Wat geven aan kinderen na overlijden moeder?
Een vriendin van mij is plotseling overleden. Ze laat twee kinderen na, nu in de puberteit. De kinderen blijven bij hun vader wonen, daar woonden ze al voor het overlijden. Ik ben nauw met het gezin opgetrokken, maar merk dat ik het heel lastig vind. Deze week is de uitvaart en ik wil de kinderen graag iets geven. Hebben jullie misschien een suggestie?
Rhonda schreef op 10-10-2022 om 16:49:
[..]
Flanagan, dit begrijp ik werkelijk niet. Die vader heeft die trouwring waarschijnlijk nog gewoon om.
Als de kinderen bij hun vader wonen en dat voor het overlijden al deden, ga ik ervan uit dat ze gescheiden zijn. Maar dat kan in harmonie zijn gebeurd, vandaar optie bespreek het met hun vader..
Misschien heeft hij er niet aan gedacht en staat hij open voor het idee. Maar idd zo kort na overlijden is misschien nog wat te vroeg. De veranderingen in hun leven moet nog eerst bezinken.
Dat idee van de ringen is mooi, maar moet je bij de familie laten. Vaak wil de partner de trouwring gaan dragen en dan kom jij er naar vragen voor de kinderen. Ik vind dat vreemd.
Ik zou nu niets geven en later een foto geven in een leuk (misschien zelfgemaakt creatief) lijstje.
wil40 schreef op 10-10-2022 om 00:03:
Ik zou tijdens de uitvaart of vlak erna even niets geven. Misschien op een later moment, een foto, een kaars, zou idd kunnen.
Waar een buurvrouw ons toen heel blij mee maakte was een lekkere pan soep, heel praktisch, maar we kwamen in die tijd niet echt aan koken toe.
Aandacht. Omkijken naar de achterblijvers. Dat is onbetaalbaar. Pubers hebben vaak al een heel.eigen smaak. Wat je ook geeft. Het blijft een ding. Hoe goed je er ook over nadenkt. Misschien kun je met de achtergebleven kinderen een keer iets ondernemen. Of ze uitnodigen voor het eten. Mijn dochters waren 11 en 14 toen hun moeder overleed. Wat waren er veel mensen die van alles toezegden maar nooit meer kwamen.
IJssel schreef op 17-10-2022 om 10:03:
[..]
Aandacht. Omkijken naar de achterblijvers. Dat is onbetaalbaar. Pubers hebben vaak al een heel.eigen smaak. Wat je ook geeft. Het blijft een ding. Hoe goed je er ook over nadenkt. Misschien kun je met de achtergebleven kinderen een keer iets ondernemen. Of ze uitnodigen voor het eten. Mijn dochters waren 11 en 14 toen hun moeder overleed. Wat waren er veel mensen die van alles toezegden maar nooit meer kwamen.
IJssel ik sluit me hier volledig bij aan. In het begin is de aandacht overweldigend, maar helaas is daar na verloop van tijd weinig meer van over. Het is fijn als de kinderen kunnen rekenen op je trouw. Blijf belangstelling tonen, zeker als het wat langer geleden is. Pubers voelen zich vaak erg eenzaam in hun verdriet.
Beste wat je kan doen is er voor hen zijn zoveel mogelijk.
