Eerste communie maar niet echt gelovig?
Mijn zoon is 7 jaar en zit nu in groep 4, dus hij zou in Mei volgend jaar zijn eerste communie kunnen doen. Enige probleem is alleen dat ik/wij vrijwel nooit naar de kerk gaan. Maar het wordt wel een beetje verwacht, van de 17 kinderen in zijn klas doen er 11 hun communie hoor ik. Dus we twijfelen nou enigszins of we hem niet toch op moeten geven.
Zoon zelf ziet het helemaal zitten maar heeft volgens mij geen idee wat het inhoudt.
Meer ouders van 4e groepers die komend jaar hun eerste communie doen maar die zelf niet erg gelovig leven?
PinkFlower schreef op 18-09-2022 om 10:54:
[..]
Jammer dat je dat zo voelt. Je zou ook kunnen denken "wat fijn dat mensen belangstelling tonen in ons geloof"
Wat kiezen en keuren betreft: we zijn niet op de vee markt.
Als jullie goed hadden gelezen staat ook nergens dat we naar diensten gaan. We komen in de kerk ja, maar die is hier altijd open. Moskee alleen bij de open dag, daar is die voor. Ik heb godsdienst gestudeerd, juist omdat ik benieuwd was. En vanuit daar geef dochter dingen mee die zij interessant vind. Ze is heel nieuwsgierig.
Als je niet naar de diensten gaat - en dat bij voorkeur voor langere tijd - dan maak je dus niet echt mee wat die gemeenschap inhoudt. Dat is wat ik bedoelde met mijn voetbalvergelijking. Je kijkt alleen naar het stadion en de spelregels - maar kerkzijn is meer dan het gebouw, het gaat ook om de mensen en wat we daar met elkaar beleven. (let op, wat WE met elkaar beleven - als jullie komen bij onze dienst, dan is het voor mijn gevoel meer dat jullie zien wat ZIJ met elkaar beleven...).
En begrijp me goed, als je bij ons in de kerk zou komen, zou ik of een van mijn kerkgenoten je bij de koffie na afloop vast wel even aanspreken om kort kennis te maken en we willen je met alle liefde heel veel over ons geloof en onze kerk vertellen, welkom, welkom, echt - maar voelen wat een gemeenschap echt is, dat merk je pas na langere tijd. Dat er dan iemand midden tijdens corona zomaar even bij je op de stoep staat voor een babbeltje, iemand informeert naar uitwonend kind, etc. En al die dingen zie en merk je niet bij je ene bezoek.
TineWinkel schreef op 18-09-2022 om 11:49:
[..]
Als je niet naar de diensten gaat - en dat bij voorkeur voor langere tijd - dan maak je dus niet echt mee wat die gemeenschap inhoudt. Dat is wat ik bedoelde met mijn voetbalvergelijking. Je kijkt alleen naar het stadion en de spelregels - maar kerkzijn is meer dan het gebouw, het gaat ook om de mensen en wat we daar met elkaar beleven. (let op, wat WE met elkaar beleven - als jullie komen bij onze dienst, dan is het voor mijn gevoel meer dat jullie zien wat ZIJ met elkaar beleven...).
En begrijp me goed, als je bij ons in de kerk zou komen, zou ik of een van mijn kerkgenoten je bij de koffie na afloop vast wel even aanspreken om kort kennis te maken en we willen je met alle liefde heel veel over ons geloof en onze kerk vertellen, welkom, welkom, echt - maar voelen wat een gemeenschap echt is, dat merk je pas na langere tijd. Dat er dan iemand midden tijdens corona zomaar even bij je op de stoep staat voor een babbeltje, iemand informeert naar uitwonend kind, etc. En al die dingen zie en merk je niet bij je ene bezoek.
Ik begrijp je punt, echter vind ik wel dat je, je in de eerste plaats bij een kerk aansluit omdat je achter hun gedachtengoed staat en daarin gelooft. Gezelligheid is belangrijk maar komt wel op de 2e plaats; koffiedrinken, bij elkaar op bezoek gaan, informeren naar iemand kun je ook met je vrienden doen die je weer ergens anders van kent.
Gingergirl schreef op 18-09-2022 om 11:30:
[..]
Uitschrijven is inderdaad zo gebeurd. Maar het gaat natuurlijk wel om meer dan dat en niet alleen de letterlijke handeling van het uitschrijven. Een kerk staat ergens voor, heeft bepaalde denkwijze over tal van serieuze maatschappelijke zaken en dat leg je een kind dan wel vanaf de geboorte op door het lid te maken. Terwijl kinderen nog niet in staat zijn te beseffen waar ze nu eigenlijk " bij horen", die zien alleen de leuke dingen. Een traditie voortzetten kan prima zijn maar dan wel als het kind goed begrijpt waar het overgaat en waar die kerk voor staat.
