Hoe help ik hem van die oude man af?
Mijn schat van ruim 9,5 heeft volgens mij al drie jaar door dat er in december sprake is van een grote-mensen-geheim. Van toen hij het door had heb ik dit niet echt ontkend en heb ik bijvoorbeeld briefjes in mijn eigen handschrift geschreven en ben vrij open geweest over de cadeauwensen.
Maar ja, dan zit je in groep zes en wil je Echt Niet van je geloof afvallen. En je verzint honderd bochten waarom het tóch echt waar is.
- ook al maak je al jaren surprises
- ook al weet je dat mama/oma/papa (een deel van) de cadeautjes koopt
- ook al zegt de juf dat het niet zo is
- ook al word je door al je klasgenootjes geplaagd
- ook al leggen je oma's, papa, mama, nichtjes, nichten, zus, tantes uit dat het niet zo is
Ik heb de moed even opgegeven voor dit jaar, geen zin in iedere keer dat dramatische gedoe (huilen, boos worden, en uit het niets ineens weer een bocht verzinnen en uitleggen waarom zijn waarheid tóch de waarheid is).
Ik hoop alleen dat hij bij de intocht niet zijn pakje aan wil, want dan gaat ie toch wel echt voor schut lopen (tip van oma: hopelijk is ie eruit gegroeid, dan kán het niet eens). En het grote dorpsfeest: hij mag zijn vader (organisatie) helpen, in plaats van zelf meedoen. Maar ja, als iedereen een cadeautje krijgt...
Hoe geef ik zoon een goede landing? Hoe lang kan dit hardnekkige gedoe nog doorgaan? Het voelt nu als iets van 'joh, als ze 18 zijn liggen ze niet meer bij je in bed, gaat vanzelf over'.
En zijn er meer met deze ervaring?
yette schreef op 03-11-2021 om 20:55:
[..]
Ik begrijp dus ook niet zo goed waarom je zo blijft pushen. Dat boek voorlezen vind ik nog tot daaraan toe, maar door te zeggen dat hij voor schut loopt in zijn pietenpak en te 'dreigen' zijn cadeau te kopen waar hij bij is, maak je er zelf een hele vervelende toestand van. Wat wil je bereiken? Hoezo 'zachte landing'?!
In mijn ogen is een zachte landing dat hij óók als hij niet meer gelooft wèl nog mee mag doen in dat leuke pak en dat hij ook nog gewoon verrassingen krijgt.
Zo komt het ook een beetje op mij over. Laat hem toch. Het kan zomaar zijn dat hij over 2 weken dat pietenpak helemaal niet meer aan wil en in een keer om is.... zo gaan die dingen soms. En wat dan nog. Hier 2 kinderen die in groep 6 nog geloofden. Een van tevoren ingelicht (en die wilde het alsnog bijna niet geloven, maar vond het wel een goede grap toen hij uiteindelijk overtuigd was). De ander geloofde nog zonder dat we het doorhadden. Wist wel dat schoenkadootjes van papa en mama kwamen, we deden al 2 jaar surprises, maar pakjesavond daar geloofde hij blijkbaar in.... hij kwam enigszins ontgoocheld thuis (niet heel erg) met het verhaal dat blijkbaar pakjesavond óók niet echt was want dat maakte hij op uit wat de juf vertelde. Oeps...!
SusannaT schreef op 03-11-2021 om 19:16:
[..]
Au, zo klinkt dat best kinderachtig. Maar ja, daarom ook dit topic geopend, ik heb jullie reflectie nodig.
Ik heb van de week op de kalender vast aangegeven wanneer er schoen gezet mag worden. Dat mág alleen op vrijdag- en zaterdagavond, en dat is voor zoon véél te weinig. Ja doei, zo was dat bij ons vroeger ook, ik vind het wel genoeg!
Doe je alles hetzelfde als dat jij het vroeger had? Is dat je enige maatstaf?
Van mij mochten ze altijd hun schoen zetten. Zat niet altijd wat in, en het was niet altijd groot, maar zet vooral je schoen als je dat leuk vindt. Ik heb er geen last van en Sinterklaas (of later ikzelf) bepaal zelf wanneer ik hem vul. Dat het in de praktijk maar 2 keer per week was, met een handje pepernoten of een paar nieuwe sokken- dat boeide niets. Dat we wel heel vaak hutspot aten (want al die wortels), maakte ook niets uit.
