Mega schuldgevoel!😫
Hooi lieve moeders,
Ik heb twee dagen terug een ontzettend grote fout gemaakt, en het laat me niet los.Ik heb onze 2 weken oude dochter in een voedingskussen gelegd zodat ze wat schuin omhoog ligt Ivm haar reflux op bed met daaronder een polyester doek. Ze lag er heerlijk in te slapen op haar zij. Ik ben even gaan douchen en kom terug en zie dat ze met haar hoofdje in t doek/kussen ligt. Ik schrok me natuurlijk dood en draaide haar meteen terug. Ze ademde nog gewoon en was niet blauw of iets. Daarna sliep ze gewoon door alsof er ook niks aan de hand was. Heb ik nu gewoon mega geluk gehad en een hele grote waarschuwing van bovenaf? Of kan ze wel degelijk daardoor zuurstof te kort hebben gehad? Ik merk nu 2 dagen later helemaal niets aan haar.Voel me ontzetten schuldig en ben mega bang dat ze toch een soort van zuurstof tekort heeft gehad ondanks ze wel gewoon ademde.Wie kan mij gerust stellen???
Lieve groet een bezorgde mama
troelahoep schreef op 27-09-2022 om 15:30:
[..]
Zooo, heftig!
Ik geloof dat ik een stuk beter op mijn kinderen gepast heb dan sommigen hier
. En dat terwijl ik over het algemeen tamelijk onbezorgd ben...(kan ook aan mijn kinderen liggen)
Dat is meer mazzel. Sommige kinderen zijn zo watervlug, en als je er dan eentje hebt met creatieve ideeën ben je gewoon de sjaak. Hoe vaak al niet gelezen over kleine kinderen die zich ineens uit je armen/van de bank/uit het kinderstoeltje proberen te lancheren. Hoe dan??
Ik lees vooral dat ik een heel braaf kind heb. En zelfs dan gaan er wel eens dingen mis. Zoals tegen een tafel aanlopen en hete thee over je been krijgen. Terwijl die mok echt niet op het randje stond. Hoe vervelend en pijnlijk het ook was, redelijkerwijs was dit niet te voorkomen geweest.
MamaE schreef op 27-09-2022 om 17:00:
Ik lees vooral dat ik een heel braaf kind heb. En zelfs dan gaan er wel eens dingen mis. Zoals tegen een tafel aanlopen en hete thee over je been krijgen. Terwijl die mok echt niet op het randje stond. Hoe vervelend en pijnlijk het ook was, redelijkerwijs was dit niet te voorkomen geweest.
Sommige kinderen zijn ook gewoon pechvogels of onhandig. Maar onhandigheid hoort ook gewoon bij kinderen, die motoriek moet zich nog ontwikkelen. En sommige mensen struikelen al over een pluisje... 
Bijtje82 schreef op 27-09-2022 om 15:47:
[..]
Ik ben echt een havik. Maar kinderen zijn soms echt vindingrijk..
Denk dat ze dat van mij hebben 😁
Ik heb vroeger mijn stiefvader tot wanhoop gedreven. Draaide altijd de verwarming aan op mijn kamer, dus hij die knop eraf gehaald.
Komt ie weer binnen, weer verwarming aan. Hij snapte er niks van. Ik heb best een aardig ruimtelijk/visueel inzicht. Een potlood heeft ook hoekjes. En laat die nou precies daar tussen passen.
Of dat ik een week lang werd opgesloten op mijn kamer door hem, mocht niet naar buiten. Waren ze van huis, alleen mijn broer was thuis. Hij buiten spelen met buurtkinderen, ik wilde ook. Dus raam open, via het dak van de schuur op een kliko en lekker buiten spelen. Tot iemand riep ouders komen thuis. Hoppa, via kliko naar dak, naar slaapkamer. 😁
Ik was destijds 4-5 jaar.
Misschien heeft ie me daarom wel weggestopt in een kindertehuis. 🤔
Omg Bijltje! Wat een rotvent ☹️
Zusterclivia schreef op 27-09-2022 om 17:02:
[..]
