar wat terwijl ze nauwelijks weten wat er staat en afgaan op kinderbijbelverhalen of filmbeelden.

Maar tonny

"En wat er precies in de bijbel staat over de hemel/ het hiernamaals... Daarover is een hele ontwikkeling gaande." Ja, okay, maar voor mij is die ontwikkeling niet opgehouden voort te gaan. Voor mij is God een levende God en Jezus een levende Christus die nu, op dit moment antwoorden in ons hart kunnen plaatsen. Die antwoorden zijn mij meer waard dan het geschreven schrift. "het Koninkrijk der Hemelen is in u"
Kijk die pak ik dan wel weer mee uit de bijbel omdat dat aansluit bij mijn mystieke beleving. En zo denk ik dat er in de bijbel voor velen wat wils is. Doch voor mij is de directe ervaring het meeste waard.

MariaRosa (die redelijk bijbelvast is overigens)

Tonny

In het O.T. gingen ze er, in de Psalmen althans, dus vanuit dat in het dodenrijk geen geloof in God was. Je zou dat ook kunnen verklaren naar dat ze dachten dat het dodenrijk iets duisters was waar God afwezig was. Het geestenrijk dus. Ik doe maar een suggestie
Met je verklaring over het ontstaan van geloof in een hiernamaals geef je eigenlijk zelf al aan dat het dus een uitvinding van ménsen is. Een troostcadeautje voor wie zich niet kan verenigen met het idee dat je het moet doen met het aardse leven. Je kunt wel iets willen aannemen, maar dat wil niet zeggen dat het waar is. Ik zie de ontwikkelingen zoals jij die omschrijft dus niet als een besef van leven na de dood. Besef volgt op iets wat waar is. Programma's als van Char en Derek Ogilvie (schrijf ik dat goed??) dríjven op de wens dat het niet ophoudt na het leven op aarde. Men wíl gewoon geloven dat beiden contact kunnen leggen met aanwezigen in het hiernamaals. Waarom is het toch zo erg om te aanvaarden dat wij niet anders zijn dan de kat of de olifant in Artis?
Ik weet uiteraard ook niet wat de waarheid blijkt te zijn. Dat zal de tijd moeten leren.

Damajo

Precies!

De waarheid....

zo is dat, de tijd zal het leren...

Gegeven is dat heel veel mensen uitzien naar een weerzien met geliefden die het leven hebben verlaten. En waarom zouden dat niet ook de olifant in Artis of de kat zijn, je hoort mij niet zeggen dat die van een hiernamaals zijn uitgesloten. Leven is een mysterie.

We komen nu in de discussie terecht of geloof door mensen verzonnen is of dat het 'van binnen/van buiten' komt, zonder bewust verzonnen te zijn.
Ik heb weleens gehoord dat religiositeit ook gedeeltelijk vast ligt in je hersenen - de een heeft er meer 'aanleg' voor dan de ander. Ik heb daar veel te weinig verstand van.

Naar mijn idee ontwikkelt/ ontdekt ieder mens in zijn leven een 'leefbaar' concept, al dan niet met geloof in een Hogere macht. Het maakt daarbij heel wat uit hoe en waar je bent opgegroeid en wat je ervaringen met al dan niet geloven zijn.

Voor mij is niet-geloven in de Eeuwige, de bron van alle leven, ondenkbaar. Ik geloof in God. En ik weet maar een heel klein beetje van Hem, mijn vermogens zijn beperkt en ik ben daarnaast begrensd door mijn cultuur en mijn levensverhaal.
Ik wil leven als gelovig mens en zoek daarom naar wegen hoe. Waarbij ik mijn beperkingen (in Nederland opgegroeid, protestants-christelijk, om maar een paar grenzen te trekken) nadrukkelijk besef.

Ik heb trouwens geen enkele behoefte voorbijgangers aan te spreken over het hiernamaals en of je daar al dan niet zult komen. 'k Voel me altijd zeer ongemakkelijk als ik zulke types als Benieuwd ontmoette, op mijn weg vindt.

