Jeugdkamp
Gisteren waren wij in de kerk en er werd iets verteld over jeugdkampen voor kinderen in de zomervakantie. Deze worden georganiseerd door een van vroeger uit aan de kerk gelieerde stichting, maar iedereen mag zich hiervoor opgeven.
Nu wil dochter daar graag heen en man heeft er goede jeugdherinneringen aan, hij ging hier vroeger ook elk jaar naartoe.
Toch merk ik bij mezelf dat ik het allemaal een beetje veel vind worden in de vakantie.
Ze gaat al met ons op vakantie, paar dagen bij mijn ouders logeren die dan allemaal dingen gaan doen als pretpark, dierentuin, zwembad. Nog een paar dagen bij mijn schoonouders logeren die dan ook allemaal leuke dingen gaan doen, musea, theater, bioscoop, dat soort dingen. Dan heeft ze nog kindervakantieweek in het dorp en een paar dagen jong nederland kamp. En in september ook nog een weekend turnkamp.
Qua planning kan het, de kosten zijn ook het probleem niet, dat ze er niemand kent vindt dochter ook niet erg. Ze maakt redelijk makkelijk contact met andere kinderen.
Ik heb gezegd dat ik erover na wil denken en dat ik van mening ben dat vakantie ook bedoeld is om uit te rusten, dat er niet altijd vermaak en uitjes op het programma kunnen staan en dat niet altijd alles kan en niet altijd alles maar leuk hoeft te zijn in het leven.
Dat laatste was misschien wat hard; want dat weet ze best. En dat gaf ze me ook direct terug in niet mis te verstane bewoordingen.
Enerzijds gun ik het haar van harte om een leuke week te hebben en is het misschien ook wel goed voor haar om een weekje los te zijn van ons, zichzelf handhaven in een vreemde omgeving, nieuwe contacten op te doen en allemaal leuke dingen te gaan doen.
Anderzijds vind ik begrenzen ook een onderdeel van de opvoeding en dat niet alles wat kan ook altijd hoeft. Het voelt wel een beetje als nee zeggen om het nee zeggen en ik vind ook dat opvoedkundige keuzes onderbouwd moeten kunnen worden met legitieme argumenten.
Mijn man staat er positief tegenover en wil haar dit gunnen. Ook met de achtergrond 'wanneer dan wel?' Want al die andere dingen zijn er dus ook elk jaar. Ik twijfel dus nog.
Wat zouden jullie doen?
EmmaT schreef op 17-04-2023 om 23:50:
Ik zou eerder inleveren op de uitjes en pretparken met opa en oma. Met een groep kinderen een week op kamp is zoveel waardevoller. En als ze dat graag wil, ik zeg: doen!
Ow, dat zou ik ook niet doen.
Tenzij ik duidelijk signalen zou krijgen van kind dat het teveel was. En anders: leuk toch juist, en op deze leeftijd nog zo relevant. Ze zijn snel genoeg op een leeftijd dat ze andere zaken belangrijker gaan vinden.
Het gaat toch maar om korte logeerpartijtjes. Programma’s klinken aantrekkelijk!
Pinokkio schreef op 17-04-2023 om 23:55:
[..]
Ow, dat zou ik ook niet doen.
Tenzij ik duidelijk signalen zou krijgen van kind dat het teveel was. En anders: leuk toch juist, en op deze leeftijd nog zo relevant. Ze zijn snel genoeg op een leeftijd dat ze andere zaken belangrijker gaan vinden.
Het gaat toch maar om korte logeerpartijtjes. Programma’s klinken aantrekkelijk!
Ja, ik had er later nog iets aan toegevoegd 
Het hoeft natuurlijk niet ten koste te gaan van het contact met opa en oma.
Lijkt me geen enkel probleem. Waarom is het problematisch om een drukke, volle vakantie te hebben met volop leuke dingen? Dat is toch ook gewoon genieten? Niet voor elk kind geschikt en ook niet elk kind wil op kamp. Ik zie bij mijn kinderen ook wel echt verschillen. De een is altijd in voor een uitje en de ander wil vooral veel tijd om lekker aan te rommelen. Beiden is prima.
Als het kind het leuk vindt en er zin in heeft dan zie ik geen enkel probleem met een volle vakantie met veel activiteiten.
