Enige kind, super verlegen
Hoi allemaal,
Dit is mijn 1e keer dat ik een bericht schrijf. Lees al tijden mee hier, maar nu toch een breicht. Ik de hoop dat iemand me tips kan geven. Of dat het herkenbaar is.
Het gaat om mijn zoon j. (5 jaar).
Hij is enigs kind (helaas was ons niet meer gegunt), hij heeft een super lief en zacht karakter. Maar kan zich thuis heel goed uiten, hij heeft een sterke wil.
Maar nu het probleem, hij is enorm verlegen buiten ons huis. Op school heeft hij het 1e half jaar op school, weinig durven zeggen of laten zien. Zowel naar de klasgenoten als naar de juf. Daarna kwam hij heel iets los. Maar nog durfde hij weinig.
Buiten school is het helemaal drama. Als we naar een speeltuin (of wat dan ook). Durft hij niets, alleen als wij mee geen spelen. Heel soms vindt hij aansluiting bij andere kinderen, maar dit ia zelden.
We hebben al zeker geprobeers niet te spelen met hem, in de hoop dat hij dan toch zelf naar de andere kinderen gaat. Maar hij bliift dan gewoon de hele middag naast me zitten op een bank, of wil meteen naar huis.
Sorry voor mijn lange verhaal. Maar ik vroeg me af, zijn er meer ouders die dit herkennen? Kan hij hier nog overheen groeien? Ik vindt het zo zieleig om te zien. Hij wil ergens wel, maar druft het gewoon echt niet.
OVerigens, ik weet niet of het invloed heeft, maar hij is al door een instantie onderzocht (zijn inteligentie viel de juffen op) en hij is hoogbegaafd. En denkt dus erg veel na en anders.
Groetjes Wilma
Temet schreef op 25-08-2025 om 11:18:
Ik vind het opvallend hoe vaak op dit forum positieve ervaringen met scouting worden gemeld. Maar het kan ook zijn dat het me opvalt omdat ik er zelf ook goede ervaringen mee heb. Zoon heeft er een aantal jaren een prima tijd gehad.
Fijn aan scouting is dat er - anders dan bij veel sporten - niet echt een competitie is, en vooral ook dat er allerlei verschillende activiteiten worden ondernomen, waardoor de kans groot is dat er iets leuks voor je bij zit.
Vaak kan een kind een paar keer op proef meedoen om te zien of het bevalt. Dus als je zoon ervoor te porren is, kan je het risicoloos uitproberen.
Scouting is heel erg geschikt voor sociaal zwakke kinderen. Er zitten relatief veel kinderen met een label. Of die motorisch niet sterk zijn. Kinderen die ongeschikt zijn voor sportclubs omdat daar altijd een competitie element inzit.
Bij Scouting hoef je alleen maar meer te doen. Het is veel buiten waardoor drukke kinderen tot rust komen. En sociaal met spelletjes. Ook bij hoogbegaafde kinderen (die vaak sociale uitdagingen hebben). Ga daar eens kijken to. Vaak instromen vanaf 6 jaar.
Ik heb een HB zoon van inmiddels 15 bij wie het erg wisselde. Vanaf de kleuters tm gr 5 ging de aansluiting naar mijn idee goed. Wel maakte het erg uit welke kinderen, vaak de wat oudere, na de versnelling was hij sws de jongste vd klas). Speelafspraakjes kwamen in de loop van gr 1 maar ook hele periodes niet of minder. Gr 6 was drama qua aansluiting en daarna is hij naar fulltime hb gegaan, toen ging het beter. Maar het kan per HB leerling erg verschillen. Zus van een vriendje was ook HB en die ontwikkeling verliep veel asynchroner, zeker waar het de aansluiting met andere lln betrof. Bij haar werd ernstig getwijfeld aan een versnelling, toch gebeurd, en toen ging het steeds beter. Ik bedoel niet te zeggen dat je moet versnellen, hoor, maar het is bij hb wel bekend dat de aansluiting ingewikkeld kan zijn. Daarom zijn peers wel belangrijk, maar ook een sportclub bv. Bij zoon was het judo en dat doet hij tot op de dag van vandaag, met veel plezier. Hij was wel redelijk prikkelgevoelig, hij kan erg sociaal zijn maar het kostte gemaakt altijd ook.
En zoon heeft de eerste 3 jaar VO meer moeite gehad (wel altijd een paar vrienden gelukkig), sinds eind 3e is dat veranderd en nu heeft hij een grotere vriendengroep dan wij ooit gehad hebben. Hij heeft t leuk en dat vinden we fijn. School is in zijn ogen verder een noodzakelijk kwaad 😉.
