Souvenir na uitstapje
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken. Onze dochter wordt altijd erg in de watten gelegd door haar grootouders, wat overigens op zich prima is. Zij gaan vaak met haar op stap naar bijvoorbeeld een dierentuin en dat eindigt steevast met een leuk aandenken in de souvenirwinkel aan het einde van de dag.
Om verschillende redenen, waaronder corona, hebben wijzelf dit een tijdje minder met haar kunnen doen.
Zij is dit nu bij de grootouders gewend geraakt: een uitstapje is iets waar een kadootje bij hoort.
Ik vind dit eigenlijk een slechte zaak, omdat ik denk dat ervaringen belangrijker zijn dan spullen, en dat die twee zaken niet per sé samen hoeven te gaan. Bovendien consumeren we in Europa veel meer dan wat voor het milieu goed is en probeer ik al een paar jaar het huis te minimaliseren, wat niet goed lukt mede door dit soort dingen. Voor de duidelijkheid: mijn dochter krijgt vrijwel wekelijks wel ergens een kadootje of kleinigheidje vandaan, dus het is niet dat ze tekort komt.
Nu het eindelijk weer kan willen we met haar veel meer uitstapjes gaan maken, maar dan dus niet vanzelfsprekend verbonden met een kadootje. Maar je raadt het al, bij het eerste uitje wat we deze week gedaan hebben dochter in helemaal tranen omdat ze niet het souveniertje krijgt wat ze als afsluiting gewend is.
Hoe gaan jullie hiermee om? Ben benieuwd hoe anderen dit doen. Of zijn wij nou ouderwets?
Peiling
Als wij op stap gaan, krijgen onze kinderen
Ik wil zelf altijd een souvenir!
De kinderen niet zo, al laat ik hen ook vrij kijken. Onze 'regel' is, als je ergens heel blij van wordt, dan is het 't overleggen waard. Meestal kijkt de puber wat rond, geniet van alle frutsels, maar heeft dan geen drang iets te willen kopen.
De jongste is dol op dieren. Als het past, dan nemen we iets kleins mee. Laatst een vlinder op een prikstok voor bij onze vlinderstruik. Hartstikke leuk! Geniet ik zelf misschien wel het meest van.
Maar de echte afspraak is: kom je ergens waar je niet eerder was, dan koop je een koelkastmagneet voor de verzameling. En dat doet de oudste wel trouw. Van haar zakgeld.
De tip is eigenlijk om vooral heel enthousiast een winkeltje in te gaan. Keihard te genieten van alle prullen en moois. En dat met kind bespreken en benoemen. 'Dat is echt een heel mooie papegaai, klopt!' En dan rustig zo door de winkel, richting uitgang.
Niks gekocht, wel een fijn momentje samen.
Ik vind zelf die winkeltjes leuk, ga ik niet aan voorbij. En inderdaad daar is zakgeld voor. En extra vakantiegeld in de zomer. Jullie betalen de toegang, reiskosten, eten en drinken. Zij heeft keuzemogelijkheden met zak/vakantiegeld. Opgelost.
Hier hebben ze veel magneetjes gekocht. De buro achterwand van mijn beide kinderen had ook een mooi magneetbord. Ideaal. Neemt weinig plek in aan herinneringen.
Ik heb de laatste optie gekozen. Jammer dat zakgeld er niet gewoon bij stond.
Daar is zakgeld voor. En wat opa en oma doen is hun keuze. Ik zou het dan ook met hun bespreken of ze een ander beleid voor jullie kind kunnen voeren. Maar de rol van grootouders omvat voor mij ook een stukje verwennen van de kleinkinderen.
Hoe groot zijn die cadeautjes van de grootouders eigenlijk?
Is het iedere keer een pen of zo, dan zou ik er niets van gezegd hebben, maar bij bijvoorbeeld al de tweede megaknuffel in dezelfde vakantie zou ik wel even hebben aangegeven hebben dat ik het niet zo zag zitten om dat iedere keer te zien.