Het is niet zo dat ik haar opzettelijk leuke dingen wil ontzeggen om het leven minder leuk te maken omdat dat een doel op zich is, helemaal niet.
En inderdaad, ze weet heel goed dat het leven niet alleen maar leuk is.
Voor haar ontwikkeling lijkt het me niet verkeerd. Voor mij ook niet. Misschien kom ik hier wel over als iemand die moeilijk los kan laten, maar dat valt best mee.
Als ik weet dat ze een leuke tijd gaat hebben, dan heb ik daar geen enkele moeite mee en ook niet dat ik haar dan ontzettend mis of zo. Het is zeker niet zo dat ik haar bij me wil houden voor mezelf of omdat ik niet los kan laten.
Dat we even los kunnen komen van elkaar en onze onderlinge dynamiek is misschien wel goed. Even iets meer afstand.
Mijn man zegt ook dat we ons niet in allerlei bochten hoeven te wringen om alles wat ze wil maar mogelijk te maken en dat 'nee, het past agendatechnisch niet' ook een antwoord kan zijn en dat ze het daar dan mee te doen heeft, maar dat je ook gewoon ja kan zeggen omdat het kan en omdat iets leuk is. Hij vindt ook dat opvoeden deels bestaat uit het loslaten van allerlei ooit bedachte principes en aangezien ik daar toch al niet bijzonder veel talent voor heb dat dit een mooie kans is. En dat ze al genoeg problemen en tegenslag op haar bordje heeft gehad zonder dat ik dat voor haar bedacht en organiseerde.
Kortom, ik doe weer eens veel te moeilijk over dingen die helemaal geen probleem hoeven te zijn. En nu voel ik me gefrustreerd over mijn eigen gebrek aan enthousiasme tegen dochter en omdat alle goede argumenten voor ook een beetje schuren.
Het geeft ook wel ruimte voor mijn man en mij om lekker samen een paar daagjes weg te gaan of apart van elkaar iets te ondernemen.
Wat de opa's en oma's doen tijdens hun logeerdagen laat ik aan hun. Bij mijn ouders komen neefje en nichtje ook logeren en mijn ouders hebben de kinderen al beloofd dat ze naar een pretpark gaan. Die data staan ook al gepland.
Inderdaad, je hoeft niet van alles te verzinnen om haar bezig te houden of heel veel moeite doen om van alles mogelijk te maken maar als iets leuks op haar pad verschijnt waarom zou ze dat niet mogen doen? Alleen omdat ze ook andere leuke dingen gaat doen? Ik vind dat ook niet zo'n goed argument eigenlijk. Ik zou haar gewoon laten genieten van de mogelijkheden die ze heeft!
" Kortom, ik doe weer eens veel te moeilijk over dingen die helemaal geen probleem hoeven te zijn. En nu voel ik me gefrustreerd over mijn eigen gebrek aan enthousiasme tegen dochter en omdat alle goede argumenten voor ook een beetje schuren."
Nou, dan zeg je toch gewoon tegen dochter dat je er nog eens over nagedacht hebt, dat je eerst ook dacht dat het allemaal wat veel zou worden in de vakantie maar dat je bij nader inzien hebt bedacht dat ze het maar gewoon moet proberen als het haar leuk lijkt. En voor een volgende keer neem je je voor om bij elk in jouw ogen wild plan alleen maar te reageren met een neutraal "ik zal erover nadenken"
Er zijn hier mensen die denken dat jij vindt dat er niet teveel leuks achter elkaar mag zijn ofzo, vanwege jouw opmerking over "het is niet alleen maar altijd leuk". Maar is dat het inderdaad? Of is het meer het idee dat een uitje naar een pretpark, of een reis, of een kamp, iets speciaals is, en dat het nou eenmaal raar en ergens ook niet goed is als er teveel speciale dingen achter elkaar gebeuren? Zoiets als in éen week 5 keer uit eten gaan?
Want dat zou het bij mij zijn. Ik gun het mijn kinderen, en trouwens de meeste mensen, van harte dat hun leven doorlopend leuk is, maar als er heel vaak achter elkaar dingen gebeuren die voor mijn gevoel eigenlijk 'speciaal' zijn , dan voel ik mij daar ongemakkelijk onder. Calvinisme kan het niet zijn, trouwens, ik kom uit een Rooms nest 
Kan je nagaan hoe het calvinisme huisgehouden heeft als zelfs het denken van de roomsen onder ons daaraan ten grondslag ligt!? 🫣
Als je merkt dat het wat veel voor haar is, kan je altijd nog een saai dagje inplannen, toch? Als ze overprikkeld raakt, kan je dat ook bespreken met de opas en omas in de hoop dat die het iets rustiger houden. Maar misschien is het helemaal niet nodig.