Sommige kinderen zijn ook gewoon pechvogels of onhandig. Maar onhandigheid hoort ook gewoon bij kinderen, die motoriek moet zich nog ontwikkelen. En sommige mensen struikelen al over een pluisje...
Dat klopt. Al vind ik een snoer doorknippen of schoonmaakmiddel drinken niet echt onder onhandigheid vallen. Meer onwetendheid.
Krisper2 schreef op 27-09-2022 om 17:06:
[..]
Omg Bijltje! Wat een rotvent ☹️
Ach ja, we kunnen het niet allemaal treffen in het leven. Kop omhoog en door!
Ik ben ook groot geworden en goed terecht gekomen uiteindelijk.
MamaE schreef op 27-09-2022 om 17:06:
[..]
Dat klopt. Al vind ik een snoer doorknippen of schoonmaakmiddel drinken niet echt onder onhandigheid vallen. Meer onwetendheid.
Bij mijn man vroeger was het nieuwsgierigheid.
Hij heeft bijvoorbeeld ook de gloednieuwe fiets van z'n vader tot op het laatste moertje uit elkaar geschroefd omdat hij wilde weten hoe de fiets in elkaar zat. Vond zijn vader niet zo leuk. 🤭
Fijn topic! Voel ik me toch iets minder verschrikkelijk over mijn dochter die achterover van de bank keilde met hoofd op de plavuizen.... Ik zat er naast, zag het gebeuren en ze glipt zo tussen mijn handen door!
Dus, ook als je wel oplet kan het zomaar misgaan....
Eigenlijk een wonder dat er nog zoveel kids volwassenen worden. Volgens mij zijn alle dreumesen suicidaal
Kind van een vriendin ging als tweejarige in alleen z'n luier de voordeur uit, de straat uit. Vriendin was even boven een schone luier pakken en had de voordeur niet op het slot zitten.
Krisper2 schreef op 27-09-2022 om 17:15:
[..]
Bij mijn man vroeger was het nieuwsgierigheid.
Hij heeft bijvoorbeeld ook de gloednieuwe fiets van z'n vader tot op het laatste moertje uit elkaar geschroefd omdat hij wilde weten hoe de fiets in elkaar zat. Vond zijn vader niet zo leuk. 🤭
Haha, is ook een mooie eigenschap. Maar alles heeft zijn grens.
Die van mij heeft in de zomervakantie op de BSO met een paar meisjes glitter in hun haren gedaan en die shit zit nog steeds in het beddengoed en op kleding. Ik ben daar nog mentaal van aan het bijkomen. Vooral omdat ze er zelf heel blij mee is (is toch mooi mama). Ik mag me echt gelukkig prijzen als ik het hier zo lees.
Laatst hier op het station: een jonge vader met een baby op zijn arm en een dreumes naast hem wil uit de trein (met zo'n trappetje, niet zo'n moderne gelijkvloerse) stappen. Ik stond te wachten om in die trein te stappen. Vader laat heel even de hand van dreumes los, kind springt ineens voorover de trein uit. Gelukkig had ik mijn handen vrij en kon ik het kind zo uit de lucht plukken en netjes op het perron zetten. Vader schrok zo dat hij de baby bijna liet vallen, maar dat ging gelukkig net goed. Hij begon me stotterend te bedanken voor het redden van zijn dreumes, waarop een andere vrouw op het perron zei: "Misschien moet je het maar bij deze twee houden." Ach, als we allemaal een beetje opletten, komen de meeste kinderen wel door hun kindertijd heen. Ik vond de puberteit gevaarlijker, met dat nonchalante gedoe in het verkeer en de groepsdruk om stomme dingen te doen.
