Bizarre vragen en eisen bij speelafspraak
Bij een eerder topic gaat het over speelafspraakjes en wat daar gangbaar is. Ik vond het grappig te lezen wat ouders allemaal voor vragen of eisen stellen aan de ouders waar het kind gaat spelen. Zoals:
- manier waarop fruit klaargemaakt wordt
- wanneer welk fruit gegeven wordt
- billen controleren na toiletbezoek
-kind moet op bepaalde tijd voorgelezen worden
Maar ook ongevraagd: kinderen 'dumpen' bij ouders die als gratis oppas mogen dienen.
Zelf ook gemaakt dat een moeder kind ruim anderhalf uur te laat kwam halen, niet bereikbaar was. Kinderen zijn dus ondertussen weer gaan spelen. Toen moeder eindelijk op de stoep stond, vond ze het belachelijk dat ik vond dat haar zoon nog even mee op moest ruimen. Normaal vind ik het geen probleem om dat bij tijdnood zelf te doen. Maar niet bereikbaar, zelf niks laten weten en dan vervolgens zeggen geen tijd te hebben om zoon op te laten ruimen: dat gaat er bij mij níet in. Voelde trouwens ook beetje als overwinning voor mezelf want liet nogal gauw over me heen lopen. Maar had die moeder al eerder in de smiezen en had wel aangevoeld dat ik die niet teveel ruimte moest geven. Ging overigens puur om de moeder, kind was prima knul.
Heb jij nog bizarre vragen/eisen/situaties met speelafspraakjes?
LydiaDietz schreef op 15-01-2022 om 18:43:
Tijdens de schoolsluiting kreeg dochter er ineens vriendinnen bij. Kinderen waar ze op school wel mee speelt hoor. Maar die in die jaren 1 of 2 x hier zijn geweest. "Jij bent toch lekker thuis" (alwaar ik mijn eigen kinderen stil naar boven stuur zodat ik online les kan geven ja) en "Wel handig zo'n juf, ze vindt rekenen zo lastig". Iets met een bek vol tanden.
Hier zou ik echt voor passen. Ten eerste moet je zelf les geven dus heb je op dat moment geen tijd om andere kinderen te leren rekenen en ten tweede is de eigen juf of meester van het kind het eerste aanspreekpunt als het kind rekenen niet snapt (ik ga er even vanuit dat je niet de klas van je eigen dochter lesgeeft).
Bij eigen aanbod is het natuurlijk prima, maar er zomaar vanuit gaan dat het kind bij jou kan komen omdat je thuis bent terwijl het kind normaal nooit komt spelen, echt ronduit brutaal.
Zo fijn dat realistisch rekenen. Ik heb hier een 20 jarige nog staartdelingen moeten leren. Ze heeft wisB gedaan en moet nu op de uni staartdelingen kunnen.
Succes kind! YouTube filmpjes en mams hulp heeft tot een voldoende geleid maar wat een werk om dat nu nog te moeten leren.
Wat een leuk draadje dit! Hier is het al lang geleden dat de kinderen speelafspraken hadden, ze zijn inmiddels 20 en 17. Maar er gebeurde ook weleens iets hoor.
Dochter had toen ze 4 was een vriendinnetje in de klas. Moeder was het achteraf gezien toch niet zo eens met de vriendschap. Ze was ook nog de gastouder van onze kinderen. Ze had altijd wat te klagen over dochter en over ons. We zijn toen met het gastouderschap bij haar gestopt natuurlijk. Daarna heeft ze haar kind van school gehaald, omdat de juffen niet meewerkten aan het uit elkaar houden van de 2 meisjes. Een paar jaar later bleek dat er met haar kind van alles aan de hand was, zat tijdelijk in een instelling. Heel sneu voor dat meisje natuurlijk, maar met moeders had ik geen medelijden.
Later had dochter een vriendinnetje dat extreem bang was voor honden en katten. Die kwam toen dus ook altijd mee als de meiden speelden. Ze zaten inmiddels in groep 5 volgens mij. Ik vond dat nooit een groot probleem want de moeder was best aardig en bemoeide zich gelukkig niet met het spel. En geleidelijk aan durfde het meisje ook steeds langer alleen te komen.
Bij zoon minder bijzondere verhalen volgens mij. Weleens wat dingetjes met partijtjes. 1 keer was hij uitgenodigd op een partijtje. Ik bracht hem, naar mijn idee op de afgesproken tijd, stond vaders al klaar bij de auto om weg te gaan, enigszins geïrriteerd. Geen idee waar de miscommunicatie zat.
Verder ook weleens gehad dat hij na een partijtje thuisgebracht werd en achteraf vertelde dat hij met een vriendje samen de passagiersstoel had gedeeld. Nou was ik helemaal niet streng met autostoeltjes ofzo, maar dit vond ik toch wel iets te ver gaan.
