Jeugdkamp
Gisteren waren wij in de kerk en er werd iets verteld over jeugdkampen voor kinderen in de zomervakantie. Deze worden georganiseerd door een van vroeger uit aan de kerk gelieerde stichting, maar iedereen mag zich hiervoor opgeven.
Nu wil dochter daar graag heen en man heeft er goede jeugdherinneringen aan, hij ging hier vroeger ook elk jaar naartoe.
Toch merk ik bij mezelf dat ik het allemaal een beetje veel vind worden in de vakantie.
Ze gaat al met ons op vakantie, paar dagen bij mijn ouders logeren die dan allemaal dingen gaan doen als pretpark, dierentuin, zwembad. Nog een paar dagen bij mijn schoonouders logeren die dan ook allemaal leuke dingen gaan doen, musea, theater, bioscoop, dat soort dingen. Dan heeft ze nog kindervakantieweek in het dorp en een paar dagen jong nederland kamp. En in september ook nog een weekend turnkamp.
Qua planning kan het, de kosten zijn ook het probleem niet, dat ze er niemand kent vindt dochter ook niet erg. Ze maakt redelijk makkelijk contact met andere kinderen.
Ik heb gezegd dat ik erover na wil denken en dat ik van mening ben dat vakantie ook bedoeld is om uit te rusten, dat er niet altijd vermaak en uitjes op het programma kunnen staan en dat niet altijd alles kan en niet altijd alles maar leuk hoeft te zijn in het leven.
Dat laatste was misschien wat hard; want dat weet ze best. En dat gaf ze me ook direct terug in niet mis te verstane bewoordingen.
Enerzijds gun ik het haar van harte om een leuke week te hebben en is het misschien ook wel goed voor haar om een weekje los te zijn van ons, zichzelf handhaven in een vreemde omgeving, nieuwe contacten op te doen en allemaal leuke dingen te gaan doen.
Anderzijds vind ik begrenzen ook een onderdeel van de opvoeding en dat niet alles wat kan ook altijd hoeft. Het voelt wel een beetje als nee zeggen om het nee zeggen en ik vind ook dat opvoedkundige keuzes onderbouwd moeten kunnen worden met legitieme argumenten.
Mijn man staat er positief tegenover en wil haar dit gunnen. Ook met de achtergrond 'wanneer dan wel?' Want al die andere dingen zijn er dus ook elk jaar. Ik twijfel dus nog.
Wat zouden jullie doen?
Zonder dit kamp vind ik het al een hele drukke vakantie. Zou het niet doen.
De zomervakantie duurt 6 weken, is ze zonder dit kerkkamp echt 5 volle weken onder de panne?
Het logeren bij de opa's/ oma's is telkens een paar dagen( geen volle weken), tussendoor ook genoeg tijd om uit te rusten ?
ik weet niet hoelang jullie zelf op vakantie gaan maar dan kan ze ook uitrusten, ik neem aan dat je niet elke dag vol gepland hebt en zelf ook wilt uit rusten.
Principieel zijn dat het niet alleen om uitjes draait....op zich mee eens. Maar de ene vakantie is de andere niet. Er zullen genoeg andere vakanties zijn waarin er weinig tot niets te doen is, opa/ oma niet kunnen, dus dat leert ze dan ook.
Kijk jij mag het veel vinden maar is het voor je dochter ook (te) veel? Heeft ze er last van bij te veel drukte?
Klinkt inderdaad wel heel druk allemaal. Voor mijn dochter vind ik het altijd wel lekker als ze ook gewoon een beetje thuis kan rommelen zonder programma. Heeft ze daar ook nog tijd voor of zijn de andere activiteiten echt volle weken? En wat zou ze doen als ze niet op kamp gaat?
Ik vind de drukte een argument, het “het leven is niet altijd alleen maar leuk” niet. Dat hoef je haar niet te leren, daar komt ze vanzelf achter.
Ik liet haar wel gaan en ik vroeg hooguit de grootouders om een beetje rustig aan te doen met de uitstapjes.
Als het is om een statement te maken dat nu eenmaal niet alles kan, dan zou ik daar niet persé zo'n kamp als leermoment voor gebruiken denk ik.
Ik zou er zelf bezwaar tegen hebben omdat de zomervakantie één van de weinige momenten is waarop je als gezin echt samen kunt vertragen en eens veel niet ingevulde tijd met elkaar kunt doorbrengen.
Als jij dat gevoel niet hebt, man en kind zien het zitten en het geld is er, dan is het een leuke kans voor je dochter denk ik.
Logeren bij opa's en oma's is meestal drie dagen met twee overnachtingen. Jong Nederland kamp is twee volle dagen met een overnachting en de kindervakantieweek zijn vijf dagen van 9-16 uur. Onze eigen vakantie is 12 dagen.
Het kerkkamp is een hele week. Tussendoor zijn er dus wel dagen om uit te rusten en lekker te hangen en te lummelen thuis.
Het is niet zo dat ze zichzelf niet kan vermaken en voortdurend entertainment nodig heeft. Wel vindt ze alles wat er te doen is in het leven leuk en geniet ze van al deze dingen ontzettend. Soms is het na een drukke periode even ontladen, maar dat is meestal met een dag bloedchagrijnig doen, niks willen en overal moeilijk over doen wel weer voorbij gelukkig.
En veruit de meeste vakanties zitten echt niet zo ontzettend vol hoor. Tuurlijk doen we wel leuke dingen en uitjes, maar dat hoeft niet altijd groots te zijn of een hele dag te kosten.
