Wanneer laat jij na de geboorte je ouders op bezoek komen?
Misschien ben ik overgevoelig of te romantisch op dit gebied, maar toch... Hoor graag het geluid van anderen, dan kan ik het wellicht beter in perspectief plaatsen.
Mijn broer is woensdagochtend voor het eerst vader geworden. Hij en zijn vrouw hebben een normale relatie met mijn ouders, bellen, af en toe bij elkaar op bezoek, op verjaardagen ff lunchen, maar niet de deur plat lopen.
Mijn ouders hebben al meer kleinkinderen, maar zijn enthousiast bij elke nieuwe spruit. Bij de geboorte van mijn kinderen stond iedereen al zo'n beetje in het ziekenhuis klaar om oh en ah te roepen, en wie niet kon was welkom zodra we thuis waren.
Schoonzus is in het ziekenhuis bevallen, maar het was volgens mijn broer en haar niet een heel zware bevalling. Ze mochten dezelfde dag naar huis ook, en het gaat naar verluid prima met moeder en kind. Moeder van schoonzus stond al aan het ziekenhuisbed. Mijn ouders waren daar niet welkom. Kan.
Maar nu mogen ze pas zaterdag, ruim 3 dagen na de geboorte, pas een keertje komen kijken! Het is voor mijn ouders een halfuur rijden, mijn moeder is al niet zo bezoekerig, dus het is algemeen bekend dat ze met liefde een half uurtje rijdt, kwartiertje kind bewonderd en weer terugrijdt. Je hebt echt geen last van haar, dat weten broer en schoonzus ook, ze wil alleen maar dolgraag heel even kleinkind in real zien. Ze blijft niet hangen, komt daarna niet elke dag op bezoek, belt je niet plat, niks wat je niet wilt.
Is het stom als ik dit enorm achterlijk vind? Kijk, dat ik iedereen toestond direct langs te komen, dat is mijn keus. En ik heb er begrip voor als ik als zus pas na een week op visite mag, hoe jammer ook. En dat hou ik zo kort als je wilt, kinderen laat ik zelfs thuis als je dat wilt. Maar je ouders... ik vind echt dat mijn moeder de kans had moeten krijgen om de volgende dag, voor mijn part de dag erna, even om het hoekje te kijken.
Stel ik me aan?
Hoe hebben jullie dat gedaan?
Kersje schreef op 01-11-2022 om 12:38:
[..]
Mijn zus belde mij vanuit het ziekenhuis terwijl ze ondertussen werd gehecht, want ik moest nog een uur rijden voordat ik bij haar kon zijn 😂😂. Het was 6.30 uur in de ochtend en deed dit keer maar 45 minuten over de autorit, kon niet wachten om mijn peterkindje te bewonderen 🥰
Zo zie je maar dat het iets zeer persoonlijks is, want haar bevalling was erg zwaar geweest met 3 dagen weeën en onverwachts op het laatste moment nog met de ziekenauto naar het ziekenhuis.
Mijn zus was paar dagen later uitgerekend, toen ik haar op een avond opbelde. Bleek dat ze net bevallen was en vroeg meteen of we langs wilden komen. Ik vroeg of ze niet eerste deze avond met elkaar wilden doormaken. Nee, ze wilde de baby graag showen. Grootouders kwamen de volgende dag.
Het gaat er niet om of een bevallig zwaar of soepel verlopen is, het gaat erom wat de kersverse ouders graag willen. Die wens kan voortkomen uit een speciale band met iemand, bv een goede vriendin of buurvrouw of nicht ipv uit ‘ hoe het hurt’.
Flanagan schreef op 01-11-2022 om 16:30:
[..]
Het gaat er niet om of een bevallig zwaar of soepel verlopen is, het gaat erom wat de kersverse ouders graag willen. Die wens kan voortkomen uit een speciale band met iemand, bv een goede vriendin of buurvrouw of nicht ipv uit ‘ hoe het hurt’.
Klopt, zo bedoelde ik het in mijn post ook. Het is en blijft iets persoonlijks.
RodeKrullenbol schreef op 01-11-2022 om 15:45:
Het (thuis of elders) geven van een kraamfeest is natuurlijk ook altijd nog een optie. Ideaal voor wie er de voorkeur aan geeft om pas kraambezoek te ontvangen na enigszins van de bevalling te zijn hersteld en niet al te veel tijd kwijt wil zijn aan het individueel ontvangen van deze en gene.
Nou.... het lijkt me dat de grootouders dan écht (terecht) iets te klagen hebben, als ze pas welkom zijn na een paar weken. En dan ook nog eens tegelijk met de buren, (niet zo) intieme vrienden, minder naaste familie etc. Mijn vader voelde zich al tekort gedaan als we mijn ouders voor verjaardagen op dezelfde dag uitnodigden als andere visite 
.
Maar in het geval van TS kan het zo zijn dat zij en haar moeder als niet zulke intieme familieleden worden gezien door haar broer en diens vrouw. Dan is best wel pijnlijk als dat andersom niet zo ervaren wordt.
troelahoep schreef op 01-11-2022 om 19:04:
[..]