Dymo schreef op 27-09-2022 om 17:28:
Laatst hier op het station: een jonge vader met een baby op zijn arm en een dreumes naast hem wil uit de trein (met zo'n trappetje, niet zo'n moderne gelijkvloerse) stappen. Ik stond te wachten om in die trein te stappen. Vader laat heel even de hand van dreumes los, kind springt ineens voorover de trein uit. Gelukkig had ik mijn handen vrij en kon ik het kind zo uit de lucht plukken en netjes op het perron zetten. Vader schrok zo dat hij de baby bijna liet vallen, maar dat ging gelukkig net goed. Hij begon me stotterend te bedanken voor het redden van zijn dreumes, waarop een andere vrouw op het perron zei: "Misschien moet je het maar bij deze twee houden." Ach, als we allemaal een beetje opletten, komen de meeste kinderen wel door hun kindertijd heen. Ik vond de puberteit gevaarlijker, met dat nonchalante gedoe in het verkeer en de groepsdruk om stomme dingen te doen.
Dat gebemoei en betweterige van sommige mensen daar werd/word ik zo knettergek van. Na het gasfornuis incident (zie mijn vorige post in dit toppic) wist ik dat ik een aapje had gebaard in plaats van een mensenbaby. Ik nam dus overal en altijd mijn voorzorgsmaatregelen. Kind ging met een tuigje over zijn jas in het supermarktkarretje vast aan dat zitje. Ik had er een musketonhaak aangemaakt. Dat is in de supermarkt zo'n rel geworden met een bemoeimoeder dat de eigenaar het is komen sussen, zo erg ging ze tegen me tekeer. Ik beknotte mijn kind in zijn bewegingsvrijheid, ik was vast heel onoplettend dat ik zulke zware maatregelen nodig had, ze ging maar door tot een cassiere haar vroeg in te stoppen en ze nog even doorging en toen hebben ze hun baas, een man, laten komen in de hoop dat die dat bemoeizieke mens stil kreeg.
En inderdaad akkerman een beetje opletten, heb van de week nog een klimgeitje gevangen dat uit het karretje wilde klimmen terwijl papa een pak wcpapier pakte.
ik ben ooit een van mijn kinderen vergeten. Ik dacht ze allemaal in de auto gezet te hebben na een hoop gedoe en geruzie. Dus weggereden tot een van mijn kinderen zei: waar is xx?
Ik schrok mij dood. Eerste afrit op de snelweg genomen. Trillende handen. Toen wij thuis kwanen stond hij achter de deur heel hard te huilen met zijn handjes door de brievenbus.
Het heeft ook wel even geduurd tot ik mij niet meer schuldig voelde.
Bakblik schreef op 27-09-2022 om 17:51:
[..]
Dat gebemoei en betweterige van sommige mensen daar werd/word ik zo knettergek van. Na het gasfornuis incident (zie mijn vorige post in dit toppic) wist ik dat ik een aapje had gebaard in plaats van een mensenbaby. Ik nam dus overal en altijd mijn voorzorgsmaatregelen. Kind ging met een tuigje over zijn jas in het supermarktkarretje vast aan dat zitje. Ik had er een musketonhaak aangemaakt. Dat is in de supermarkt zo'n rel geworden met een bemoeimoeder dat de eigenaar het is komen sussen, zo erg ging ze tegen me tekeer. Ik beknotte mijn kind in zijn bewegingsvrijheid, ik was vast heel onoplettend dat ik zulke zware maatregelen nodig had, ze ging maar door
Dat heb ik ook wel meegemaakt. Kind in tuigje in druk verkeer. “Dat is toch zielig, zo’n kind aan een tuigje!”
Ik: “Weet je wat pas zielig is, een kind dat onder een bus loopt!”
Hulp bij praktische dingen: graag. Maar dit soort opmerkingen voegen niks toe.
Krisper2 schreef op 27-09-2022 om 17:22:
Kind van een vriendin ging als tweejarige in alleen z'n luier de voordeur uit, de straat uit. Vriendin was even boven een schone luier pakken en had de voordeur niet op het slot zitten.
Ik slaapwandelde snachts als 3 jarige over straat. Tenminste, ik denk dat ik slaapwandelde. Kan me namelijk herinneren dat ik mijn oom wel eens tegen ben gekomen en die fietste mij gewoon voorbij. Maar misschien was dat ook wel een droom. Werd in iig regelmatig door een buurvrouw thuisgebracht.
Achteraf gezien was ik best een eigenaardig kind.