Weerzien in de hemel?!

k weet niet of ik mijn gelovige geliefden weer zie in de hemel...daar maak ik me ook totaal niet druk om. Ik weet/geloof dat het GOED is in de hemel, dat ik daar geen verdriet/pijn heb, maar ik ga er niet zomaar vanuit dat ik mijn geliefden daar zie. Ik kan dat niet met zekerheid uit de bijbel halen, maar ik ben in de hemel bij God, dan is alles en altijd goed.Als ik mijn gelifde daar niet zie, geeft dat niet, want ik ken daar geen verdriet! Ik vermoed dat we daar 1 zijn in geloof, 1 in aanbidding, maar niet nisschien herkenbaar als die en die...?
(zou het wel fijn vinden denk ik...en nu zou misschien dat troost kunnen bieden)
k denk dat alle mensen, hoe we ook geloven, en of daar de bijbel wel of niet als basis is, we denken allemaal als mensen aan de hemel. De echte hemel gaat ons kleine erstand te boven!En als ik mij er bewust van ben dat de ongelovigen een pijnlijke dood etgemoet gaan, terwijl ik naar de hemel ga...dan zou ik intens verdrietig zijn!
Later reageer ik meer, t is een boeiend onderwerp!

Moeilijk

Ik vind dit ook altijd een moeilijk onderwerp.
In de hemel is het goed. Maar hoe kan het goed voor mij zijn, als heel veel mensen waar ik van houd, die niet in God geloven, er niet bij mogen zijn?
Daarom zouden met mij, alle mensen waar ik van houd in de hemel moeten komen. Maar hier volgt dan uit dat de hemel voor iedereen is. Want die mensen houden ook weer van mensen, etc.
Het eerste gebod is: Heb God lief boven alles. Het tweede gebod is daaraan gelijk: Heb uw naaste lief gelijk uzelf. Met andere woorden, als je God werkelijk lief hebt, heb je ook je naaste lief. En: Als je je naaste lief hebt, heb je God lief. Ook als je niet in hem gelooft. Net zoals je de warmte van de zon voelt, al zie je de zon niet, al geloof je niet dat hij ooit nog achter de wolken vandaan zult komen. Toch is de zon er, toch voel je de warmte.
Dus. volgens mij: iedereen die lief heeft, heeft God lief. God is liefde. Geloof je in liefde, dan geloof je in God.
Maar ja, een hoop mensen zullen dit te simpel geredeneerd vinden. Ik hoor mijn 'strenge' tantes al briesen en sputteren. Ik vind echter dat in eenvoud veel waarheid te vinden is.
Ik ga naar de kerk, ik geloof in Jezus, maar niet omdat ik naar de hemel wil gaan als ik dood ben. Op een of andere wijze voel ik gewoon dat het goed is voor mij om naar de kerk te gaan. En in Jezus geloven, ik kan gewoon niet anders. Een wereld zonder geloof is voor mij onvoorstelbaar.
Er zullen een hoop mensen zijn die dat niet meer zo kunnen voelen. Ik kan hen dat niet kwalijk nemen. Want er is zoveel om woedend om te worden. De kerken doen zulke domme en slechte dingen en hebben onnoemelijk veel domme en slechte dingen gedaan. En als ik al begrijp, dat die mensen daarom niet meer naar de kerk kunnen gaan, niet meer kunnen 'geloven', dan zal God het toch nog veel beter begrijpen, ik ben toch maar een mens.
Ik geloof dat de liefde van God en van Jezus sterker is dan die kerken, dan de uiterlijkheden van het geloof. Ik vermoed dat het hele gedoe met bijbelvertalingen, kerken, kerkscheuringen en theologische discussies er eigenlijk niet zoveel toe doet. Het gaat om de liefde.

Onderstaande tekst vind ik altijd zo mooi in dit opzicht (romeinen 8). Het wordt bij ons in de kerk altijd voorgelezen als er een overlijden wordt afgekondigd:
Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.

