Tips gevraagd voor moeizaam seksleven
Ik ben een man en ik ben benieuwd naar wat meer inzichten rondom dit thema vooral van andere vrouwen die misschien zoiets hebben meegemaakt of zich kunnen verplaatsen in mijn vrouw. In mijn dagelijkse omgeving zit ik de hele dag tussen de mannen en ik heb drie broers en een handjevol vrienden dus ik heb niet echt dames met wie ik dit bespreekbaar kan maken.
Het zit zo: Sinds de bevalling van ons derde en vermoedelijk laatste kind is de seks van organisch, spontaan en liefdevol echt beroerd geworden. Mijn vrouw geeft elke paar weken aan te willen seksen en dan mag ik er overheen als het ware. Het duurt een minuut of 10 gemiddeld en is enorm gefocust op klaarkomen en er is amper voorspel. Ook bepaalde kleinerende en flauwe opmerkingen doen mij vermoeden dat ze er niks aan vindt of het zelfs liever niet doet. Het voelt in alles alsof ze mij een dienst bewijst. Ook opmerkingen dat ze niet zou willen dat ik vreemd zou gaan of na afloop lekker kan slapen vanavond... Tijdens de seks zit ze constant in haar hoofd, elk geluidje van de kinderen of het bed dat kraakt doet ze boos over. Het geeft mij een ontzettend naar en onrustig gevoel en ik wil liever geen seks op deze manier maar wil haar ook niet kwetsen of afwijzen of ons seksleven om zeep helpen of haar het gevoel geven dat er een ander is . De dagen rondom dat ze seks initieert maakt ze ook een bozige indruk, kort lontje en afstandelijk terwijl ze na een tijdje juist weer liefdevol doet en andere vormen van niet seksuele intimiteit zoekt en affectie toont.
De jongste is nu drie-en-een-half en sindsdien speelt dit. De eerste 2 jaar heb ik nauwelijks iets gezegd omdat zo'n bevalling niet niks is en ik haar niet wilde pushen. Heb aangekaart het niet fijn te vinden zo en waar ik dingen anders moet of kan doen maar inhoudelijk komen we nergens. Ze wil niet onder druk gezet worden en de paar keer dat ik over seks begon ook door mijzelf open te stellen dan maakte ze haar ogen tot spleetjes en luisterde heel aandachtig maar geeft zelf niet thuis. In plaats van een opening te creëren via een gesprek en haar mening en gevoelens te horen loop ik tegen een muur en voel ik me schuldig en slecht dat ik er over begon. Zij doet alsof er geen probleem is.
Mijn vraag is hoe jullie vinden dat ik dit het beste kan aanvliegen? Wil haar niet onder druk zetten of kwetsen maar ik wil geen validatieseks meer waarbij het perspectief van haar kant is mij een dienst bewijzen. Gesprekken lukken niet omdat ze super gesloten is op dat vlak. Merk dat ik steeds meer afkeer krijg tegen op deze manier seks hebben. Het gekke is dat het zich primair lijkt toe te spitsen op seks want verder gaan we supergoed prima en kunnen we over alles goed praten. Ook qua niet seksuele-intimiteit is er niks te klagen. Voor mij is seks binnen de relatie zeker belangrijk maar wel op basis van lust en consent en niet als relationele obligatie, misschien is dit helemaal niet aan de hand maar zo voelt het wel.
WakuWaku schreef op 19-03-2025 om 16:17:
[..]
Omdat het zich zo toespitst op de seks. Als dit in de hele relatie een thema is waren we allang gescheiden.
Het lijkt er op alsof ze zich geen houding weet. Ze is ook vrij conservatief opgevoed. Geen excuus maar jij en ik kunnen ons redelijk vrij uiten dat kan natuurlijk niet iedereen zomaar.
Dat kan ook. Ik heb in mijn omgeving ook wel mensen die zich niet subtiel kunnen uitdrukken en bij wie dingen heel rottig uit hun mond komen. Weet ze wel dat haar opmerkingen ontzettend lomp zijn, heb je dat wel eens laten blijken? (misschien heb je het hier al genoemd maar draadje is inmiddels zo lang dat ik het niet allemaal meer ga teruglezen)
Sorry, maar haar zogenaamde ‘grappige’ opmerkingen zijn natuurlijk gigantisch onder de gordel en hoef je zeker niet te accepteren! Ik zou dat ook uitspreken naar haar en haar duidelijk maken dat niet jij, maar jullie samen een probleem hebben, mag zij hieruit de conclusies en evt consequenties gaan trekken!