Ik heb de grootouders hier ook verzocht om niet iedere keer speelgoed mee te brengen als ze langskwamen. Ik wilde niet dat de kinderen dat verwachtten van bezoek, en ik wilde al die spullen niet.
wij snuffelen meestal wel in de souvenirwinkel, maar kopen niet altijd iets (meestal niet). Dochter vindt het ook leuk om te snuffelen. Rugzak uit de dierentuin wordt goed gebruikt en paraplu uit kasteeltuin ook. Bij opa en oma mogen andere dingen dan bij papa en mama, dat is geen probleem.
ik heb gekozen voor soms, maar hoe het in de praktijk gaat uitpakken valt nog te bezien. Dochter is pas twee en door Corona zijn er ook nog niet echt uitjes geweest. Binnenkort staat een dagje dierentuin op de planning en ik kan mij voorstellen dat ze dan toch iets kleins zou krijgen. Man en ik houden ook van het snuffelen in die winkeltjes. Meestal kopen we niks voor onszelf. Als ze ouder is zal ze het zelf van haar zakgeld moeten doen, maar zo ver zijn we nog lang niet.
De laatste keer dat ik een dagje weg was met een nichtje heeft die ook iets kleins gekregen. Voor tantes gelden vind ik wel dezelfde regel als voor opa en oma. Die moeten het helemaal zelf weten en zullen het vast vaker doen. Ik kan mij zo voorstellen dat mijn vader bij de schattige snoetjes van zijn kleinkinderen geen nee kan zeggen, maar ik denk wel dat hij zou aansturen op iets kleins of iets waar ze echt blij van worden.
Mijn dochter had ook enorm de neiging om te gaan jengelen om dingen. Niet alleen een souvenir uit de museumwinkel, maar bijvoorbeeld ook iets uit zo'n snoep/kauwgumballenautomaat na een bezoek aan het zwembad ofzo.
Heel vaak kondigde ik dus al aan in de voorbereiding van een uitstapje "en we kopen niks!". Meermalen. Dus bijvoorbeeld bij het eerste plan van het uitje, voor vertrek van huis, en nog eens bij het binnengaan van de attractie. Dan was de boodschap wel aangekomen.
Variatie (bijvoorbeeld bij Naturalis, dat een vrij onweerstaanbare winkel heeft) 'je mag iets uitzoeken van max. zoveel'
Ik vind ook dat een kind niet steeds maar dingen moet krijgen en zeker geen prullen. Waar ze dan ook nog eens geen afscheid van kunnen nemen, zodat het huis langzaam dichtslibt...
Groeten,
Temet
Jaaa koelkastmagneten. Kosten weinig en zijn een grappig aandenken. In ons huis zijn de deurposten van metaal, rond onze slaapkamerdeur hangen magneetjes. De (uitgevlogen) kinderen brengen ook geregeld een magneetje voor ons mee. Ik koop zelf weleens een gebruiksvoorwerp in een vakantieland, een theedoek of zoiets, of iets anders voor het dagelijks leven.
Toen ze klein waren, kochten ze souvenirs van hun zakgeld, als ze dat wilden. Kleinkinderen krijgen bij uitjes geen dingetjes uit de vertrekshop (tenzij ze hun zakgeld mee nemen, maar dat heb ik nog niet ontdekt) en ze vragen er ook niet om. China wordt altijd al volop economisch gesteund. (Oh wacht, daar komen die magneten ook vandaan. Guilty!)
Hier werden het op een gegeven moment wel praktische cadeautjes. Los van de vraag van TO (die is al wel beantwoord) hoef ik zelf ook niet graag souvenirs te krijgen, maar bijv. mijn oudste dochter gaf aan oma dan toch een leuk souvenirtje, een nagelvijl met grote letters LONDON erop, toch een souvenir en je hebt er nog wat aan. Idem met een aansteker met de Eiffeltoren erop, (ze rookte toen nog) dat zijn leuke souvenirs omdat je ze ook echt gebruiken kan. Sowieso vind ik decoratieve dingen geven aan mensen erg lastig, ik wil dat soort spul namelijk thuis niet uitstallen, dus wat moet je ermee?