De hele vakantie van je dochter lijkt nu vol gepland te zijn voor haar. Dat kan ze wellicht allemaal wel aan, maar een kind moet ook leren zich zelf te vermaken en niet altijd ' geëntertaind' te worden. (Tenminste dat is mijn mening). En dat laatste daar lijkt het nu wel op.
Caroline80 schreef op 18-04-2023 om 13:28:
De hele vakantie van je dochter lijkt nu vol gepland te zijn voor haar. Dat kan ze wellicht allemaal wel aan, maar een kind moet ook leren zich zelf te vermaken en niet altijd ' geëntertaind' te worden. (Tenminste dat is mijn mening). En dat laatste daar lijkt het nu wel op.
Maar moet dat " leren" perse tijdens de zomervakantie? In de ene vakantie is wat meer te doen dan in de andere vakantie.
MamaE schreef al dat er tussen alle dingen door genoeg dagen zijn om te lummelen, uit te rusten, jezelf te vermaken etc.
Ik ben het op zich met je eens hoor, het is zeker goed als kinderen zichzelf kunnen vermaken. Maar waarom zou dat perse moeten in de vakantie waarin er net wat meer mogelijk is?
Gingergirl schreef op 18-04-2023 om 13:52:
[..]
Maar moet dat " leren" perse tijdens de zomervakantie? In de ene vakantie is wat meer te doen dan in de andere vakantie.
MamaE schreef al dat er tussen alle dingen door genoeg dagen zijn om te lummelen, uit te rusten, jezelf te vermaken etc.
Ik ben het op zich met je eens hoor, het is zeker goed als kinderen zichzelf kunnen vermaken. Maar waarom zou dat perse moeten in de vakantie waarin er net wat meer mogelijk is?
Persoonlijk vind ik het ook wel veel allemaal maar dat komt misschien ook omdat ik daar zelf helemaal niet tegen kan. Als de dochter van TO daar geen problemen mee heeft, dan is het prima. En mocht het toch te druk blijken te zijn, dan kan er naderhand (volgende vakantie) altijd nog gekeken worden hoe het de volgende keer beter kan.
Ik heb ook tegen mijn dochter gezegd dat ik erover na wilde denken. Met de toevoeging 'omdat *allerlei bezwaren en bedachte problemen en principes*'. Dat had ik misschien beter weg kunnen laten.
Ik denk dat het punt van Temet wel terecht is. Dat ik niet wil dat ze gewend raakt aan allerlei 'speciale' dingen als logeren, kamp, etc. Niet dat het leven per se soms niet leuk moet zijn, maar dat het zeker niet altijd iets speciaals hoeft te zijn.
Ik heb hier ooit eerder een hele verhandeling gehouden over dat alle Nederlanders calvinistisch zijn, ook de niet-calvinisten (ik kom zelf ook uit de rooms-katholieke traditie).
Dat ging geloof ik over onze 'dat bepaal ik zelf wel'-mentaliteit. Maar inderdaad, enige matigheid vind ik wel een goed uitgangspunt. Of dat per se calvinistisch is weet ik niet, het is ook één van de zeven deugden volgens de katholieke traditie.
Anderzijds ben ik er nooit zo voor geweest om minder leuke dingen te compenseren door extra leuke dingen te doen. In de zin van 'leer er maar mee omgaan, dat hoort ook bij het leven'. Maar terugkijkend op de afgelopen paar jaar heeft ze dat al zo veel moeten doen, dat ik daar best een keer een uitzondering op kan maken zonder dat ze meteen verwend wordt en te veel 'speciaals' gaat verwachten.
Zoals mijn man zegt 'ze geniet van alle leuke dingen die het leven te bieden heeft en dat is niet alleen heel fijn, maar ook nodig, want het leven heeft haar ook al overmatig veel niet leuke dingen gebracht'. Met andere woorden; gun haar dit. Niet alleen omdat het leuk is, maar ook omdat het goed is voor haar ontwikkeling.
