Schoonouders geen tijd voor onze zoon.
Dag lieve lezers,
Ik zou heel graag jullie mening willen horen over het volgende :
We hebben een zoontje van bijna 5 jaar, die erg weinig aandacht van zijn opa en oma (mijn schoonouders) krijgt, en dat komt als volgt :
Mijn schoonouders hebben 4 kleinkinderen. Het zusje van mijn man, mijn schoonzusje, heeft 3 dochters, van 12, 8 en 7 jaar oud, en daarbij dus ons zoontje van bijna 5.
Mijn schoonmoeder en ik hebben een wisselende band. Dat komt omdat ik niet met mijn schoonzusje overweg kan. Wij staan in alles lijnrecht tegenover elkaar, zo ook met onze opvoedingen. Mijn schoonzusje is heel vrij met haar dochters. Ze kennen bv. nauwelijks regels, worden niet gecorrigeerd, mogen ontzettend veel, zijn enorm verwend, krijgen giga veel snoepgoed, en op tafel staat meestal patat, chinees, enz. Mijn man en ik hebben echter gekozen voor een "traditionelere" opvoeding. Ja is ja en nee is nee, wij houden wel van regels, duidelijkheid, gezond eten, en correct opvoeden.
Mijn schoonouders zijn er alleen voor hun kleindochters. Ze doen ontzettend veel met ze, van naar speeltuinen gaan, uit eten, oppassen en ga zo maar door. Voor mijn zoontje is nooit geen tijd! Ze komen bijna nooit bij ons, als wij ze niet af en toe opzoeken zien we ze niet. Als ik met mijn schoonmoeder een gesprek aan ga, gaat het ook bijna alleen over haar kleindochters.
Mijn zoontje begint dit nu echt op te vallen. Hij heeft mijn schoonmoeder laatst al voor het blok gezet, en gezegd dat hij ze nu wel heeeeel lang niet gezien had. Mijn schoonmoeder maakte zich er vanaf dat ze altijd druk zijn. Het liefst zou ik ze helemaal mijden, maar dat vind ik voor mijn man niet eerlijk en voor mijn zoontje niet leuk.
Ik heb hun hier al wel eens mee geconfronteerd, maar dan word ik echt keihard afgescheept! Krijg ik bv opmerkingen dat ik en mijn man zelf weinig initiatief tonen, en dat er van haar dochter tenminste wel veel uitgaat. En dat ze zelf ook graag dingen willen doen, want mijn schoonvader is nu ruim een jaar met pensioen en willen ze tijd voor zichzelf.
Mijn eigen ouders zijn wel heel gek op mijn zoontje, en geven hem wel veel aandacht. Zij hebben 3 kleinkinderen, 2 grotere jongens en mijn zoontje, en alle aandacht wordt eerlijk verdeeld.
Herkent iemand zich hierin? Of kan iemand mij tips geven hoe met mijn schoonouders om te gaan?
irmama schreef op 26-01-2022 om 21:37:
[..]
Nee, omdat als reden te gebruiken dat ze niets of minder met hun kleinkinderen deden. Ik ken genoeg mensen die ook met minder kleinkinderen toen, niet zoveel met ze in de weer waren.
Het is echt wel meer van deze tijd dat je je op een bepaalde manier zou moeten opstellen als opa of oma.
Klopt, dit lees ik vaak genoeg terug in topics. Dat zal o.a. komen doordat ze meer oppassen, en dat mensen veel werken, dus minder tijd hebben en het dan makkelijk vinden dat opa en oma dingen ondernemen met kleinkinderen.
Eigenlijk als ik terugdenk aan vroeger ken ik weinig of geen grootouders die hun kinderen mee sleepten naar activiteiten. Maar ook niet dat ze kinderen van school haalden. Toen waren uitjes dingen die je met je ouders deed en niet met grootouders.
Vroeger gingen we op zondagmiddag naar opa en oma op bezoek en dan kreeg je wat drinken, wat lekkers, er werd wat gekletst, je speelde met eventuele aanwezige neefjes/nichtjes en de volwassenen zaten gewoon op de bank. Dat was prima. Van mijn opa's en oma's hadden drie van de vier geen rijbewijs en kwamen weinig buiten de deur. Ze waren ook fysiek niet in staat om echt met ons te spelen, hooguit een kaartspel.
Dat is niet erg, want ze pasten ook niet op.
Als opa en oma wel structureel oppassen is het wel fijn als ze geregeld iets ondernemen. Kinderen die hele dagen met oma op de bank voor de tv zitten, daar zou ik niet blij van worden. Kinderen leren door te spelen, naar buiten te gaan, te bewegen. Je hoeft een kind niet heel de dag te entertainen, maar een kind van twee gaat niet alleen naar een speeltuin.