Ik vind dat wel een verschil met andere tradities zoals naar een voetbalwedstrijd gaan.
Mijn man is gelovig opgevoed en heeft zich met 21 jaar uit laten schrijven maar heeft er nog altijd veel moeite mee dat hij het opgelegd heeft gekregen van zijn ouders en bij een kerk heeft gehoord die voor zoveel slechts staat = zijn mening. Dat verdwijnt niet zomaar door de handeling van uitschrijven. Onderdeel zijn van een gemeenschap vind ik ook belangrijk maar hoeft niet perse via het geloof.
Ik begrijp en respecteer overigens ieders keuze hierin.
Het maakt natuurlijk wel uit hoe je hier als ouders in staat. Wij hebben nooit ons geloof als enige waarheid gebracht naar onze kinderen. Wij zeggen altijd "Dit is wat ik geloof/wij geloven, andere mensen geloven weer andere dingen". Ik vertel ze ook gewoon over de dingen in de kerk waar ik het niet/minder mee eens ben, leg ze ook uit hoe maatschappelijke ontwikkelingen gaan en dat die in gelovige gemeenschappen vaak langzamer gaan en dat ik dat zelf vaak graag anders zou zien. En dat ik me daar ook voor inzet.
In de generaties voor mij (ik ben begin 40) werd het geloof in gezinnen veel meer gebracht als enige waarheid, ging je naar een Katholieke school, de Katholieke voetbalclub, waren als je vriendjes Katholiek. Daardoor drukte het geloof een veel grotere stempel op de opvoeding. Mijn kinderen hebben vriendjes die niets zijn, maar ook Islamitische, Hindoeïstische en Evangelische vriendjes. Ze komen daar ook thuis en krijgen ook wat mee van wat daar thuis geloofd wordt. Mijn kinderen maken dus ook gewoon kennis met andere overtuigingen.
NightNurse schreef op 18-09-2022 om 12:37:
[..]
Het maakt natuurlijk wel uit hoe je hier als ouders in staat. Wij hebben nooit ons geloof als enige waarheid gebracht naar onze kinderen. Wij zeggen altijd "Dit is wat ik geloof/wij geloven, andere mensen geloven weer andere dingen". Ik vertel ze ook gewoon over de dingen in de kerk waar ik het niet/minder mee eens ben, leg ze ook uit hoe maatschappelijke ontwikkelingen gaan en dat die in gelovige gemeenschappen vaak langzamer gaan en dat ik dat zelf vaak graag anders zou zien. En dat ik me daar ook voor inzet.
In de generaties voor mij (ik ben begin 40) werd het geloof in gezinnen veel meer gebracht als enige waarheid, ging je naar een Katholieke school, de Katholieke voetbalclub, waren als je vriendjes Katholiek. Daardoor drukte het geloof een veel grotere stempel op de opvoeding. Mijn kinderen hebben vriendjes die niets zijn, maar ook Islamitische, Hindoeïstische en Evangelische vriendjes. Ze komen daar ook thuis en krijgen ook wat mee van wat daar thuis geloofd wordt. Mijn kinderen maken dus ook gewoon kennis met andere overtuigingen.
Klopt helemaal, het is ook goed je kinderen te leren over andere geloven en er mee om te laten gaan de maatschappij is immers ook divers. Ook goed om in gesprek te blijven over zaken waar je het wel of niet mee eens bent. Daar wringt het voor mij; door toch lid te blijven van een kerk ondanks dat je het met bepaalde standpunten niet eens bent, steun je indirect die punten wel.voir mij zou dat een reden zijn er geen lid van te zijn ook al deden voorouders dat wel en zijn de tradities leuk en gezellig. Maar ik snap het ook als mensen er andere keuzes in maken.
Gingergirl schreef op 18-09-2022 om 12:53:
[..]
Klopt helemaal, het is ook goed je kinderen te leren over andere geloven en er mee om te laten gaan de maatschappij is immers ook divers. Ook goed om in gesprek te blijven over zaken waar je het wel of niet mee eens bent. Daar wringt het voor mij; door toch lid te blijven van een kerk ondanks dat je het met bepaalde standpunten niet eens bent, steun je indirect die punten wel.voir mij zou dat een reden zijn er geen lid van te zijn ook al deden voorouders dat wel en zijn de tradities leuk en gezellig. Maar ik snap het ook als mensen er andere keuzes in maken.