Nou.... het lijkt me dat de grootouders dan écht (terecht) iets te klagen hebben, als ze pas welkom zijn na een paar weken. En dan ook nog eens tegelijk met de buren, (niet zo) intieme vrienden, minder naaste familie etc. Mijn vader voelde zich al tekort gedaan als we mijn ouders voor verjaardagen op dezelfde dag uitnodigden als andere visite
Maar in het geval van TS kan het zo zijn dat zij en haar moeder als niet zulke intieme familieleden worden gezien door haar broer en diens vrouw. Dan is best wel pijnlijk als dat andersom niet zo ervaren wordt.
Daar snijd je twee belangrijke punten aan, Troelahoep.
1. Wie zich tekort gedaan voelt wanneer diegene tegelijk met anderen welkom is, maakt aanspraak op een niet bestaand privilege en getuigt daarmee van een grensoverschrijdende grondhouding. Alleen al de aanwezigheid van buren, vrienden en minder naaste familie kan dan corrigerend uitwerken. Vreemde ogen dwingen, tenslotte?
2. Intimiteit behoort van twee kanten te komen. Het van één kant proberen af te dwingen van intimiteit door te benadrukken hoe pijnlijk dat anders zou zijn voor de betrokkene(n), komt neer op een valse schuldtruc. Goede buren houden voldoende afstand en dit sociale gegeven is eveneens van toepassing op familie.
RodeKrullenbol schreef op 01-11-2022 om 21:31:
[..]
Daar snijd je twee belangrijke punten aan, Troelahoep.
1. Wie zich tekort gedaan voelt wanneer diegene tegelijk met anderen welkom is, maakt aanspraak op een niet bestaand privilege en getuigt daarmee van een grensoverschrijdende grondhouding. Alleen al de aanwezigheid van buren, vrienden en minder naaste familie kan dan corrigerend uitwerken. Vreemde ogen dwingen, tenslotte?
2. Intimiteit behoort van twee kanten te komen. Het van één kant proberen af te dwingen van intimiteit door te benadrukken hoe pijnlijk dat anders zou zijn voor de betrokkene(n), komt neer op een valse schuldtruc. Goede buren houden voldoende afstand en dit sociale gegeven is eveneens van toepassing op familie.
1. zeker, zo heb ik de grondhouding van mijn vader vaak ervaren inderdaad.
2. valse schuldtruc.... dat is interessant! Zo had ik dat nog niet bekeken. Ik begrijp wat je bedoelt met voldoende afstand houden door buren en familie, maar ik vraag me af of die afstand voor buren en familie gelijk is.
troelahoep schreef op 01-11-2022 om 22:31:
2. valse schuldtruc.... dat is interessant! Zo had ik dat nog niet bekeken. Ik begrijp wat je bedoelt met voldoende afstand houden door buren en familie, maar ik vraag me af of die afstand voor buren en familie gelijk is.
Als je iedereen tegelijk uitnodigt is de afstand tot al die mensen waarschijnlijk wel iets verschillend, ja, maar waarschijnlijk niet zo verschillend dat er familie eerder uitgenodigd moet worden.
Als ik naar onszelf kijk, zag ik wel een groot verschil in hoe wij de band/afstand met de grootouders zagen en hoe zij die zelf zagen. Voor ons veranderde er niet veel: we waren ineens met drie, maar de baby was onderdeel van ons en dus van die al bestaande (niet hechte) band. Voor mijn schoonouders (vooral schoonmoeder) was het: wíj zijn ineens met drie. En dat gaat wringen als er dus over die niet hechte band wordt heengestapt. Volgens mij gaat dat voor veel grootouders op, gezien de teleurstellingen, verwachtingen en rechten waar ik vaak over lees.
Ik ben na dit draadje blij dat ik geen schoonouders heb. Ik denk dat mijn eigen moeder ook de neiging zou hebben eea op een weegschaal te leggen.
Ik zie in de OP ook staan 'mijn moeder is al niet zo bezoekerig'. Als dat altijd zo is vraag ik me af of zij normaal regelmatig langs gaat en wat haar rol bijv was tijdens de zwangerschap. Een (schoon)moeder die kind aan huis is, zelf haar koffie pakt, even een wasje vouwt voelt heel anders dan een (schoon)moeder die 'op visite' komt. Iemand die blij is met een babyfoto want: och wat is het een mooie baby voelt ook anders dan iemand die blij is met een babyfoto want: ze zijn niet vergeten dat ik besta. En die dingen kun je niet uitspreken, maar zijn vaak toch wel voelbaar.
Mijn moeder reageerde op de foto van het eerste hapje van kleinzoon met: moet dat niet wat fijner geprakt? Ze ziet daar niks verkeerds in, is toch gewoon een vraag? Ik zeg toch niks gemeens? Toch denk je een volgende keer wel 2x na voordat je trots een foto stuurt. Een 'ah wat leuk' oid was een fijnere reactie geweest. En zo kan visite ook heel anders voelen en kunnen ze ondanks dat ze beiden 'oma' zijn heel verschillend zijn.
