Omgaan met slaapgebrek
Dolgelukkig was ik met mijn leven. Mijn lieve baby, mijn man, mijn vrienden, mijn baan enzovoorts. Totdat mijn baby twee maanden geleden stopte met slapen in de periode waarin ik ook weer begon met werken. Natuurlijk had ik slaaptekort wel ingecalculeerd, maar wij lopen nu al weken minimaal ieder uur van de nacht met een huilende baby op de arm door het huis. Niet weg te leggen en ook overdag wordt er nooit meer langer dan 20 min zelfstandig geslapen.
We zijn zo moe dat ons hele leven ontregeld begint te raken. Ik heb een verantwoordelijke en intensieve baan (onderwijs, pittige doelgroep) en ik zou het liefst vandaag nog stoppen. Ik vergeet alles, geniet nergens meer van, voel me emotioneel en kan me niet concentreren. Mijn man idem dito. Als ik dit ter sprake breng wuiven mensen het vaak een beetje weg. 'Tja pittig he die babytijd.' Alsof het normaal is en iedereen dit heeft, maar ik voel me zo overvraagd. Ik snap niet hoe anderen zo blijkbaar gewoon kunnen blijven functioneren.
Wie heeft tips? Hoe blijf je overeind? Als moeder, als stel, als werknemer en als mens? Slaaptips heb ik niet nodig, we hebben al breed advies ingewonnen en alles gelezen wat er te lezen valt. Kinderarts is betrokken en dergelijke. Het gaat me echt om hoe we dit kunnen volhouden.
Wellicht kunnen je man en jij de nachten waarna jullie beide moeten werken kunnen opsplitsen qua slaap? Wij hebben dat toen geprobeerd; de ene sliep van 07.00-01.00 uur en de ander van 01.00 tot 07.00. En dan in het weekend beide 1 hele nacht slapen, de ander kan dan overdag een middagdutje oid doen als die nachtdienst heeft gedraaid.
Vreselijk ongezellig en sociaal leven erbij was even onmogelijk, maar die fase ging ook weer voorbij
Meesje schreef op 01-11-2023 om 15:20:
[..]
Oh, ik was zo blij als ik even een paar uur niet hopeloos met een niet slapende baby door het huis liep. Want die sliep ook overdag niet, dus overdag lekker uitrusten was er niet bij. Als ik weer gewoon Meesje mocht zijn en iets doen dat ik kon (want een baby laten slapen kon ik overduidelijk niet). Ook al was werken zwaar en kon ik mij niet focussen. Van thuis blijven was ik helemaal ongelukkig geworden. Nu had en heb ik geen partner. Als ik die wel had lijkt de oplossing; om de beurt een nacht, mij veel handiger. Dan kun je om de beurt uitgerust gaan werken. Lijkt mij heel erg om alleen maar in dienst van baby en man te moeten bestaan.
Nou nou dan zouden al die vrouwen een paar decennia geleden een heel erg leven hebben gehad. TO schrijft dat ze het liefst zou willen stoppen dus ja. Proberen kan altijd toch.
Ik vind er persoonlijk niks mis mee om huisvrouw te zijn. Heerlijk rustig, heb al genoeg gewerkt voor ik moeder werd en ik mis het als kiespijn. Zorgen voor man, kind, huis en mezelf is ook een fulltime job en voor nu met klein grut prima en voelt natuurlijk. Nest schoonhouden en bewaken en kindjes broeden en grootbrengen. Werken kan altijd nog als de kinderen groot zijn.
Moederkareltje schreef op 01-11-2023 om 15:36:
[..]
Nou nou dan zouden al die vrouwen een paar decennia geleden een heel erg leven hebben gehad. TO schrijft dat ze het liefst zou willen stoppen dus ja. Proberen kan altijd toch.
Ik vind er persoonlijk niks mis mee om huisvrouw te zijn. Heerlijk rustig, heb al genoeg gewerkt voor ik moeder werd en ik mis het als kiespijn. Zorgen voor man, kind, huis en mezelf is ook een fulltime job en voor nu met klein grut prima en voelt natuurlijk. Nest schoonhouden en bewaken en kindjes broeden en grootbrengen. Werken kan altijd nog als de kinderen groot zijn.