Ik blijf bij de kerk omdat ik het met de meeste dingen eens ben. Maar ik zet me wel in om de dingen te veranderen waar ik het niet mee eens ben. "Accepteer wat je niet kan veranderen, maar verander wat je niet kan accepteren!" Ik leun niet stilzwijgend achterover.
Als je lid bent van een kerk, hoef je het echt niet met alles eens te zijn hoor. Ik denk dat dat voor de meeste mensen niet geldt. Mensen die lid zijn van een politieke partij zijn het ook niet met álle standpunten eens.
Wij brengen het ook niet als De Enige Waarheid. We vertellen ons kind dat er allerlei verschillende kerken en religies zijn en dat de één dit gelooft en de ander dat. En dat dat allemaal prima is en dat wat je gelooft ook best kan en mag veranderen door de tijd heen.
Onderdeel worden van een gemeenschap kost nu eenmaal tijd en het begint met interesse. Eens een keer een kerk of kerkdienst bezoeken, vragen stellen, etc.
En juist door je in verschillende tradities te verdiepen kun je echt een weloverwogen keuze maken. Ik zie dat niet als 'aapjes kijken' of als keuren en kiezen. Het is meer inventariseren wat er is en daar een keuze uit maken, of niet. Je leert door een brede oriëntatie in ieder geval te beargumenteren waarom je bepaalde dingen wel of niet iets vindt, wel of niet gelooft.
'Ik begrijp je punt, echter vind ik wel dat je, je in de eerste plaats bij een kerk aansluit omdat je achter hun gedachtengoed staat en daarin gelooft.'
En als je dan met mensen praat zullen ze je onmiddellijk vertellen dat ze het ook niet precies weten, dat ze zoekende zijn, dat ze soms woorden of gebaren of rituelen ontdekken die ze waardevol vinden, maar als je ze de hele schatkist voorzet zouden ze ook zeggen: nou, dat weet ik allemaal niet.
Een kerk is geen vastgestelde waarheid, maar een levende beweging, die -voor mij soms veel te langzaam- meebeweegt met de tijd, omdat de tijd steeds weer nieuwe inzichten geeft. Je krijgt elke keer hooguit een tipje van de sluier opgelicht.
Ja, er zijn mensen die een ooit vastgestelde routine of inzicht voor eeuwige en onveranderlijke waarheid houden. Jammer, voor hen, want ze missen veel van wat op een andere wijze aan waardevols zichtbaar kan worden. Maar ook lastig voor het gesprek met hen. Dan noemen we dan fundamentalistische gelovigen. In elke religie is er wel een groep mensen te vinden die zo met het geloof omgaan. En sommige critici richten zich daar bij voorkeur op, omdat dat de kritiek zo gemakkelijk maakt. Maar in vrijwel alle religies is er een grote groep gelovigen die voortdurend op zoek zijn en nieuwe inzichten opdoen.
Tsjor
wij zijn ook niet gelovig maar hebben onze kinderen laten kiezen. Het is ook vaak een groesgebeuren op school. Als hij niet mee doet, valt hij buiten de boot... het is al bij al een mooi "ritueel"
Battle-Royale schreef op 17-09-2022 om 13:42:
[..]
Waarom moet ze kennis maken met meerdere geloven als jullie zelf niet gelovig zijn? Wat is daar het idee achter?
Vind het idee van kiezen sowieso vreemd. Bij sommige geloven valt trouwens ook niet te kiezen dat je dat wel wat lijkt.
Ik, als atheïst, ben er een groot voorstander van om een kind in aanraking te laten komen met zoveel mogelijk geloven. Niet alleen zitten er enorm mooie verhalen in pakweg de Germaanse of Griekse mythologie; ook zal dit hem duidelijk maken dat mensen in een velerlei van goden geloven, waardoor hij hopelijk zal concluderen dat goden een creatie van de mens zijn ipv andersom; zonder dat ik hem dit moet opleggen.
Een kind blootstellen aan slechts één geloof, is volgens mij een vorm van indoctrinatie en zou zo spoedig mogelijk verboden moeten worden.
Kyana schreef op 17-09-2022 om 12:31:
Je kind is al 'lid' van de Kerk door de doop. De eerste communie doen veranderd dat niet. Ik zou mijn kind laten meedoen want ze krijgen zo toch iets mee van het geloof in de voorbereidingen, zeker als jullie zelf niet (vaak) naar de kerk gaan. Juist dan beseft hij misschien iets meer over wat het is om katholiek te zijn.
