Hoe help ik hem van die oude man af?
Mijn schat van ruim 9,5 heeft volgens mij al drie jaar door dat er in december sprake is van een grote-mensen-geheim. Van toen hij het door had heb ik dit niet echt ontkend en heb ik bijvoorbeeld briefjes in mijn eigen handschrift geschreven en ben vrij open geweest over de cadeauwensen.
Maar ja, dan zit je in groep zes en wil je Echt Niet van je geloof afvallen. En je verzint honderd bochten waarom het tóch echt waar is.
- ook al maak je al jaren surprises
- ook al weet je dat mama/oma/papa (een deel van) de cadeautjes koopt
- ook al zegt de juf dat het niet zo is
- ook al word je door al je klasgenootjes geplaagd
- ook al leggen je oma's, papa, mama, nichtjes, nichten, zus, tantes uit dat het niet zo is
Ik heb de moed even opgegeven voor dit jaar, geen zin in iedere keer dat dramatische gedoe (huilen, boos worden, en uit het niets ineens weer een bocht verzinnen en uitleggen waarom zijn waarheid tóch de waarheid is).
Ik hoop alleen dat hij bij de intocht niet zijn pakje aan wil, want dan gaat ie toch wel echt voor schut lopen (tip van oma: hopelijk is ie eruit gegroeid, dan kán het niet eens). En het grote dorpsfeest: hij mag zijn vader (organisatie) helpen, in plaats van zelf meedoen. Maar ja, als iedereen een cadeautje krijgt...
Hoe geef ik zoon een goede landing? Hoe lang kan dit hardnekkige gedoe nog doorgaan? Het voelt nu als iets van 'joh, als ze 18 zijn liggen ze niet meer bij je in bed, gaat vanzelf over'.
En zijn er meer met deze ervaring?
Wat bijzonder, heb je het idee dat hij het echt nog gelooft? Of is hij bang dat het hele feest niet meer doorgaat zodra hij toegeeft?
Ik kan me er niet zoveel bij voorstellen eigenlijk, maar wat is in de praktijk het (grootste) probleem?
Ik neem aan dat jullie er niet meer in mee gaan, gewoon open zijn over wie de kadootjes koopt enzo. En dat hij geplaagd wordt door klasgenoten boeit hem waarschijnlijk zelf niet zo veel?
Het Pietenpak zou je kunnen laten verdwijnen, vast zeggen dat hij veel te klein was en dat je hem hebt weggegeven aan een goed doel.
Ik ben eigenlijk benieuwd of anderen hier ervaring mee hebben, en wat de tips zijn...
Is het bij jullie zo dat het Sinterklaasfeest niet meer gevierd wordt, als niemand er meer in gelooft? Zo niet, dan zou je hem dat misschien kunnen uitleggen? Ook al geloof je er niet meer in, het feestje vieren we toch wel? Het is toch ook gewoon zo leuk?
Hier elk jaar iets gezelligs met de familie hoor! En de jongsten zijn 18 en 19!
sorry maar ik vind je topic titel echt heel grappig 🤣 ik zag een kind voor me dat bovenop een oude man zat en er niet af durfde te komen 🤣
Het klinkt eigenlijk alsof hij het al wel weet maar niet wil toegeven.
Dat pakje is gemakkelijk op te lossen, ook als hij het nog past: "Ach kijk nou! Hier zit een scheur in. Die moet weg."
Verder zou ik geloof ik ophouden met hem te overtuigen maar hem voor een voldongen feit stellen. Zoiets zeggen als: "Schat, ik snap dat jij héél graag wil blijven geloven dat Sinterklaas bestaat. Het is ook echt een superleuk feest hè. Ik wil ook best af en toe met jou meegenieten en het spel meespelen. Maar je weet het wel hè, dat het niet echt is?"
En als hij dan gaat sputteren: "Ja, zo zou het verhaal ook kunnen zijn! Dat is ook een goed idee. Weet je, jij bent een supergoede verhalenverteller! Maar het is ook belangrijk om het verschil te weten tussen wat echt waar is en wat een mooi verhaal. Als je groter wordt, vinden mensen dat belangrijk. Dus ik zal je er toch af en toe aan blijven herinneren dat Sinterklaas niet écht bestaat."