Maar kun je proberen je kind in deze wat meer vrij te laten? Jullie lijken in een soort strijd gewikkeld. Je kunt ook hem laten en zijn creativiteit en inventiviteit om het verhaal steeds weer te draaien waarderen. Schrijf de verhalen op, dan heb je nog een leuk boek voor hem als hij ooit gaat trouwen
Dat pietenpakje, die discussie voer ik niet, dat leeft alleen in mijn hoofd. Ik heb een speciale koffer waar alle sintspullen inzitten, die komt binnenkort van zolder, en (Niet Invullen Voor Een Ander) ik had al een heel verhaal over hoe hij dan met dat Pietenpakje om zal gaan.
Ik doe nooit moeilijk over vaker schoenen zetten, maar het 'mag' alleen op vrijdag en zaterdag, doe je het op andere dagen, dan weet je niet of er wat in zit (ik leg er dan meestal een mandarijn in, dat vinden ze lekker hier en het is geen schoencadeautje, ik ben echt stukken minder streng dan mijn moeder). Maar zoon wordt dus bij voorbaat boos omdat ie weet dat er maximaal twee keer (keer drie weken, is al zes keer) een cadeautje te verwachten is. Plus surprises bij familie 1, cadeautjes bij familie 2 en cadeautjes thuis (en op school, mijn werk, de sportclubjes etc.) Hij mag best leren dat ie het goed heeft.
In ieder geval: hij verheugd zich erop, we hebben de kalender versierd met tekeningen en als de sintkoffer naar beneden komt dan hangen overal in de huiskamer weer de gebruikelijke pietjes voor de gezelligheid. Ik heb zelf nog nooit de intocht op tv overgeslagen, dat hoort er gewoon bij, pepernootje pakken en afhankelijk van je leeftijd zit je aan de tv gekluisterd of ben je ondertussen je huiskamer wat aan het opruimen.
Over dat schoenzetten, wij deden dat altijd met het hele gezin dus ook pa en ma zetten hun schoen en krijgen er wat in. Ja wij werkten met een kalender, die ze de eerste ochtend na aankomst in hun schoen vonden (sinterklaas zegt namelijk elk jaar op tv dat ze vanavond hun schoentje mogen zetten). Juist omdat Sinterklaas niet bij elk kind elke nacht het schoentje kan vullen. Omdat wij het dus met z'n allen deden gaan we dat niet elke avond doen
Sinterklaas kan echt niet elke dag alle schoenen vullen. Dat snapte mijn dochter al toen ze twee was. Sommige ouders spreken met de sint vaste dagen af waarop de kinderen hun schoen mogen zetten, anderen laten hun kinderen elke dag de schoen zetten maar dan komt er natuurlijk niet elke dag wat in en al helemaal geen cadeautje. Als hij met 9 nog steeds elke dag een cadeautje in zijn schoen verwacht, mag hij inderdaad best eens leren dat dat niet kan en dat de sint ook naar andere kinderen moet. En dat genoeg ook genoeg is.
Gelukkig had ik het mis over dat Pietenpak.
Maar in je reactie op mij ga je voorbij aan het punt dat ik probeerde te maken:
Jíj́ bepaalt als moeder over welke zaken je de strijd aan gaat. Dat je zoontje al een maand voor Sinterklaas zijn verlanglijst maakt en vraagt hoe vaak hij zijn schoen mag zetten, wil niet zeggen dat jij daarin moet meegaan. Die keuze is aan jou. Je hoeft niet met hem te bespreken welke cadeautjes hij precies krijgt en hoe vaak hij die schoen mag zetten. Ik zou ervoor kiezen om te antwoorden dat ik daar nog niet mee bezig ben en verder ook niet met mijn hem ga bespreken hoe ik het ga regelen. Hij moet het maar afwachten.
yette schreef op 04-11-2021 om 10:53:
Gelukkig had ik het mis over dat Pietenpak.
Maar in je reactie op mij ga je voorbij aan het punt dat ik probeerde te maken:
Jíj́ bepaalt als moeder over welke zaken je de strijd aan gaat. Dat je zoontje al een maand voor Sinterklaas zijn verlanglijst maakt en vraagt hoe vaak hij zijn schoen mag zetten, wil niet zeggen dat jij daarin moet meegaan. Die keuze is aan jou. Je hoeft niet met hem te bespreken welke cadeautjes hij precies krijgt en hoe vaak hij die schoen mag zetten. Ik zou ervoor kiezen om te antwoorden dat ik daar nog niet mee bezig ben en verder ook niet met mijn hem ga bespreken hoe ik het ga regelen. Hij moet het maar afwachten.