Overigens gaat het in dit geval om een opa en oma die heel veel tijd en aandacht in de kinderen van het ene gezin steken en bij het andere gezin is er nooit tijd voor het kind. Ze kunnen het dus wel. Dat voelt voor TS ongelijk en staat naar mijn idee los van de verwachtingen van het grootouderschap.
Maar oppassen op je nichtjes zal een feestje zijn voor opa en oma. Zoals ik het lees zitten ze prima op één lijn met de ouders van de meisjes en dan loopt zoiets nu eenmaal vanzelf.
Oppassen bij jullie kind zal meer voelen als ‘werken’. Het loopt niet vanzelf. Wellicht moeten ze opletten niet onbedoeld allerlei fouten te maken. Bij alles moeten ze nadenken of dat wat ze doen/ nalaten/ zeggen wel in jullie lijn ligt of goed gekeurd wordt door jullie. Daar kan een hoop plezier door verloren gaan.
Ik weet ook niet hoe het wel moet hoor. Zelf had ik zo veel moeite met de omgang van mijn ouders met de kinderen dat ik ze nooit liet oppassen. Wel liet ik ze geregeld logeren bij hen en probeerde mijn ogen te sluiten voor bepaalde dingen (zoals onbegrensd ongezond eten etc)
Mijn schoonouders pasten wel op maar met terugwerkende kracht heb ik ook wel wat medelijden met ze, zo leuk was ik als schoondochter niet met al mijn commentaar op hen, hoe vriendelijk verpakt ook. Het leuke was ook nog dat het niets hielp 😂
Als ik het over zou doen zou ik dus zeker geen commentaar meer leveren. Hoogstens af en toe proberen wat te bespreken, op gelijkwaardige manier.
En anders minder laten opletten.
Mijn opa's en oma's hebben nooit structureel op mij gepast. De ene oma nam ons ondanks geen rijbewijs altijd mee op pad. Gewoon op de fiets met drie kleinkinderen. Achteraf denk ik hoe kon het.. want soms zaten we dan met twee op de bagagedrager en soms had ze een fiets kar erachter. En de elektrische fiets bestond nog niet dus dat zal zwaar trappen zijn geweest. We deden ook geen dure uitjes, maar wel echt leuke dingen.
Andere opa en oma waren minder ondernemend, maar die woonde op een boerderij dus daar was genoeg in en om het huis te beleven en opa bouwde hele speeltuinen voor ons en bedacht altijd leuke spelletjes. We konden daar rustig met alle kleinkinderen (10) tegelijk spelen.
Het ligt dus ook een beetje aan de persoon. De ene opa en oma vinden het geweldig gaan direct met pensioen en willen structureel oppassen. De andere heeft er niet zoveel mee. Dat kun je niet veranderen.
Pinokkio schreef op 26-01-2022 om 23:33:
Maar oppassen op je nichtjes zal een feestje zijn voor opa en oma. Zoals ik het lees zitten ze prima op één lijn met de ouders van de meisjes en dan loopt zoiets nu eenmaal vanzelf.
Oppassen bij jullie kind zal meer voelen als ‘werken’. Het loopt niet vanzelf. Wellicht moeten ze opletten niet onbedoeld allerlei fouten te maken. Bij alles moeten ze nadenken of dat wat ze doen/ nalaten/ zeggen wel in jullie lijn ligt of goed gekeurd wordt door jullie. Daar kan een hoop plezier door verloren gaan.
Ik weet ook niet hoe het wel moet hoor. Zelf had ik zo veel moeite met de omgang van mijn ouders met de kinderen dat ik ze nooit liet oppassen. Wel liet ik ze geregeld logeren bij hen en probeerde mijn ogen te sluiten voor bepaalde dingen (zoals onbegrensd ongezond eten etc)
Mijn schoonouders pasten wel op maar met terugwerkende kracht heb ik ook wel wat medelijden met ze, zo leuk was ik als schoondochter niet met al mijn commentaar op hen, hoe vriendelijk verpakt ook. Het leuke was ook nog dat het niets hielp 😂
Als ik het over zou doen zou ik dus zeker geen commentaar meer leveren. Hoogstens af en toe proberen wat te bespreken, op gelijkwaardige manier.
En anders minder laten opletten.
Wat eerlijk dat je dat zegt ♥️
Dag lieve lezers,
Wat een reacties zeg! Dat had ik niet verwacht.... In sommige word ik volledig afgebrand, en anderen snappen mij wel weer, best bijzonder. Ik twijfel een beetje om nog een reactie te plaatsen, ik heb met al deze meningen genoeg gelezen. Voor iedereen : dank daarvoor! Het forum is er voor om je mening te geven, of die nu positief of negatief is. Mijn verhaal speelt al tig jaar, is veel uitgebreider, en ik vind het best moeilijk om dat kort samen te vatten.
