Kind heeft het psychisch zwaar
Af en toe post ik wat als ik het even niet meer weet. Het is veel gedoe thuis, een ex die oudste van 11 sloeg, jongste deed hij niets, maar die is wel bang.
De omgang is stop gezet, allemaal instanties en een ondertoezichtstelling met gezinsvoogd hebben we nu.
De bedoeling is de omgang weer op te bouwen, maar oudste ziet dat helemaal niet zitten. Ik merk inmiddels als dochter zich duidelijk uitspreekt dat men naar haar luistert. Dit kost haar wel moeite, en men gaat er graag vanuit dat het allemaal wel meevalt.
Therapie is ook de bedoeling, maar tot nu toe geeft vader daar geen toestemming voor en wil de gezinsvoogd vervangend toestemming vragen bij de rechter.
Maar nu in tussentijd gebeurt er dus niets. Dochter is gevoelig voor piekeren en dit is nu killing. Haar hoofd zit vol, ze piekert zich suf over de situatie en komt verder tot weinig. Het liefst zit ze op haar telefoon, maar als die uitgaat dat weet ze helemaal niet meer waar ze het zoeken moet. Afgelopen weekend was ze ook weer zo boos en heel stellig. Niet willen lunchen, niet mee willen naar opa en oma, niet willen slapen (en dan tot half 11 onder aan de trap gaan zitten jammeren, totdat ik naar bed ging). Ik vind het ontzettend moeilijk, ze is niet te troosten, niet af te leiden, boos worden helpt niet, haar rust geven en haar laten helpt niet en vanmorgen wilde ze niet naar school. Dat heeft ze vaker.
Het voelt ook kwetsbaar, want wat als de buitenwereld denkt dat ik haar niet aankan? Dat het bij mij alleen maar erger wordt?
En tegelijkertijd weet ik het ook gewoon niet meer zo. Ik heb met de juf overlegd en daarna is ze toch gegaan. Het lijkt wel op een burnout bij haar, ze zit zo vol dat er niets meer uitkomt.
Heeft iemand nog tips? Hoe maak je het makkelijker voor een bijna-pubertje die het zo moeilijk heeft?
School vind ik belangrijk, dus dat moet van mij. Naar bed gaan vind ik ook belangrijk, andere dingen wil ik best flexibel mee zijn, maar ze zoekt met haar gedrag wel de uiterste grenzen op. Uit noodzaak, daar ben ik wel van overtuigd, maar lastig en vermoeiend is het wel.
Kan ze een dagboek bijhouden? 's Avonds voor het slapen gaan samen een boek lezen (dus dat jij voorleest). Heeft ze iets van een club waar ze naartoe gaat, sport, toneel, muziek, tekenen etc. Is er iets wat ze leuk vindt? Het lijkt wel alsof alles nu gefocust is op het slaan van ex, en de behandeling die daarop moet volgen.
Tsjor
"Therapie is ook de bedoeling, maar tot nu toe geeft vader daar geen toestemming voor en wil de gezinsvoogd vervangend toestemming vragen bij de rechter.
Maar nu in tussentijd gebeurt er dus niets"
Kan ze meteen terecht als die toestemming er is? Of komt er dan nog een wachtlijst?
En wanneer gaat die gezinsvoogd dat verzoek tot vervangende toestemming indienen? Je hoeft op zich niet per se op die gezinsvoogd te wachten, je kan dat verzoek ook zelf indienen. Maar het staat sterker als je gezinsvoogd het doet, plus dat je dan geen kosten voor de procedure hoeft te maken en je ook de confrontatie met je ex op dit punt niet rechtstreeks aan hoeft te gaan.
Hij spaart wel punten voor eenhoofdig gezag (voor jou) op deze manier trouwens.
Moeilijk voor jullie beiden, ik heb jaren geleden in een vergelijkbare situatie gezeten. Ik had een hele goede band met de leraren van mijn kinderen. Zij waren een luisterend oor voor de kinderen. is er niemand op jouw dochter s school die met haar kan praten. Zodat ze haar hart kan luchten?
Temet schreef op 11-04-2023 om 10:05:
"Therapie is ook de bedoeling, maar tot nu toe geeft vader daar geen toestemming voor en wil de gezinsvoogd vervangend toestemming vragen bij de rechter.
Maar nu in tussentijd gebeurt er dus niets"
Kan ze meteen terecht als die toestemming er is? Of komt er dan nog een wachtlijst?
En wanneer gaat die gezinsvoogd dat verzoek tot vervangende toestemming indienen? Je hoeft op zich niet per se op die gezinsvoogd te wachten, je kan dat verzoek ook zelf indienen. Maar het staat sterker als je gezinsvoogd het doet, plus dat je dan geen kosten voor de procedure hoeft te maken en je ook de confrontatie met je ex op dit punt niet rechtstreeks aan hoeft te gaan.
Hij spaart wel punten voor eenhoofdig gezag (voor jou) op deze manier trouwens.
Nou inderdaad....zou voor een reden kunnen zijn om eenhoofdig gezag te gaan overwegen. Ik heb dat ook gedaan en met succes. Geeft veel rust.