Dankjewel, een opvoedingsissue. Ik laat makkelijk over me heen lopen, reageer voor dat ik daar goed over na heb kunnen denken (een proces dat bij anderen sneller/ als vanzelf gaat)
Weer even in de gaten houden.
SusannaT schreef op 04-11-2021 om 11:57:
[..]
Dankjewel, een opvoedingsissue. Ik laat makkelijk over me heen lopen, reageer voor dat ik daar goed over na heb kunnen denken (een proces dat bij anderen sneller/ als vanzelf gaat)
Weer even in de gaten houden.
Goed dat je dit zelf inziet. Ik denk er nog even over na en kom er later op terug is ook een antwoord. Als een kind boos wordt betekent dat niet dat je hem dan maar zijn zin moet geven. Kinderen moeten nog leren en zijn niet altijd even redelijk (volwassenen overigens ook niet).
Misschien is het al gezegd, want alleen de eerste pagina gelezen. Maar waarom vertel je het niet gewoon simpel en duidelijk. Ik heb het idee dat hij het nu maar half gehoord heeft of het in hints zelf moet concluderen. Ben je al eens met hem gaan zitten en onder het gebruik van een kopje warme choco gezegd: 'lieve schat, Sinterklaas en Piet bestaan niet, zijn niet echt en grote mensen doen alles'
Jouw kind is nl. best oud om nog te geloven. Loopt hij een beetje achter in ontwikkeling waarom dit voor hem zo lastig is om mee te dealen?
Omdat dochter altijd hyper werd van dat schoen zetten en heel vroeg wakker werd. Deden we het hier dus maar 2x per week en juist door de weeks. Dan moest ik toch vroeg op. Bij eerste x schoen zetten( op de dag vd intocht) legde sint er altijd een kalender in wanneer je weer mocht zetten. Dus hier geen discussies. Dan schrijf je maar een brief aan Sint als je het er niet mee eens bent
En dat wilde ze dan weer niet.
Ik heb het trouwens aan mijn kind vertelt aan het begin van de zomervakantie . Na de zomervakantie ging ze naar groep 5. Daar zouden ze surprises maken. Dan wilde ik dat zo ook echt wist hoe het zat. Ingroep 4 twijfelde totdat Sint echt kwam. Toen geloofde ze weer. Maar toen ik recht op de man vroeg die zomervakantie: denk je dat hij bestaat? Toen zei ze nee.
Had overleg gehad met moeder beste vriendin . Die hoorde het op het zelfde moment. Natuurlijk meteen naar elkaar toe hollen. Wat voelde ze zich groot. Dat zij het grote mensengeheim kenden.
Ik vond dat als kind gewéldig, mijn schoen zetten, en dan inderdaad heel vroeg wakker worden om te kijken wat erin zat. En hier lees ik ook dat kinderen graag hun schoen zetten. Nou ik had dus 'rare' kinderen
, want het boeide ze gewoon niet. Ik moest ze er aan herinneren dat ze hun schoen mochten zetten, en ze in de ochtend zeggen dat ze nu wel in hun schoen moesten gaan kijken, of er wat in zat, anders dachten ze er niet aan.
En het is nou ook weer niet dat we hier op gewone dagen aan ladingen snoep e.d. deden, helemaal niet, dus het was echt een extraatje, maar niet interessant dus.
Dus ja, dat schoenzetten, was snel over hier.
1968 schreef op 04-11-2021 om 13:30:
Ik vond dat als kind gewéldig, mijn schoen zetten, en dan inderdaad heel vroeg wakker worden om te kijken wat erin zat. En hier lees ik ook dat kinderen graag hun schoen zetten. Nou ik had dus 'rare' kinderen
En het is nou ook weer niet dat we hier op gewone dagen aan ladingen snoep e.d. deden, helemaal niet, dus het was echt een extraatje, maar niet interessant dus.
Dus ja, dat schoenzetten, was snel over hier.
Herkenbaar. Die van ons zijn in de avond nog wel enthousiast, maar in de ochtend lopen ze de schoenen gewoon voorbij. Als ik niets zeg komen ze er pas achter als ze naar school moeten en ze missen een schoen 😄
Vorig jaar overigens wel 1x de pech gehad dat zij wel enthousiast maar beneden gingen en ik me op dat moment bedacht dat ik vergeten was de schoenen te vullen. Heb toen snel mijn schoen in de gang gevuld en gezegd dat het vast de grapjes Piet was... 