Dus ja, probeer er achter te komen wat maakt dat hij contact lastig vindt enzoek dan naar manieren en/ of clubjes om dat te bevorderen. En op die leeftijd moet je soms ook nog gewoon helpen. Met wie wil je spelen? Ok...gaan we vragen (en dan bv moeder inseinen, samen vragen of iets voor een x later afspreken)
Izza schreef op 25-08-2025 om 13:24:
[..]
Scouting is heel erg geschikt voor sociaal zwakke kinderen. Er zitten relatief veel kinderen met een label. Of die motorisch niet sterk zijn. Kinderen die ongeschikt zijn voor sportclubs omdat daar altijd een competitie element inzit.
Bij Scouting hoef je alleen maar meer te doen. Het is veel buiten waardoor drukke kinderen tot rust komen. En sociaal met spelletjes. Ook bij hoogbegaafde kinderen (die vaak sociale uitdagingen hebben). Ga daar eens kijken to. Vaak instromen vanaf 6 jaar.
Ik vind " sociaal zwak" een stom woord, sorry.
Hoogbegaafde kinderen zijn sociaal niet zwakker dan anderen. Ze zitten op een andere golflengte.
Niet pushen bij je kind.
Mijn zoon is tot zijn 18e erg op zichzelf geweest en heeft daarna een enorm sociaal leven opgebouwd in de stad waar hij studeerde. Daar waren meer mensen met dezelfde interesses
Izza schreef op 25-08-2025 om 13:24:
[..]
Scouting is heel erg geschikt voor sociaal zwakke kinderen. Er zitten relatief veel kinderen met een label. Of die motorisch niet sterk zijn. Kinderen die ongeschikt zijn voor sportclubs omdat daar altijd een competitie element inzit.
Bij Scouting hoef je alleen maar meer te doen. Het is veel buiten waardoor drukke kinderen tot rust komen. En sociaal met spelletjes. Ook bij hoogbegaafde kinderen (die vaak sociale uitdagingen hebben). Ga daar eens kijken to. Vaak instromen vanaf 6 jaar.
Ehh.... nou schilder je scouting af als een club van kneuzen hoor. Sociaal zwak, met label, motorisch niet sterk, ongeschikt voor sportclubs....dat zou ik niet willen beweren. Scouting is wel wat socialer en toleranter voor speciale doelgroepen dan een gemiddelde teamsport, dat ben ik met je eens. Maar er zijn ook mensen die niet geschikt zijn voor scouting hoor.
Als er allemaal mensen op zouden zitten die niet geschikt zijn voor wat anders en dan maar op scouting gaan, dan zou het geen goed draaiende sector zijn natuurlijk.
Het is een heel veelzijdige vrijetijdsclub. Veel (sportief) spel, altijd buiten, veel creativiteit (toneel, werken met thema's), veel kampen, en ook wel veel viezigheid 
Als je kind het er naar zijn zin heeft, treft hij er potentieel vrienden waar hij zijn hele jeugd (en langer) mee optrekt, omdat je van 5 tot 18 jaar bij dezelfde kinderen in de groep zit. En als ze groepsleiding worden nog langer, sommigen zo ongeveer levenslang (je raadt het al, mijn kinderen zitten ook op scouting).
In de samenleving zijn veel mensen die buiten de boot vallen. Dan is het juist heel fijn dat er voor deze kinderen een plek is waar ze welkom zijn en zichzelf kunnen zijn. Dat kan op veel sportclubs gewoon niet. Daar zitten motorisch (zeer) sterke kinderen. En ligt de nadruk ook wel op prestaties want je doet immers bij bijna iedere sport mee aan wedstrijden of wilt een doel behalen.
Bij hoogbegaafden zie je vaak sociale problematiek. Ze zijn enorm anders in denken en doen. Daar is de samenleving vaak niet op gemaakt waardoor ze buiten de boot vallen. Velen komen hierdoor nooit tot volledige ontwikkeling. Juist bij scouting komen ze in aanraking met andere sociaal zwakkeren en kunnen ze leermomenten doormaken. Daar worden ze wel geaccepteerd en op veel andere plekken niet.
Mwah. Mijn als hoogbegaafd beschouwde zoon was en is sociaal echt niet zwak naar mijn idee.
Motorisch was hij geen held (hij lijkt op zijn moeder), en dat was inderdaad wel een reden voor mij om aan scouting te denken. Nou ja, naast het feit dat ik niks met sportclubs heb en kind daar ook niet over begon
Izza schreef op 25-08-2025 om 18:34:
In de samenleving zijn veel mensen die buiten de boot vallen. Dan is het juist heel fijn dat er voor deze kinderen een plek is waar ze welkom zijn en zichzelf kunnen zijn. Dat kan op veel sportclubs gewoon niet. Daar zitten motorisch (zeer) sterke kinderen. En ligt de nadruk ook wel op prestaties want je doet immers bij bijna iedere sport mee aan wedstrijden of wilt een doel behalen.
