begrafenis wel of niet met kerkdienst
Dilemma: Wij gaan vrijdag naar een begrafenis van de tante van mijn man. Schoonzus wil graag meerijden, maar zij wil niet naar de kerkdienst.
Ik zit te twijfelen. Ik ben niet gelovig, ga nooit naar de kerk maar bij een begrafenis vind ik eigenlijk dat het er een beetje bij hoort.
Wat vinden jullie; ga je naar een kerkdienst voor een laatste afscheid ondanks dat je zelf niets met die kerk hebt, of met welke kerk dan ook? Of ga je dan alleen naar de begrafenis zelf?
Ik geloof ook niet en heb flinke bezwaren tegen sommige dingen binnen het geloof, maar ik ben nog nooit spontaan ontbrand als ik een kerk of moskee betrad en wat mij betreft gaat de wens van de overledene / nabestaanden / het bruidspaar boven mijn ideeën daarover.
Het antwoord op de vraag van TO: pas je plannen niet aan op de wens van schoonzus om de dienst over te slaan. Ze kan buiten op een bankje gaan zitten wachten, zelf voor vervoer zorgen of thuisblijven.
De schoonzus sluit zichzelf buiten. Dat is nou net wat veel mensen (waaronder zijzelf) op de kerk tegen hebben. Hoe meer ik erover nadenk hoe meer me lijkt dat dat nooit de bedoeling kan zijn.
Bij de uitvaarten van mijn ouders, beiden in de kerk, waren wij alleen maar ontzettend dankbaar dat er zoveel mensen uit alle krochten van hun leven waren (ook de niet bepaald christelijke zeg maar) Iedereen was welkom. Gelukkig zijn er geen mensen weggebleven omdat ze zichzelf niet gelovig vinden of het gevoel hebben dat ze er niet bij horen te zijn. Afscheid nemen doe je samen, en dat is een (levens-) kunst, niet afhankelijk van welke religie of overtuiging dan ook.
Pippeltje schreef op 13-08-2024 om 12:33:
[..]
Uitschold? Voor wat dan?
Voor ongelovige. Want als hun geloof onwrikbaar was, dan hadden zij niet gehuild maar gejuicht.
Ik zou daar ook moeite mee hebben hoor, zo'n dominee die kinderen hun emoties af wil pakken en uitscheldt. Lijkt me niet bevorderlijk voor het geloofsbehoud op lange termijn.
Verder gaan bruiloften en begrafenissen over het leven en sterven van de betreffende mensen, dus die bepalen. Het gaat niet om jou, dus dan conformeer je je aan de wens van degene waar het om gaat.
Of niet, dat is ook een keuze. Maar geen keuze die je een ander kan opleggen zoals schoonzus bij jullie wil doen.
OPgelost. Man was het met me eens en schoonzus besloot toch dan gewoon mee te gaan als ze er toch al is. Bedankt voor jullie mening. Fijn om van velen te horen dat zij er hetzelfde in staan.
Dymo schreef op 13-08-2024 om 18:01:
[..]
Voor ongelovige. Want als hun geloof onwrikbaar was, dan hadden zij niet gehuild maar gejuicht.
Ja belachelijk, wat voor voorganger ben je dan 
Iemand die gelooft dat het echte, goede leven niet hier op aarde is, een tranendal met veel moeite en ellende waar je doorheen moet, maar een leven bij God, na de dood.
Je hoeft het daar niet mee eens te zijn, maar er zijn mensen met een andere visie dan jouw visie en dat zijn ook mensen. Mensen meteen afbranden is eigenlijk hetzelfde gedrag als wat de dominee liet zien.
Tsjor
tsjor schreef op 14-08-2024 om 08:39:
Iemand die gelooft dat het echte, goede leven niet hier op aarde is, een tranendal met veel moeite en ellende waar je doorheen moet, maar een leven bij God, na de dood.
Je hoeft het daar niet mee eens te zijn, maar er zijn mensen met een andere visie dan jouw visie en dat zijn ook mensen. Mensen meteen afbranden is eigenlijk hetzelfde gedrag als wat de dominee liet zien.
Tsjor
Nee dat ben ik niet met je eens. Een voorganger maakt de verbinding tussen de wereld waarin deze mensen (in dit geval kinderen) leven en hun geloofsovertuiging. Ik vind dat hij hier behoorlijk de plank misslaat.
EmmaT schreef op 14-08-2024 om 09:12:
[..]
Nee dat ben ik niet met je eens. Een voorganger maakt de verbinding tussen de wereld waarin deze mensen (in dit geval kinderen) leven en hun geloofsovertuiging. Ik vind dat hij hier behoorlijk de plank misslaat.
Eens. Mijn nichtjes hebben inmiddels die kerk verlaten en zijn overgestapt naar een kerk waar hun emoties er wel mogen zijn.