Maar ik wil toch nog wel heel graag een paar dingen kwijt (voor degenen die mijn verhaal nog niet zat zijn) :
Ik lees in veel berichten dat mij word geadviseerd om mijn houding richting mijn schoonouders te veranderen, niet negatief te zijn, en dat het vooral aan mij ligt dat hun aandacht alleen naar hun kleindochters gaat.
Zowel mijn man als ik, doen best heel veel moeite voor mijn schoonouders. En ik heb het waarschijnlijk geheel fout beschreven, maar wij beiden hebben ons nog NOOIT openlijk uitgelaten over mijn schoonzusje en haar dochters (in tegenstelling tot andere familieleden). Maar ja, we kunnen nu eenmaal niet verbergen dat wij "anders" denken. En opa en oma mogen best hun kleinzoon wat extra verwennen, en wat extra (snoep) geven, maar daar mogen wel grenzen aan zitten. Mijn man en ik zitten daarover precies op 1 lijn, mijn schoonouders dus niet.
Een ander advies was om mijn schoonzusje uit het verhaal te laten. Dat kan helaas niet, zij is een groot onderdeel ervan. Wij liggen elkaar vanaf dag 1 niet (wederzijds, en hoeft idd niet erg te zijn), maar zowel zij als mijn schoonouders vinden dat heel erg moeilijk. Ik en mijn man zijn ruim 12 jaar samen, en ik weet niet anders als dat mijn schoonzusje haar ouders enorm claimt, vooral met oppassen, mijn schoonmoeder heeft tot aan school gaan van de dames, minimaal 2 dagen in de week op al haar kleindochters gepast. En dan tel ik geen weekenden mee. Mijn schoonmoeder durft nl. nooit geen nee te zeggen tegen haar dochter.
Ik zelf heb geen oppas nodig (ik werk vanuit huis), en vraag alleen af en toe, in de vakantie, of ze het leuk vinden om mijn zoontje een dagje te hebben. Maar dat schikt bijna nooit. Ook uitnodigen doen we best, bv. afgelopen oudejaarsavond nog. Leek mijn man een goed idee.... Nou niet dus! Ik kreeg direct een sneer van mijn schoonmoeder van "meid nee, je weet toch dat wij ALTIJD op oudejaarsavond naar schoonzusje gaan"? Met een zucht erbij van hoe durf je dat te vragen? Mijn man zei laat maar, we gaan begin januari wel voor een nieuwjaarsborrel, hij was er snel klaar mee. We waren welkom, maar we hebben de hele middag aan moeten horen hoe fantastisch ze het oudejaarsavond bij mijn schoonzusje hebben gehad.
Ben ik dan jaloers? Nou misschien wel ja. Maar niet voor mezelf, maar voor mijn zoontje. Want zoals opgemerkt, kleine kinderen hebben grote oren. En ik vind het zielig als hij dan tegen opa zegt van "wanneer mag ik een keer weer bij jullie komen?" Waar hij dan geen enkele reactie op krijgt. En ja, het liefst vertel ik hem waar mijn schoonouders bij zitten, van dat kan niet knul, ze zijn te druk met je nichtjes. Maar dat doe ik niet, en zal ik ook nooit doen.
Verder vind ik mezelf, mijn zoontje, mijn opvoeding absoluut niet perfect, in geen enkel opzicht! Ik wil geen wit voetje op dit forum halen, niet mijn gelijk enz. enz. enz. Komt dat zo over, mijn excuses! Ik zou maar heel graag 1 ding zien : en dat is dat mijn schoonouders ook tijd voor mijn zoontje maken, i.p.v. al hun vrije tijd steken in hun kleindochters.
Iedereen nogmaals dank voor het lezen van mijn verhaal en jullie reacties.
Nou, het klinkt niet of het zulke leuke mensen zijn. Dus wat mist je kind er nou helemaal aan? Zeker als er nog een andere opa/oma paar is dat wel leuk is met en voor je kind.
Stop met iets verwachten, dan wordt je ook niet meer teleurgesteld!
Als je niets negatiefs zegt tegen of over je schoonzusje, waarom mondt het contact dan meermaals uit in ruzie?
Jippox schreef op 27-01-2022 om 10:17:
Nou, het klinkt niet of het zulke leuke mensen zijn. Dus wat mist je kind er nou helemaal aan? Zeker als er nog een andere opa/oma paar is dat wel leuk is met en voor je kind.
Stop met iets verwachten, dan wordt je ook niet meer teleurgesteld!
Inderdaad, gewoon niks verwachten kun je ook niet teleurgesteld worden, en als het toch geen leuk volk is mis je er niks aan, mijn zoon heeft zijn echte oma’s nog nooit gezien. De vriendin van mn pa en de pleegmoe van zn moeder volstaan ook prima.