Bij hoogbegaafden zie je vaak sociale problematiek. Ze zijn enorm anders in denken en doen. Daar is de samenleving vaak niet op gemaakt waardoor ze buiten de boot vallen. Velen komen hierdoor nooit tot volledige ontwikkeling. Juist bij scouting komen ze in aanraking met andere sociaal zwakkeren en kunnen ze leermomenten doormaken. Daar worden ze wel geaccepteerd en op veel andere plekken niet.
Ik weet niet waar jij vandaan komt maar de sportclubs hier hebben teams voor iedereen (wel aparte g-teams). Als je in het eerste team speelt zijn er wel eisen aan beschikbaarheid en worden er de beste (en dus motorisch sterke, zoals jij het noemt) spelers gekozen. Volgens mij is er nog altijd het motto 'meedoen is belangrijker dan winnen'.
En hoe definieer jij sociaal zwak, als je hoogbegaafden zo noemt??
Hier dachten we bij de oudste aan scouting omdat er geen sport was die hem leuk leek, en de jongste ging er automatisch op. Die heeft daarnaast ook nog sporten uitgeprobeerd maar scouting bleef het leukste vanwege de kampen, de fijne plek in het bos en de hechte groep. Ik sluit niet uit dat desinteresse voor sporten van ons als ouders hebben meegespeeld in de voorkeur voor scouting....
Beide kinderen hebben overigens een atletische bouw, zijn altijd goed geweest in gym en hebben een zeer goede conditie van nature.
troelahoep schreef op 25-08-2025 om 18:53:
[..]
Ik weet niet waar jij vandaan komt maar de sportclubs hier hebben teams voor iedereen (wel aparte g-teams). Als je in het eerste team speelt zijn er wel eisen aan beschikbaarheid en worden er de beste (en dus motorisch sterke, zoals jij het noemt) spelers gekozen. Volgens mij is er nog altijd het motto 'meedoen is belangrijker dan winnen'.
En hoe definieer jij sociaal zwak, als je hoogbegaafden zo noemt??
Dat klopt natuurlijk. Hier spelen er ook kinderen in de lagere teams die minder sterk zijn. En misschien eerder meedoen voor de gezelligheid. Er zijn ook clubs met g teams. Daar zitten echt kinderen met beperkingen. Vaak van het speciaal onderwijs.
Bij hoogbegaafde kinderen (en volwassenen) zie je een andere manier van denken. Niet alleen veel sneller maar ook echt anders. Vaak in combinatie met andere interesses en bijvoorbeeld moeite met contact maken, vriendschappen sluiten en onderhouden en small talk. Dat is ook totaal niet vreemd natuurlijk als jouw hoofd anders werkt.
Ik ben juist positief over scouting omdat iedereen daar welkom is. Bij een sportclub is er om te beginnen al een duidelijk onderscheid tussen hoge en lage teams. De besten zitten in 1. Dat weet en merkt een kind. Bij scouting hoef je niet goed te zijn. Er is geen prestatiedrang er is alleen gezelligheid. Ook als jij een label hebt, te dik bent, motorisch of sociaal zwak bent. Erg fijn dus voor deze kinderen en volwassenen die elders buiten de boot vallen.
Wat ik fijn vond bij scouting is de leerlijn. Want het is niet zomaar buiten spelen, er zit een heel plan achter. De zelfstandigheid.
En voor mijn hoogbegaafde kind die toch erg in zijn hoogbegaafde bubbel leefde (plusklas, begeleiding, eigen leerlijn)het moment van de week om met wie dan ook plezier te beleven. De hoogte van je iq doet er daar niet zo toe, omzien naar een ander des te meer.
Zal nooit vergeten dat hij samen met een zwakbegaafd kind een goed vuur moest opbouwen. Voor beide kinderen zo leuk en leerzaam. Allebei een tandje bij moeten zetten om samen dat voor mekaar te krijgen wat werd gevraagt. En dan gebroederlijk naast elkaar het broodje bakken. Een hele mooie herrinnering!
Izza schreef op 26-08-2025 om 09:04:
[..]
Dat klopt natuurlijk. Hier spelen er ook kinderen in de lagere teams die minder sterk zijn. En misschien eerder meedoen voor de gezelligheid. Er zijn ook clubs met g teams. Daar zitten echt kinderen met beperkingen. Vaak van het speciaal onderwijs.