Heeft de huisarts geen poh
Dat is geen therapie. Dat is een ondersteuner .
Er worden hele zinnige dingen gezegd, dank jullie wel. Als er toestemming is, dan kan er inderdaad nog best een wachtlijst zijn. Vader geeft in alle gesprekken en verslagen toe dat hulp goed zou zijn, alleen als het concreet wordt dan mag het niet de therapeut zijn die ik aandraag (op aanraden van school) maar de gezinsvoogd komt ook niet verder met hem voor een andere. Binnenkort is er weer zitting, ik hoop toch dat ze dan gelijk vervangend toestemming aanvragen, zal er deze week nog eens een mail aan wagen.
Voor kind bestaat de wereld op het moment dus inderdaad uit een gigantisch vol hoofd, de rest vervaagd. Niet goed... Dochter is gevoelig voor prikkels, is gevoelig, slim en zit op een school voor hoogbegaafde kinderen. Daar komt ze goed tot haar recht en zijn ze gevoelige kinderen gewend. Het is echter wel een lastige combinatie, want ik denk ook dat ze het zich bovengemiddeld aantrekt.
Tegelijkertijd is ze op school een beetje afgehaakt in vertrouwen toen de juf haar vader een beetje onhandig noemde. Voor haar gevoel is de juf vooral voor vader. Nu heeft vader school voor de geschillencommissie gehaald, dus vermoed dat ze op hun hoede zijn. Iets wat dochter aanvoelt.
Samen een avondritueel maken van samen lezen en dagboek van ik eens proberen.
Ik zag bijvoorbeeld via de bieb het boek van superkrachten in je hoofd met Dylan Haegens. Dat zou wat kunnen zijn. Of misschien wel iets heel anders, de waanzinnige boomhut ofzo.
Kataravrouw schreef op 11-04-2023 om 10:08:
[..]
Nou inderdaad....zou voor een reden kunnen zijn om eenhoofdig gezag te gaan overwegen. Ik heb dat ook gedaan en met succes. Geeft veel rust.
Nog even wachten. Het kan zijn dat vader bijdraait - nu of in de nabije toekomst. Het lijkt mij iets waarschijnlijker dat dat niet gebeurt en dat vader zich zoetjesaan bij de gezinsvoogd en hulpverlening onmogelijk maakt. Dan, na een jaartje of meer ots, heeft een verzoek eenhoofdig gezag meer kans van slagen omdat er tegen die tijd duidelijker is gebleken dat er met de man niet samen te werken valt.
Kataravrouw schreef op 11-04-2023 om 10:08:
[..]
Nou inderdaad....zou voor een reden kunnen zijn om eenhoofdig gezag te gaan overwegen. Ik heb dat ook gedaan en met succes. Geeft veel rust.
We zijn al jaren bezig met veel gedonder. Vader heeft al aardig wat punten gespaard zeg maar. Ik heb het gevoel dat we er niet ver vandaan zijn. Hij gooit op het moment ook aardig zijn eigen glazen in.
Maar 1000x liever dat de GI dit oppakt dan zelf, rechters zijn niet zo mild naar moeder die over eenhoofdig gezag beginnen.
ik weet niet of het een optie is voor jullie maar hebben jullie een huisdier? Als het niet kan, misschien paardrijden overwegen of even helpen bij een kinderboerderij? De aanwezigheid van een dier kan heel veel van het leed verzachten.
Sterkte
Sini
Sinilind schreef op 11-04-2023 om 10:29:
ik weet niet of het een optie is voor jullie maar hebben jullie een huisdier? Als het niet kan, misschien paardrijden overwegen of even helpen bij een kinderboerderij? De aanwezigheid van een dier kan heel veel van het leed verzachten.
Sterkte
Sini
We hebben huisdieren, ze heeft veel aan de hond, heel blij met het beestje!
Paardrijden heeft haar vader geprobeerd, die heeft zelf paarden, maar daar is ze zo hard afgevallen en heeft vader zo doorgeduwd dat ze al in paniek raakt als ze een paard ziet.
Dat vader dreigde de paarden weg te doen als ze niet wilde rijden hielp niet, want dan raakte haar zusje in paniek, die wel dol op paarden is. Dus deed ze het maar voor haar zusje, over haar eigen grenzen heen.
Ik zou even in overleg met de gezinsvoogd kijken welke therapie aangeraden wordt en waar zij vervangende toestemming voor gaat vragen en dochter dan alvast proberen aan te melden zodat de wachttijd alvast deels wordt doorlopen voordat de toestemming er is. De kans bestaat trouwens dat vader alsnog toestemming geeft als er een procedure start of dreigt. Hij is kennelijk niet principieel tegen hulpverlening, anders had hij het wel gezegd. Die zaak gaat hij dus verliezen, misschien wil hij een nederlaag voorkomen.