Dat betekent dan wel dat we zelf verder niet heel veel spannends meer zullen ondernemen met haar. Maar dat hoeft ook niet.
Poezekat schreef op 18-04-2023 om 14:10:
[..]
Persoonlijk vind ik het ook wel veel allemaal maar dat komt misschien ook omdat ik daar zelf helemaal niet tegen kan. Als de dochter van TO daar geen problemen mee heeft, dan is het prima. En mocht het toch te druk blijken te zijn, dan kan er naderhand (volgende vakantie) altijd nog gekeken worden hoe het de volgende keer beter kan.
Er is altijd de mogelijk om het per week of per dag te bekijken. En kinderen groeien en kunnen elk jaar beter omgaan met eisen en drukte etc.
Het ene kind kan meer hebben dan het andere kind. Mijn jongste twee zouden zo'n druk programma flierefluitend doorstaan, de oudste zou zich ook prima vermaken maar thuis bloedchagrijnig zijn van overmoeidheid. Over jouw dochtertje heb je laatsts een zorgwekkend bericht geschreven. Met dat in het achterhoofd vind ik een hele week weg in een groep met mensen die haar niet kennen toch wel een dingetje.
Van mijzelf weet ik dat ik instinctief zuinig ingesteld bent; geen extra geld voor activiteiten als die niet per se nodig zijn om een leuke dag te beleven. Zo ben ik opgegroeid omdat we het van huis uit niet breed hadden. In de zomervakanties gingen we als gezin een tweetal weken in een vakantiehuisjes van het werk, de andere vier weken speelde ik gewoon op straat met buurt kinderen of een broer en zus. Dus de beschrijving voor de vakantieplannen voor de dochter van MamaE zijn in mijn ogen als tamelijk vol.
Maar de dochter is enig kind en kan niet terug vallen op een speel moment badminton of met barbiepoppen spelen of knikkeren met andere huisgenootjes. Dus een weekje kerk kamp kan haar een fijne tijd bezorgen; gewoon doen. Spreek met haar af dat als het haar te veel wordt, jullie haar ophalen.
De andere zorgen die momenteel spelen, spoken ook wel door mijn hoofd als reden om behoudend te zijn. Toch is mijn dochter in die zin niet heel prikkelgevoelig. Ze kan best wat hebben, soms met een emotionele uitbarsting om te ontladen (na heel veel leuke dingen achter elkaar, bij vervelende dingen wordt het erger), maar misschien is dat ook een leerpunt voor haar, hoe ze dat kan uiten/kanaliseren zonder dat wij er zijn.
Er zit in ieder geval een behoorlijk verschil in ontlading van leuke spanning en enthousiasme het ontladen van negatieve spanning en stress door pijn, verdriet, boosheid of onmacht.
Enerzijds heb ik moeite te erkennen dat ze in zekere zin op me lijkt, anderzijds is ze niet mij en kan ik niet mezelf als kind één op één naar haar vertalen.
Het is dan ook een stukje vertrouwen op haar eigen intuïtie en die van mijn man.
Ze is prima in staat om zichzelf te vermaken. Dat moet ook wel, want ze is enig kind en wij hebben niet oneindig tijd voor haar. Normaal gaat ze in vakanties altijd één dag per week naar de vakantie BSO omdat ze dat gezellig vindt en om te spelen met andere kinderen. Dat gaan we dan dit jaar niet doen.
Dat zuinige hebben mijn ouders ook wel meegegeven in de opvoeding. Althans, in die zin dat we wel geld uitgaven voor bijvoorbeeld een pretpark of de dierentuin (want dat hadden we thuis niet), maar wel zelf een thermosfles met koffie, broodjes en een koekje en snoepje meenamen van thuis. Want als je alles daar ging kopen, werd het onnodig duur. Een ijsje kochten daar dan weer wel, want dat kun je niet meenemen. Zo doen mijn ouders dat met de kleinkinderen ook. Maar hoe ze het programma gaan invullen, daar wil ik me niet mee bemoeien.
Ja, tuurlijk kan het goedkoper als ze gewoon thuis zouden blijven, maar voor hun is het logeerpartijtje van de kleinkinderen ook 'speciaal'. Ze komen immers niet elk weekend logeren en ook niet elke maand.
