begrafenis wel of niet met kerkdienst
Dilemma: Wij gaan vrijdag naar een begrafenis van de tante van mijn man. Schoonzus wil graag meerijden, maar zij wil niet naar de kerkdienst.
Ik zit te twijfelen. Ik ben niet gelovig, ga nooit naar de kerk maar bij een begrafenis vind ik eigenlijk dat het er een beetje bij hoort.
Wat vinden jullie; ga je naar een kerkdienst voor een laatste afscheid ondanks dat je zelf niets met die kerk hebt, of met welke kerk dan ook? Of ga je dan alleen naar de begrafenis zelf?
Voor zover ik begrafenissen heb meegemaakt is er óf een (kerk)dienst óf een (niet religieuze) afscheids'dienst'. Voor mij maakt het dan niet uit of de dienst in een kerk is of niet.
Wel kan het zijn dat ik alleen naar een condoleance zou gaan, maar dit is dus onafhankelijk van of die dienst religieus is of niet.
Alleen de begrafenis zelf zou ik niet zo snel doen, dat is voor mij een onderdeel van het geheel van dienst + begrafenis + evt koffie (oid) na. Ook wel meegemaakt dat naast de naaste familie anderen niet welkom waren bij het begeleiden naar de begraafplaats of richting crematorium.
Maar goed, ik heb niet een heel ruim assortiment aan uitvaarten meegemaakt, gelukkig.
Vaak is de kerkdienst de enige plechtigheid en komt er niet nóg een dienst. Ik ben ook niet gelovig maar tot nu toe nog niet spontaan ontbrand bij het betreden van een kerk. Het is wel vaak een lange zit omdat het zo weinig persoonlijk is, saaie muziek, hooguit een gedicht van een nabestaande. Maar ja, het is niet jouw feestje. (Niet cru bedoeld, dat zei ik tegen mijn vader toen hij klaagde dat hij te weinig was genoemd in de toespraken bij mijn moeders uitvaart).
Ik ken ook twee typen uitvaarten; kerkdienst die dan ook afscheidsdienst is en afscheidsdienst in het uitvaartcentrum of andere locatie. Daarna naar begraafplaats of crematorium.
Als ik naar een uitvaart ga, dan ga ik naar die dienst. De overledene of nabestaanden wilde het blijkbaar zo en voor die persoon was de kerk belangrijk. Of in ieder geval, bij het sterven.
Wel vaak dag voor de koffietafel niet iedereen is uitgenodigd. Bijvoorbeeld wel familie en goede vrienden, maar niet de buurvrouw of oud-collega's. Die zijn heus welkom als het niet in besloten kring is, maar voor de koffietafel heb je vaak weer een andere locatie en beperkt ruimte en moet je vooraf een aantal bezoekers doorgeven.
Als iemand mee wil rijden kan dat, maar ik ga mij niet aanpassen aan de wensen en behoeften van diegene.
Als die schoonzus niet naar de kerk wil, gaat ze maar een rondje wandelen of zo. Of ze gaat niet. Alleen naar de begraafplaats zou ik persoonlijk niet doen.
Ik ben katholiek. En hier in het zuiden gaat pastoor dan ook mee naar het kerkhof voor het laatste uitgeleide en zegening en zo.
Dymo schreef op 12-08-2024 om 18:05:
Nou, ik heb vaak zat kerkdiensten meegemaakt die ik een belediging voor de overledene vond. Zo'n dominee die de moeite niet neemt om de naam van de overledene goed uit te spreken en die al helemaal niet thuis is langs geweest om de stervende te begeleiden bij het laatste stukje. Of die eindelijk de kerk vol heeft en hel en verdoemenis gaat preken. Of die de dienst afraffelt en verdwijnt voordat de kist de kerk uit is. Het dieptepunt was een voorganger van de Pinkstergemeente die mijn nichtjes, kinderen van mijn overleden tante, op de begrafenis uitschold omdat zij aan het huilen waren. Zij moesten juichen, want hun moeder zat nu naast de troon van de Here. Wie huilde, gunde dat moeder/tante niet.
Ik ga dus niet meer naar zo'n dienst, ik erger me werkelijk kapot. Gelukkig is het in mijn naaste familie gewoonte om zelf te spreken. Een christelijke oom mag daar best een gebed opzeggen, maar verder houden we het in eigen hand.
Dat is dan wel in een bepaalde hoek van het christendom. Gelukkig zijn er veel verschillende smaken. Ik zou zelfs zo'n dienst bijwonen en benieuwd zijn wat dat betekent voor de nabestaanden, de overledenen en de nabestaanden zijn toch groot geworden in deze kerk. Mijn eigen mening is niet het meest relevante op dat moment.
