Baby bij je slapen

wat bij ons hielp was te zorgen dat de wieg warm is als je de kleine er in legt. Jouw lichaam is warm, de wieg niet, dan is de overgang te groot en worden ze wakker.

Er zijn geen 18 jarige die nog bij hun moeder slapen, dus het komt uiteindelijk vanzelf goed. Ik had zoon tot zijn basisschooltijd bij ons in bed. Toen is hij vanzelf naar zijn eigen kamer gegaan toen vriendjes zeiden dat het raar was. Dochter hield niet van al die mensen om haar heen dus die had ik in een wiegje naast ons en op haar tweede op haar eigen kamer omdat ze wakker werd van ons en zoon die de kamer in en uitliep. 

Due-scimmie schreef op 05-07-2025 om 20:23:

Misschien niet meteen beginnen over moedermaffia .

Als het voor jullie goed voelt, is het prima. Onze oudste heeft eerste jaar amper alleen boven in bed geslapen. Die viel in slaap aan de borst en legde ik daarna naast me in de box of op de bank tot ik naar bed ging.

Toen hij zon 3 maanden was vond ik ook nog dat in eigen bed hoorde maar dat oefenen maakte het voor niemand leuk. Volg je eigen moedergevoel. Hier hebben ze eerste jaren met regelmaat bij ons geslapen. Sinds dat ze 4 zijn ofzo vallen ze in hun eigen bed in slaap en zitten we er nog bij. Dit is hoe het voor ons werkt.

Dit een beetje lullig om mensen die mischien zeggen dat het minder veilig is als het eigen bedje gelijk als moeder maffia weg te zetten, zegt een moeder die vaak zat in slaap gevallen is met baby aan de borst. 

Misschien met zijn eigen dekentje of slaapzakje in jullie bed en daarmee overleggen? Om warm over te gaan zeg maar. Of idd een kruikje in zijn eigen bed.

Nu wellicht niet zo van toepassing maar in de winter verwarmde ik het wiegje voor. Mijn dochter is iets ouder maar die had precies hetzelfde. Nu valt ze nog steeds in slaap tegen me aan, in een dun slaapzakje en met een  hydrofiele doek onder haar hoofdje. Voordat ik haar verplaats zorg ik dat mijn handen plat onder haar nekje en onder liggen -even oefenen hoe dat het handigst gaat- en dan trek ik ze heel zachtjes onder haar vandaan en blijft ze meestal gewoon in slaap. Wordt ze toch wakker dan leg ik mijn handen op haar en shhh ik haar weer in slaap. Soms moet het opnieuw. Bij mij ging het vanzelf steeds beter. Drie maandjes is ook gewoon nog heel erg klein.

Onze kinderen hebben beide tot 4 maanden bij ons in bed geslapen. Geen seconde schuldig over gevoeld. Rond 4 maanden bij beide kwam er meer regelmaat in en kon ik ze ineens makkelijker wegleggen zonder gemor.

Wij hadden planken in de hoek van het bed geplaatst, daar lag zoon tegenaan met zijn eigen slaapzak. 

Hij kon er niet uitvallen en ook niet onder onze deken komen.

Geen idee meer hoe lang we dat hebben gedaan.

Onze zoon heeft de eerste 13 maanden bij ons in bed gelegen, drinkend aan de borst. Toen was ik er klaar mee en heb ik hem steeds gezegd: "Jij bent nu groot. Je blijft in je eigen bed slapen. Je krijgt als het donker is geen drinken meer. Morgen wel weer." Geen idee of hij het begreep. De eerste nacht heeft hij 45 minuten gehuild in de cosleeper (die er tot die tijd voor de sier stond) met mijn arm om hem heen, de tweede nacht 10 en toen was het klaar. Na een paar nachten sliep hij in z'n eigen kamer de nacht door. 
Een verademing ten opzichte van de dramatisch slechte nachten die we met de oudste heel lang hadden. Die moest in z'n eigen bed van alles en iedereen een daar hebben we helaas naar geluisterd. Luister naar je eigen gevoel, dan komt het vanzelf goed als jullie er aan toe zijn.