Kind niet op kinderfeestje uitnodigen terwijl jouw kind dit wel wil

Bedoel je dat je denkt dat andere kinderen jouw zoon wel willen vragen, maar dat hun ouders dat steeds tegenhouden?

Dat laatste herken ik inderdaad wel. Mijn zoon was een echte pleaser. Rond de verjaardagen zag je altijd dat de (vaak wat meer populaire) kinderen doorhadden dat er een kinderfeestje aan kwam en contact leken te zoeken (soms ook met valse beloftes hoor, als ik bij jou mag komen dan....). Omdat mijn zoon graag door deze populair kinderen ook aardig gevonden wilde worden en erbij wilde horen gaf hij dan bij mij aan dat zij uitgenodigd moesten worden. En dan ook gerust ten koste van zijn "echte vrienden", die mochten dan een andere keer wel komen spelen....
Dat lieten wij, als ouders, natuurlijk niet gebeuren ! Wij dachten dus wel actief mee wie er wel/niet uitgenodigd mocht worden met in de eerste plaats de kinderen met wie hij regelmatig speelde. Dat hij daar dan nog 1 of 2 aan toe mocht voegen, dat vonden we prima.

Mijn dochter speelde vaak met een jongentje, maar omdat zijn ouders (met name zijn vader) niet wilde dat hij te veel met meisje optrok werd mijn dochter niet meer uitgenodigd (al zijn andere vriendinnetjes ook niet meer). Toen moest dat jongentje maar een feestje houden met andere jongens waar hij zero contact meehad. 

Ik heb bij mijn dochter wel een beetje gestuurd.  Vriendinnen die we vaker zagen benoemde ik wel altijd even.  Mijn zoon is heel vaak niet op feestjes mogen komen door zijn ADHD. Ik denk ook na sturing van ouders.  Wel lastig want diezelfde ouders vinden het prima hun kinderen dagelijks bij ons te laten spelen.  Daar heeft hij nog steeds last van en viert vanaf de basisschool ook niet meer zijn verjaardag.  Zelf heb ik het idee dat hij bang is dat niemand wil komen ofzo terwijl hij nu veel vrienden heeft ( nu is hij ook wel net voor Kerstmis jarig dus veel van zijn vrienden zijn dan ook thuis bij hun familie)

Kimdekim schreef op 19-02-2025 om 13:52:

 Mijn zoon is heel vaak niet op feestjes mogen komen door zijn ADHD

Ik snap dat wel. Een-op-een is het wel te doen. Maar als je 6 andere kindjes hebt dan is zo'n ADHDer knap lastig. Je hebt gelijk een extra begeleider nodig. Ik mijd ook de drukke kindjes.

Ik heb zo'n 15 jaar geleden ook wel gestuurd.  In mijn dochters klas waren heel veel meiden ( en hun moeders! ) die vinden dat je een kindje waar je geweest was terug moest vragen. 
Helaas (in dit geval) was mijn dochter heel populair die had wel 8 tot 10 feestjes per jaar in een klas van 18 kinderen.  Echt niet dat ik feestjes met 10 kinderen ging organiseren.  Het ene jaar kwam Marietje en een jaar later Truusje.  Toen Yasmin een keer was geweest ging ik sturen dat Yasmin nooit meer zou komen. In een speelafspraak kon ik haar makkelijk aan maar op een feestje was ze niet in het gareel te houden, smeerde bij wijze van spreken de slagroom in de gordijnen en de verf aan het plafond. 

Als de moedermaffia je wijs maakt dat je terug moet vragen DAT IS NIET WAAR!!!!.
Feestjes met teveel kinderen zijn niet leuk. 

Hier is er ook eentje geweest die bij 1-op-1 spelen nog best te hanteren was, maar bij een feestje zich continu misdroeg. Ik weet niet meer of hij het jaar erna nog uitgenodigd is geweest, maar we hebben het er zeker wel over gehad om dat niet te doen.

Wie andere mensen uitnodigden heb ik me nooit mee bezig gehouden, dus of hij bij meer mensen een twijfelgeval was, weet ik niet. Het was ook zeker geen 'kindje' meer in groep 7, dus nadat mijn man hem stevig had toegesproken ging het wel beter. maar ja, daar gaan al een paar niet zo stevige verzoeken aan vooraf....en daar heb je een keer erna gewoon geen zin in.

ikdoeookmaarwat schreef op 19-02-2025 om 13:33:

Het eerste is overigens ook wel eens voorgekomen. Mijn zoon had een vriend met behoorlijke gedragsproblemen. In een 1 op 1 situatie ging dat redelijk goed (al moest ik dan ook regelmatig ingrijpen). Op kinderfeestjes ging het standaard mis, teveel prikkels, teveel kinderen die hem ook profoceerden. Leidde een aantal keren tot ruzies, schreeuwen en woede uitbarstingen van dat jongentje. Voor niemand leuk (ook al kon hij daar niets aan doen) en voor de begeleiders van het kinderfeestje een uitputtingsslag. Daarbij heb ik op een gegeven moment wel gezegd dat hij niet meer uitgenodigd mocht worden maar een keer apart mocht komen voor een uitgebreide speelafspraak met blijven eten daarna.

Ja, ook gedaan. Een extra feestje. Maar dat hebben we ook gewoon zo benoemt naar kind en ouders. En die waren er ook blij mee.

Ik vind het wel belangrijk dat vaste vriendjes worden gevraagd en niet kinderen waar je de week vooraf toevallig een keer mee hebt gespeeld of in het groepje hebt gezeten. Laat staan populaire kinderen die gaan stoken of dreigen, ben ik allergisch voor. Zeker niet als het een ten koste gaat van het ander. 

Een kind dat niet te hanteren is in een groep, maar wel een vast vriendje is, zou ik dan inderdaad een keer apart uitnodigen om wat leuks te gaan doen.
Ik heb geen zin een half gesloopt huis en ruzies en geschreeuw is voor niemand leuk.

Ik vind terugvragen wel netjes, maar niet tegen elke prijs. Dus tien kinderen gaan we hier ook niet doen.

Jazeker, het jochie wat met een net gekregen flinke puntzak snoep in zijn handen nog durfde te vragen of dat alles was wat hij kreeg, heb ik het jaar erop van de uitnodiglijst geschrapt.