Dat je het niet op de spits wil drijven en op alle fronten rekening houdt met haar, heel lief, maar kom op, je hebt toch ook wel je grenzen?
Jullie hadden ooit toch wel een goed seksleven?
Ik lees in ieder geval continu excuses mbt haar gedrag. Maar haar aanspreken en het gesprek doorzetten lijk je niet te durven. Je hoopt dat het vanzelf weer goedkomt. Dat zou in therapie kunnen. Maar de kans is velen malen groter dat het huidige patroon doorzet. Bij haar is er geen behoefte en geen probleem. En ze lijkt het zelfs normaal te vinden haar partner slecht te behandelen met echt nare en kwetsende opmerkingen.
Als iemand zegt dat hij vies van mij is dan kwetst dat mij diep. Dat is echt naar gedrag en absoluut geen grapje! Dan zou ik dat heel duidelijk maken en zelfs excuses willen. Als iemand dan wegloopt of een grap maakt mag die terugkomen en gaan we het er over hebben. Want zo zou ik mij niet laten behandelen. Jij doet dat wel en daarom zal er niets veranderen. Waarom zou ze ook?
Izza schreef op 19-03-2025 om 21:04:
Jullie hadden ooit toch wel een goed seksleven?
Ik lees in ieder geval continu excuses mbt haar gedrag. Maar haar aanspreken en het gesprek doorzetten lijk je niet te durven. Je hoopt dat het vanzelf weer goedkomt. Dat zou in therapie kunnen. Maar de kans is velen malen groter dat het huidige patroon doorzet. Bij haar is er geen behoefte en geen probleem. En ze lijkt het zelfs normaal te vinden haar partner slecht te behandelen met echt nare en kwetsende opmerkingen.
Als iemand zegt dat hij vies van mij is dan kwetst dat mij diep. Dat is echt naar gedrag en absoluut geen grapje! Dan zou ik dat heel duidelijk maken en zelfs excuses willen. Als iemand dan wegloopt of een grap maakt mag die terugkomen en gaan we het er over hebben. Want zo zou ik mij niet laten behandelen. Jij doet dat wel en daarom zal er niets veranderen. Waarom zou ze ook?
Ik durf wel door te pakken en haar direct aan te spreken maar als zij in die confrontatie aangeeft dat het een grapje was wat moet je dan verder nog zeggen?
Dat je het echt niet kan waarderen misschien boos worden, maar daarna is de kous wel af lijkt me. Die opmerkingen zijn ook een stuk minder geworden daarna, maar de toon is er wel mee gezet. De laatste keer zei ze na afloop zoiets als "Zo, nu kun je er weer een poosje tegenaan"
Pffff, dat is toch helemaal niet wat je wil horen na een vrijpartij!
Heb eerder het idee dat die opmerkingen symbool staan voor een dieper onderliggende issue maar ik kan totaal niet peilen wat dat issue precies is. En ja therapie zou daarin een oplossing kunnen zijn maar dan moet je partner daar zelf wel de noodzaak van inzien. Aangezien zij niet wil is dat geen optie en modderen we inderdaad maar aan.
We hadden denk ik een vrij normaal seksleven, nooit geweldig of heel diepgaand maar wel regelmatig seks 1-2x per week en gevarieerd.
Sinds de geboorte van de jongste is het zo dramatisch geworden. Dat flauwe en kleinerende is toen begonnen.
troelahoep schreef op 19-03-2025 om 16:55:
[..]
Dat kan ook. Ik heb in mijn omgeving ook wel mensen die zich niet subtiel kunnen uitdrukken en bij wie dingen heel rottig uit hun mond komen. Weet ze wel dat haar opmerkingen ontzettend lomp zijn, heb je dat wel eens laten blijken? (misschien heb je het hier al genoemd maar draadje is inmiddels zo lang dat ik het niet allemaal meer ga teruglezen)
Ja dat je dat echt niet kan maken en welke impact het heeft als zij zoiets zegt. Dan verontschuldigd ze zich wel hoor en gaat het even beter maar dat sarcasme zit diepgeworteld. Wij zijn beide ook wel stads en heel direct en geen blad voor de mond, niet dat dat een excuus is om je partner af te zeiken maar het gaat soms wel wat lomper over en weer dan sommige mensen uit de provincie misschien gewend zijn.
WakuWaku schreef op 20-03-2025 om 13:09:
[..]
Ik durf wel door te pakken en haar direct aan te spreken maar als zij in die confrontatie aangeeft dat het een grapje was wat moet je dan verder nog zeggen?