Mijn jongste kind vond het ook niet fijn om het geloof in Sinterklaas op te moeten geven. Voor hem hoorde het bij de beschutte, warme, harmonieuze speelse kindertijd, gezellig samen met familie. Hij is inmiddels ruim in de puberteit en hij kan daar nog steeds naar terugverlangen. Ik weet niet of dat bij jouw kind ook zo is maar daar zou je ook aan kunnen refereren, dat hele Sinterklaas dus overslaan, en verwijzen naar dat het niet altijd leuk of gemakkelijk is om de kindertijd achter je te moeten laten.
Mijn moeder gaf ons een boek over wie sinterklaas echt was (een kinderboek, weet de naam niet meer). Maar ze had op de laatste pagina ook een briefje geplakt met de mededeling dat sinterklaas nu niet ophoudt, maar dat het anders zou worden. Ze doelde hiermee op surprises enz. en eigenlijk vonden wij het wel best, zolang er cadeaus waren haha.
Ik denk dat je zoon gewoon bang is dat hij niks meer krijgt als hij toegeeft dat hij weet dat mama en papa Sinterklaas zijn. Dus misschien een hart onder de riem steken, dat sinterklaas nu echt niet minder leuk is geworden nu hij jullie geheim weet
Dutchgirly schreef op 02-11-2021 om 13:44:
sorry maar ik vind je topic titel echt heel grappig 🤣 ik zag een kind voor me dat bovenop een oude man zat en er niet af durfde te komen 🤣
Het klinkt eigenlijk alsof hij het al wel weet maar niet wil toegeven.
😂ja zoiets. Ik stelde me al voor dat kind werd lastiggevallen door een vervelende opa ofzo.
Laat hem lekker. Hij weet dat het niet waar is, maar gaat graag mee in de magie. Heerlijk dat hij dat kan. Misschien kan je er van de zomer weer eens over beginnen.
Verder snap ik niet wat dat pietenpak te maken heeft met al dan niet geloven. Sinterklaas is een betoverend feest met gelovige kleine kinderen en acteurs van alle leeftijden. Iedereen die aan dat feest mee doet, kan een pak aan of een muts op. Dus die strijd zou ik niet aan gaan.
Mijn zoon zei rond die leeftijd een keer tegen me:'Mam, ik heb echt liever dat je tegen mij doet alsof Sinterklaas WEL bestaat'. Aan dat verzoek heb ik voldaan. Verder deed ik alles wat erbij hoorde; hij moest gewoon ook surprise maken e.d. Maar met een vette knipoog zei en deed ik verder dingen alsof hij nog geloofde. Dat vond ie geweldig.
yette schreef op 02-11-2021 om 14:00:
Laat hem lekker. Hij weet dat het niet waar is, maar gaat graag mee in de magie. Heerlijk dat hij dat kan. Misschien kan je er van de zomer weer eens over beginnen.
Verder snap ik niet wat dat pietenpak te maken heeft met al dan niet geloven. Sinterklaas is een betoverend feest met gelovige kleine kinderen en acteurs van alle leeftijden. Iedereen die aan dat feest mee doet, kan een pak aan of een muts op. Dus die strijd zou ik niet aan gaan.
Een kind van bijna 10 met een pietenpak aan tussen de 4 en 5 jarigen? Nah..
BlueFawn schreef op 02-11-2021 om 14:26:
[..]
Een kind van bijna 10 met een pietenpak aan tussen de 4 en 5 jarigen? Nah..
Dat kan toch? Ik zie ze ook van 25, 34 en 58 ermee lopen. Het is gewoon een soort straattheater. Met acteurs. Prima toch? Als hij maar niet écht denkt dat zwarte piet door de schoorsteen komt.
Mijn kinderen hebben er nooit in geloofd want ze vonden het eng. Het heeft ons niet minder plezier gebracht, inclusief lieve bedankbriefjes in de schoen voor sinterklaas en een wortel voor zijn paard. We deden gewoon een toneelstukje, net zoals ze soms prinsesjes waren of politieagent.
Zebra04 schreef op 02-11-2021 om 13:38:
Wat bijzonder, heb je het idee dat hij het echt nog gelooft? Of is hij bang dat het hele feest niet meer doorgaat zodra hij toegeeft?
Ik kan me er niet zoveel bij voorstellen eigenlijk, maar wat is in de praktijk het (grootste) probleem?
Ik neem aan dat jullie er niet meer in mee gaan, gewoon open zijn over wie de kadootjes koopt enzo. En dat hij geplaagd wordt door klasgenoten boeit hem waarschijnlijk zelf niet zo veel?