Tsjor
Bij de begrafenissen die ik heb meegemaakt was het duidelijk dat de predikant contact had gehad met de familie, stukjes van zijn/haar leven waren verwerkt in de preek/ overdenking. Teksten en liederen waren in overleg met de familie of zelfs met de overledene zelf (ziekte begeleiding), toespraakjes vanuit familie of evt. vrienden. Mogelijkheid tot het spelen van andere liederen (laatste keer zelfs iets van Rob de Nijs). Op het kerkhof is er alleen maar een kort gebed, geen toespraken/ herdenken.
Het kan voorkomen dat een predikant nauwelijks contact heeft gehad, bijvoorbeeld als hij/zij invalt voor een collega die ziek is/vakantie heeft of inspringt bij een gemeente zonder eigen preikant. Mijn ervaring is dat de preikant zelfs dan zal proberen om minstens 1x met de familie te praten en te overleggen.
Valeria schreef op 12-08-2024 om 20:54:
[..]
Die toevoeging is onnodig en juist respectlozer dan geen kerkdienst bijwonen. Zeker als er andere momenten zijn om je gezicht te laten zien.
Het niet respecteren en accepteren van de laatste wens van een overledene vind ik respectloos. Ongeacht hoe vreselijk de dienst is. Je bent daar om je respect te betuigen niet om een statement te maken. Het gaat gewoon niet om jou. Wil je dat niet dan blijf je weg of stuur je een kaart.
Izza schreef op 13-08-2024 om 11:12:
[..]
Het niet respecteren en accepteren van de laatste wens van een overledene vind ik respectloos. Ongeacht hoe vreselijk de dienst is. Je bent daar om je respect te betuigen niet om een statement te maken. Het gaat gewoon niet om jou. Wil je dat niet dan blijf je weg of stuur je een kaart.
Ja, dan kan ik dus wegblijven....van de kerkdienst.
Nou verkeer ik niet in kringen van mensen die kerkdiensten bijwonen, dus het zal niet echt voorkomen. Het hoeft ook niet per se de laatste wens van de overledene zelf te zijn, het kan ook een gewoonte zijn in zijn/haar omgeving. En dan nog, iemand kan zoveel wensen. Ik beschouw dat niet als een verplichting, maar als een mogelijkheid. Stel iemand wil in plaats van bloemen donaties aan een doel waar ik niet achter sta. Dat doe ik dan ook niet, en wie dat wel wil doet het wel.
Dymo schreef op 12-08-2024 om 18:05:
Nou, ik heb vaak zat kerkdiensten meegemaakt die ik een belediging voor de overledene vond. Zo'n dominee die de moeite niet neemt om de naam van de overledene goed uit te spreken en die al helemaal niet thuis is langs geweest om de stervende te begeleiden bij het laatste stukje. Of die eindelijk de kerk vol heeft en hel en verdoemenis gaat preken. Of die de dienst afraffelt en verdwijnt voordat de kist de kerk uit is. Het dieptepunt was een voorganger van de Pinkstergemeente die mijn nichtjes, kinderen van mijn overleden tante, op de begrafenis uitschold omdat zij aan het huilen waren. Zij moesten juichen, want hun moeder zat nu naast de troon van de Here. Wie huilde, gunde dat moeder/tante niet.
Ik ga dus niet meer naar zo'n dienst, ik erger me werkelijk kapot. Gelukkig is het in mijn naaste familie gewoonte om zelf te spreken. Een christelijke oom mag daar best een gebed opzeggen, maar verder houden we het in eigen hand.
Uitschold? Voor wat dan?
Als overtuigd atheïst zou ik zelfs gaan. Je gaat niet voor jezelf naar die dienst, het hoort bij het afscheid. Dus je schoonzus moet wat manieren leren en gewoon meegaan. Ik bezie zo'n kerkdienst altijd als een slecht toneelstuk en dan kom je de tijd wel door. En ja, ik MOEST tot mijn twaalfde mee naar de katholieke kerk, dus denk niet dat ik er niks van af weet.
Ik heb eens bij de organisatie van een uitvaart van mijn moeder rekening gehouden met de beladen familieproblematiek en speciaal voor een van haar kinderen gekozen voor besloten uitvaart. Maar het kind kwam niet. Dan gaat bij mij ook de deur dicht.
Dus iemand kan wel geen zin hebben of allergisch zijn voor een kerk, een weigering het programma volledig mee te maken, komt in algemeen wel bedenkelijk over. Maar dat hangt ook af van de samenhang binnen die familie. En dat kan alleen TO en haar man beoordelen.
