Kind niet op kinderfeestje uitnodigen terwijl jouw kind dit wel wil
Goedemiddag,
Ik ben benieuwd of er mensen zijn die wel eens bij het uitnodigen van kinderen voor een feestje, bijsturen om een bepaald kindje niet te vragen ondanks dat jouw kind deze wel benoemd.
En wat zijn dan de beweegredenen om dit te doen?
mijn zoon is nog nooit voor een feestje gevraagd, ondanks dat hij met bepaalde kinderen regelmatig speelafspraken heeft.
Zijn er ook ouders waarvan de kinderen bijvoorbeeld de kinderen met wie ze vaak spelen niet noemen om uit te nodigen?
Groet mamat
We hebben wel een sporadisch gestuurd. Zo was er een jongetje dat niet echt meekwam en zeker niet in groepsverband. We zijn thuis 2 verjaardagsfeestjes bezig geweest met vooral dat jongetje. De eerste keer moest hij om alles huilen, vond niks leuk, we moesten het kind echt bij ons nemen om het te beschermen en te ontzien van de drukte. Het jaar erop besproken met de ouders en zijn moeder vond het erg jammer als hij niet mee kon doen. Dus afgesproken dat ze erbij zou blijven. Moeder heeft 90% van de tijd met haar zoon moeten praten en troosten, want kind was overal bang voor, vond alles te druk, niks leuk.
Ik begrijp dat het heel verdrietig om je kind zo te zien en dat je zo graag zou willen dat dit gaat. Het is pijnlijk. Maar het jaar erop hebben we het jongetje niet meer uitgenodigd en ons kind wilde zelf ook niet meer. Dan was de opmerking dat pietje toch overal om moest janken. Kinderen zijn ook uit elkaar gegroeid, ondanks dat het als buurkind nog wel een tijd over de vloer kwam. Dat was dan een makkelijk en voorhanden 1 op 1 speelkameraadje en dan ging het wel. Maar eerlijk vond mijn kind dat kind op een gegeven moment echt niet leuk meer.
'mijn zoon is nog nooit voor een feestje gevraagd, ondanks dat hij met bepaalde kinderen regelmatig speelafspraken heeft.'
Dan zou ik die moeders eens vragen bij het ophalen hoe het zit.
Bakblik schreef op 19-02-2025 om 20:14:
[..]
Is het buitensluiten als je omwille van het plezier/de veiligheid van de jarige en andere gasten besluit een kind er niet bij te willen hebben?
Echt, dat ene partijtje waarbij ik bezig was met het tot rust brengen van 1 van de gasten wilde ik nooit meer opnieuw doen. En dat ging dan om IK LUST GEEN LIMONADE IK WIL COLA! GAAN WE SCHILDEREN? JE KAN OOK MET VERF GOOIEN! En dan direct de daad bij het woord voegen. Na het 4e incident over het ijsje dat geen grote Magnum was had ik 5 huilende meisjes op de bank zitten vanwege het verpestte feestje en een woest kind in de keuken.
Later hoorde ik van mijn dochter dat dat kind altijd zo deed op feestjes en toen heb ik echt gezegd dat ik haar weer niet meer bij wilde hebben op feestjes. Een keertje spelen ging goed maar in een groepje leuke dingen doen op een feestje dat lukte gewoon niet.
Als mijn eigen kinderen opzettelijk iets sloopten, kregen ze straf. In het geval van een kind van een ander, zou ik na één waarschuwing direct de ouders bellen: 'Kom je kind ajb ophalen, hij/zij doet dingen waarvoor ik mijn eigen kinderen naar hun kamer zou sturen!' Maar ik heb dat gelukkig nooit meegemaakt.
Wel een vriendje dat ik een paar keer wat opvoeding mee heb gegeven. Bijvoorbeeld mbt dat het niet netjes is om commentaar te leveren als iemand iets leuks voor je doet of je iets geeft. Dan zeg je gewoon dankjewel. Ik vond hem eigenlijk een beetje sneu. Hij kwam hier veel en vaak, maar mocht geen speelafspraakjes bij hem thuis maken en gaf zelf ook geen feestjes.
Hier zijn alle kinderen welkom. Mijn kinderen worden zelf ook regelmatig uitgenodigd. Bij kinderfeestjes hebben wij ook altijd een plekje voor kinderen die het even te druk vinden. Dan kunnen ze daar rustig even zitten of kleuren. En kinderen die zich misdragen spreek ik zelf wel aan. En ja, ik heb ook wel eens een kind van een ander een time-out gegeven.
Mamat87 schreef op 19-02-2025 om 16:30:
[..]
Ok, dan denk ik dat mijn gevoel ook wel juist kan zijn. Mijn zoon is een aardige handvol 1 op 1.
We zijn er wel mee bezig, hem daar beter in te ondersteunen.
En ik begrijp ook als er mensen zijn die dat te ingewikkeld vinden.
Vooral als je eigen kind qua gedrag rustig is.