Ja maar wel een groot gat in je cv, een hap uit je pensioen en een werkveld wat zich verder ontwikkelt heeft in de tijd dat jij thuis zat en op latere leeftijd proberen er nog tussen te komen. En uiteraard teer je jaren op de zak van je man wat mij niet bevorderlijk voor de verhoudingen lijkt.
Moederkareltje schreef op 01-11-2023 om 15:36:
[..]
Nou nou dan zouden al die vrouwen een paar decennia geleden een heel erg leven hebben gehad. TO schrijft dat ze het liefst zou willen stoppen dus ja. Proberen kan altijd toch.
Ik vind er persoonlijk niks mis mee om huisvrouw te zijn. Heerlijk rustig, heb al genoeg gewerkt voor ik moeder werd en ik mis het als kiespijn. Zorgen voor man, kind, huis en mezelf is ook een fulltime job en voor nu met klein grut prima en voelt natuurlijk. Nest schoonhouden en bewaken en kindjes broeden en grootbrengen. Werken kan altijd nog als de kinderen groot zijn.
En een paar jaar later gaat je man vreemd, wil hij scheiden omdat jullie nul gesprekken meer kunnen voeren omdat je niks te vertellen hebt behalve info over de kinderen, mag je in een sociale huurwoning 3 hoog achter genieten van de bijstand omdat niemand je meer wil aannemen (en je moet toch wel thuis blijven voor je kroost tot ze het huis uit zijn he). En je ex wil ze maar 1x per 2 weken een dag, want zorgen, dat vindt ie niet leuk.
Nee hoor, je eigen broek ophouden is het beste. En ik ben er van overtuigd dat heel veel vrouwen het in het verleden het ontzettend ingewikkeld vonden dat ze opeens niet meer buitenshuis mochten werken toen er kinderen kwamen.
Nick90 schreef op 01-11-2023 om 15:43:
[..]
Ja maar wel een groot gat in je cv, een hap uit je pensioen en een werkveld wat zich verder ontwikkelt heeft in de tijd dat jij thuis zat en op latere leeftijd proberen er nog tussen te komen. En uiteraard teer je jaren op de zak van je man wat mij niet bevorderlijk voor de verhoudingen lijkt.
Ik denk dat er stiekem toch heel wat mannen een vrouw zouden willen die alles doet thuis en de kinderen verzorgt, maar daar mag je tegenwoordig niet meer voor uitkomen omdat je dan niet geëmancipeerd bent. Mijn man is juist blij dat er nog een ouderwetse vrouw is die thuis blijf. Dat ik op zijn zak teer kan je zeggen. Tegelijk hoeft hij nou geen nanny of schoonmaakster in te huren dus ik voel mij niet aangesproken als iemand dat zegt.
Wat wel zo is, wij hebben geen auto voor de deur, gaan niet op vakantie naar het buitenland en hebben ook geen groot huis. We hebben wat minder geld dan mensen die allebei werken. Ieder maakt zo een afweging.
"Totdat mijn baby twee maanden geleden stopte met slapen in de periode waarin ik ook weer begon met werken"
De beroemde 4 maanden slaap regressie. Voordeel; meestal zit er een eind aan.
Rond deze tijd gebeuren er 2 dingen: de kleine koppelt niet meer automatisch een cyclus aan elkaar (en wordt dus na 45 minuten (of soms zelfs 20 minuten) wakker) en je kind moet nu echt leren zelf in slaap te vallen. Dit is een kwestie van oefenen en uitvinden wat voor jullie werkt.
Bij ons hielp bijvoorbeeld een speen en de rust van haar eigen kamer (dan werd ze in ieder geval niet van ons wakker). Verder leerde we op een gegeven moment het huiltje/moment herkennen, soms was het duidelijk honger of speen kwijt. Maar veel momenten was het ook wakker schrikken en gelijk huilen, dan hielp optellen niet maar haar in aanwezigheid (eventueel met hand op de buik) zelf weer in slaap laten vallen. Als we haar optilden werd ze alleen maar wakkerder. Dan kregen we haar slecht terug in bed.