En wel of niet meedoen veranderd niets aan zijn status als 'lid' van de kerk.
Als je zelf niet naar de kerk gaat waarom zou je dan willen dat je kind daar iets van leert? Ik probeer zo min mogelijk over religie bij mijn kind terecht te laten komen ik geloof niet en echt teveel mensen verbergen zich achter hun geloof.
Decembermamma schreef op 18-09-2022 om 21:39:
[..]
Als je zelf niet naar de kerk gaat waarom zou je dan willen dat je kind daar iets van leert? Ik probeer zo min mogelijk over religie bij mijn kind terecht te laten komen ik geloof niet en echt teveel mensen verbergen zich achter hun geloof.
Al was het alleen maar omdat religie een grote invloed heeft (gehad) op de kunst, de literatuur, de ontwikkeling van taal, de cultuur van een land. Om dat te kunnen begrijpen, moet je enige basiskennis hebben van de wereldreligies.
Begrip en verdraagzaamheid begint bij kennis.
Decembermamma schreef op 18-09-2022 om 21:39:
[..]
Als je zelf niet naar de kerk gaat waarom zou je dan willen dat je kind daar iets van leert? Ik probeer zo min mogelijk over religie bij mijn kind terecht te laten komen ik geloof niet en echt teveel mensen verbergen zich achter hun geloof.
Nee, als je niet gelovig bent dan natuurlijk niet maar Battle Royal heeft wel besloten zijn kind te laten dopen dus hij staat er niet geheel onverschillig tegenover.
NightNurse schreef op 18-09-2022 om 22:05:
[..]
Al was het alleen maar omdat religie een grote invloed heeft (gehad) op de kunst, de literatuur, de ontwikkeling van taal, de cultuur van een land. Om dat te kunnen begrijpen, moet je enige basiskennis hebben van de wereldreligies.
Begrip en verdraagzaamheid begint bij kennis.
Kennis van de wereldreligies, mythen en sagen kun je beter uit de (kunst)geschiedenis halen dan binnen de kerk, dan beperk je jezelf of je kind alleen maar.
Hetvrijewoord schreef op 18-09-2022 om 22:45:
[..]
Kennis van de wereldreligies, mythen en sagen kan men beter uit de (kunst)geschiedenis halen dan binnen de kerk, dan beperk je jezelf of je kind alleen maar.
Wat let je om die kennis zowel in de kerk als erbuiten op te doen?
Er komen veel vooroordelen tegen gelovige mensen voorbij. Alsof alle mensen die geloven wereldvreemde dogmatici zijn. Dat is niet zo hoor. Ze zijn er natuurlijk wel. Maar dat is echt niet standaard. Onder gelovige mensen zijn net zoveel intelligente, gevoelige en breed georiënteerde mensen als onder de atheïsten. Of net zo weinig, wat je maar verkiest.
Je kind opvoeden met geloof is niet per se indoctrinatie. Als je je kind opvoedt met 'Dit is De Enige Waarheid en je moet zus en zo leven en dit en dat doen anders zul je eeuwig branden in de hel', dan valt daar wat voor te zeggen.
Maar voor mensen die zelf gelovig zijn, is het een wezenlijk onderdeel van hun leven, dat het onmogelijk is om je kinderen er van weg te houden. Het is verweven met wie je bent als persoon en als het goed is, werkt het ook door in hoe je in het leven staat, de keuzes die je maakt, etc.
Je kunt toch moeilijk je kinderen wegsturen als je bidt voor het eten, wekelijks oppas regelen als je naar de kerk gaat, de Bijbel in een kluis bewaren omdat ze er niet in mogen lezen etc.
Daarbij kun je in de privésfeer moeilijk dingen verbieden omdat je het niet kan controleren. En het is ook echt niet wenselijk in mijn ogen.
Op veel scholen wordt levensbeschouwing of godsdienst gegeven, ook op openbare scholen. Dat kan ook heel breed, over allerlei religies, ethische kwesties en met ruimte voor alle opvattingen. Een bepaalde basiskennis van religie vind ik wel bij de algemene kennis horen. Voor een substantieel deel van de mensen is het iets heel wezenlijks en belangrijks. Je mag je daar als medemens best een beetje in verdiepen.
Ik zou het heel gek vinden als mijn man dat vak wel mag doceren, maar thuis op geen enkele manier onze dochter ermee in aanraking laten komen.
Plus nog het feit dat je als ouders heel veel keuzes maakt voor je kind. Wat je wel en niet goed vindt, normen en waarden, wat ze eten, hoe laat ze naar bed gaan, bepaalde opvoedfilosofieën, noem maar op.