En zelf hebben we weleens een jongetje meegehad met een partijtje in een binnenspeeltuin. Hij bleek in zijn broek te plassen. Ik denk dat ze een jaar of 8 waren inmiddels. Ik wist dat dus niet, maar bleek later bij andere ouders wel bekend te zijn en natuurlijk ook bij zijn eigen ouders. Maar geef dan op zijn minst droge kleding mee...
niet_rechts schreef op 15-01-2022 om 09:09:
[..]
Maar bedoel je dat je erbij bleef, in het huis, of zat je letterlijk naast je dochter, mee te spelen?
Sommige moeders bleven hier ook wel hangen, maar dan dronk ik beneden thee met de moeder en intussen waren de kinderen boven aan het spelen.
Nee joh, ik bleef lekker hangen met vaders en/of moeders met een bakje koffie. En moedigde dan van de zijlijn aan dat ze écht wel alleen mee naar boven kon om daar te spelen.
Ik ben geen entertainer van mijn kinderen. En natuurlijk speel, teken, knutsel en lees ik veel met mijn kinderen. Maar ik leer ze heel bewust om zichzelf te vermaken, dat lijkt me zeer handig voor de rest van hun leven.
SuzyQFive schreef op 15-01-2022 om 22:33:
[..]
Nou ja zeg… sommige ouders denken echt dat we als leraren/docenten niets te doen hebben…
Nu had ik bij de eerste lockdown ook vaak de hele keukentafel vol kinderen. Mijn drie eigen jongsten, mijn drie stiefkids en vaak nog twee a drie andere kinderen. Maar dat was mijn eigen aanbod hoor.
Ik vond het ook wel waardevol want ik ben docent VO, wel goed om weer even te zien wat de huidige lesstof in het PO is.
Al ben ik het niet eens met sommige rekenstrategieën 😬.
Hoefde jij die dag dan niet te werken?
Tatemae schreef op 15-01-2022 om 23:09:
[..]
Nee joh, ik bleef lekker hangen met vaders en/of moeders met een bakje koffie. En moedigde dan van de zijlijn aan dat ze écht wel alleen mee naar boven kon om daar te spelen.
Ik ben geen entertainer van mijn kinderen. En natuurlijk speel, teken, knutsel en lees ik veel met mijn kinderen. Maar ik leer ze heel bewust om zichzelf te vermaken, dat lijkt me zeer handig voor de rest van hun leven.
Dat ben ik hartgrondig met je eens. Het klinkt gemakzuchtig, je kind leren zichzelf te vermaken, maar iedereen heeft er toch lol van om in z'n eentje pret te kunnen hebben? En in mijn (wellicht ontaarde) ogen begint dat al ver voor de eerste verjaardag in de box en op het speelkleed.
Zoon heeft één echt goed vriendinnetje, kunnen vaak heel leuk met elkaar. Maar soms zijn ze elkaar een poos zat. Ik kan ook goed met haar ouders en kunnen over en weer goed afspraken maken. Meisje is hier kind aan huis.
Maar heel soms neemt hij eens een ander klasgenootje mee. Die staan dan ineens aan de deur, prima kom binnen wees welkom. Als mijn zoon zelf open doet nemen die kinderen zelf niet eens de moeite om even gedag te zeggen. Dat vind ik ronduit asociaal.
Dan kom je vervolgens langs de kamer waar ze zitten en dan heeft dat joch z'n jas nog aan. 🤷♀️
Of dan het andere kind. Meisje is nogal brutaal (ouders ook trouwens) en heeft nogal een temperament.
Was hier 2 jaar terug op zijn kinderfeestje bij. Continu driftig, boos om niks. Janken schelden tieren.
Ja ik heb adhd roept ze dan.
Nu ben ik nogal bot aangelegd en zei dus tegen haar: Het kan me niet schelen wat je hebt, maar adhd is geen vrijbrief om je hier zo te misdragen dat doe je thuis maar. Ze keek me aan 😮 en heb er verder geen last meer van gehad.
Een keer kwam ze hier op een vooraf aangekondigd na schooltijd speeldate.
Ben wel bot, maar ook de rotste niet.
Dus ik ging wat drinken en iets te snoepen brengen. Dat lust ik niet, heb je niet wat anders!
Zulke grappen moet je bij mij niet uithalen...
Ik zeg haar dat we niks anders hebben, neem haar lekkers weer mee en vertrek.
Ze moest een bepaalde tijd thuis zijn en dan hou ik altijd even de tijd in de gaten. Vaak stuur ik mijn zoon dan ook even met ze mee omdat ik dat netjes vind. Ook al is het 100m verderop.
Dus ik weer naar waar ze zaten. Waar is ze? Vraag ik. Ze is weggegaan net.