Verder moet je natuurlijk zelf ook nog dealen met het slaapgebrek dus probeer eerder naar bed te gaan of een middag dutje te doen zodra het kan.
Je hebt de eerste maanden na je bevalling (ik meen tot je kleine 6 maanden is) recht op een extra pauze. Ga met je werk in overleg of je die kan inzetten voor een middag-dutje of latere start.
En in mijn ervaring was er een enorm verschil tussen 2 en 4 uur achter elkaar slapen omdat je zelf dan ook een cyclus kan maken. Nachten/troost momenten opdelen kan dus ook enorm helpen.
Moederkareltje schreef op 01-11-2023 om 15:55:
[..]
Ik denk dat er stiekem toch heel wat mannen een vrouw zouden willen die alles doet thuis en de kinderen verzorgt, maar daar mag je tegenwoordig niet meer voor uitkomen omdat je dan niet geëmancipeerd bent. Mijn man is juist blij dat er nog een ouderwetse vrouw is die thuis blijf. Dat ik op zijn zak teer kan je zeggen. Tegelijk hoeft hij nou geen nanny of schoonmaakster in te huren dus ik voel mij niet aangesproken als iemand dat zegt.
Wat wel zo is, wij hebben geen auto voor de deur, gaan niet op vakantie naar het buitenland en hebben ook geen groot huis. We hebben wat minder geld dan mensen die allebei werken. Ieder maakt zo een afweging.
Ja, ieder maakt zo zijn keuze, maar als je baby gewoon niet slaapt, ook niet overdag, dan heb je dus nooit rust en kun je nooit bijkomen. Want je staat dan 24/7 aan in dienst van je baby. Overdag omdat je man werken is en in de nacht omdat hij de dag er na weer aan het werk moet.
Dus als het gaat om langdurig en ernstig slaapgebrek, dan is fulltime thuisblijven geen oplossing.
thee_leutje101 schreef op 01-11-2023 om 15:52:
[..]
En een paar jaar later gaat je man vreemd, wil hij scheiden omdat jullie nul gesprekken meer kunnen voeren omdat je niks te vertellen hebt behalve info over de kinderen, mag je in een sociale huurwoning 3 hoog achter genieten van de bijstand omdat niemand je meer wil aannemen (en je moet toch wel thuis blijven voor je kroost tot ze het huis uit zijn he). En je ex wil ze maar 1x per 2 weken een dag, want zorgen, dat vindt ie niet leuk.
Nee hoor, je eigen broek ophouden is het beste. En ik ben er van overtuigd dat heel veel vrouwen het in het verleden het ontzettend ingewikkeld vonden dat ze opeens niet meer buitenshuis mochten werken toen er kinderen kwamen.
Hoezo 'het beste'? Dat hangt toch echt van je situatie en eigen voorkeur af. Ik ben 8 jaar thuisblijfmoeder geweest. Zonder één dag spijt. Wel werd ik erg moe van alle mensen met een mening. Och, wat heb ik vaak gehoord dat ik nooit meer een baan zou vinden, dan ik alleen achter zou blijven, dat ik niets meer zou hebben om over te praten, enz. enz.
Nou raad eens wat: ik heb al weer vele jaren een hele leuke baan op niveau met een goed salaris. Mijn relatie was en is prima en we zijn financieel nooit iets tekort gekomen. Niet omdat mijn man een megasalaris heeft, maar omdat we gewoon niet zoveel nodig hebben.
Wel kijken we terug op hele fijne jaren. Het was voor onze kinderen fijn om niet naar de opvang te hoeven, naar de clubjes te kunnen die ze wilden enz. Het was voor mijn man fijn om na zijn werk niet nog veel in huis te hoeven doen (maar leuke dingen met de kinderen te kunnen doen) en het was voor mij fijn om veel tijd met mijn kinderen door te brengen en er ook voor mijn ouders te kunnen zijn toen dat nodig was.
Ik zie nog altijd geen enkel nadeel van de keuze die wij destijds samen gemaakt hebben. Voor ons was het absoluut 'het beste' zo
Moederkareltje schreef op 01-11-2023 om 15:55:
[..]