Mensen, kerken hebben er telkens weer opnieuw van die rare regeltjes om heen gesponnen. Regels die ons alleen maar verder af brengen van de kern. Dat vind ik zo jammer. Door het handelen van mensen die 'de kerken' maken, is geloof zo erg verweven geraakt met macht, geld en veroordelingen. Dat vind ik verkeerd.
Pff altijd moeilijk om dit soort dingen onder woorden te brengen. Wel leuk om het te proberen. Ik hoop dat jullie er chocola van kunnen maken. ))

Pippin

Volgens mij ben je een lief en begripvol mens
Ik ben het denk ik niet helemaal eens met dit stukje:
Het eerste gebod is: Heb God lief boven alles. Het tweede gebod is daaraan gelijk: Heb uw naaste lief gelijk uzelf. Met andere woorden, als je God werkelijk lief hebt, heb je ook je naaste lief. En: Als je je naaste lief hebt, heb je God lief. Ook als je niet in hem gelooft. Net zoals je de warmte van de zon voelt, al zie je de zon niet, al geloof je niet dat hij ooit nog achter de wolken vandaan zult komen. Toch is de zon er, toch voel je de warmte.
Het eerste gebod is: Heb God lief boven alles. Het tweede: Heb uw naaste lief zoals uzelf. Nummer 1 lijkt me duidelijk. Niets is zo belangrijk als je geloof in God. Het tweede gebod betekent volgens mij niet meer dan: je moet leren om van jezelf te houden en een ander net zoveel liefde gunnen/geven als jouzelf. Of je een ander liefhebt staat los van je geloof in God. Iemand die een ander liefheeft heeft niet de pretentie om via de liefde voor een naaste God lief te hebben. Het is dus niet zo dat iemand die niet in God gelooft ongemerkt God tóch liefheeft door zijn liefde voor een naaste. Daarnaast zijn er denk ik heel wat mensen die God wel liefhebben, maar hun naaste niet goed behandelen. Het is dus volgens mij ook geen automatisme dat je door God lief te hebben je naaste gelijk meepikt.

Kerkgeschiedenis

In mijn aantekeningen 'kerkgeschiedenis' kwam ik tegen: 'Jezus heeft geen kerk gesticht, maar na zijn komst kwam een beweging op gang' Tja - en die beweging is nogal uit de hand gelopen, gezien de zeer uiteenlopende visies, regels, instituten...

Kaaskopje

In het Mattheus evangelie zegt Jezus dat het tweede gebod gelijk is aan het eerste gebod.
'Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.'
Ze zijn dus allebei even belangrijk, maar ik denk dat ze ook inwisselbaar zijn.
Dus als je van je naaste houdt, voor je naaste zorgt, dien je God. Ook al noem je het niet zo, ook al geloof je het niet. Dat is dan misschien niet je bedoeling, maar dat doet er niet toe.
En andersom, als iemand van God houdt, kan hij niet anders dan voor zijn naaste te willen zorgen, de naaste lief te willen hebben. Want die persoon weet dat God dat wil. Als je van Hem houdt, wil je doen wat goed is in Zijn ogen.
Ik ben opgevoed in de traditie dat het niets uitmaakt wat je doet in dit leven. Alles is toch nutteloos. Alle goede daden vallen in de dorre aarde. Want de mens is slecht. De mens is waardeloos en vergankelijk als gras. Je bent afhankelijk van de genade, wat je doet, wie je bent, doet er niet toe.
Zo wil ik niet leven, zo wil ik niet geloven. Ik geloof dat mensen hersenen hebben gekregen en beoordelingsvermogen, van God, om keuzes te maken. En dus kun je kiezen voor naastenliefde. Je kunt kiezen voor dankbaarheid, voor vreugde en voor liefde.
Het lukt heel vaak niet. Geef ik gelijk toe. Ook ik schiet hierin enorm tekort. 'k Ben toch ook wel egoistisch aangelegd. Maar het is wel mijn streven, het is wel mijn wil.
Maar ja, dit is Pippintheologie hoor... Ik heb deze post al drie keer opnieuw geschreven, pfff. Ik blijf proberen om woorden te vinden.