Het Pietenpak zou je kunnen laten verdwijnen, vast zeggen dat hij veel te klein was en dat je hem hebt weggegeven aan een goed doel.
Ik ben eigenlijk benieuwd of anderen hier ervaring mee hebben, en wat de tips zijn...
Mijn zus was destijds erg boos toen ze hoorde dat sint niet bestond want ze dacht dat het dan ook afgelopen was met het krijgen van kadootjes. Maar ja, zij geloofde erin totdat onze moeder haar uit de droom heeft geholpen. Was bij mij niet nodig, ik kreeg zelf mijn twijfels over een aantal dingen (ik ben de jongste).
Misschien is het de angst om alles er omheen te verliezen?
Als hij toegeeft dat Sint niet bestaat, krijgt hij dan nog wel cadeaus? Mag hij zijn schoen nog zetten voor lekkers? Worden er dan nog leuke liedjes gezongen? Etc
Misschien denkt hij dat als hij toegeeft, dat ook stopt met bestaan?
Ohhh ik ben als kind zó boos geweest toen me verteld werd dat sint niet bestond.
Kinderen hebben vaak moeite met het onderscheiden van nep en echt. Sommige kinderen weten dat het niet echt is, maar gaan toch helemaal op in de magie van het toneelstuk. Want als de sint met zijn pieten binnenkomt, dan ís hij er op dat moment gewoon. Heerlijk toch? Als je met zijn allen afspreekt dat je doet alsof iets echt is, dan ervaar je het ook als zodanig. Dat geldt ook voor fantasiespellen als vadertje en moedertje, prinsesje spelen, piraatje spelen, kinderen die met voetbal doen alsof ze messi of ronaldo zijn.
ToetieToover schreef op 02-11-2021 om 14:38:
[..]
Dat kan toch? Ik zie ze ook van 25, 34 en 58 ermee lopen. Het is gewoon een soort straattheater. Met acteurs. Prima toch? Als hij maar niet écht denkt dat zwarte piet door de schoorsteen komt.
Mijn kinderen hebben er nooit in geloofd want ze vonden het eng. Het heeft ons niet minder plezier gebracht, inclusief lieve bedankbriefjes in de schoen voor sinterklaas en een wortel voor zijn paard. We deden gewoon een toneelstukje, net zoals ze soms prinsesjes waren of politieagent.
Dit.
Als hij mee wil doen, dan kan dat.
Mocht je jezelf schamen omdat je kind van 9 een pietenpak aan wil naar de intocht, dan ligt dat probleem bij jou. Niet bij hem.
Desnoods regel je voor je eigen gemoedsrust dat je samen gaat met een gezin met kleintjes. Dan is het voor jou misschien makkelijker om hem nog te zien als 'een van de kinderen'.
Maar praat hem alsjeblieft niet aan dat het raar is, want dat is het niet. Geniet er gewoon van dat hij zich (nog?) niet druk maakt over wat anderen misschien van hem denken. Het is een kind. Groot en stoer kan hij de rest van zijn leven nog zijn.
Peen schreef op 02-11-2021 om 13:47:
[..]
😂ja zoiets. Ik stelde me al voor dat kind werd lastiggevallen door een vervelende opa ofzo.
Mijn fantasie was nog gruwelijker moet ik zeggen (hoe omzeil ik ingewikkelde regels rond euthanasie?) maar gelukkig valt het mee!
On topic: ik had een zeer hardnekkige gelovige (ook in groep 6). Tuurlijk had hij het best door, maar hij gaf de voorkeur aan het sprookje in plaats van aan de harde waarheid. Vreemd genoeg is hij nooit echt gepest. En het is een dooddoener waar je nu misschien niet zoveel aan hebt, maar het gaat écht over. Het jaar daarop was hij 'om' en het is nooit meer een issue geweest.
Gun hem gewoon nog even zijn fantasie, blijkbaar heeft hij er behoefte aan. En blijkbaar storen hem de pesterijen van klasgenoten minder dan het gehamer op de realiteit door jullie als ouders (huilbuien, 'dramatisch gedoe'). W.b. het pietenpakje: als je dat echt niet wil zijn er genoeg mogelijkheden lijkt me. Gewoon een ferm 'nee, je doet je pietenpak niet aan' lijkt mij voldoende. Maar als dat niet gaat, dan kan het pakje natuurlijk verdwijnen of ineens kapot zijn.