Niks gezegd, geen gedag... Gewoon ineens verdwenen.
Dus ik die moeder geappt.. Wilde haar naar huis sturen, maar ze blijkt een half uur geleden ineens te zijn vertrokken. Heb geen idee waar ze is.
Oh ze is thuis...
Ja ze was ineens weg en aangezien ze bij mij in huis is ben ik verantwoordelijk voor haar indien er wat gebeurt.
Zou het toch wel fijn vinden als ze volgende keer even laat weten als ze vertrekt.
OK.. zei ze.
En toen wist ik het. Dat kind weet gewoon niet beter. Je dochter mankeert niks, ze heeft gewoon kut ouders. (slechte gedachte, maar op zo'n moment....! @ grrr!)
Daarna zoon bij me geroepen en gezegd dat ik liever niet meer heb dat ze bij ons komt spelen.
Sneu voor zo'n kind dat ze bij zulke ouders opgroeit. Ze leert zo geen sociale vaardigheden. Het zou mij ook niet lekker zitten als mijn kind daar zou spelen. Straks lopen ze daar de deur uit zonder dat ouders dat weten of het ze interesseert.
Je kunt kinderen ook te vrij laten in mijn optiek.
MamaE schreef op 15-01-2022 om 22:52:
[..]
Hier zou ik echt voor passen. Ten eerste moet je zelf les geven dus heb je op dat moment geen tijd om andere kinderen te leren rekenen en ten tweede is de eigen juf of meester van het kind het eerste aanspreekpunt als het kind rekenen niet snapt (ik ga er even vanuit dat je niet de klas van je eigen dochter lesgeeft).
Bij eigen aanbod is het natuurlijk prima, maar er zomaar vanuit gaan dat het kind bij jou kan komen omdat je thuis bent terwijl het kind normaal nooit komt spelen, echt ronduit brutaal.
Oh, ze zijn hier ook niet binnen gekomen hoor. Op mijn werkdagen moesten ze gewoon stil zijn en naar boven op vaste momenten. Mijn eigen kinderen kunnen dat. Dan ga ik niemand binnen halen die wel ineens door het beeld komt rennen.
Op mijn vrije dagen vond ik het wel fijn dat ik mijn eigen kinderen ook wat aandacht kon geven. Zoontje was toen kleuter, dus daar heb ik echt wel veel van gevraagd.
Maar gewoon de aannames en het lef!
Sowieso hoor, de aanname dat je het als juf altijd heel gezellig vindt als er kinderen over de vloer komen. De echte vriendjes en vriendinnetjes zijn hier altijd welkom. Logeerpartijtjes, prima. Maar ik ben dus ook zo'n luie moeder als ik hier eerder las. Als een kind komt spelen dan kom je voor mijn kind. Het is niet zo dat ik sta te springen om met de hele bups te knutselen, bakken of hutten ga bouwen. Zeker in de kleutertijd had ik het gevoel dat dat door sommigen wel verwacht werd.
alhambra schreef op 15-01-2022 om 22:38:
[..]
Wie wel? Ik kan echt niets met realistisch rekenen.
Op zich is het idee achter realistisch prima, begrijpen wat je doet en waarom je het doet. De uitwerking is alleen soms zo belabberd. Zoals herhaald aftrekken of splitsen.
Ik legde de simpele staartdeling uit aan mijn kinderen en leerlingen en ze vinden dat allemaal veel handiger dan het splitsen.
On-topic:
Vriendinnetje van stiefdochter belde net: of ze hier mocht spelen want haar moeder wilde een rustige middag voor zichzelf. Gelukkig hadden we al andere plannen.
Rhonda schreef op 15-01-2022 om 23:34:
[..]
Hoefde jij die dag dan niet te werken?
Nee, ik was nog in revalidatie 😊. Inmiddels afgekeurd. Werk nu vrijwillig als leerlingbegeleider. Toen was dat ook niet elke dag gelukkig 😅.
Bijtje82 schreef op 16-01-2022 om 00:34:
Zoon heeft één echt goed vriendinnetje, kunnen vaak heel leuk met elkaar. Maar soms zijn ze elkaar een poos zat. Ik kan ook goed met haar ouders en kunnen over en weer goed afspraken maken. Meisje is hier kind aan huis.
Maar heel soms neemt hij eens een ander klasgenootje mee. Die staan dan ineens aan de deur, prima kom binnen wees welkom. Als mijn zoon zelf open doet nemen die kinderen zelf niet eens de moeite om even gedag te zeggen. Dat vind ik ronduit asociaal.
Dan kom je vervolgens langs de kamer waar ze zitten en dan heeft dat joch z'n jas nog aan. 🤷♀️
Of dan het andere kind. Meisje is nogal brutaal (ouders ook trouwens) en heeft nogal een temperament.