Pippin

Ondanks dat ik de laatste ben die goedkeuring aan jouw leefstijl en beslissingen mag geven wil ik toch zeggen dat ik blij ben dat je niet in de traditie van je eigen opvoeding bent verder gegaan. Wat een naargeestige manier van denken is dat toch.
Wat de rest betreft denk ik toch dat je téveel van het goede van ´de Christen´ uitgaat. Zoals jij het zegt zou het moeten zijn. Er zijn zat mensen die zich Christen noemen, maar niets voor hun naaste doen, erger nog onderscheid maken in wie in het hokje ´naaste´ past. Er zijn ook Christenen die uit plichtsgevoel hun naasten liefhebben en helpen. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. Het is mooi als ze zich ergens voor inzetten, maar als het begeleid wordt met ´het is mijn Christenplicht´ krijg ik de kriebels.
Ik ben met je eens dat kiezen voor dankbaarheid, liefde, e.d.. een bewuste daad kan zijn. Je stelt je ervoor open of niet.

Hiernamaals

"wat gebeurd er als wij sterven"is een thema wat pas besproken werd op deze website.

http://www.debrugspijkenisse.nl/

kun je de dienst van 28 maart terugluisteren.

voor wie geinteresseerd is ga naar de link.
Klik op diensten
en dan luisteren via internet...en zoek dan in het lijstje naar de dienst met thema ,

"wat gebeurd er als wij sterven"

tevens een van de teksten besproken in die dienst:
lukas 16:19-31
19 Er was eens een rijke man die gewoon was zich te kleden in purperen gewaden en fijn linnen en die dagelijks uitbundig feestvierde. 20 Een bedelaar die Lazarus heette, lag voor de poort van zijn huis, overdekt met zweren. 21 Hij hoopte zijn maag te vullen met wat er overschoot van de tafel van de rijke man; maar er kwamen alleen honden aanlopen, die zijn zweren likten. 22 Op zekere dag stierf de bedelaar, en hij werd door de engelen weggedragen om aan Abrahams hart te rusten. Ook de rijke stierf en werd begraven. 23 Toen hij in het dodenrijk, waar hij hevig gekweld werd, zijn ogen opsloeg, zag hij in de verte Abraham met Lazarus aan zijn zijde. 24 Hij riep: “Vader Abraham, heb medelijden met mij en stuur Lazarus naar me toe. Laat hem het topje van zijn vinger in water dompelen om mijn tong te verkoelen, want ik lijd pijn in deze vlammen.” 25 Maar Abraham zei: “Kind, bedenk wel dat jij je deel van het goede al tijdens je leven hebt ontvangen, terwijl Lazarus niets dan ongeluk heeft gekend; nu vindt hij hier troost, maar lijd jij pijn. 26 Bovendien ligt er een wijde kloof tussen ons en jullie, zodat wie van hier naar jullie wil gaan dat niet kan, en ook niemand van jullie naar ons kan oversteken.” 27 Toen zei de rijke man: “Dan smeek ik u, vader, dat u hem naar het huis van mijn vader stuurt, 28 want ik heb nog vijf broers. Hij kan hen dan waarschuwen, zodat ze niet net als ik in dit oord van martelingen terechtkomen.” 29 Abraham zei: “Ze hebben Mozes en de profeten: laten ze naar hen luisteren!” 30 De rijke man zei: “Nee, vader Abraham, maar als iemand van de doden naar hen toe komt, zullen ze tot inkeer komen.” 31 Maar Abraham zei: “Als ze niet naar Mozes en de profeten luisteren, zullen ze zich ook niet laten overtuigen als er iemand uit de dood opstaat.”’

en nu even mijn reactie

Tja moeilijk hoor. kan me voorstellen "benieuwd"dat je het niet leuk vind om te horen dat je niet welkom zou zijn in de hemel als je niet in Jezus gelooft.