Afleiding in de vorm van iets leuks lijkt mij heel zinnig. Waanzinnige boomhut is een idee inderdaad. Of is je dochter gecharmeerd van boeken met wat magie erin? Mijn dochter was helemaal weg van de Bakkerij Bliss serie. (Grijze Jager is ook een optie, geen magie, maar die serie heeft onwijs veel delen dus je bent even bezig 
)
Of inderdaad een activiteit. Een vecht/verdedigingssport is misschien een idee. Niet vanwege dat verdedigen, maar a) het is individueel, dus als ze een keer niet komt benadeelt ze geen teamgenoten en b) je moet goed geconcentreerd blijven, dus is er even geen ruimte in je hoofd voor iets anders.
Ik spreek wat dat laatste betreft uit ervaring, ik heb jaren op schermen gezeten, en nadien individueel op een sportschool gesport. Bij dat laatste kun je gewoon aan je dagelijkse sores blijven denken, bij het eerste niet want dan heb je in tien seconden twee tegentreffers.
Ik zou ook voor afleiding proberen te zorgen: sport, theater, zingen, dansen, creativiteit. Waar kan ze zich in uitdrukken en uitleven? Al die focus op moeilijkheden, daar wordt een mens knettergek van.
Lastig...ik zou wel inzetten op een hobby die wat concentratie vereist. Misschien een muziekinstrument? Dan moet ze ook dagelijks oefenen en heeft ze thuis naast haar telefoon ook iets te doen.
Nu is mijn dochter ook wel eens in de 'ik wil helemaal niks'-modus, maar als we haar dan overhalen om toch naar sport of clubje te gaan, dan helpt dat meestal wel. Dan is ze even bezig met iets anders en kan ze haar frustraties op een andere manier uiten.
Als ik het in twee woorden mag samenvatten; begrip en grenzen.
Ja, het is begrijpelijk dat haar hoofd heel vol is en dat ze boos en verdrietig is.
Ja, je wil er voor haar zijn en haar helpen. Maar dat is iets anders dan in alle wensen en grillen meegaan. Dus niet thuisblijven van school, niet oneindig beneden blijven, niet oneindig op de telefoon. Maar wel samen de dag doorspreken, veel knuffelen, een boek lezen in bed, of wat dan ook wat er wel werkt.
Ik heb zelf een zeer lastige jeugd gehad met mishandeling, zowel slaan als kleineren door mijn ouders. En daarnaast nog enorm gepest op school.
Uiteindelijk resulteerde dit in ik die vanaf de middelbare eigenlijk niet meer naar school gegaan ben. Sterker nog, uiteindelijk heb ik vrijstelling gekregen van leerplicht omdat het echt geen zin meer had.
Ik snap dat er een aantal dingen zijn die echt moeten, zeker omdat jij zelf ook je rust en tijd nodig hebt. Maar, ik weet nog wel dat ik school echt een hel vond. En ik het mijn ouders en gezinsvoogd echt kwalijk heb genomen dat ze me letterlijk gedwongen hebben om te gaan. Mijn gezinsvoogd heeft me meer dan eens met de auto naar school gebracht, waar ik netjes naar binnen ging om na 5 min weer naar buiten te gaan en weer naar huis te gaan.
Zoals je wellicht zelf ook weet kan je niks opnemen als je hoofd echt vol zit en kan alles teveel zijn. Mijn tip is om te kijken of het wellicht tijdelijk mogelijk is om haar daar wat in te ontlasten. Speel open kaart richting school en gezinsvoogd. Een optie zou kunnen zijn om haar bijvoorbeeld 1 dag per week met toestemming van leerplicht thuis te laten blijven met wat huiswerk zodat er geen achterstand komt.
Want ook het naar school moeten kan inmiddels zo belastend zijn, dat dat ook over haar grenzen heen gaat. En ik weet zeker, als mijn ouders het anders aangepakt hadden, had ik gewoon kunnen genieten van mijn schooltijd en had ik wel een diploma gehaald.
Wat betreft naar bed gaan, dat moet inderdaad gewoon. Moeten wij als ouder ook. Maar, ik heb heel lang zelf nog even gelezen terwijl ik op bed lag. Ik ben zelf van team je moet wel op bed liggen maar mag best nog wel even een boekje lezen.
De waanzinnige boomhut zijn trouwens enorm leuke boeken waarbij ze zelf niet hoeft na te denken. Hier waren de boeken van Roald Dahl overigens favoriet om uit voorgelezen te worden.
En dat stukje therapie, kun je haar, in overleg met gezinsvoogd, niet vast op een wachtlijst laten zetten? Of eigenlijk, haar door de gezinsvoogd op de wachtlijst laten zetten. Dan ben je al een stap verder, maar ik kan me goed voorstellen dat dat gewoon niet kan op dit moment.
Ik zou wel terughoudend zijn met thuishouden van school. De drempel om dan later wel weer te gaan wordt steeds groter en je wil niet dat je kind langdurig thuis komt te zitten zonder enige vorm van dagbesteding, dagritme etc.
Ik lees niet dat dit meisje gepest wordt op school, maar juist dat ze op een speciale hb-school zit met gelijkgestemde kinderen. Is er een beter alternatief?
En als je wel thuisblijft, hoe krijg je dan het hoofd leger en ruimte voor andere dingen?