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat als iemand belangrijk voor jou was of is in het leven en die persoon (of familie) hecht waarde aan kerkelijke omkleding en zegen bij belangrijke momenten in het leven, dat je dan niet gaat.
Mijn zus en zwager zijn overtuigd atheïst en uitgeschreven bij de kerk. Toch waren ze wel op ons huwelijk in een kerk. Ik had het bijzonder pijnlijk gevonden als ze daar om principiële redenen waren weggebleven.
MamaE schreef op 13-08-2024 om 12:51:
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat als iemand belangrijk voor jou was of is in het leven en die persoon (of familie) hecht waarde aan kerkelijke omkleding en zegen bij belangrijke momenten in het leven, dat je dan niet gaat.
Mijn zus en zwager zijn overtuigd atheïst en uitgeschreven bij de kerk. Toch waren ze wel op ons huwelijk in een kerk. Ik had het bijzonder pijnlijk gevonden als ze daar om principiële redenen waren weggebleven.
Ik ben wel bij een kerkelijk huwelijk geweest. Er was geen ander moment om bij te wonen. Daar werden ook voor mij redelijk schokkende dingen gezegd, maar het verschil met een uitvaart is voor mij denk ik dat het bruidspaar er nog is. Misschien dat als de genodigden welkom waren geweest op gemeentehuis, kerk en receptie op dezelfde dag, dat ik dan kerk ook had geskipt.
Maar het is jouw huwelijk en minder belangrijk voor de gasten. Zou je het ook pijnlijk hebben gevonden als ze om principiële redenen niet naar je bruiloft op Hawaii hadden willen komen? Mochten zussen en broers hier ineens besluiten in het verre buitenland te gaan trouwen, dan is het leuk voor ze, maar hun ding en niet het mijne.
Valeria schreef op 13-08-2024 om 13:24:
[..]
Ik ben wel bij een kerkelijk huwelijk geweest. Er was geen ander moment om bij te wonen. Daar werden ook voor mij redelijk schokkende dingen gezegd, maar het verschil met een uitvaart is voor mij denk ik dat het bruidspaar er nog is. Misschien dat als de genodigden welkom waren geweest op gemeentehuis, kerk en receptie op dezelfde dag, dat ik dan kerk ook had geskipt.
Maar het is jouw huwelijk en minder belangrijk voor de gasten. Zou je het ook pijnlijk hebben gevonden als ze om principiële redenen niet naar je bruiloft op Hawaii hadden willen komen? Mochten zussen en broers hier ineens besluiten in het verre buitenland te gaan trouwen, dan is het leuk voor ze, maar hun ding en niet het mijne.
Als je van mensen gaat verwachten dat ze minimaal een week vrij nemen en voor het hele gezin vliegtickets en hotel etc gaan boeken, vind ik dat nogal veelgevraagd en zou ik zelf ook niet gaan.
Uiteraard waren onze ouders en broers en zussen (en eventuele kinderen) overal welkom. Voor ons was de kerkelijke ceremonie belangrijk. Met onze dierbare naasten.
Ik heb het dan wel over broers en zussen. Bij neven, nichten en verre ooms en tantes is het een ander verhaal. Dan kan ik er zelfs nog in komen dat ze überhaupt niet kunnen die dag.
Als schoonzus een religieuze dienst zo tegenstaat, kan ze ook beter wegblijven bij de teraardebestelling. Aan de groeve spreekt de voorganger ook nog vaak een stichtelijk woord. Of nog erger, gaat in gebed.
Ze mist dan ook eventuele toespraakjes van de kinderen van tante. En een kans om het met hen erover te hebben tijdens het condoleren of de koffietafel
Zo star aan principes vasthouden is trouwens wel heel calvinistisch. Is schoonzus toevallig afvallig gereformeerd? 
MamaE schreef op 13-08-2024 om 12:51:
Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat als iemand belangrijk voor jou was of is in het leven en die persoon (of familie) hecht waarde aan kerkelijke omkleding en zegen bij belangrijke momenten in het leven, dat je dan niet gaat.
Mijn zus en zwager zijn overtuigd atheïst en uitgeschreven bij de kerk. Toch waren ze wel op ons huwelijk in een kerk. Ik had het bijzonder pijnlijk gevonden als ze daar om principiële redenen waren weggebleven.
Precies wat jij schrijft. Als je zus en zwager waren weggebleven hadden ze jullie huwelijk om hun overtuiging laten gaan en de aandacht opgeëist. Maar het was jullie dag en als jullie kerkelijk zijn, nou ja, dan ga je gewoon een keertje.