Hier kregen ze er ook altijd zakgeld en in de zomervakantie vakantiegeld voor. Werkt prima en op = op!
Zelf koop ik niet vaak souvenirs maar oooh wat vind ik die knuffels bij dierentuinen mooi! Ik denk wanneer ik kleinkinderen zou krijgen dat ik dan overstag ga.
En daar zit voor mij ook een beetje verschil opa's en oma's zijn er ook een wel een beetje om te mogen verwennen. Maar ik vind ook dat je dat dat niet altijd moet doen.
Ik ben het ook helemaal met je eens dat het vanuit milieuoogpunt het niet goed is. vooral de knuffels en plastic meuk. Daar in tegen heb ik minder moeite met een kleur/spelboek, kwartetspel of iets dergelijks. Maarja die mooie knuffels starenje altijd zo lief aan....
Wij gingen hooguit een keer in de drie jaar naar een dierentuin. Daar mochten ze dan altijd wel een pluche dier kopen. Meestal kozen ze dan voor een schattig klein knuffeltje. Bij pretparken vind ik het niet zo nodig, maar als ik dan nee zei werd dat wel zonder morren geaccepteerd, of ze kochten het van hun eigen geld. Bij musea kochten we ook vaak wel wat, oudste sowieso altijd een boekenlegger.
Op vakantie koop ik altijd een souvenier. Meestal een gebouw of kerk in het klein, voor op de schouw, maar ook wel andere kleine beeldjes of een mini pluche schaapje (uit Yorkshire Dales).
Om hoeveel uitstapjes en cadeautjes gaat het eigenlijk tot nu toe?
Valeria schreef op 04-08-2021 om 12:10:
Om hoeveel uitstapjes en cadeautjes gaat het eigenlijk tot nu toe?
Ze gaat 2 keer per jaar bij de grootouders logeren met diverse uitjes in die weken. Bij elk uitje komt dan een kadootje.
Verder komen er standaard bij elk bezoek kadootjes mee, niet alleen van grootouders maar daar bovenop ook van andere familie.
Ze heeft momenteel meer dan 60 knuffels en dat is nadat ik er al heel veel heb weggedaan, deze zijn in een opbergbox tegen de stof opgeborgen en daar wisselt ze steeds een aantal mee om.
Zoals ik aangaf in de OP komen er dus wekelijks kado’s en andere krijgertjes binnen. Kinderen krijgen ook overal en nergens van die gratis dingen mee zoals gummen of de poppetjes van Happy Meal. Wat moet een kind met 20 gummen? Dat is dan wel waar al dat verzamelen mee eindigt.
Het verwengedrag van grootouders is niet bespreekbaar dus dat ga ik ook niet doen, maar ze denkt nu dat bij iedere activiteit een kadootje hoort.
Hier krijgen ze niet standaard iets. Ze mogen hun zakgeld meenemen en dan zelf wat uitzoeken als ze willen. Op vakantie krijgen ze aan het begin van de vakantie een extra bedrag dus daar kunnen ze dan eventueel ook iets van kopen.
En af en toe krijgen ze wel iets, als er hele mooie spullen zijn of iets wat praktisch is en ze toch al nodig hadden of omdat het een speciaal uitstapje is waar we waarschijnlijk niet vaak zullen komen. Bijvoorbeeld toen we naar Disneyland gingen mochten ze wel een paar dingen uitzoeken. Ze kunnen er wel goed mee omgaan dat ze niet altijd wat krijgen en accepteren nee goed. Als dat niet zo was dan zouden we waarschijnlijk consequenter zijn.