Was hier 2 jaar terug op zijn kinderfeestje bij. Continu driftig, boos om niks. Janken schelden tieren.
Ja ik heb adhd roept ze dan.
Nu ben ik nogal bot aangelegd en zei dus tegen haar: Het kan me niet schelen wat je hebt, maar adhd is geen vrijbrief om je hier zo te misdragen dat doe je thuis maar. Ze keek me aan 😮 en heb er verder geen last meer van gehad.
Een keer kwam ze hier op een vooraf aangekondigd na schooltijd speeldate.
Ben wel bot, maar ook de rotste niet.
Dus ik ging wat drinken en iets te snoepen brengen. Dat lust ik niet, heb je niet wat anders!
Zulke grappen moet je bij mij niet uithalen...
Ik zeg haar dat we niks anders hebben, neem haar lekkers weer mee en vertrek.
Ze moest een bepaalde tijd thuis zijn en dan hou ik altijd even de tijd in de gaten. Vaak stuur ik mijn zoon dan ook even met ze mee omdat ik dat netjes vind. Ook al is het 100m verderop.
Dus ik weer naar waar ze zaten. Waar is ze? Vraag ik. Ze is weggegaan net.
Niks gezegd, geen gedag... Gewoon ineens verdwenen.
Dus ik die moeder geappt.. Wilde haar naar huis sturen, maar ze blijkt een half uur geleden ineens te zijn vertrokken. Heb geen idee waar ze is.
Oh ze is thuis...
Ja ze was ineens weg en aangezien ze bij mij in huis is ben ik verantwoordelijk voor haar indien er wat gebeurt.
Zou het toch wel fijn vinden als ze volgende keer even laat weten als ze vertrekt.
OK.. zei ze.
En toen wist ik het. Dat kind weet gewoon niet beter. Je dochter mankeert niks, ze heeft gewoon kut ouders. (slechte gedachte, maar op zo'n moment....! @ grrr!)
Daarna zoon bij me geroepen en gezegd dat ik liever niet meer heb dat ze bij ons komt spelen.
Wauw, dat is gewoon asociaal. Als je ergens binnenkomt zeg je goeiedag en als je weg gaat zeg je bedankt. Dat is echt de basis van fatsoen. Treurig dat dat kind dat niet van huis uit meekrijgt want daar gaat ze later in het leven echt nog last van krijgen.
MamaE schreef op 16-01-2022 om 13:26:
[..]
Wauw, dat is gewoon asociaal. Als je ergens binnenkomt zeg je goeiedag en als je weg gaat zeg je bedankt. Dat is echt de basis van fatsoen. Treurig dat dat kind dat niet van huis uit meekrijgt want daar gaat ze later in het leven echt nog last van krijgen.
Sommige kinderen durven ook niet goed hoor… Ik vind dat niet per se asociaal. Ik leerde mijn kinderen juist dat wanneer ze iemand mee naar huis namen ze dan diegene even komen voorstellen en dat ze altijd even melden dat er iemand mee is.
En andersom, mijn jongste vindt het ook doodeng om zichzelf voor te stellen. Ik zeg dan altijd, zeg in ieder geval even gedag. Maar bij sommige mensen denderen de eigen kinderen al meteen door naar boven. Dan snap ik echt wel dat je niet even de woonkamer binnenstapt en gedag zegt.
SuzyQFive schreef op 16-01-2022 om 13:33:
[..]
Sommige kinderen durven ook niet goed hoor… Ik vind dat niet per se asociaal. Ik leerde mijn kinderen juist dat wanneer ze iemand mee naar huis namen ze dan diegene even komen voorstellen en dat ze altijd even melden dat er iemand mee is.
En andersom, mijn jongste vindt het ook doodeng om zichzelf voor te stellen. Ik zeg dan altijd, zeg in ieder geval even gedag. Maar bij sommige mensen denderen de eigen kinderen al meteen door naar boven. Dan snap ik echt wel dat je niet even de woonkamer binnenstapt en gedag zegt.
Sowieso lastig, die verschillende waarden en normen af en toe 🤔.
Hier in huis mag troep gemaakt worden. Leef je uit met verf, klei, alle kapla mag om, lego, bouw treinbanen en een legostad erbij, heb je iets nodig voor je hut... roep maar. Dat weten ze inmiddels ook. Wel graag samen opruimen en dan haal ik nog wel een doek erover zodat het ook weer mijn standaard netjes is.
Maar dat ik hinkstapspringend door m'n woonkamer moet, prima.
Wat hier dan weer niet mag is springen op de banken, over de banken springen, voetballen in huis, tikkertje in huis en op de trap. Heeft met veiligheid te maken maar ook dat ik onze spullen graag heel hou.
Soms kijken kinderen alsof ze water zien branden dat dat niet mag en voel ik me een zeur.