Heb een aantal reacties gelezen hierboven(eerder deze week,moest er eerst eens even over nadenken en op zoek naar woorden....)
en ik sluit me aan bij de reactie van iemand die aanraadde je eerst eens echt te verdiepen in de bijbel.
Voordat je iets verwerpt waarvan je niet weet hoe het precies zit.

Ik denk dat je pas een mening kunt geven als je weet wat de bijbel zegt.

Ik heb ook jaaaaaren lang niet precies geweten wat de bijbel nu inhoudt,....
en toch schopte ik er tegen...wilde er niets, echt niets van weten...
waarom?

vanwege hypocriete mensen.........mensen die de Liefde preekten en in praktijk je lieten barsten,of je veroordeelden....

En die mensen zaten dan zondags vroom in de kerk dacht ik destijds....wat moet ik met dat geloof in Jezus?

Op een dag was mijn nieuwgierigheid gewekt en ben ik een alpha cursus gaan doen in de gemeente hierboven in mijn vorige reactie.
Daar kon ik al die vragen stellen zonder dat mensen mij probeerden te claimen.
Daar kon ik antwoord krijgen op al mijn sceptische vragen en niemand die me daar op aanviel of me niet in mijn waarde liet.

En ....t geloof was eigenlijk uiteindelijk helemaal niet zo hypocriet ik dacht!
Mensen gedragen zich soms wel zo en dat geeft een vertekent beeld dan ook over God zelf.

t heeft mij veel duidelijk gemaakt over hoe het evangelie werkelijk in elkaar steekt...en
ik ben er anders naar gaan kijken......
Moraal van dit verhaal?
nogmaals...onderzoek het voor jezelf!
Voordat je er een oordeel over geeft.

Ik ben ervan overtuigd dat je als je oprecht opzoek gaat naar God
dat je ook duidelijkheid zult krijgen.
En wat je er dan mee doet...is geheel aan jouzelf....

niemand kan jou dwingen van iemand te houden.
Ik geloof dat God van ieder van ons houdt...ook van de mensen die niet in Hem geloven.
Maar Liefde moet van twee kanten komen...en echte Liefde laat zich niet dwingen.

God dwingt ons niet van hem te houden.....we hebben een keuze.

"want al zo lief had God de wereld dat Hij zijn enig geboren Zoon gegeven heeft opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft."

deze laatste tekst is als het goed is wel een antwoord op je vraag of dat echt in de bijbel staat... "Benieuwd"

zo staat het in de bijbel....

Veerle

Ik heb toch helemaal nergens geschreven dat ik de bijbel verwerp? Ik schop er niet tegenaan en weet beter dan jij weet wat er instaat. Heb je me al gevraagd of ik weet wat er in de bijbel staat? Kijk, woord voor woord niet hoor, dat zal ik niet beweren.
Ik heb op een christelijke school gezeten en ben ook naar de kerk geweest. Heb vrienden die Christen zijn en sta echt open voor alles.
Ondanks dat is mijn geloof anders dan het jouwe blijkbaar.

Wat apart toch dat je er gelijk vanuit gaat dat ik het niet weet en toch verwerp.

Nuance

"Ik schop er niet tegenaan en weet beter dan jij weet wat er instaat." Even voor de duidelijkheid. Hier bedoel ik niet dat ik beter weet wat er in de bijbel staat dan jij, maar dat ik het beter weet dan jij weet.. pfff onduidelijk.

Benieuwd

Sjonge...
mijn woordkeus zal misschien niet de handigste geweest zijn.

als je je aangevallen voeld daardoor mijn excuses hoor...zo was het zeker niet bedoeld.
Misschien liet ik mij ook leiden door wat er over het algemeen gezegd wordt over de bijbel..

hoe dan ook...schriftelijk iets verwoorden blijft gewoon lastig....

Nogmaals ik heb niks naars bedoeld met mijn posting...hooguit wat onhandig verwoord ...zo blijkt.