Bij hoogbegaafde kinderen (en volwassenen) zie je een andere manier van denken. Niet alleen veel sneller maar ook echt anders. Vaak in combinatie met andere interesses en bijvoorbeeld moeite met contact maken, vriendschappen sluiten en onderhouden en small talk. Dat is ook totaal niet vreemd natuurlijk als jouw hoofd anders werkt.
Ik ben juist positief over scouting omdat iedereen daar welkom is. Bij een sportclub is er om te beginnen al een duidelijk onderscheid tussen hoge en lage teams. De besten zitten in 1. Dat weet en merkt een kind. Bij scouting hoef je niet goed te zijn. Er is geen prestatiedrang er is alleen gezelligheid. Ook als jij een label hebt, te dik bent, motorisch of sociaal zwak bent. Erg fijn dus voor deze kinderen en volwassenen die elders buiten de boot vallen.
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Er zijn wel degelijk wedstrijden bij scouting, en het verschilt per vereniging hoe ambitieus en prestatiegericht men is. Zeker vanaf 11-12 jaar zijn de activiteiten uitdagend is het soms best afzien - een hike van 15-20 km, aan het eind van de dag je tent nog moeten opzetten in de stromende regen en zelf koken terwijl je al heel moe en sjagrijnig bent. Het wordt door de groep echt niet gewaardeerd als je geen poot uitsteekt hoor, ook als je dik bent of sociaal zwak bent. Bij mijn kinderen zitten er soms ook wel kinderen met een beperking een tijdje op scouting, maar die hebben dan een buddy en ze blijven nooit heel lang lid omdat ze toch buiten de boord vallen. Het wordt meestal wel een tijdje geprobeerd maar de activiteiten zijn wel gericht op 'normale' mensen en de vrijwilligers zijn ook maar jeugdleden die vanaf hun 18e groepen kinderen gaan begeleiden. Die hebben geen speciale aantekening of opleiding om dat te doen. Het is niet bijvoorbeeld zo dat er niet wordt gehiked omdat er iemand in de groep zit die maar 2 km. kan lopen. Er was hier ook een autistische jongen die hysterisch werd van prikkels en dingen, en heel erg wilde bepalen wat er gedaan werd. Die moest van scouting af. Zo ook een jongetje met Downsyndroom die op zijn 7e eigenlijk al vrijwel geen enkel spel fatsoenlijk mee kon doen.
Voor TO is dat ondertussen niet per se een probleem, want alles wat jij beschrijft gaat vooral over tieners. Bij de kleintjes wordt er misschien wel een keer een stuk gelopen, maar mijn zoon heeft in zijn welpentijd geloof ik nooit een tent van binnen gezien 
troelahoep schreef op 27-08-2025 om 10:36:
[..]
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Er zijn wel degelijk wedstrijden bij scouting, en het verschilt per vereniging hoe ambitieus en prestatiegericht men is. Zeker vanaf 11-12 jaar zijn de activiteiten uitdagend is het soms best afzien - een hike van 15-20 km, aan het eind van de dag je tent nog moeten opzetten in de stromende regen en zelf koken terwijl je al heel moe en sjagrijnig bent. Het wordt door de groep echt niet gewaardeerd als je geen poot uitsteekt hoor, ook als je dik bent of sociaal zwak bent. Bij mijn kinderen zitten er soms ook wel kinderen met een beperking een tijdje op scouting, maar die hebben dan een buddy en ze blijven nooit heel lang lid omdat ze toch buiten de boord vallen. Het wordt meestal wel een tijdje geprobeerd maar de activiteiten zijn wel gericht op 'normale' mensen en de vrijwilligers zijn ook maar jeugdleden die vanaf hun 18e groepen kinderen gaan begeleiden. Die hebben geen speciale aantekening of opleiding om dat te doen. Het is niet bijvoorbeeld zo dat er niet wordt gehiked omdat er iemand in de groep zit die maar 2 km. kan lopen. Er was hier ook een autistische jongen die hysterisch werd van prikkels en dingen, en heel erg wilde bepalen wat er gedaan werd. Die moest van scouting af. Zo ook een jongetje met Downsyndroom die op zijn 7e eigenlijk al vrijwel geen enkel spel fatsoenlijk mee kon doen.
Bij scouting volgt de leiding wel degelijk een opleiding.
En het verschilt per groep wat de activiteiten zijn. Mijn zoon heeft het tot zijn 14e gedaan en verder dan een speurtocht op de hei is hij nooit gekomen. Met een mooi groot terrein hebben ze hier ruimte genoeg.
troelahoep schreef op 27-08-2025 om 10:36:
[..]