En Tsjor, mensen afbranden is wat anders dan een andere manier zoeken om de overledene te eren. Ik merk trouwens dat veel van mijn vriendinnen zelf ook moeite hebben met zo'n dienst als één van hun ouders overlijdt. Hun vader/moeder was lid van die kerk, zelf hebben ze er niet zoveel mee. En als zo'n dominee dan hardnekkig de overledenen met Elisabeth aanduidt, terwijl de vrouw haar hele leven Bep is genoemd, komt het ook allemaal niet zo warm en betrokken over. Maar natuurlijk wel met de collectezak rondgaan, terwijl de nabestaanden ook moeten betalen voor de uitvaart in de kerk. Ik stoor me daaraan. Betekent niet dat ik de mensen/gelovigen afbrand, maar dat ik de kerk en de dominee niet zo hoog heb zitten.
Mijn moeder is onlangs overleden en ik heb mijn nogal principiële zus in veel meer haar zin gegeven dan eigenlijk goed voelde. Ik heb daarom mijn eigen kleine, haast onmerkbare ritueeltjes aan de uitvaart toegevoegd om op mijn manier afscheid te nemen van mijn moeder.
Mijn moeder was overigens een afvallige van de gereformeerde kerk, die had haar jeugd doorgebracht zoals in het boek 'Knielen op een bed violen'. Toen de uitvaartondernemer vroeg of de overledene een kerkdienst had gewild, riepen wij in koor 'NEE'.
tsjor schreef op 14-08-2024 om 08:39:
Iemand die gelooft dat het echte, goede leven niet hier op aarde is, een tranendal met veel moeite en ellende waar je doorheen moet, maar een leven bij God, na de dood.
Je hoeft het daar niet mee eens te zijn, maar er zijn mensen met een andere visie dan jouw visie en dat zijn ook mensen. Mensen meteen afbranden is eigenlijk hetzelfde gedrag als wat de dominee liet zien.
Tsjor
Zelfs al vind je daar zelf troost in, dan is het nog niet aan jou als voorganger om dan mensen op zo'n manier af te fakkelen in hun verdriet. Als christen wordt ik daar oprecht verdrietig van, je zou dan juist naast ze moeten staan. Het een sluit namelijk het ander niet uit! Ook als je gelooft in een leven bij God hierna, kan het gemis in het hier en nu nog steeds groot zijn.
Dymo schreef op 14-08-2024 om 10:38:
[..]
Maar natuurlijk wel met de collectezak rondgaan, terwijl de nabestaanden ook moeten betalen voor de uitvaart in de kerk.
Mijn ervaring is dat als iemand lid is van de kerk waar de uitvaartdienst gehouden wordt er niet voor betaald hoeft te worden. Kosten zijn voor de kerk zelf ( organist moet betaald, verwarming, maken van de liturgieblaadjes). Dat er een collecte wordt gehouden ben ik niet tegengekomen, alleen maar in normale zondagsdiensten.
De ene dienst is de andere niet in de kerk. Heb wel meegemaakt dat het bijkans een gewone dienst was met hele preek over het geloof en weinig over de overledene zelf, heb ook meegemaakt dat juist alles om de overledene draaide. En de ene dominee is geweldig, de andere een eh flapdrol.
Moeilijk om van te voren in te schatten. Naar een begrafenis ga je vanwege de overledene en de nabestaanden, dus als zij gekozen hebben voor een kerkdienst dan zit ik die braaf uit of ik ga niet en stuur mijn condoleances op een andere manier. Dat de kerkdienst apart is van de begrafenis vind ik wel een beetje apart trouwens, ik zou niet na de kerkdienst de begraafplaats oplopen en bij het graf gaan staan denk ik. Maar uiteindelijk moet iedereen zijn eigen keuze maken natuurlijk. Met liefst veel oog voor wat dit bij anderen teweegbrengt.
Laat me duidelijk zijn, het is niet mijn geloof. Daarvoor ben ik veel te katholiek. En het is zeker pedagogisch gezien een grote misser van de voorganger om zo te reageren. Maar het is een opvatting in het christelijk geloof. Dus op de vraag wat voor voorganger ben je dan, nou, een voorganger die in die traditie staat.
Tsjor
tsjor schreef op 14-08-2024 om 13:24:
Laat me duidelijk zijn, het is niet mijn geloof. Daarvoor ben ik veel te katholiek. En het is zeker pedagogisch gezien een grote misser van de voorganger om zo te reageren. Maar het is een opvatting in het christelijk geloof. Dus op de vraag wat voor voorganger ben je dan, nou, een voorganger die in die traditie staat.
Tsjor
Nee, ik blijf erbij: een voorganger heeft misschien zijn persoonlijke overtuiging of achtergrond, maar verder heeft hij/zij een opleiding gevolgd in het boven de opvattingen staan en het verbinden van mensen met elkaar in moeilijke situaties. En die zijn ingewikkelder dan in de tijd van de verzuiling. Ik beweer ook niet dat het een makkelijk beroep is, maar met 'ieder zijn eigen mening' kom je er soms niet.
Ik ben ooit als pakweg 8-jarige naar een kerkdienst in verband met het overlijden van een baby geweest waar het ook een en al halleluja was omdat het baby’tje nu bij God was. Ik denk dat toen mijn atheïsme is geworteld. Ik kan me overigens niet meer herinneren hoe die ouders erbij stonden, wel dat ik er niets van snapte.
