16 januari 2004 door Lissy de Ridder
Mijn dochter van 4½ jaar eet al drie jaar geen groente, maar ook geen aardappels, rijst of pasta, en heel weinig fruit (1x per week). Wel vlees, brood en pap.
We hebben eerst het advies van het consultatiebureau opgevolgd en niet aangedrongen, met het idee dat het vanzelf wel over zou gaan. Ze krijgt elke dag wel een gewone, volledige, kleine maaltijd aangeboden. Ze is gezond, nooit ziek en ontwikkelt zich verder prima. (Heeft 1x per dag ontlasting, die vaak wat dun is.)
Toch heb ik sterk het idee dat het op deze manier nooit meer vanzelf overgaat. Als we aandringen dat ze een klein stukje eet, gaat ze overgeven.
Maak ik me nu zorgen om niets of hebben we hier een eetprobleem? Wanneer spreek je eigenlijk van een eetprobleem bij jonge kinderen? (Als baby had ze koemelk-eiwitallergie, na 1 jaar was ze eroverheen gegroeid.)
U vraagt zich af of uw dochter een te eenzijdig dieet heeft. Als ik het goed begrijp, eet uw dochter sinds lange tijd vooral brood, pap en vlees. Bedoelde u trouwens wit of bruin brood? Groente eet ze helemaal niet, en fruit nauwelijks.
Ik vind het terecht dat u zich hier zorgen om maakt.
Over het algemeen wordt geadviseerd om geen strijd te maken over het eten. Dat voorkomt dat "niet eten" een machtsmiddel voor het kind wordt. Na een poosje eet een kind meestal vanzelf weer beter.
In principe is het zo dat de ouder bepaalt wat het kind eet, en dat het kind bepaalt hoeveel het daarvan eet.
Dat betekent dat je bij kinderen die slecht eten, wel degelijk kunt zorgen dat datgene wat ze binnen krijgen, verantwoord is. Al is het dan misschien weinig. Dus: geen vervangers, geen tussendoortjes en geen calorie-rijke dranken aanbieden (zoals chocomel, fristi, etc.). Honger is namelijk de beste stimulans om te eten.
Als je gedurende langere tijd helemaal geen groente en nauwelijks fruit eet, dan is dat niet gezond.
Ik ken een (extreem) voorbeeld van een jongen van 14 jaar. Hij at al jaren alleen maar wit brood en rookworst en hij dronk alleen maar frisdrank. Dat gaf een vitamine-A-gebrek, waardoor hij tijdelijk blind werd. Gelukkig kwam zijn zicht terug na vitamine-A-suppletie.
Bij zo'n lastig probleem als dat van u, zou ik de hulp inroepen van een diëtist(e). Deze kan met u doornemen of datgene wat uw dochter eet, al dan niet toereikend is. Vervolgens kan hij of zij u begeleiden bij het doorvoeren van eventuele aanpassingen in het eetpatroon. Zonodig zullen er suggesties worden gedaan voor voedingssupplementen (zoals vitamine-pillen). Ook kunt u waarschijnlijk een aantal nuttige tips verwachten.