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Er zijn wel degelijk wedstrijden bij scouting, en het verschilt per vereniging hoe ambitieus en prestatiegericht men is. Zeker vanaf 11-12 jaar zijn de activiteiten uitdagend is het soms best afzien - een hike van 15-20 km, aan het eind van de dag je tent nog moeten opzetten in de stromende regen en zelf koken terwijl je al heel moe en sjagrijnig bent. Het wordt door de groep echt niet gewaardeerd als je geen poot uitsteekt hoor, ook als je dik bent of sociaal zwak bent. Bij mijn kinderen zitten er soms ook wel kinderen met een beperking een tijdje op scouting, maar die hebben dan een buddy en ze blijven nooit heel lang lid omdat ze toch buiten de boord vallen. Het wordt meestal wel een tijdje geprobeerd maar de activiteiten zijn wel gericht op 'normale' mensen en de vrijwilligers zijn ook maar jeugdleden die vanaf hun 18e groepen kinderen gaan begeleiden. Die hebben geen speciale aantekening of opleiding om dat te doen. Het is niet bijvoorbeeld zo dat er niet wordt gehiked omdat er iemand in de groep zit die maar 2 km. kan lopen. Er was hier ook een autistische jongen die hysterisch werd van prikkels en dingen, en heel erg wilde bepalen wat er gedaan werd. Die moest van scouting af. Zo ook een jongetje met Downsyndroom die op zijn 7e eigenlijk al vrijwel geen enkel spel fatsoenlijk mee kon doen.
Als je leiding wordt bij scouting moet je wel een opleiding/ trainingen doen hoor. Dit wordt vanuit Scouting Nederland geregeld.
Gingergirl schreef op 27-08-2025 om 14:47:
[..]
Als je leiding wordt bij scouting moet je wel een opleiding/ trainingen doen hoor. Dit wordt vanuit Scouting Nederland geregeld.
Het verschilt per vereniging sowieso hoe fanatiek men meedoet aan wedstrijden etc, maar inderdaad krijgt leiding wel degelijk een opleiding altijd. Evenals een EHBO diploma en een VOG verplicht zijn (twee van mijn kinderen zijn leiding geweest).
En als kinderen extreem gedrag vertonen dan kunnen ze inderdaad helaas niet blijven, lijkt me ook logisch want daar is de leiding niet op berekend en bij een voetbalclub zou dat ook niet gaan. Het is een vrijetijdsvereniging, geen GGZ instelling of begeleide dagopvang.
Wel is het waar dat de leiding uit vrijwilligers bestaat en dat ouders dat nog wel eens lijken te vergeten, dus niet beschikbaar zijn als er een kind opgehaald moet worden ivm ziekte, ongelukje of andere redenen; of dat ouders nogal wat eisen stellen ("hoezo kunnen jullie zijn fiets niet meenemen naar kamp?" "waarom moeten wij zelf rijden?" "we kunnen haar niet eerder ophalen nu haar been gebroken is, we zijn zelf op vakantie; daar is de leiding toch voor?"). En soms zoveel zeuren, mopperen en eisen stellen dat leiding afhaakt vanwege de ouders, niet vanwege de kinderen.
Maar dat terzijde (wees svp niet zo'n ouder).
Andere mogelijkheden zijn natuurlijk ook een toneelvereniging of een muziekvereniging of een circusschool of de jonge onderzoekers, ik noem maar wat.
Tegen je kind klagen dat het niet zo verlegen moet doen, helpt in ieder geval niet. En ook SoVa trainingen (waar ik slechte ervaringen mee heb) geven je kind wel erg de indruk dat er iets mis mee is. Je grenzen verleggen, dingen durven en uitproberen, moet je zelf doen vanuit je eigen overtuiging en behoefte, niet omdat anderen je ertoe dwingen. Soms zijn kinderen om je kind heen ook gewoon niet zo leuk. Dan kan een andere klas of andere school een stuk helpen. Ouder worden helpt vaak ook.
Een groot deel van het probleem lijkt me nu wel dat jij je afvraagt of het komt door het enig kind zijn. Antwoord: nee, daar komt het niet door. Veel enige kinderen zijn juist wel heel goed in contacten leggen omdat ze wel moeten, onze jongste (van vier kinderen ) was juist heel slecht in vrienden maken omdat er altijd wel brusjes beschikbaar waren om mee te spelen. Ik weet dat een vriendin van mijn moeder vroeger klaagde dat haar vier kinderen zo verlegen waren terwijl zij zelf juist zo uitgesproken was. Tja, misschien daarom wel .