Als moeder is het soms wel moeilijk om te zien als je kind de boot soms lijkt te missen. Vooral om iets waar we zo hard mee aan het werk zijn, maar waar hij mogelijk tot op zekere hoogte weinig aan kan doen.
Mijn (inmiddels volwassen) zoon was ook een aardige handvol en werd om die reden ook niet uitgenodigd op kinderfeestjes.
Ik begreep het wel maar vond het voor mijn zoon erg sneu.
Aangezien mijn zoon niet de enige in zijn klas was die, door zijn gedrag, nooit werd uitgenodigd heb ik op zijn verjaardagsfeestje alle "moeilijke" kinderen uitgenodigd.
Er waren serieus moeders die met tranen in hun ogen mij bedankte omdat hun kind eindelijk ook eens op een kinderfeestje mocht komen.
Ik had stiekem de hoop dat wij, ouders van moeilijkere kinderen, zo een soort bondje konden maken en elkaars kinderen op de verjaardagsfeestjes konden uitnodigen.
Helaas heeft mijn zoon nooit een tegenuitnodiging gehad dus het jaar erop mocht zoon een pretpark uitkiezen en zijn beste vriendje meenemen.
Ik snap dat het pijnlijk is als je kind nooit gevraagd wordt, maar als ik sommige dingen hier lees, dan snap ik wel dat mensen ervoor kiezen. Soms gaat de groep voor een individu. Een kind dat alleen maar huilt, boos doet en dingen sloopt is voor niemand leuk.
Ik vind 1 op 1 wat leuks doen dan echt wel een goed alternatief. Maar goed, ik snap ook wel dat je dat alleen doet voor echt hele goede vriendjes en niet voor iemand waar je af en toe mee speelt. En ook niet voor vijf kinderen per kind per jaar.
Ik had vroeger ook een jongen in de klas die geen vriendjes had en nooit gevraagd werd. Daar is op school eens met de klas over gepraat door de juf toen hij er niet was. En toen gaven kinderen ook aan dat ze wel eens met hem hadden afgesproken maar dat hij dan de hele tijd zeurde om snoep en kasten opentrok en zo. En bij een ander had hij het peuterbroertje van de trap geduwd. Dus die ouders waren daar wel snel klaar mee en was hij niet meer welkom. Maar ik denk ook wel dat ouders elkaar daarin kunnen 'opstoken' in de zin van dat een kind door verhalen van andere ouders een bepaalde naam krijgt en daardoor bij anderen bij voorbaat al niet meer mag komen.
Tover-Feetje schreef op 19-02-2025 om 22:19:
[..]
Mijn (inmiddels volwassen) zoon was ook een aardige handvol en werd om die reden ook niet uitgenodigd op kinderfeestjes.
Ik begreep het wel maar vond het voor mijn zoon erg sneu.
Aangezien mijn zoon niet de enige in zijn klas was die, door zijn gedrag, nooit werd uitgenodigd heb ik op zijn verjaardagsfeestje alle "moeilijke" kinderen uitgenodigd.
Er waren serieus moeders die met tranen in hun ogen mij bedankte omdat hun kind eindelijk ook eens op een kinderfeestje mocht komen.
Ik had stiekem de hoop dat wij, ouders van moeilijkere kinderen, zo een soort bondje konden maken en elkaars kinderen op de verjaardagsfeestjes konden uitnodigen.
Helaas heeft mijn zoon nooit een tegenuitnodiging gehad dus het jaar erop mocht zoon een pretpark uitkiezen en zijn beste vriendje meenemen.
Ach wat sneu dat er nooit een tegen uitnodiging gekomen is voor je zoon. Ik snap helemaal dat je het jaar erop met zijn beste vriendje naar een pretpark gegaan bent.
Mamat87 schreef op 19-02-2025 om 16:30:
[..]
Ok, dan denk ik dat mijn gevoel ook wel juist kan zijn. Mijn zoon is een aardige handvol 1 op 1.
We zijn er wel mee bezig, hem daar beter in te ondersteunen.
En ik begrijp ook als er mensen zijn die dat te ingewikkeld vinden.
Vooral als je eigen kind qua gedrag rustig is.
Als moeder is het soms wel moeilijk om te zien als je kind de boot soms lijkt te missen. Vooral om iets waar we zo hard mee aan het werk zijn, maar waar hij mogelijk tot op zekere hoogte weinig aan kan doen.
Maar is het dan ook wel leuk voor je zoon om naar zo'n feestje te gaan? Als hij er zelf zo overprikkeld door raakt, lijkt het mij misschien niet het beste voor hem. Of gaat het jou meer om het idee dat hij niet wordt buitengesloten?
MamaE schreef op 20-02-2025 om 00:00:
Ik had vroeger ook een jongen in de klas die geen vriendjes had en nooit gevraagd werd. Daar is op school eens met de klas over gepraat door de juf toen hij er niet was. En toen gaven kinderen ook aan dat ze wel eens met hem hadden afgesproken maar dat hij dan de hele tijd zeurde om snoep en kasten opentrok en zo. En bij een ander had hij het peuterbroertje van de trap geduwd. Dus die ouders waren daar wel snel klaar mee en was hij niet meer welkom.