Ik denk dat er stiekem toch heel wat mannen een vrouw zouden willen die alles doet thuis en de kinderen verzorgt, maar daar mag je tegenwoordig niet meer voor uitkomen omdat je dan niet geëmancipeerd bent. Mijn man is juist blij dat er nog een ouderwetse vrouw is die thuis blijf. Dat ik op zijn zak teer kan je zeggen. Tegelijk hoeft hij nou geen nanny of schoonmaakster in te huren dus ik voel mij niet aangesproken als iemand dat zegt.
Wat wel zo is, wij hebben geen auto voor de deur, gaan niet op vakantie naar het buitenland en hebben ook geen groot huis. We hebben wat minder geld dan mensen die allebei werken. Ieder maakt zo een afweging.
Ik denk alleen dat mijn vrouw daar niet heel blij van zou worden en ze is ook leuker als ze gewoon gaat werken heb ik gemerkt.
Mugs schreef op 01-11-2023 om 16:02:
[..]
Ik zie nog altijd geen enkel nadeel van de keuze die wij destijds samen gemaakt hebben. Voor ons was het absoluut 'het beste' zo
Dat is fijn om te horen! Ik reageer vooral allergisch op moederkareltje omdat die overal het thuisblijfmoeder-en-zoveel-mogelijk-kinderen-baren gospel verkondigt, dat vind ik oprecht vreselijk. Zeker in een topic als dit, waarin de vrouw zegt 'ik zit er doorheen' en zij dan meldt dat ze dan dus maar moet stoppen met werken zodat haar mannetje gewoon kan slapen en kan werken. Vreselijk.
Vraag ik me nog wel af (kijk maar of je antwoord wilt geven): hoe is jullie taakverdeling inmiddels? Doe jij nog steeds het grootste deel van het huishouden, naast je baan? Doe je de (volledige?) derde shift rondom de kinderen? Neemt je man daar wel eens het voortouw in of moet je hem alles vertellen wat hij moet doen? Oprechte interesse, geen oordeel!
Moederkareltje schreef op 01-11-2023 om 15:55:
[..]
Ik denk dat er stiekem toch heel wat mannen een vrouw zouden willen die alles doet thuis en de kinderen verzorgt, maar daar mag je tegenwoordig niet meer voor uitkomen omdat je dan niet geëmancipeerd bent. Mijn man is juist blij dat er nog een ouderwetse vrouw is die thuis blijf. Dat ik op zijn zak teer kan je zeggen. Tegelijk hoeft hij nou geen nanny of schoonmaakster in te huren dus ik voel mij niet aangesproken als iemand dat zegt.
Wat wel zo is, wij hebben geen auto voor de deur, gaan niet op vakantie naar het buitenland en hebben ook geen groot huis. We hebben wat minder geld dan mensen die allebei werken. Ieder maakt zo een afweging.
Oh, dat denk ik ook. Ik zou ook graag een man thuis hebben die mijn huishouden doet en voor mijn kind zorgt op de momenten dat ik werk. Daar durf ik best voor uit te komen hoor, wees maar niet bang. En waarschijnlijk zou TO daar inderdaad mee geholpen zijn, je hebt helemaal gelijk. Dan zou ze kunnen doorslapen en weer prima functioneren op haar werk. Ik schrijf wel even man, waar jij vrouw schrijft, want TO heeft voor zover ik kan nagaan een man en geen vrouw. Maar verder helemaal met je eens hoor, iemand thuis die daar alle lasten draag zou voor TO vast ook een groot deel van haar probleem oplossen. De vraag is natuurlijk wel of haar man bereidt is zijn baan op te zeggen. Maar dat is iets tussen hun.
thee_leutje101 schreef op 01-11-2023 om 16:20:
[..]
Dat is fijn om te horen! Ik reageer vooral allergisch op moederkareltje omdat die overal het thuisblijfmoeder-en-zoveel-mogelijk-kinderen-baren gospel verkondigt, dat vind ik oprecht vreselijk. Zeker in een topic als dit, waarin de vrouw zegt 'ik zit er doorheen' en zij dan meldt dat ze dan dus maar moet stoppen met werken zodat haar mannetje gewoon kan slapen en kan werken. Vreselijk.