Ps benieuwd...

ik bedoel niet dat jij er tegen schopt... ik gaf een voorbeeld van de tijd dat ik niet gelovig was en hoe ik er zelf tegen aangeschopt heb destijds.......

jammer dat je je zo aangevallen voeld...
dat is helemaal mijn bedoeling niet geweest zoals ik al zei

Veerle

"en ik sluit me aan bij de reactie van iemand die aanraadde je eerst eens echt te verdiepen in de bijbel.Voordat je iets verwerpt waarvan je niet weet hoe het precies zit.
Ik denk dat je pas een mening kunt geven als je weet wat de bijbel zegt." "nogmaals...onderzoek het voor jezelf!
Voordat je er een oordeel over geeft."

Op deze woorden van jou reageerde ik. Ik vind namelijk niet dat ik een oordeel geef. Ik vertel alleen hoe ik het ervaar. Ik heb geen oordeel.

Ik begrijp dat het lastig is woorden te schrijven die je punt goed duidelijk maken. Is ok, heb ik ook last van.

De verdieping in de Bijbel gaat dus niet meer komen, ik heb me er ook nooit tegen verzet of iets dergelijks. Ik heb na een eerste onderzoek geconcludeerd dat ik niet verder zoek. Ik voel me goed hierbij en heb geen behoefte aan meer... Echter, ik vind het reuze interessant en het verrijkt mijn leven om open te staan voor het geloof door het er met anderen over te hebben en te lezen.

Het is echt lastig om dit onder woorden te brengen want nu ik het schrijf klinkt het uitermate tegenstrijdig.. Gek, want het voelt echt goed.

Lieve benieuwd,

ik begrijp dat je op dat stukje tekst van mij reageerde...

nogmaals sorry!!!!

verder schrijf je...
^>
Echter, ik vind het reuze interessant en het verrijkt mijn leven om open te staan voor het geloof door het er met anderen over te hebben en te lezen.>

Tja ...misschien hebben we wel meer gemeen dan jij denkt dat wij hebben...

ik als gelovige kan namelijk deze zelfde zin ook uitspreken....
het verrijkt mijn leven ook idd door er met anderen over te kunnen praten,van elkaar leren, ....persoonlijk
denk ik dat dat ook groei betekent in mijn geloof....

dat is misschien voor jou niet zo ? of misschien bevestigd het juist voor jou waarom je niet gelooft...dat kan natuurlijk ook!

en nu....

citeer ik niet precies jouw zin om te zeggen zoals ik het zie .
ik bedoel dus: jouw zinnetje zou de mijne kunnen zijn...maardaaraantoe voeg ik dus ...dat ik er dan ook van leer en groei.....
denk zal het even extra benoemen voor er weer misverstanden ontsaan over mijn schrijfwijze

Veerle

"dat is misschien voor jou niet zo ? of misschien bevestigd het juist voor jou waarom je niet gelooft...dat kan natuurlijk ook!"

Jij ziet het eerder dan ik, maar dit is precies hoe ik het moet verwoorden. Echter, ik vind het wel lastig om dit toe te geven. Ik heb namelijk heel veel respect voor het geloof, en iedereen die gelooft. Maar...tot nu toe, elke keer als ik me er in verdiep, of door lezen, of door praten, kom ik tot de ontdekking dat ik daar niet in geloof. Ik heb een hele fijne collega die een Alphacursus heeft gedaan en bijeenkomsten heeft waarbij ze een boek bespreken over het geloof. Elke keer, alles wat ze me vertelt.. ik voel het niet. Snap je dat? Ik kan me namelijk zo goed voorstellen dat het heel lastig is om te snappen als je gelooft. Ik schaam me dan ook bijna om het te zeggen. Ik lees namelijk wel de bijbel (kinderbijbel) voor mijn kinderen bij Kerst en Pasen. Waarom? Omdat ik het prachtige verhalen vindt, mooie moraal en ik wil mijn kinderen een basis geven waarbij zij open staan voor alles en zelf keuzes kunnen maken.

Wel fijn om eens zo van gedachten te kunnen wisselen... Het brengt bij mij ook verheldering.