Mijn opmerking dat het leven niet altijd leuk hoeft te zijn, viel niet zo lekker bij dochter. Ze vroeg me waar ik de afgelopen acht jaar geweest was als ik daadwerkelijk dacht dat ze dat nog niet wist. En daar heeft ze ook wel een punt.
MamaE schreef op 17-04-2023 om 19:16:
Mijn opmerking dat het leven niet altijd leuk hoeft te zijn, viel niet zo lekker bij dochter. Ze vroeg me waar ik de afgelopen acht jaar geweest was als ik daadwerkelijk dacht dat ze dat nog niet wist. En daar heeft ze ook wel een punt.
Als één kind weet wat tegenslag na tegenslag is, is het jouw dochter wel. Waarom gun je dit haar niet. Zij is 8 en vindt het geen probleem om niemand te kennen, dat vind ik al bewonderenswaardig, ik was op die leeftijd een bange poeperd.
Dit klinkt onaardig, maar ik bedoel het niet zo gemeen. Mij lijkt het wel goed voor haar om een week van jou weg te zijn en haar eigen gedachten te bepalen, zonder dat jij al haar gedrag en uitspraken analyseert en met haar bespreekt. En voor jou ook om je te realiseren dat zij zichzelf ook een week zonder jou kan redden.
Ik zou haar gewoon laten gaan, dan maar proberen wat rustigere dagen bij de grootouders proberen te regelen.
MamaE schreef op 17-04-2023 om 19:16:
Mijn opmerking dat het leven niet altijd leuk hoeft te zijn, viel niet zo lekker bij dochter. Ze vroeg me waar ik de afgelopen acht jaar geweest was als ik daadwerkelijk dacht dat ze dat nog niet wist. En daar heeft ze ook wel een punt.
Kinderen vinden niets zo erg als lange vakanties.
Het leven mag leuk zijn. Het moet toch niet niet leuk te zijn?
Ik ging bij het lezen van je openingspost uit van 3 weken gezinsvakantie en een week kamp maar het is krap 2 weken gezinsvakantie en een paar dagen kamp (wat al gepland is dan).
Nog steeds is het vrij vol allemaal, maar daar kan de een beter tegen dan de ander. Ik ben het eens met anderen: de drukte zou wat mij betreft een valide argument zijn, het opvoedkundige niet echt, als de kosten het punt niet zijn. Want inderdaad, dat het niet altijd feest is, weet zij ook (ik kan me je reactie trouwens voorstellen, zelf ben ik nogal snel geneigd om "is dat nou allemaal wel nodig" te denken)
Ik zou wel bij de grootouders aandringen op rustige logeerpartijtjes en misschien de pretparken oid met opa en oma verplaatsen naar mei- of herfstvakantie.
Ik vind het maar een raar idee, zoiets niet toestaan omdat het leven anders te leuk is. Kun jij garanderen dat als je nu het leuke rantsoeneert, je het ook weer leuker kunt maken als de tijden tegen zitten? Kun je dat ergens in reserve houden voor haar?
Zo’n kamp is voor haar hartstikke leerzaam, als je inzit over het nut. En als je haar wil leren om te gaan met tegenslagen, dan doe je dat niet door tegenslagen te organiseren. Dat doe je door voor te leven en door haar te steunen als het wel echt tegenzit. Want het zal heus wel weer eens tegenzitten. Heus.
Op een zomer vol leuke ervaringen kan ze een leven lang terugkijken, leuke ervaringen met opa en oma kan ze later niet meer overdoen en zo’n kamp ook niet. Je klinkt alsof je ouders je teveel ingeprent hebben dat alles nuttig moet zijn en vooral niet te makkelijk of aangenaam.
Maar niemand schrijft dat voor, en zo’n instelling behoedt je ook niet voor tegenslagen of rampspoed. Die komen toch wel, dus ga in de zon zitten als hij schijnt. En gun dat je dochter ook.
Plus dat de vader het haar gunt en wil laten gaan. Hij gunt het haar en het geld is geen probleem. Laten gaan zou ik zeggen. Het totale aantal dagen dat ze weg is valt wel mee. En een dagje ontladen en dan wat moe en nukkig hoort er ook bij.
Dit zou ik echt een te volle vakantie vinden voor mijn kids. Hier plannen we altijd hooguit 3 van de 6 weken vol en de rest zien we wel. 1 week op kamp en 2 weken met gezin weg.
Zeker wel doen. Super jammer toch om haar zo’n leerzame ervaring te ontzeggen.
Mijn kinderen moest ik zowat uit huis schoppen. Die ene keer dat het me toch lukte ze met een kamp mee te laten gaan ging hier echt de vlag uit.
Voor mijn kinderen was de vakantie toch altijd veel te kort
Verder vond ik het juist belangrijk de vakantie altijd zo leuk mogelijk voor ze te laten zijn. Waarom niet? Is niet altijd gelukt uiteraard maar was zeker wel het streven. (Niet alleen vakanties natuurlijk maar dan lag de nadruk er wel wat meer op bij mezelf)
Ik zou eerder inleveren op de uitjes en pretparken met opa en oma. Die kunnen toch ook wel iets rustigs doen? Met een groep kinderen een week op kamp is zoveel waardevoller. En als ze dat graag wil, ik zeg: doen!
Ik vind het leven zo leuk mogelijk maken (zolang dat niet ten koste gaat van anderen) best een mooi streven. En er gebeuren genoeg dingen die niet leuk zijn, maar daar hoef je niet met opzet dingen aan toe te voegen.