Vraag ik me nog wel af (kijk maar of je antwoord wilt geven): hoe is jullie taakverdeling inmiddels? Doe jij nog steeds het grootste deel van het huishouden, naast je baan? Doe je de (volledige?) derde shift rondom de kinderen? Neemt je man daar wel eens het voortouw in of moet je hem alles vertellen wat hij moet doen? Oprechte interesse, geen oordeel!
Nou nou, ik word hier wel erg in jouw eigen woorden neergezet. Beetje kort door de bocht. Maar dat mag, ik kan wel wat hebben. Als ik op jouw tenen ging staan pardon. Ik gaf TO een oprecht advies en daarin was geloof ik niet het hoofddoel dat man kon slapen maar dat er in iedergeval één iemand nachtrust heeft om de relatie te sparen en de sfeer in huis. En zij zelf wat rust door tijdelijk niet te werken in de zin van even geen werk en lesvoorbereidingen en dergelijke. Ik geef ook maar mijn visie. Daar is een forum voor.
Meesje schreef op 01-11-2023 om 16:32:
[..]
Oh, dat denk ik ook. Ik zou ook graag een man thuis hebben die mijn huishouden doet en voor mijn kind zorgt op de momenten dat ik werk. Daar durf ik best voor uit te komen hoor, wees maar niet bang. En waarschijnlijk zou TO daar inderdaad mee geholpen zijn, je hebt helemaal gelijk. Dan zou ze kunnen doorslapen en weer prima functioneren op haar werk. Ik schrijf wel even man, waar jij vrouw schrijft, want TO heeft voor zover ik kan nagaan een man en geen vrouw. Maar verder helemaal met je eens hoor, iemand thuis die daar alle lasten draag zou voor TO vast ook een groot deel van haar probleem oplossen. De vraag is natuurlijk wel of haar man bereidt is zijn baan op te zeggen. Maar dat is iets tussen hun.
Dat is zeker ook een oplossing als haar partner thuis blijft een jaar. Tis maar hoe je als team je takenpakket rondkrijgt. Op deze manier werkt het iig niet als beide perse willen werken. Ergens moet een stapje terug gedaan worden.
Bedankt voor jullie reacties! Ik probeer overal op te antwoorden:
- Uit logeren gaat helaas niet, er zijn een opa en oma die het zeker graag doen, maar mijn baby accepteert echt alleen maar ons.
- Nachten verdelen proberen we, dat helpt wel iets maar we houden het beiden geen volledige nacht meer vol. Bovendien zit ik nog met de borstvoeding.
- Stoppen met werken wil ik eigenlijk niet want ik hou normaal gesproken van mijn baan, het is echt het slaapgebrek waardoor ik mijn werk plotseling als veel en veel te zwaar ervaar. Maar zoals MamaE ook zegt: op dagen dat ik met de baby van is bijslapen er ook niet bij. Want die slaapt noch overdag noch 's nachts. Voor het slaapgebrek is dat dus sowieso geen oplossing.
- Taakverdeling: die is gelukkig top. Mijn man is een hele betrokken en actieve vader die op ieder front zijn deel doet.
Het begrip en de herkenning uit sommige reacties doen mij heel erg goed.
Dit is zeker niet normaal. Misschien is volhouden ook wel niet de beste optie. Want dit klinkt heel heftig. Wij zijn door iets vergelijkbaars heen gegaan. En hebben het een lange tijd volgehouden door inderdaad afwisselend te slapen. Maar ik vraag me af of dat in jullie geval nog lukt.
En dan zijn er andere mogelijkheden denk aan fysiotherapie die tips kan geven om een baby te kalmeren, pedagogen die kunnen helpen om de structuur terug te brengen. Een baby kan zelfs ter observatie worden opgenomen om te achterhalen waarom het zoveel huilt. Om de juiste hulp te krijgen is het van belang om eerlijk te zijn tegen de kinderarts en te vertellen wat deze situatie met jullie doet. Het is geen falen als je er zelf niet meer uitkomt!
Heel veel sterkte!