Dat je het echt niet kan waarderen misschien boos worden, maar daarna is de kous wel af lijkt me. Die opmerkingen zijn ook een stuk minder geworden daarna, maar de toon is er wel mee gezet. De laatste keer zei ze na afloop zoiets als "Zo, nu kun je er weer een poosje tegenaan"
Pffff, dat is toch helemaal niet wat je wil horen na een vrijpartij!
Heb eerder het idee dat die opmerkingen symbool staan voor een dieper onderliggende issue maar ik kan totaal niet peilen wat dat issue precies is. En ja therapie zou daarin een oplossing kunnen zijn maar dan moet je partner daar zelf wel de noodzaak van inzien. Aangezien zij niet wil is dat geen optie en modderen we inderdaad maar aan.
We hadden denk ik een vrij normaal seksleven, nooit geweldig of heel diepgaand maar wel regelmatig seks 1-2x per week en gevarieerd. Sinds de geboorte van de jongste is het zo dramatisch geworden. Dat flauwe en kleinerende is toen begonnen.
Als zij de noodzaak niet kan of wil inzien van therapie, dan zul jij met de spreekwoordelijke vuisten op tafel moeten slaan! Of therapie of je gaat het elders zoeken, blijven aanmodderen gaat sowieso eindigen in iets wat zij niet wil.
Ik zou gewoon een afspraak maken bij een therapeut en haar laten weten dat jullie daar samen naartoe gaan, omdat een goed gesprek op dit moment niet lukt. Wat jij ervaart en vertelt, wordt door haar niet erkend—of ze doet het af als een grapje. Op deze manier kom je niet verder, want ze neemt je niet serieus.
Bij de therapeut zou ik alle denigrerende opmerkingen benoemen en duidelijk maken dat jij die niet als grap ervaart. Hoe dan ook, ik denk dat praten met een neutrale derde partij meer oplevert dan steeds vastlopen in hetzelfde patroon.
Ik zou ook opvang voor de kinderen regelen en haar gewoon meenemen. Wat de beste aanpak is, weet ik niet precies—misschien helpt het om een dag van tevoren te zeggen: "We gaan dit doen." Of misschien werkt het beter om haar een uur van tevoren te laten weten: "Voor de kinderen is opvang geregeld, wij moeten praten." Het is misschien niet de vriendelijkste manier, maar er moet een opening komen
En weer een excuses " wij hebben een heel normaal seksleven hoor". Nou nee...
- Partner heeft duidelijk geen zin
- volledige focus om jou zo snel mogelijk te laten klaarkomen
- kwetsende en denigrerende opmerkingen
- partner is rondom seks prikkelbaar en geïrriteerd
- een normaal volwassen gesprek is niet mogelijk.
- En dit is al jarenlang aan de gang.
Seksualiteit is iets dat je samen doet. Niet een eenzijdige dienstverlening waar de ander dankbaar voor moet zijn.
Jij zegt wel dat je durft te confronteren maar je doet feitelijk niets uit angst voor haar reactie. Je weet niet eens (van haarzelf) waarom ze zo doet.
Walging is de sterkste negatieve emotie in een relatie. Dan is de liefde echt over. Dat je vrouw van jou walgt, in ieder geval tijdens intimiteit, geeft mij het beeld dat ze helemaal niet van jou houdt. Ze verdraagt je, omdat het zo hoort, makkelijk is, je niet vervelend bent in de omgang en haar niet te na komt. Maar met liefde heeft dit allemaal niks te maken. Ik ga me bijna afvragen of ze soms helemaal niet op mannen valt.
AnnaPollewop schreef op 22-03-2025 om 10:48:
Walging is de sterkste negatieve emotie in een relatie. Dan is de liefde echt over. Dat je vrouw van jou walgt, in ieder geval tijdens intimiteit, geeft mij het beeld dat ze helemaal niet van jou houdt. Ze verdraagt je, omdat het zo hoort, makkelijk is, je niet vervelend bent in de omgang en haar niet te na komt. Maar met liefde heeft dit allemaal niks te maken. Ik ga me bijna afvragen of ze soms helemaal niet op mannen valt.
Nou ik heb me anders al een paar keer afgevraagd als ik berichten in dit draadje las, of de vrouw in kwestie geen negatieve ervaringen heeft op seksueel vlak. Kan ook verdrongen zijn, of op hele jonge leeftijd meegemaakt. Dat de afkeer van seks niet zozeer persoonlijk met haar man te maken heeft maar met de negatieve gevoelens en zelfhaat die het bij haar oproept.
Lexus schreef op 22-03-2025 om 11:07:
[..]