Ik vraag me dan af: had die moeder dat met de juf besproken en wist ze dan niet wat haar kind allemaal had gedaan? Zelfs als het iedere keer maar een beetje tactvol werd teruggekoppeld moet er toch een lichtje zijn gaan branden dat er iets in zijn gedrag was waardoor er nooit een tweede keer afspreken kwam?
Valeria schreef op 20-02-2025 om 07:59:
[..]
Ik vraag me dan af: had die moeder dat met de juf besproken en wist ze dan niet wat haar kind allemaal had gedaan? Zelfs als het iedere keer maar een beetje tactvol werd teruggekoppeld moet er toch een lichtje zijn gaan branden dat er iets in zijn gedrag was waardoor er nooit een tweede keer afspreken kwam?
Die moeder kon zo'n beetje 2-3 keer per week op gesprek komen op school wegens zijn gedrag. Hij is destijds na de basisschool ook naar een internaat in België gegaan.
Wat docenten met zijn moeder bespraken, dat weet ik natuurlijk niet. Ik denk wel dat ze doorhad dat er iets was met zijn gedrag. Hij kwam in groep 2 op school bij ons en was toen al van twee andere scholen gestuurd.
MamaE schreef op 20-02-2025 om 08:05:
[..]
Die moeder kon zo'n beetje 2-3 keer per week op gesprek komen op school wegens zijn gedrag. Hij is destijds na de basisschool ook naar een internaat in België gegaan.
Wat docenten met zijn moeder bespraken, dat weet ik natuurlijk niet. Ik denk wel dat ze doorhad dat er iets was met zijn gedrag. Hij kwam in groep 2 op school bij ons en was toen al van twee andere scholen gestuurd.
Dan is het wel raar dat de juf daar een sessie aan wijdt. Alle kinderen die het nog niet wisten, gaan dan ook niet meer afspreken.
hier heb ik ook wel eens bemoeid met welk kind mocht komen. Vaak had dat ook met het soort feestje te komen wat ze wouden. Bij een slaapfeestje mocht bijvoorbeeld een kind niet komen omdat die de boel continu opstelde zetten. Ik wou wel dat er wat geslapen werd.
De laatste feestje ook zouden we naar een mini pretpark gaan waarbij je ook kon zwemmen. Mijn zoon wou toen een kind wat zich altijd ging uitsloven en rare dingen deed in grote groepen. Die heb ik ook geweerd. Nu konden met ze alle of in kleinere groepjes dingen doen zonder dat er problemen waren en wij niet continu hoefde te corrigeren. Moeder begreep dit ook, want onze reden is hij ook niet mee op kamp geweest.
Valeria schreef op 20-02-2025 om 08:12:
[..]
Dan is het wel raar dat de juf daar een sessie aan wijdt. Alle kinderen die het nog niet wisten, gaan dan ook niet meer afspreken.
Wij wisten natuurlijk ook wel dat deze jongen bepaald niet de braafste was. Voor mijn gevoel kwam dit gesprek juist vanuit hem/zijn moeder. Omdat juf aangaf dat X ook graag vriendjes wilde en afspreken en zo. Nou ja, het is lang geleden. We waren een jaar of acht.
MamaE schreef op 20-02-2025 om 08:17:
[..]
Wij wisten natuurlijk ook wel dat deze jongen bepaald niet de braafste was. Voor mijn gevoel kwam dit gesprek juist vanuit hem/zijn moeder. Omdat juf aangaf dat X ook graag vriendjes wilde en afspreken en zo. Nou ja, het is lang geleden. We waren een jaar of acht.
Lijkt me toch weinig zinvol als X er niet zelf bij is om aan te geven dat hij echt zijn best gaat doen. Die 8-jarigen zijn ook niet gek.
Ik bemoei mij ook met wie er komen. Zowel wie wel als wie niet. Dochter heeft ontzettend veel vriendjes en vriendinnetjes. Er gaat bijna geen dag zonder samen spelen voorbij. Dus er moeten keuzes gemaakt worden. Ik probeer dan vooral naar de groep en de activiteit te kijken. Dus dat elk kind dat komt de activiteit leuk vind of dat we zorgen voor een plan b en dat er minstens 1 ander kind naast dochter is met wie diegene het goed kan vinden. Ik heb namelijk geen zin om de hele middag een huilend kind van een ander te troosten of een kind dat het niet leuk vind die de boel verstiert voor de anderen.
Druk is niet perse een criteria als de locatie zich daar maar voor leent. Dus niet in mijn woonkamer, maar prima in onze tuin of op de trampoline. Dan kan ik gewoon rustig knutselen, cake versieren etc met de kinderen die daar wel de rust voor hebben.