Dit is als trekken aan een dood paard, hoe lastig ook, maar als ze echt niet willen dan houdt het op.
Probeer te accepteren dat ze niet zijn en doen hoe je het graag zou willen zien. Laat ze los en houdt het bij enkele bezoekjes.
Ofwel je man geeft een keer duidelijk aan dat jullie het jammer vinden dat er zoveel tijd naar de andere kinderen gaat ten koste van jullie zoon. Ofwel je stopt met trekken aan een dood paard. Blijkbaar hebben zijn ouders een duidelijke voorkeur voor hun dochter en haar kinderen. Dan hoef je ook niet steeds teleurgesteld te worden.
Nog een tip; Je kunt ook aangeven dat zoontje graag een keer een dag wil komen in een vakantie. Vraag welke dag het hun schikt. Kan het geen enkele dag dan weet je eigenlijk ook al wel genoeg.
JF1977 schreef op 27-01-2022 om 10:00:
. En ik vind het zielig als hij dan tegen opa zegt van "wanneer mag ik een keer weer bij jullie komen?" Waar hij dan geen enkele reactie op krijgt.
Waarom vraagt hij dat? Is het er leuk als hij er wel eens is? Of heeft hij de vraag toch niet helemaal zelf bedacht? Dat kan zijn omdat hij iets van jou heeft opgevangen of dat hij vriendjes heeft die wel eens naar hun opa gaan. Het belangrijkste lijkt mij: zou het voor hem leuk zijn om daar te zijn?
@JF1977, je verhaal was heel herkenbaar. Mijn ouders stonden ook veel voor haar kinderen klaar. Ik wist waarom dat was; uit zorgbehoefte omdat het mijn zus te veel was. Ik was dan blij dat mijn ouders niet zo bezorgd hoefden te zijn wat onze kinderen betreft. Want die bezorgdheid is wel iets waar grootouders ‘s nachts wakker van kunnen liggen. (Mijn ouders hadden veel slapeloze nachten). Dat maakt de scheefstand nog enigszins accepteerbaar. Wees blij dat jij en je man niet op hen hoeft te leunen en jullie leven zelf een draai kunnen geven.
Mijn ouders hadden mogelijk meer tijd in onze kinderen willen steken maar hadden die ruimte niet. Het heeft, denk ik, ook geen zin om met hen in gesprek te gaan, de verwijdering groeit vanzelf wanneer het niet van twee kanten kan komen. Ik schrijf ‘kan’, want het is goed mogelijk dat ze het wel zouden willen maar dan hun dochter gaat steigeren. Mijn zus claimde mij ouders en owee als daar een spaak tussen kwam.
Gelukkig heeft je zoon nog een opa/ oma waar hij zandkastelen mee kan bouwen.
Laat het los.
Valeria schreef op 27-01-2022 om 12:02:
[..]
Waarom vraagt hij dat? Is het er leuk als hij er wel eens is? Of heeft hij de vraag toch niet helemaal zelf bedacht? Dat kan zijn omdat hij iets van jou heeft opgevangen of dat hij vriendjes heeft die wel eens naar hun opa gaan. Het belangrijkste lijkt mij: zou het voor hem leuk zijn om daar te zijn?
Deze vraag kwam ook bij mij op. Mijn schoonouders passen ook nooit op want dat is moeilijk moeilijk. Schoonzus kwam ook heel vaak voor evenals haar kinderen. We komen er tegenwoordig wel wat regelmatiger maar ook als we er maar eens per maand kwamen vroeg mijn kind eigenlijk nooit wanneer we naar die opa en oma gingen.
Viva-amber schreef op 27-01-2022 om 10:33:
Als je niets negatiefs zegt tegen of over je schoonzusje, waarom mondt het contact dan meermaals uit in ruzie?
Goede vraag.
Als de relatie met schoonzus gevoelig ligt, en alle partijen weten dat, snap ik wel dat bijvoorbeeld oudejaarsavond gevoelig ligt. Tenminste, als je man weet dat er dan inderdaad altijd een afspraak met z'n zus staat. Dan is het dus net alsof je met het verzoek vraagt om te kiezen voor jullie in plaats van voor het jaarlijks ritueel.
Kan het zijn dat ze het gevoel hebben dat ze schoonzus bij jullie moeten promoten? Als een soort van tegengewicht voor jullie mening over haar?
Ik snap overigens oprecht niet waarom je die ene keer dat je ze wel ziet nog grenzen moet aangeven bv. ten aanzien van snoep. Als je kind er wekelijks komt, is het wat anders. Maar als je ze zelden ziet, waarom mogen ze die paar uurtjes dan niet gewoon doen wat ze willen zonder dat jullie er bovenop zitten?