Nou ik heb me anders al een paar keer afgevraagd als ik berichten in dit draadje las, of de vrouw in kwestie geen negatieve ervaringen heeft op seksueel vlak. Kan ook verdrongen zijn, of op hele jonge leeftijd meegemaakt. Dat de afkeer van seks niet zozeer persoonlijk met haar man te maken heeft maar met de negatieve gevoelens en zelfhaat die het bij haar oproept.
Mijn idee. Is ook in een draadje in het verleden uiteindelijk de oorzaak gebleken voor het gebrek aan zin in seks.
En toen kwamen daar helaas reacties op dat de relatie niet goed (genoeg) zou zijn omdat de vrouw hierin haar partner niet in vertrouwen had genomen. Maar zulk trauma, in combinatie met schuldgevoel, schaamte en de angst dat je partner je als slachtoffer blijft zien, kan ook in goede relaties te moeilijk zijn om aan te kaarten.
TO, ook met deze optie in je achterhoofd is therapie denk ik toch echt noodzakelijk om hieruit te komen.
Sterkte!
Lexus schreef op 22-03-2025 om 11:07:
[..]
Nou ik heb me anders al een paar keer afgevraagd als ik berichten in dit draadje las, of de vrouw in kwestie geen negatieve ervaringen heeft op seksueel vlak. Kan ook verdrongen zijn, of op hele jonge leeftijd meegemaakt. Dat de afkeer van seks niet zozeer persoonlijk met haar man te maken heeft maar met de negatieve gevoelens en zelfhaat die het bij haar oproept.
Dat kan natuurlijk ook en dat is eigenlijk nog veel erger (voor de vrouw van TO). Dat is wel iets dat ze alleen zelf aan kan pakken.
Ik denk dat onverschilligheid erger is dan walging.
Goed gesprek gehad dit weekend NOT.
Aangegeven dat therapie wellicht een goeie is omdat het zo niet werkt van beide kanten. Zij reageerde wat geagiteerd en gaf aan niet de behoefte te voelen om ons seksleven te openbaren bij een derde partij en nogmaals dat zij van mening is dat ik dingen groter maak dan ze zijn door elke opmerking of gebeurtenis rondom seks enorm uit te vergroten.
Terwijl ik zoiets heb van baat het niet dan schaadt het toch niet en dat ook als zodanig naar haar toe heb geventileerd. Dat we er niet heen willen om gelijk iets te fiksen maar om samen inzichten op te doen. Maar zij wil dat dus niet ze staat daar totaal niet voor open.
Heb ook door proberen door te vragen of ze er nou eigenlijk wel kan genieten maar zij blijft volhouden dat dit wel het geval is alleen dat ze soms druk, vermoeid is en zij de seks misschien teveel voor lief neemt waardoor er geen QC meer nodig is van haar kant omdat ik toch nooit nee zeg. Aangegeven dat ik dat laakbaar vind van haar kant maar kan me er misschien vaag ook wel iets bij voorstellen.
Ook nogmaals aangegeven dat ik de seks als onpersoonlijk en onverschillig ervaar daardoor en gevraagd of ze een open relatie misschien niet zou zien zitten. Niet zodat ik om me heen kan neuken omdat ik daar nou enorm de behoefte toe voel, maar meer met het idee dat het misschien gewoon een vorm van mismatched libido is en dat je elkaar niet gelukkig maakt op deze manier. Maar dat vond ze onzin. Daarna is ze van slag geraakt en moest huilen en ze heeft mijn schoonzusje gebeld en tegen haar uit verteld dat ik een open relatie wil. Zondag hadden we verjaardag dus dat was lekker awkward.
Therapie of druk uitoefenen is dus geen optie want het werkt averechts ik zal het op een andere manier moeten aanvliegen. Misschien wat genuanceerder of speelser. Of ik moet op een gegeven moment zeggen ik ga bij je weg, maar op dat punt ben ik nu in elk geval nog niet.
Moederkareltje schreef op 23-03-2025 om 15:24:
Ik denk dat onverschilligheid erger is dan walging.
Beide zijn funest voor je relatie maar van walging weet je tenminste
wel waar je aan toe bent en dan is er eigenlijk nog maar één uitkomst
mogelijk tenzij je echt doodongelukkig wilt eindigen samen.
Geloof overigens niet dat ze van me walgt dan zouden
we A helemaal geen seks meer hebben en B ook niet meer knuffelen, zoenen
enzovoort.
Onverschilligheid is er wel degelijk. Maar ook weer niet totale onverschilligheid, want je kunt als vrouw ook gewoon helemaal stoppen met seks en er zijn er zat die dat doen.